|
Gisterenavond eraf gebleven, vandaag haartjes getrokken met mate, niet al te veel schade berokkend geloof ik. Puistjes, nagels en korstjes hebben het wel moeten ontgelden, maar daar ga ik me even niet op focussen.
Na het lezen van vele topics gisterenavond en vandaag op dit forum ben ik er ondertussen van overtuigd dat ik ttm heb. Alle verhalen zijn veel te herkenbaar, tot het korstjes eten toe. (hoe kom je erbij?) Ik had nooit kunnen vermoeden dat er een naam voor mijn prutsen bestond en nu begin ik te begrijpen waarom ik er nooit in geslaagd ben ermee te stoppen. Ik vraag me af wanneer ik het mijn ouders of vrienden zal vertellen. Welke stappen zal ik ondernemen?
Ergens zal deze wetenschap me wel helpen alsnog een rokje te dragen, het is wat minder m'n eigen schuld nu. Ik hoop maar dat ik met al dat lezen over haren trekken niet aan mijn hoofdhaar, wimpers of wenkbrauwen begin. Het klinkt immers bijna aanlokkelijk.
Ik maak me veel zorgen omtrent het ontbreken van succesverhalen over stoppen met pulken, trekken, krabben, bijten..
Ik wil hier echt niet levenslang mee opgescheept zitten.
Momenteel ben ik een nieuwe lief aan het leren kennen, die zal ook wel schrikken van mijn 'details', mijn afwerking. Licht uit graag, dan telt enkel de vorm nog.
Bij mensen die me al kennen durf ik mijn benen wel tonen, tenminste in de minder erge periodes, maar als eerste indruk kan het wel problemen geven.
Het beperkt je leven toch wel..
Wie onder jullie doet net hetzelfde als ik allemaal doe?
Misschien wel interessant om in te zien waar de typische problemen liggen en gelijkenissen in ervaringen of verleden.
Oh jee toch!
xx
|