Ja inderdaad. Las dat hij onlangs zijn dochtertje van 2 had verloren.

Ja, zoiets hakt er natuurlijk wel in. Doet me ineens denken aan die voetballer, hij leeft nog wel, die z'n twee zoontjes verloor door een auto-ongeluk.

Ja. Wie was dat ook al weer? Wat een ellende zeg, moet er niet aan denken!

Boerebach. Had het al opgezocht. Las ook dat hij twee jaar geleden een zoontje heeft gekregen. Respect voor hem, dat hij de kracht kon vinden om door te gaan met z'n leven. Dat moet een klap zijn geweest.

Krijg altijd een beetje de rillingen van dat soort info. Wat een verdriet krijgen sommige mensen te verduren.

Inderdaad, heel knap!

Ik denk dat iedere ouder daar echt niet te lang bij stil moet staan dat dat kan gebeuren...

Vind het ongelooflijk dat hij desondanks (door die depressiviteit) toch nog de beste keeper van Duitsland kon zijn!

Gisteren werd niet alleen zijn dood herdacht maar ook die van verkeersslachtoffers. Zo wordt je ook herdacht als je sterft aan kanker, zinloos geweld, gewoon geweld, vliegtuigcrash, Aids, beroepsgroepen enz. Maar als je thuis van je trap valt en je bent dood dan kan je een stille tocht, lintjes of een herdenking wel vergeten. Ik vind het zo opdringerig van mensen om zich zo op te dringen in je dood en er zal wel een sociaal antropologisch antwoord op zijn maar het stoort me steeds meer.

Maar jij wordt op dit topic dan wel vermeld hoor... ;)

Kon anders nog wel eens een hele stille tocht worden:D

Stiller kan niet WHOAHOAHOAOH...

Ik hoor helemaal niets!:P

't tocht hier een beetje

Ja, ik kan me daar ook wel aan storen. Een begrafenis als een soort van happening. Een soort van saamhorigheidsgevoel opbouwen door middel van vals sentiment.