Mijn mening?
Wel, ik vind het opmerkelijk dat lippen en vingers zo gevoelsgeladen zijn èn dat ze bovendien een signaal doorsturen naar het dieper gelegen emotionele brein, dat dan nog eens op zijn beurt signalen doorstuurt om bepaalde hormonen aan te maken. Met andere woorden, wat ik ervaar: als ik met een koude haarwortel tegen mijn lippen wrijf (voor mij het toppunt van ttm-'genot') dan prikkel ik mijn emotionele brein (verwerk op die manier bepaalde emoties) èn door het feit dat er hormonen vrijkomen, geeft dit nog een bevredigend gevoel er bovenop...
Die kick die wij ervaren is er dus echt en doordat het gevoel zo positief is, nodigt de handeling ook uit tot herhaling...
Weg dus met de visie van zelfverminking, waar ik altijd al iets tegen had.
En ja, misschien moeten we meer zoenen en vrijen, want het artikel vervolgt...
"
Een slappe vochtige handdruk zal weinig effect hebben, de drie klapzoenen van tante Martha evenmin. een hartstochtelijke kus daarentegen van onze geliefde, zal een gevoel van pure verrukking veroorzaken. De hormonen die dan door ons brein gaan, dringen het stresshormoon adrenaline terug en versterken het immuunsysteem. Het belangrijkste hormoon dat bij een liefdevolle aanraking al die gunstige processen in het lichaam op gang brengt, is oxytocine. Het komt in grote concentraties in de hersenen voor tijdens een orgasme en bij vrouwen tijdens en na de bevalling. Niet voor niets wordt oxytocine wel eens het knuffelhormoon genoemd: het zorgt ervoor dat we emotionele banden met anderen aangaan..."
DUS; misschien moeten we iets meer gepassioneerd en schroomloos door het leven gaan, meer kussen, meer strelen, meer knuffelen zonder te veel na te denken, zonder schuldgevoelens en meer onze eigen zin doen... (euh...deze tip geldt niet voor Oilily, van dat kussen bedoel ik)
