Janneke, drukke periode op het werk nu?
Doseren is inderdaad lastig he? Dat herken ik wel. Ik ga altijd vol gas, alleen vergeet ik dan even dat ik de bal echt terug gekaatst krijg.
Een werkdag bestaat voor mij uit 8 uur. In die 8 uur kan ik werk voor 16 uur doen. Vol gas. En dat doe ik dan 2 dagen achter elkaar, zaterdag ben ik thuis druk waardoor ik standaard op zondag gesloopt ben. Dan kan ik mijn bed niet uitkomen,ben chagrijnig enz enz.
Doseren zou een uitkomst zijn...
Ondertussen heb ik nog altijd niets gehoord van de haarwerker, dus ik denk dat er maar weer een kort mailtje achteraan gaat, om ze even te herinneren aan het feit dat ik niets heb gehoord.
Schandalig...
Janneke, jij slikt Neofolics, wat is dat precies?
Zijn dat vergelijkbare supplementen?
Stress is inderdaad een. grote boosdoener. Ik kan dit ook niet of slecht reduceren. Ik vind het gewoon lastig en ik lijk ook gewoon het beste te functioneren onder grote druk.
Nu heb ik thuis ook best stress. Mijn man en ik zitten momenteel echt op een ander level. Hij is, net als zijn moeder overigens
, bijzonder eigenwijs en neemt niets van een ander aan. Dit geldt niet alleen voor mij, maar ook voor vrienden en op zijn werk. Als iemand hem feedback geeft, zegt hij vrijwel altijd iets in de trant van 'ik doe toch niets fout?' of 'ik help je toch?' (hij neemt het over, ipv helpen) en sluit vaak de deur voor een verder gesprek.
En dit begint mij steeds vaker te irriteren en op te breken.
Ik weet ook niet zo goed hoe ik hem dan moet bereiken.
Wij hebben een hele lieve, leuke, grappige en sportieve dochter. Alleen zij heeft een enorm karakter met een sterke wil. Zij is enorm visueel ingesteld en zij heeft baat bij een consequente aanpak met duidelijkheid en structuur.
Naar mij luistert ze prima, ik zorg voor regelmaat en structuur en daar vaart zij wel bij. Mijn man daartegen... hij zorgt er niet voor dat ze tussen de maaltijden door nog even wat krijgt, zet haar nooit eens onder de douche, doet haar niet naar bed enz. Niet uit onwil, hij is bezig met andere dingen die hij voor laat gaan, hij is voornamelijk bezig met (dingen voor) zichzelf.
En ik kan mij daar soms zo aan storen....
Dus ja, dat geeft ook stress.
Ik heb al regelmatig aan gegeven dat deze situatie een aanslag is op mij en dus ook op mijn haaruitval.
Hopelijk gaat dit ooit beter, anders weet ik niet waar het schip strandt...
Maar wat mij nou laatst overkwam...
Ik raakte met iemand in gesprek en zij zat steeds haar haren goed te doen.
Op een gegeven moment vraag ik "blijft het niet zitten, je speld?"
Zij gaf aan dat zij haar haren momenteel hopeloos vindt, het is heel dun aan het worden. Zij weet van mijn haaruitval, dus wellicht dat het makkelijker was om het er dan over te hebben.
Alle herkenbare dingen kwamen ter sprake: onzekerheid, zelfbeeld, spiegels, vrouw zijn enz enz.
Maar ook dat zij inmiddels een haarwerk heeft, maar dat het verschil ineens zo groot is en dat zij haar haarwerk hierdoor nog niet echt op durft.
We hebben er lang over zitten praten.
Er zijn zoveel vrouwen met dun, heel dun, of dunner wordend haar.
Dit zou bespreekbaar moeten worden. En haarwerken, toppers, haarstukken, pruiken enz, die zouden betaalbaarder moeten worden. Zodat het voor iedereen toegankelijk is. Jong, oud, rijk, arm. Iedereen heeft recht op zelfvertrouwen. Iedereen!