|
He vriend,
zoals je je verhaal nu verteld herken ik mezelf heel erg in je. Ik was ook 19 toen mij het voor het eerst begon op te vallen. Ik had dezelfde vragen als jou, ik was er in die tijd ook obsessief mee bezig. Terwijl ik nu achteraf terug kijk en vind dat het allemaal wel mee viel.
Ik heb op een gegeven moment een haartransplantatiekliniek bezocht, en ben ik naar zo'n haarkliniek gegaan (ben even de naam kwijt). Ik denk dat het je goed zou doen om eens bij een kliniek op consult te gaan. dit werkte voor mij ook rustgevend, ookal wist ik bijna zeker dat ik er toch niks aan zou laten doen. Misschien inderdaad handig om wat foto's te plaatsen voor onze beeldvorming.
ik zelf ben niet aan de medicatie begonnen, ik begin het steeds beter te accepteren dat IK niet tevreden ben met mijn haarlijn, zoals 5 op de 10 jongens van mijn leeftijd dat waarschijnlijk zijn (ben nu 23). En 10 op de 10 jongens van mijn leeftijd waarschijnlijk ook ontevreden zijn over iets van hun lichaam.
het beste advies: ga leuke dingen doen in je leven als je er echt mee zit. zoek afleiding en probeer schijt te hebben aan het bang zijn over wat andere van jou denken. iedereen is meer met zichzelf bezig als met jou haarlijn. het klinkt misschien cliché maar dit heeft bij mij echt geholpen om me er overheen te zetten. Op een gegeven moment was ik zo klaar met m'n eigen gedrag dat ik m'n haar heb laten millimeteren. ik dacht; fack jullie allemaal, zie mijn inhammen maar. omdat je dit doet, ga je je ook echt op deze manier voelen en zit je veel beter in je vel.
mocht je nog vragen hebben kan je me altijd bereiken! ik heb exact hetzelfde meegemaakt als waar jij nu in zit gozer, tranquillo!
|