Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Janneke100
Reactie volgt nog  |
Hoi, hier ben ik eindelijk weer een keer, het was druk met van alles eigenlijk Mexicang, maar wat het werk betreft krijgen we nu een rustige periode gelukkig omdat het seizoensgebonden is en de zomer dus echt hoogseizoen is. Doseren blijft voor mij op alle fronten moeilijk.
Heb je nog steeds niets gehoord? Ik vind het inderdaad schandalig, ze maken mij niet wijs dat hoe druk ook er geen tijd is om een afspraak in te plannen, dan zouden ze ook geen tijd hebben om nieuwe klanten aan te nemen? Het komt mij over of ze het gewoon op de lange baan schuiven.
Ik slik Neofollics ja, drie maal daags,
ik kopieer even: natuurlijke extracten die de vorming van DHT tegengaan en de haargroei bevorderen, waaronder Saw Palmetto extract (Zaagbladpalm), Beta-sitosterol, Brandnetelextract, Rode klaver extract, EGCG en isoflavonen. Een supplement dus waar van alles inzit wat nodig is voor en gezonde haargroei. Mijn haar is verre, verre!!! van gezond en lijkt elke wasbeurt slechter te worden qua dikte maar de uitval is weer genormaliseerd. Maar ik denk dat al die haarsupplementen een beetje dezelfde stoffen bevatten. Ik had vroeger Hair vital en ik heb daarna nog een pot weggeslikt van Hairkeeper maar dat vond ik geen betrouwbaar adres en toen kwam ik dit weer tegen met veelbelovende resultaten omdat ik denk dat het eventueel kan helpen als ondersteuning. Ik heb verder eigenlijk geen gezondheidsklachten, mijn nagels zijn ook oke, maar ik durf de tabetten ook niet te laten staan.
Ik denk dat de haaruitval een vreselijk wissel trekt op ons leven maar ook op dat van onze mannen. Ze staan vrij machteloos aan de kant en zien toe hoe wij dag in dag uit bezig zijn met onze haren. Mannen zijn praktischer ingesteld, ze willen helpen om iets op te lossen en als dat niet lukt dan keren ze meer in zichzelf denk ik. Ik heb een slechte rug en al diverse keren platte bedrust gehad met een hernia en dan liep hier alles gesmeerd want dat is iets wat mannen kunnen oplossen. Mijn man deed boodschappen, de was , kookte eten, ik kon niet alleen naar wc, niet zelf douchen, een drama maar daar kon hij mee uit de voeten maar tegen haarverlies en al de emoties die ermee samengegaan kan hij ook niets meer mee en er komt ook geen verbetering wat af en toe de zaak bij mij hoog doet oplopen. Ik hoor mezelf eindeloos praten over hoe slecht mijn haar is en en dat het nooit meer goedkomt, of mijn haarwerk niet te bol staat, de nodige huilbuien en ze kunnen het niet veranderen en ik kan het soms nog steeds heel moeilijk accepteren dat het is wat het is. Ook hier gaat het soms glad langs elkaar heen en heb ik het gevoel dat hij niks snapt en sneer ik er nog achteraan van het is niet jouw hoofd dus makkelijk praten, maar ik weet dat ik degene ben die veranderd is hierdoor en dat dat zijn weerslag heeft op mijn man, ook al ben ik geneigd om te denken dat hij schromelijk tekort schiet
ik zal er mijn weg zelf in moeten vinden en echt ik ben blij met mijn haarwerk maar ik zou o zo graag mijn eigen haar terug hebben zoals het was en dat is gewoon niet het geval. Ik heb dagen dat ik er goed mee om kan gaan, maar ook dagen dat ik er echt
niet mee kan omgaan.
Moraal van het verhaal is dat ons haarverlies voor ons het ergste is, maar dat het ook voor onze direct betrokkenen een hele grote verandering is. Ik reageer tenminste op alles anders, geprikkelder, meer gestresst over alles, want het is niet alleen mijn haar wat is vertrokken maar ook een deel van mezelf, mijn ( geringe) zelfvertrouwen is mee de doucheput ingegaan en mijn haarwerk helpt me daarbij gelukkig zodat ik toch mijn dingen doe maar alles is anders, in de douche springen en daarna spontaan ergens heen gaan samen doe ik nog steeds liever niet bijvoorbeeld. Want zonde op mijn pas gewassen hoofd. Dat zijn bijvoorbeeld ook dingen waar mijn man zich dan maar bij neer moet leggen en zo zijn er nog heel veel dingen. Ik denk dat het meer een kwestie is dat onze mannen ons niet meer bereiken als andersom als ik eerlijk ben.
Heel herkenbaar van je collega, het haarwerk in de kast en bang dat iemand het zou zien. Als iemand zijn tanden heeft laten trekken en weer een stralende lach kan vertonen met een gebitsprothese is persoon in kwestie blij ,dan zie je er ook anders uit, maar een mooi haarwerk omdat je eigen haar van dermate kwaliteit is dat het een leven ontregeld is nog andere koek. Ik hoop ook dat het ook eens in die verhouding komt te staan, er gaat niets boven een eigen gebit en niets boven je eigen haar maar als dit in dusdanige toestand verkeert dat het je een heel ongelukkig gevoel geeft dan zou ik een haarwerk net zo graag in die sfeer zien. Of dat je een aantal haarwerken zou kunnen hebben, kort en lang voor mijn part en dat je tegen iedereen kon zeggen: heb je mijn nieuwe haarwerk al gezien? Zover is het nog niet maar ik denk voor we tien jaar verder zijn dat het er al aardig op begint te lijken. Maar vooralsnog zijn er bij mij ook maar enkele mensen die het weten dus ik heb me ook geen voortrekkersrol aangemeten.
