[fok7]

Hoofdstuk II:
Mijn HT zou een paar weken terug al zijn, maar 1 dag voor mijn HT werd ik zwaar grieperig (of was het corona?). Ik heb mij laten testen, maar de uitslag krijg je pas 24 uur later (op de geplande dag van de HT). Los van de corona, was ik zo grieperig dat een behandeling geen pretje lijkt. Ik hoest en nies zo de grafts eruit.

Ik heb gebeld met de kliniek en ik hoopte dat het geen probleem zou zijn om de behandeling te verplaatsen. Ik was blij verrast met hoe relaxt ze reageerden. Eerder bezorgd om mijn gezondheid, dan boos dat ze omzet lopen voor twee dagen. Daar was ik dus heel erg blij mee. Ik kreeg een mailtje met nieuwe data waarop ik terecht kan. Gelukkig was er een datum op korte termijn beschikbaar. Zo werd dus 2 en 3 november.

Hotel/Verblijf:
Ik had Veldhoven gevraagd of tips hadden qua hotels. Hun nummer 1 is een B&B in de buurt. Tussen de opties zat ook NH Eindhoven Conference Centre Koningshof. Deze had ik ook geboekt voor de eerdere data waarop ziek was. Ik had kort van tevoren geboekt en toen voor een actieprijs gekozen, maar dan kon je de data niet meer verplaatsen of annuleren. Ik heb het hotel gebeld en zij hadden gelukkig meegewerkt. Dus ook hier alleen maar lof over dit hotel.

Op de eerste behandeldag heb ik een ontbijtpakket besteld. Die was wel karig. Op de tweede dag wel ontbeten in het restaurant met mijn freaky bloody kop. Ik heb maar d egrap gemaakt dat ik dacht dat het vandaag Halloween was. ??

Avondeten op de kamer laten bezorgen. Bij de check-out hebben ze de roomservice kosten zelf laten vallen, omdat ze begrijpen dat je met een HT liever op de kamer zit. Dus ook dit doet het hotel helemaal top!

De behandeling 1ste dag:
Op de eerste dag moest ik mij om 7:30 aanmelden. Marlous heeft mij opgehaald en samen weer het behandelplan doorgenomen. Verder heeft ze nu perfectionistisch de haarlijn getekend. Ze gaf weer aan dat ze hun best gaan doen om zoveel mogelijk grafts te verplaatsen.
Daarna word je haar gemillimeterd. Dat is misschien het engste moment van dit alles. Dit heb ik nog nooit gedaan. Mijn haar is bijna altijd te lang. Marlous zei dat het er prima uitzag en lekker vlot. Zelf vond ik het niet zo mooi toen ik in de spiegel keek, maar er is geen weg meer terug. Lang leve de lock-down! Je haar extra gewassen en de behandelplekken worden echt helemaal kaalgeschoren op een later moment.

De verdoving: Hier was ik het bangst voor. Mijn angst zat op 9 op de schaal van 1 tot 10. De arts deed aardig en kwam heel rustig en niet gehaast over. Hij zou langzaam spuiten zodat ik minder pijn heb. Ze gebruiken een trilplaat als afleiding en dat werkt goed. Achteraf viel dit echt mee. Op de pijnschaal van 1-10, vond ik dit 6 en absoluut niet hoger dan een 7. Een paar prikjes waren gemeen, maar dit is minder erg dan bij de tandarts. Dit is echt te doen hoor. Ik ben een bikkel of de arts was kei goed!

De behandeling werd niet uitgevoerd door Marlous (al had ze wel “ja” gezegd toen ik vroeg of zij het ging uitvoeren).
Ongeveer om 9 uur begon het echte proces om de gaten te maken met een gemotoriseerde boor. Degene die dit deed, deed dit vrij vlot. Ik weet niet meer hoe deze assistente heet, maar die doet dit volgens mij heel erg goed. Ze heeft ook een groot gebied gebruikt, (ze beginnen in het midden achter en gaan richting de zijkant. De andere helft laten ze over voor dag 2. Er worden rond de 1800 grafts eruit gehaald.

Na de verdoving van het transplantatiegebied, werd daarna snel gaatjes (of moet ik zeggen incisies?) om de grafts te plaatsen. Je hoofd wordt weer gewassen. Nu is het tijd voor lunch. Van een (brutale ??) assistente moest ik opschieten voor mijn eigen bestwil. Hoe sneller de grafts weer in mijn lichaam zijn, hoe beter het resultaat. Dus lekker snel gegeten en mijn vrouw heel kort gebeld.

Het plaatsen van de grafts deden ze met z’n tweeën tegelijk en dat ging ook heel erg vlot. Het gaat wel steeds langzamer, omdat de meeste incisies al een graft bevatten. Ik zou een goede doorbloeding hebben en daardoor moesten ze heel vaak sprayen en schoonmaken.

Je krijgt aan het einde van de dag een verband. Een tasje mee met een opblaasbare nekkussen en shampoo. Verder krijg je naast de mondeling uitleg ook alles op papier mee. Als medicatie krijg je paracetamol mee en een slaaptablet.

Naar het hotel:
Mijn vrouw heeft mij opgehaald. Heel voorzichtig de auto in. Ik hoopte niemand tegen te komen op het hotel. Toen we inchecken was het hotel uitgestorven (volgens de receptioniste zijn er maar 3 gasten!), maar nu ik ineens met een “raar” hoofd loop, is het ineens druk.

Slapen ging voor geen meter. Ik heb extra kussens geregeld. Ik heb een halve pilletje genomen van het slaapmiddel die ze mij hebben gegeven. Dat hielp helemaal niet. Dat is denk ik de spanning.

Op naar dag 2….

Bijlagen:

Foto’s van na dag 1.

PS: Een andere keer ga ik verder met dit verhaal... Nu even netflixen. :-)