PDA

View Full Version : TTM en verslaving


bolleke
24 mei 2002, 00:01
Hallo allemaal,

Een tijdje terug las ik een artikel in Humo. Het ging over rook-verslaving en hoe je d'er kan vanaf komen. Omdat ik TTM altijd al een beetje heb beschouwd als een vorm van verslaving, zeker in een gevorderd stadium, interesseert mij eigenlijk ook wel elke andere vorm van verslaving. En zeker als men het heeft over hoe je d'er kan vanaf komen... lees mee...;

Dokter Jean-Luc Mommaerts heeft het over zijn manier om mensen van het roken af te helpen:
"De basis is auto-suggestie. Dwz een intense communicatie met je diepere zelf (hij doet dit met zijn cliënten aan de hand van verschillende therapie-sessies).
Je maakt je diepere zelf opnieuw tot vriend en overstijgt samen spontaan de verslaving, zonder je wilskracht te gebruiken. Alles gaat geleidelijk, in je eigen tempo. De laatste stap, het overstijgen van de verslaving zelf, moet heel natuurlijk komen, je mag absoluut niet stoppen met roken vooraleer je aanvoelt dat de verslaving bijna of helemaal verdwenen is. Pas als je een sigaret vastneemt en spontaan voelt dat je die niet meer nodig hebt, ben je ook echt een niet-roker geworden. De verslaving wordt niet verdrukt, maar lost op... Eigenlijk komt het erop aan je diepere zelf eraan te laten wennen dat je een niet-roker zult zijn. Zo verdwijnt de angst voor die verandering.
Met innerlijke kracht is heel veel mogelijk. Gebruik je ze negatief, dan kun je jezelf ziek maken. Maar als je ze positief gebruikt, kun je er jezelf mee genezen."

Vervang 'verslaving' door 'trekdrang',
'roken' door 'trekken/plukken' en
een 'sigaret' door een 'haar'....
en lees opnieuw...

Nu ja, ik kan me voorstellen dat je bij bepaalde zinnen nogal wat vragen hebt. Dat is goed, dat doet ons stilstaan en nadenken...
Ik kan en wil alleen maar voor mezelf spreken, maar ik voel wel dat, zolang de trekdrang nog zo sterk aanwezig is, dat een teken is dat ik eerst een aantal zaken met mezelf te verwerken heb. Tot zo lang heeft het weinig zin om als een bezetene te vechten tegen de symptomen van de verslaving. Je wordt er ontzettend moe van... en wat je vandaag hebt gespaard aan haren ben je morgen dubbel en dik kwijt. Althans dit was mijn ervaring, vorig jaar en al die jaren ervoor...

De trekdrang is nu véél minder, maar ik heb ook voor mezelf een aantal zaken kunnen ophelderen, een aantal gedragspatronen kunnen wijzigen... en ik heb een andere levenshouding aangenomen. Ik heb nog een hoop werk, maar ik probeer mezelf nu wel 'tot vriend' te zijn... en dat vrienden ook af en toe een schouderklopje nodig hebben, ook dààr durf ik nu eindelijk (zei het soms schoorvoetend) voor uit te komen...
En dàt is net de sterkte van dit forum.

Ben benieuwd om jullie te zien de 23e!

Liefs, bolleke

lotte
24 mei 2002, 01:09
hallo allemaal
Helaas ben ik een stevige roker[wie rookt er trouwens nog meer van jullie?]
Is dat een boek waar je het over hebt die je ook eerst moet lezenalvorens te stoppen met roken?
Ik heb altijd gedacht dat als je echt iets wilt dat je dat dan ook kunt bereiken.Dus met een beetje wilskracht zou je ook van het roken af kunnen komen.Maar ja, dat is min of meer een geaccepteerde verslaving.En ttm is wel wat anders.
Ik trek nu dus ook al een tijdje niet, ben niet zo trots op mezelf[althans dat voel ik niet zo] maar wat je schrijft over dat de haren die je een dag niet getrokken hebt er de volgende keer eruit gaan,tja, die angst heb ik ook wel;Ik trek namelijk niet omdat ik het verdom om mijn huiswerk te maken vd therapeut,Dus eigenlijk trek ik niet en voel me er ook ontevreden bij.Stiekum hoop ik dan dat die trekdrang op den duur ook zal verminderen..En het kost ook moeite; de hele dag ben ik allert op mijn [bijna automatische ]handelingen met mijn handen en denk ik;afblijven,het helpt niet.Ja en dan gaan mijn gedachte inderdaad ook naar de toekomst; houd ik dit zo wel vol, wat ga ik doen als het slecht gaat, etc.
En aan mezelf werken.....Hoe langer ik erover nadenk hoe dichterbij ik bij het antwoord kom; het zal ook wel belangrijk voor mij zijn,Deze therapie die ik nu volg is er zuiver opgericht om van het haren trekken af te komen,[maar of ik er goed aan gedaan heb ,betwijfel ik,maar ik probeer toch vol te houden.]

Bolleke, bij elk stukje wat ik van je lees verdien jij van mij in gedachte een schouderklopje,Zonde dat wij ttm ers in het dagelijks lev en het allemaal vrijwel alleen moeten verwerken he?
ja, fijn dat het forum er is.
Heb je in deze periode de controle over je ttm nog kunnen behouden?, zoja, hoe zoek je dan je afleiding?
groetjes lotte.

monique3
24 mei 2002, 14:54
Ik vind ook dat ttm een soort van verslaving is.
Het is naar mijn mening aangeleerd gedrag, en dat kan toenemen met de tijd. Je doet het om je goed te voelen, alleen is dat maar van korte duur, net zoals bij drugsverslaafden.
Ook word het hoe langer je het doet, hoe meer automatischer.
En dan sluipt de beweging er zo in, dat het steeds moeilijker word om weer zelf de vat erop te krijgen.
Maar het is niet onmogelijk.
Ttm is iets wat je doet om je innerlijke rust terug te krijgen, het is een vervanging voor een gemis.
Dat kan bij iedereen anders zijn, maar ik denk dat het over het algemeen uitkomt bij, jezelf geliefd en geaccepteerd te voelen.
Je moet de ruimte hebben om jezelf te zijn.
Als ik nadenk over ons gezinsleven vroeger, dan denk ik dat ik er een beetje bij ingeschoten ben, door de omstandigheden.
En niemand heeft dat in de gaten gehad, omdat ik zo'n lief en rustig meisje was.
Ik denk zelf dat ik gewoon heel erg heb aangevoeld dat ik me op de achtergrond moest houden, want er was even geen tijd/ruimte voor mij.
Ik heb het zelf moeten doen. Ook vind ik mijzelf ook veel te serieus, vaak ook niet zo ruimdenkend, en ook nog weleens negatief.
Maar dat komt omdat ik veel dingen vanuit mijn eigen kijk heb geleerd, te weinig voorbeeld gehad , denk ik.
Dus ik geef mezelf nu als het ware een soort van heropvoeding.
Dat doe ik door mijn denken te veranderen, en mezelf van meerdere kanten te bekijken. En dat lukt wel aardig moet ik zeggen.
Ik neem mezelf steeds meer zoals ik ben, ik ben Monique3 met ttm, maar ik ben ook nog andere dingen.
Alhoewel het steeds beter met me gaat, is mijn weg nog niet afgelegd. Maar gelukkig kan ik hier vertellen en dat scheelt.
Ik heb wel meer dat ik wil zeggen, maar ik durf dat niet zo goed.
Want als het eenmaal geschreven staat kan je het niet meer terug nemen.
Monique3.

gogo
24 mei 2002, 16:22
Hoi allemaal

Net als jullie denk ik ook dat ttm een verslaving is en stiekem ook een schreeuw voor aandacht, van wie dan ook positief of negatief(aandacht is aandacht). Slaat misschien nergens op maar zo voel ik het wel. Mijn therapeut heeft eens gezegd dat als ik trekdrang zou krijgen iets anders moest gaan doen bv een computerspelletje ofzo, maar dat zag ik niet zitten want ook dat kan verslavend werken en ik wil dus niet van de ene verslaving in de andere vallen. Als je snapt wat ik bedoel. Hoewel ik ook wel weet dat met spelletjes mijn ttm niet verdwijnt.

Groetjes gogo

bolleke
27 mei 2002, 01:44
Hoi Lotte,
Humo is geen boek, maar een Belgisch weekblad. Daar stond dus een interview in ivm stoppen met roken en de diverse manieren om dat te doen.
Je schrijft dat je al een tijdje niet trekt en daar niet zo trots op bent. Dat vind ik wel een rare gedachte, maar ik denk dat ik je begrijp... ik vrees dat dat is omdat je werkt aan de symptomen en niet aan de onderliggende oorzaak. Ik heb ook het gevoel dat het niet echt zo goed klikt met je therapeut, alsof je ook daar een strijd moet leveren... wat jammer. Natuurlijk, zolang je therapie helpt en je niet trekt, heb je toch alweer dàt gewonnen en misschien geraak je toch wel een beetje van het 'verslavend' gedrag af... Nu ja, de tijd zal wel uitmaken of deze therapie voor jou goed is geweest. Misschien wel, misschien niet. Mijn ervaring is dat therapeuten waar ik me niet lekker bij voelde, ook niet veel impact hadden op mijn gedrag en dat ik bij hen ook niet echt eerlijk kon zijn...
Je vraagt hoe ik er nu mee omga? Ik ben heel allert, let goed op mijn rustpauzes, neem op tijd een time-out, vraag hulp via sms of telefoon of chat, probeer de onderliggende oorzaak te vinden van opkomende trekdrang en probeer daar dan iets mee te doen!Maar vooral; ik baken mijn eigen grenzen af en ik sta achter mijn mening en mijn beslissing, hoe moeilijk dat voor mijn huisgenoten ook is. Ik steek de TTM niet meer weg maar ben er zelfs dagelijks mee bezig, alleen op een andere manier dan vroeger!
Beste Lotte, veel succes in je strijd en goede moed meid!

Monique3
Ik denk zelf dat ik gewoon heel erg heb aangevoeld dat ik me op de achtergrond moest houden, want er was even geen tijd/ruimte voor mij. Deze woorden hadden de mijne kunnen zijn... Ik heb mezelf als kind ook heel erg op de achtergrond gehouden, wou niemand tot last zijn, wou zeker niet opvallen en nog minder aandacht krijgen van mijn vader, want dat soort aandacht, dat kende ik...
Met broer was altijd de moeilijke in huis, moeilijk kind, moeilijk karakter, heel asociaal, moeilijk opvoedbaar, lui, en noem maar op... ik was een heel verstandig kind, heel sociaal, een echt modelkind... had ik toen maar wat meer emoties geuit... had ik toen maar niet alles naar binnen gekropt....

Gogo, ik denk niet dat je van de ene verslaving in de andere valt. TTM is wel iets heel apart en toch wel hardnekkig ook... Toen ik 16 was ben ik zelfs beginnen roken om dezelfde reden. Het gevolg was dat ik toen van twee verslavingen moest afkomen. Nu ja, dat roken is me gelukt...

Dag allemaal, hou jullie sterk!
Lieve groetjes, bolleke

Dino
27 mei 2002, 15:28
Hoi Bolleke en Monique,

De dingen die jullie omschrijven zijn zo herkenbaar voor mij. Mijn ouders zijn uit elkaar gegaan toen ik een jaar of twaalf was (toen ben ik ook begonnen met haren trekken). Na een tijdje bij mijn moeder te hebben gewoond, ben ik toch naar mijn vader gegaan. Dan ben je als puber ineens de vrouw in huis. Naast mijn school deed ik daarom grotendeels het huishoudelijk werk. Ook kwamen mijn ouders altijd met hun wederzijdse problemen bij mij. Ik was de oudste, een makkelijk kind, alles ging goed op school. Naar mij hoefden ze ook niet zo om te kijken. Met mijn broertje en zusje hadden ze meer problemen. Op die manier moest ik wel erg snel volwassen worden. Achteraf denk ik dat daar mijn problemen met ttm grotendeels uit voort komen. Toch een bepaalde manier van aandacht trekken, om hulp roepen?

Naarmate ik meer voor mezelf ben gaan kiezen en ik vaker tegen mijn familie heb gezegd "jullie zoeken het maar uit, ik leef nu mijn eigen leven", heb ik ook beter de controle over ttm. Ik voel me nu sterker en zit beter in mijn vel. Ik leef nu voor mijn gezin en voor mezelf.

Groetjes, Dino

lotte
27 mei 2002, 23:49
om nog eens terug te komen op die verslavingen, Ik denk wel dat ik gevoeliger ben voor verslaving;nou ja, vroeger dronk ik namelijk een tijd best veel, bier dan. Ook werd ik daar aangeschoten van, en werd ik dus erg gezellig,en kletste ik veel.Totdat door wat gebeurtenissen ik me realiseerde dat ik niet zo verstandig bezig was.Ik ben toen gestopt en merkte dat dit gepaard ging met ongemakkelijke gevoelens,zeg maar.Weg was mijn vertrouwde glas in het ene handje en het meedoen met de rest, wat ook nog eens aangaf dat ze het maar ongezellig vonden,dat ik niks meer dronk.Ik weet bijna zeker dat ik op het juiste moment zelf heb ingegrepen echt waar.Maar nog even terug komend op die videospelletjes; het is natuurlijk ook zo dat zo'n hulpverlener met je meedenkt over mogelijke alternatieven;en dat je dit niks vind voor jezelf is oke, Je zal zelf wel weten op den duur wat wel werkt en wat wel bij je past;Denk zelf altijd na over tips om je tic te doen verminderen en hou je ogen open over hoe anderen het doen en lijkt je eens iets;probeer het ook. Haal voorjezelf de dingen eruit die jij kan gebruiken op weg naar genezing. Tenslotte zijn alle truucjes geen genezende dingen maar afleidingkjes om die klt drang te doen verminderen.

Wat mijn therapie betreft;ik vind het inderdaad maar een vreemd mens; op een vraag reageren met; dat zal ik even navragen,daar heb ik het persoonlijk niet op en ze reikte ook inderdaad ideeen aan waarvan ik dacht ;rot op joh!Maar ja negatieve gedachtes spreek ik niet zo snel uit[op een nette manier] Zoiets interpreteert een ander dan al snel in ongemotiveerddenk ik dan.
Bovendien zit ik er toch niet voor de gezelligheid, maar wel voor MEZELF, ik wil echt van het haartrekken af, Dus dat niet doen 'klikken''neem ik maar aan voor lief.
groetjes lotte.