|
Hey
Thx voor de steun...
Jammer genoeg kan ik geen verlof nemen: ik heb mijn eigen zaak en werk nog eens bij mijn ouders ook (dit nu al +- 4jaar). Dit zal zeker een factor zijn, want ben in juli 10 dagen op reis geweest en toen was die drang veel minder groot, toen trok ik misschien nog max 5 haren uit terwijl ik ze nu niet meer kan tellen... Het is zelfs zo erg dat ik walg van het gevoel van haren in mijn mond, en toch kan/wil ik niet stoppen...
En het wordt alleen maar drukker... Het appartement is nu bijna helemaal gerenoveerd (super leuk en zen!) en dat is een grote last die afvalt, maar langs de andere kant ben ik nu wel elke dag bezig met alles netjes te houden... Er is geen rust meer in mijn hoofd of ik kan er geen rust meer in brengen... In september staat er een beurs voor de deur... Met de crisis hou ik ook alles nauwlettend in het oog of de verkoop niet stilvalt enzovoort...
Het roer omgooien lijkt me zo'n leuk idee: even thuis zitten, doen wat ik moet doen voor mezelf in plaats van telkens maar goed te proberen doen voor anderen (mijn ouders vragen 'onbewust' enorm veel van me, ookal werk ik maar 8uren per dag zoals velen)...
Ik probeer me ook telkens heel goed te verzorgen, ben sinds juli ook alweer 4 kilo kwijt, waardoor ik me eigenlijk supergoed zou moeten voelen... Alleen het feit dat ik weet dat ik enorm aan het plukken ben, met kale plekken tot gevolg, houdt dit super gevoel tegen...
Ik vraag me echt af waarom ik dit lekker vind? Vinden vele mensen dit lekker? Ik beet vroeger ook aan mijn nagels omdat het lekker was (nu heb ik gelnagels en kan ik ervan blijven)... (heb geduimd tot mijn 13/14 en volgens mij ben ik niet lang daarna beginnen trekken) Het is alsof ik in de orale fase van een baby ben blijven steken op dat vlak...
En iedereen probeert me hier wel te helpen op zijn manier: mijn ouders door het te negeren, mijn zus en vriend door er me op te wijzen... maar niks helpt... en als ik dan eens een paar uren niet trek, dan geef ik achteraf terug op...
Doet alvast wel eens deugd om mijn gedachten hier neer te schrijven, wetende dat lotgenoten dit lezen...
Groetjes
Karen
|