Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Kikimamanyny
Ook ik heb het hele circus mee gemaakt. Ik ben 31 en bijna een jaar geleden in 3 weken tijd mijn haar verloren. twee maanden later de rest mijn mijn lichaamshaar. Echt ik voelde me zo kaal, zo leeg. Het maakt mij en mijn gezin kapot. Ik zag mijn leven in de soep vallen, mijn kinderen die het moeilijk vonden om met hun kale moeder over straat te gaan en een baan.... zou ik nooit meer krijgen. "Depressie past niet bij me" waren mijn woorden altijd voor ik mijn haar verloor, maar echt ik zat op het randje. Ik dacht ook na over een brug een trein of misschien te vel medicijnen..... niet heel serieus, maar het kwam in een flits voorbij.
Ook ik heb een pruik boven op mijn slaapkamer staan en er zijn momenten dat ik hem op zet, maar ik heb besloten om kaal te zijn. Dit is wie ik ben en hier moet ik mee leven. De confrontatie van het afzetten elke avond van mijn pruik was pijnlijk, maar anders hou ik mezelf ook niet voor de gek.
Het leven kan je als mens maken of kraken. Ik heb bewust gekozen om het leven mij te maken. Ik wil leven en ik wil ook mooi leven. Mijn haar gaat mijn leven niet kapot maken, dat ga ik niet accepteren...
Toch ben ik er nog steeds dagelijks mee bezig en word ik verdrietig. Ik mis mijn haar.... Relativeren helpt mij dan.... liever mijn haar kwijt dan mijn benen amputeren....
Sterkte meid. Je mag zijn wie je bent!
|
Bedankt meisje, ik bewonder je kracht en zoveel herkenning wat je schrijft, je bent een topper en sterke vrouw. Liefs celine