|
Herkenbaar dit verhaal! Ik heb nu ongeveer 13 jaar ttm en talloze pogingen gedaan ervan af te komen. Ook ik ben van mening dat als je écht écht wil het moet lukken. Ik heb in therapie gezeten in Nijmegen (sommigen hier wel bekend), maar daar ben ik mee gestopt, want ik vond het niet echt therapie. Meer tips en een beetje bijhouden hoeveel haren je trekt. Anyway nadat ik met die therapie stopte in september ging het bergafwaarts, mede ook door stress van afstuderen. Afgelopen november toen het op een avond weer heel slecht ging, nam ik een besluit. Ik stop er mee, ik ben er zo verschrikkelijk ontzettend klaar mee. En vanaf die dag (13 november ) heb ik geen haar meer getrokken. Is de drang weg? Nee. Maar ik heb het wel onder controle en ik hoop dat die drang steeds meer weg zal trekken. Angst om terug te vallen heb ik eigenlijk niet. Ik ben wel vaker een tijdje trekvrij geweest, 2 maanden was toen mijn record, maar ik wil echt niet meer terug naar toen. Die kale plekken, al die haren op de grond en vooral de onrust in mijn hoofd die het met zich meebracht.
En soms als ik zit te voelen dan wil ik wel trekken want dan voelt die haar zo 'lekker'.. Maar ik kan het elke keer weerstaan gelukkig. Echt neem van mij aan, het voelt zo veel beter om niet te trekken!
|