[Matt91]

Dat was 'm dan! Het was een lange zware zit maar het zit erop.

Het was de bedoeling om 7:45 aanwezig te zijn, echter stond er zo veel meer file dan we hadden ingecalculeerd dat ik er pas om 8:30 was�� Ik was bij binnenkomt dus al aardig gespannen haha. Ik werd vriendelijk ontvangen en we zijn snel aan de slag gegaan. Nadat we de haarlijn hadden getekend en ik mijn lunchwensen had opgegeven kwam het moment waar ik misschien wel het meeste tegenop zag: het scheren. Man man man wat viel dat mee, ik overwoog bijna de behandeling alsnog te stoppen�� Erg geruststellend om te weten dat ik als plan B (eigenlijk plan Z maar oke) m'n eigen gemillimeterde hoofd best kan accepteren.

Voordat het boren begon kreeg ik nog een kalmerend tabletje en natuurlijk de verdovingspuiten. Ik kan niet zeggen dat je er niks van voelt maar ze houden een trilapparaatje naast de naald om de zenuwen af te leiden en dat werkt verbazingwekkend goed. Nu dan toch iets minder prettigs: ik heb vroeger veel acne gehad (ook achterin m'n nek bij de haarlijn en achter op m'n hoofd) waardoor er veel littekenweefsel in het donorgebied zit. De donorharen zijn fantastisch, dik en veelvuldig aanwezig alleen de verdoving sloeg niet goed aan op sommige plekken, pijnlijk! De doorbloeding in m'n hoofdhuid is wel heel goed, dat is leuk voor het herstel maar maakte de behandeling wel lastiger.

Door de combinatie van de pijn en de stress schommelde mijn bloeddruk af en toe wat naar de lage kant waardoor ik een paar keer bijna onwel werd maar wat ging het team hier goed mee om zeg, driewerf hulde. Ik heb me de hele behandeling ontzettend op m'n gemak gevoeld dat ik in goede handen was.

Toen ze 2100 grafts geboord hadden werd ik weer niet goed maar mochten ze niet meer bijverdoven voor die laatste 100. Die zouden we op het eind nog doen als er tijd en verdoving over was.

Na de prima lunch gingen ze de sneetjes maken in het transplantatiegebied. De prikken boven je wenkbrauwen zijn even vervelend maar daarna voel je van de volgende prikken bijna niets meer. Hier sloeg de verdoving wel goed aan dus vanaf hier ging het een stuk beter. Wel had ik pijn in het donorgebied maar door m'n ademhaling onder controle te houden ging het wel, volgens mij ben ik zelfs even weggedommeld.

Ik werd tijdens het maken van de sneetjes nog wel een paar keer niet lekker door m'n schommelende bloeddruk maar daar gingen ze goed mee om en na even met m'n benen omhoog te zitten en een dextrootje te nemen konden we steeds snel weer verder.

Uiteindelijk hebben we voor mijn eigen bestwil afgezien van de laatste 100 grafts maar dat gaat niet van invloed zijn op het eindresultaat. Na de nazorginstructies eindelijk op naar huis dus! Wat een lange, zware dag maar niets ten nadele van de kliniek want ik heb me de hele dag op m'n gemak gevoeld. Vannacht heb ik een beetje onderuit zittend op de bank geslapen met het meegeleverde nekkussentje en ik moet zeggen dat ik redelijk heb geslapen.

Bijgevoegd de voor en na foto's, ik zal vanmiddag ter refentie nog wat foto's zoeken waarop ik m'n haar heb gedaan.

And now we wait... ��