Hallo,
Oké mensen, het was maar een vraag hé en ik begrijp het zeker wel. Ze zullen dan nog maar wat geduld moeten opbrengen bij ATV.
Kim, hoe dat programma heet weet ik niet. Ze heeft het wel gezegd maar ik heb het niet gehoord. Van zodra men ttm en TV uitspreekt gaan bij mij ook nog steeds de emoties spelen en dan hoor ik niets meer...
Misschien vragen jullie je nu af: "Waarom doe je 't zelf niet?" Goei vraag. Ik heb die tijd gehad; boek, TV, interviews, weekbladen, kranten en foto's...
In die periode was ik heel sterk en ik heb er ook geen moment spijt van gehad dàt ik het allemaal gedaan heb. Maar...
Ja, er is een maar. Ik had nooit verwacht dat dat allemaal zo'n emotionele weerslag zou hebben op mezelf. Vooral dan in de relatie met mijn moeder en broer. Dat het na die 'coming out' opnieuw bergaf zou gaan, had ik niet verwacht. Ik weet nu wat de reden is en ben daar nog steeds voor in therapie.
Dus, ik heb gedaan wat ik kon en wat op dat moment JUIST aanvoelde. Nogmaals, ik heb er geen spijt van, ik geloof vast dat mijn acties heel veel mensen steun gegeven hebben. Maar nu moet ik eerst aan mezelf denken èn aan mijn eigen emotionele leventje. Want hoe goed je ook je ttm wil of kan beheersen... het lukt nooit als je zelf niet in balans bent. En ik denk wel dat ik het recht heb om het evenwicht zelf te bepalen.
Het is niet zo dat ik me schaam om wat ik heb. Op school vb. kan ik er openlijk over praten, toch wel tegenover tientallen medeleerlingen en docenten... ook collega's en vrienden praten er gewoon over en dat vind ik al een hele stap vooruit.
Het enige verschil is dat ik nu zelf bepaal wie ik in vertrouwen neem, noem het zelfbescherming.
Maar toch vind ik de vraag van ATV oké en ik had gehoopt dat anderen nu in dat stadium zouden zitten van 'Ja, oké, ik doe het!!!'
Misschien later... alle begrip voor jullie
