|
Hallo uhm
ik ben 52, en heb sinds mei/juni dit jaar AA universalis (net als Lies). Bij mij viel al het haar tegelijk uit, dus hoofd, armen, benen, wimpers... en wat dies meer zij, binnen iets van 6 weken.
Had ik het ooit eerder gehad? Ja, ergens toen ik eind twintig, begin dertig was heb ik één enkele ronde kale plek gehad op mijn hoofd, ongeveer ter grootte van een vroegere rijksdaalder. Die groeide binnen enkele maanden weer helemaal dicht. Verder nooit enig symptoom op haargebied. Integendeel, ik had een veel dichtere inplant dan de meeste mensen, en daarbij ook nog dik haar.
Is er een genetische factor (erfelijkheid?) Ja, dat denk ik zeker, want ook mijn 81-jarige moeder is al iets van 25 jaar volkomen kaal. Bij haar kwamen na verloop van tijd de wimpers en wenkbrauwen wel terug. Bij mijn moeder ging de haaruitval echter zeer geleidelijk, ze deed er zeker 10 of meer jaar over om te bereiken wat mijn lijf in iets van 6 weken lukte.
Zijn er stressfactoren? Als je ervan uitgaat dat je er "aanleg" voor kunt hebben (genetische predispositie), dan denk ik dat er wel degelijk ook een "aanleiding" zal zijn die de AA uitlokt. Welke aanleiding dit is, weten de artsen niet. Veel mensen die zo kaal worden als ik hadden tevoren al een wat overdreven afweersysteem (dus klachten van bijvoorbeeld eczeem of astma, of bronchitis).
Herken ik bij mezelf stressfactoren? Ongeveer een half jaar voor ik volledig kaal werd had ik een zware longontsteking en ik kreeg daar toen een heftige antibioticakuur voor. Ik was erg ziek, met zeer hoge koorts. Is daardoor mijn afweer in overdrive gegaan? Ik weet het niet. Normaal wordt een tijd aangehouden van ongeveer drie maanden voor AA je overkomt. Volgens sommige artsen had het dan dus eerder moeten gebeuren. Aan de andere kant is het natuurlijk ook mogelijk dat het inderdaad al veel eerder begon, maar dat niemand het merkte (inclusief ikzelf), omdat ik zo verschrikkelijk veel haar had. Ik zie mezelf achteraf terug op een foto in maart en dan denk ik....... ja, toen kon je het eigenlijk al zien... Dus wellicht is het geleidelijker gegaan dan ik merkte.
Ik kan nog andere dingen bedenken: Ik heb stressvol werk en doe bovendien een hbo-studie. Na die longontsteking merkte ik dat ik minder aankon dan ervoor. Dat ik me eerder zorgen maakte en minder kon "hebben", eerder moe was. Af en toe es een dag vrij moest nemen. Dat vind ik wel een signaal.
Ook heb ik nu al drie jaar een soort ontstoken plek aan mijn voet. Eerst werd dat gediagnosticeerd als eczeem, in juni van dit jaar dacht men aan een schimmelinfectie. Maar wat de artsen ook inzetten, anti-eczeem créme, anti-schimmelkuren, zalfjes of tabletten, niets helpt. Ik kan me ook voorstellen dat mijn lichaam daarvan in de stress schiet en een soort "overdrive" aanzet om zich te beschermen....
Dit zijn mijn ervaringen van het afgelopen jaar. Ik ben benieuwd of je iets herkent, of wellicht iemand anders?
groetjes, en sterkte!
Annewil
|