|
@lieverdje Wat goed dat je dat besluit zo helder voor jezelf hebt kunnen nemen. Super en ga vooral zo door! Ik vind het echt heel knap en ik kan me voorstellen hoe goed je je voelt en hoe trots je op jezelf kunt zijn. Volhouden is nu de sleutel!
Zelf heb ik meerdere keren gezegd dat ik er nu echt helemaal klaar mee ben en dat was ik dan ook. Maar toch was de pijn elke keer nog niet groot genoeg om echt een heeeeeel grooot verlangen te creëren om te stoppen.
Ik zou willen dat ik mijn half kale koppie en mijn gedrag ZO verschrikkelijk zat was, dat de pijn zo groot zou zijn, dat ik ermee zou kunnen stoppen. Dit zou enorm helpen.
Misschien moet ik mezelf eens afvragen: 'Zou ik gelukkiger zijn zonder TTM?' Uhm... ja misschien wel. Maar TTM weerhoudt me er niet van om nu ook al gelukkig te zijn. Neem ik dan genoegen met minder in mijn leven, als ik de strijd opgeef? Of geef ik mezelf dan juist een cadeautje omdat ik kan stoppen met vechten en gewoon door kan gaan op mijn levenspad waar ik al hartstikke blij mee ben?
Ik geloof dat TTM altijd een zwakke plek zal zijn in mijn leven. Ik geloof niet dat de drang ooit helemaal weg zal gaan. Het moet een plekje krijgen in mijn leven. De vraag is: blijf ik vechten of ga ik het accepteren? Pff... het antwoord is elke dag (elke minuut) weer anders.
@Astrid26 Bedankt. Het is fijn om hier te komen en de verhalen van anderen te lezen.
|