alsnog even voorstellen...

[marly]

hallo allemaal,
sinds 2 weken ben ik lid van dit forum. totaal overdonderd door het vinden van deze site,en daarmee erkenning,herkenning,begrip en het besef dat ik niet gek ben maar een 'ziekte' heb,heb ik gereageerd op de thread van een ander. en ben mezelf vergeten voor te stellen.... is niet netjes he...
ok...ik ben marian,35 jaar en heb al 32 jaar ttm. dit was er ineens na een operatie en een ziekenhuisverblijf van 2 weken op mijn 2de levensjaar. bij mijn geboorte had ik al veel haar,tegen de tijd dat ik het ziekenhuis in ging hingen de pijpekrullen tot op mijn rug. binnen 4 weken was ik aan de rechterkant geheel kaal en links ging het ook hard. dit is tot mijn 6de (ongeveer) doorgegaan,daarna heb ik een periode van 6 jaar gehad dat ik 'aanvaardbaar' trok. toen ik net 13 was,heb ik een vreselijke ervaring mee gemaakt en is de ttm in alle hevigheid terug gekomen. na ongeveer 4 jaar werd het weer minder erg,tot ik op mijn 18de weer het ziekenhuis in moest en hup...daar ging ik weer. gelukkig wist ik het trekken te verdelen,dwz ik hield er rekening mee dat ik niet steeds op dezelfde plek trok. dus ik kreeg geen grote kale plekken,maar mijn haar werd in zijn geheel steeds dunner. mede dankzij mijn eigen krullen viel het dus niet heel erg op. nou ben ik een stressplukker,als ik goed in mijn vel zit pluk ik wel maar niet erg veel. het is vanaf mijn 20ste tot mijn 27ste redelijk goed gegaan,daarna ben ik helaas van het ene probleem in het andere gerold...momenteel loop ik bij een psychologe en slik paroxetine,maar tot nu toe word het er niet beter op. volgens een andere psycoloog moet ik,om het overdag trekken te verminderen,mijn dosis prxt verdubbelen..maar ik heb nu al zoveel bijverschijnselen. wat zeldzaam schijnt te zijn,is dat ik het meeste snachts trek....daar heeft die psych een drastische 'oplossing' voor:een kwartier lang pal voor het slapen gaan heel bewust gaan plukken,en dan maar hopen dat het snachts niet meer gebeurd....tja?!?!
de schaamte gevoelens zijn er nog steeds,maar ik merk wel dat ik op de goede weg naar acceptatie ben. mijn familie en mijn 4 liefste vriendinnen zijn op de hoogte,dat scheelt heel veel.
zo...tis een heel verhaal geworden zeg! ik zou nog veel meer kunnen vertellen,maar ik ga eerst maar eens kijken of er reacties komen.
liefs,marly

[Fara]

Hoi Marly!

Nou, dan maar een officieel welkom, na jouw officiële voorstelling
Je bent geloof ik lang niet de enige hier die in haar slaap plukt geloof ik, ik heb er al bij meederen over gelezen. Ikzelf doe het 'gelukkig' enkel overdag, dus ik kan geen ervaringen met je delen op dit vlak.

Nou, we hebben al eerder op posts van elkaar gereageerd, ik hoop dat we nog veel van/over je mogen lezen!!!

Groetjes, Sonja

[Oilily]

Dag Marly

Van het lezen van jouw berichtje word ik heel boos. Waarom? Omdat het herinneringen naar boven brengt. Ik heb ooit ook een psychologe gehad die me 'verplichtte' om te trekken. Alsof we het nog niet genoeg doen bij onszelf, moeten we het ook nog eens verplicht doen, nee, echt niet... En ik zou dat zeker niet meer doen.

Welke bijwerkingen heb je van die medicatie?
Ikzelf ben absoluut geen voorstander van medicatie. Ik voelde me er rotslecht bij en had het gevoel dat ik mijn leven uit handen gaf...

Groetjes
Kim

[marly]

hallo,

leuk om te zien dat er reacties zijn! dit geeft me een goed gevoel....een samen-delen-maakt-het-dragelijker gevoel!
het advies om heel bewust voor het slapen gaan te trekken,vond mijn eigen psychologe ook vreemd. ze gaf aan dat een psych met meer ervaring op ttm-gebied dit had gezegd,maar dat ze het zelf niet zou doen. en ik doe het ook niet,want inderdaad...ik ben de hele dag al meer dan genoeg aan het plukken!!
de paroxetine ben ik om een andere reden gaan slikken,dezelfde reden waarom ik ook bij de psychologe loop. maar omdat ik daar toch ben,vond ik het een goed idee om de ttm ook maar eens ter sprake te brengen. de medicijnen zouden ervoor kunnen helpen,maar tot nu toe is dat niet het geval. het helpt me wel voor de andere dingen,de bijverschijnselen worden minder heftig. omdat ik hsp ben reageer ik op heel veel dingen supergevoelig,zo ook op paroxetine de ergste bijverschijnselen vind ik: tintelingen in het gezicht,de handen en de voeten. extreme moeheid,en de eerste 8 dagen heb ik al mijn eten eruit gespuugd,kon allen wat water binnen houden en in de avond wat droge crackers. de moeheid is al een stuk minder,ik ben mijn werk ook weer aan het opbouwen naar de gebruikelijke 38 uur. vaak ga ik nog wel een uurtje slapen voor het avondeten,omdat ik dan bijna in elkaar zak. maar ik heb geleerd om goed naar mijn lijf te luisteren,en als een uurtje slaap is wat ik nodig...prima dan he! verder zijn de tintelingen helemaal weg,dus na ruim 2 maanden voelt het een stuk beter.
mocht er iemand zijn die ervaring heeft met..of iemand kent die snachts trekt...ik zou zo graag in contact komen met diegene om misschien een oplossing te vinden daarvoor!
groetjes,marly