Oké, eerst even heel rustig worden...
Wat je kind doet is een reactie op stress, onrust, angst, onzekerheid, onmacht, frustratie en ga zo maar door.... Ieder reageert zich af op een andere, eigen, unieke manier. Deze vorm van rust en zekerheid zoeken is voor JOU misschien beangstigend, maar voor je kind -op dit moment- de enige uit-weg... Straf of berisp haar niet, spreek niet over 'haar' of over hoe ze eruit ziet. Probeer gewoon een leuke, ontspannen, liefdevolle sfeer te creëren waarin zij zich goed voelt, begrepen en aanvaard! Op termijn (en dat kan maanden of zelfs jaren duren) kan het probleem vanzelf wegebben...
Hier heb je geen psycholoog voor nodig, tenzij voor jezelf, omdat JIJ misschien hulp kan gebruiken..
En wees gerust, de haartjes komen terug...
Sterkte!