|
Hoi Monique3
Ik heb dus bijna heel de dag pijn laag in mijn rug,schaambeen,bekken en die pijn trekt door in mijn ben en dan vooral in mijn linker been. Wel moet ik zeggen dat het vergeleken met vorig jaar een stuk beter gaat maar helaas blijft de pijn. Ik heb al vanaf mijn 3de maand van mijn zwangerschap bekkeninstabilliteit, in de 4de maand moest ik met krukken lopen en rond de 7de maand kon ik bijna niet meer lopen en hebben we een bed beneden gezet zodat ik daar overdag kon rusten.Maar dat was toen maar nu heb ik nog veel beperkingen zoals: lang staan en zitten doet erg zeer gelukkig kan ik wel wandelen niet slenteren maar stevig door stappen.Ik heb op dit moment dus ook geen werk omdat ik niet mag rekken,strekken,tillen en bukken ben niet afgekeurd maar wel arbeidsgehandicapt en moet nu licht werk zoeken,maar ja dat valt ook niet mee als je altijd pijn hebt. En wij zijn altijd echte stappers geweest ,meestal tot in de vroege uurtjes maar dat is nu wel drie jaar geleden dat wij eens lekker op stap zijn geweest en dat vinden we wel erg klote.Maar heel cliché ons zoontje maakt heeeel veeeeel goed gelukkig,maar een broertje of zusje zit er voor hem niet in dat hebben ze me dus afgeraden. Ik kan(moet) mezelf daar meestal wel bij neer leggen maar soms vind ik het wel jammer. Ik ben nu sinds 2 weken in behandeling bij een revalidatie centrum, maar ook nu kreeg ik weer tehoren dat ze niet kunnen zeggen of het nog over gaat, een ding is wel zeker het zal altijd een zwakke plek blijven. Bij mij zeker omdat ik voor mijn zwangerschap ook een miskraam heb gehad en toen had ik ook veel pijn maar dacht dat het erbij hoorde maar nu denken ze dat het toen als aan het rommelen was. Ik hoop alleen dat het nog wel wat beter wordt in ieder geval minder pijn maar helaas heb je daar niets over te zeggen. Als ik het zo schrijf vind ik het wel erg dramatisch klinken maar ik zelf ben er gelukkig niet depri onder soms weleen dipje maar meestal ben ik wel vrolijk want dan denk ik ik heb een geweldig zoontje waar sommige mensen alleen maar van dromen en geen kindje kunnen krijgen. Dat is toch wel veel erger kan ik nu zeggen. Ja en dan is er natuurlijk miin haar nog en ook dat vind ik veel erger alleen het doet lichamelijk geen pijn alleen geestelijk. Het klinkt allemaal wel erg triest zo. Maar zo als ik al zei ik ben echt niet depri.
Groetjes gogo
|