wat moeten we toch door een diep dal om weer op de top de komenhè............
ik vind het erg spijtig dat therapie niet lang aanslaat. Probleem is voor mij dat de therapeuten zelf geen ttm hebben,tenminste die keren dat ik in therapie ben geweest. De methodes uit de boekjes kennen we inmiddels allemaal wel en de trucjes die aanvankelijk enthuosiast maken ( denk aan bv "mijn" smurfensnot ) blijken slechts lapmiddeltjes die je neit eens uit de trucendoos gaat halen wanneer je daadwerkelijk in de put zit.................
Op zo'n crisismomenten kan mij mijn hele hoofd trouwens niets schelen en zal het mij een worst wezen welke schade ik aanricht......................nee, sterker nog; het lijkt voor mij soms zelfs een kick om mezelf met gehavend hoofd toch weeer op te peppen na een hele poos.
Maar , zoals altijd , komt berouw na de zonde en kost het oppeppen zoveel energie dat ik door de minste of geringste tegenslag meteen ook helemaal uit veld ben geslagen.
Dan stort ik dus in en sleep me door de dag..............
mijn probleem,en wellicht herkennen sommigen van jullie zich hier ook in, is dat ik me alles aantrek wat men zegt. Ook al WEET ik dat ik dingen "niet zo persoonlijk"op moet vatten,omgaan met kritiek BLIJFT moeilijk voor me.Bovendien kan ik zeer slecht dingen loslaten en spookt er ALTIJD wel een gedachte door mijn hoofd. Aan NIETS denken kan ik helemaal niet !Vermoeiend.......................................
Accepteren dat ook dit bij mij hoort vind ik makkelijker dan eraan werken.
ik voel heftig al mijn "" ups " en even zo heftig al mijn "downs ".................
Het is zoals al eerder hier gezegd, piekeren is niet goed. Maar ik lijk niet anders te kunnen,helaas.
Ik wens iedereen veel sterkte. Een schrale troost dat we samen in hetzelfde schuitje zitten, kunnen we in ieder geval om de beurt peddelen als de ander het even moe is.Zo varen we toch vooruit........................
liefs,Zonnestraal
