Hoe is het met de imuuntherapie?

[Lies86]

Hallo allemaal!!!

Ik weet dat sommige begonnen waren met imuun therapie
Hoe is het nu met jullie hoofden gesteld?
Groeit het alweer?
Is de uitval gestopt???
Is het verder gaan uitvallen??

En dan had ik nog een vraagje....
Wat houd imuuntherapie nou precies in??

Hoop dat jullie me kunnen helpen!!
Lies

[Janne]

Hooooi
Bij mijn therapie gaat het heel erg goed!! Ik heb pas geleden in een ander topic uitgelegd wat immuuntherapie is.Ik heb het even gekopierd:
Ik heb vanaf Januari altijd met een doekje om gelopen. Rond die tijd had ik met de dermataloog afgesproken om immuuntherapie te doen, omdat ik alle andere opties (zoals zware hormoonpillen, hormoonzalf en spuitjes) niet zag zitten. Ze gaan ervan uit dat je allergisch wordt voor het chemische stofje uit het laberatorium.Ze pakken extra een 'onbekende' stof, zodat je in het dagelijks leven er niet mee in aanraking komt. Bij mij hebben ze 1 helft van het hoofd getest. Ik had toen nog een kale plek van 5 bij 10 cm. Daar hebben ze een oplossing van 2% opgesmeerd. ze gaven me toen 2 weken, zodat ik aan de stof kon wennen en een allergie kon opwekken. De andere helft werd extra niet behandeld, zodat we zo in de gaten konden houden of mijn haar niet al vanzelf terug zou komen.

Na die twee weken had k nog steeds geen reactie. Helaas had ik op die controle een andere dokter, en die is toch gewoon verder gegaan. Eigelijk kon dat helemaal niet, want ik reageerde totaal niet op die stof. Ze zijn toen begonnen met 0,01% van die oplossing op dezelfde plek te smeren. Iedere week moest ik terug naar het ziekenhuis en bijhouden of ik een reactie, zoals roodheid en jeuk had. Als dat niet zo was ging het een stapje hoger. Uiteindelijk was ik bij 1% aangekomen, en hd ik nog geen reactie. Alleen diezelfde nacht, dat ik behandeld was met 1% kreeg ik vreselijke knobbels in mijn nek. Het was een reactie van die hoge dosis op mijn lymfeklieren.Ook kreeg ik blaren op mijn hoofd die open sprongen. dat is ook wat hierboven gezegd wordt.het was geen normale jeuk meer, maar echte pijn. Ze kwamen erachter dat die 1% veel te hoog was en nu zit ik geloof ik op 0,1%.

Kijk he, ze gaan ervan uit dat je hoofdhuid een exceem maakt. Exceem trekt de ontstoken cellen onder de haarzakjes uit. Daardoor kan je haar weer gaan groeien. Bij mij is het enorm goed aangeslagen. Tuurlijk, ik heb nachten lang wakker gelegen van de jeuk. wat je nooit moet doen is eerst op je hoofd krabben en dan in je ogen wrijven of aan je gezicht krabben. Ik heb dat een hele nacht gedaan, en de dag erna kon ik thuis blijven. Mijn ogen waren helemaal opgezwollen en mijn gezicht was knalrood. Ook oppassen met chloorwater. Ik probeer nu de therapie smorgens te doen. de eerste paar uur merk je niets, daarn begint het te kriebelen. Bij mi is het zo dat als ik mijn pruik of doekje afdoe, dat het dan echt begint te jeuken. Voordat ik slapen ga neem ik een paracetamol.
Ik doe de therapie nu thuis, gelukkig. Pas goed op met je handen en dat je niet perongeluk in je nek drupt.
En Patriesje, als ik het bij jou zo hoor, is je dosis te hoog. Ik zou het voor de zekerheid maar eens vragen bij de dermataloog, want te hoog kan misschien ook schadelijk zijn, denk ik.
O ja, ik weet niet of het bij iedereen zo is, maar ik heb heel wienig gevoel op mijn hoofdhuid.Het zal vast wel komen doordat je toch een chemische stof op je hoofd smeert. In het begin is het lang wachten op resultaat, maar echt, ik krijg al mijn haar weer terug, en daar heb ik die jeuk graag voor over. Als iemand nog vragen heeft hoor ik het wel.


xxx janneke

[Saar]

Ik heb in het verleden ook imuuntherapie gehad;
Ik ging aan het begin van de maand naar de dermatoog en hij heeft me toen een flesje meegegeven en dat mocht mn moeder/vriend elke donderdag met een wattestaafje dun op mn kale plekken smeren(eerst latexhandschoenen aandoen). Na een uurtje begon het erg te branden en de ene keer kreeg ik korstjes, de andere keer echte zweertjes/blaren en soms merkte ik er helemaal niks van. Ik weet wel dat het giantisch brandde. Ik mocht dan 2 dagen mn haar niet wassen. Zo ging het 3x, de laatste donderdag van de maand ging ik dan naar de dermaoloog en die keek hoe het eruit zag, vroeg hoe het gng en gaf me eventueel een wat sterktere mee. Zo voerde hij het langzaam op.

Na ong. een jaar ben ik ermee gestopt omdat het niks opleverde en ik het gepruts en gefrunnik weer eens beu was. Toevallig kwam mn haar toen ook weer even terug maar ze kunnen nooit bewijzen of het komt doordat ik van dat spul om mn hoofd kreeg of dat het gewoon vanzelf terug kwam. Overigens viel het later weer uit en kwam na ong. een jaar ook weer terug (deze keer zonder dat ik een behandeling had gehad). Dat bewees voor mij dat het niks uitmaakt of je het doet maar dat je gewoon geduld moet hebben.

Liefs Sara

[Patriesje]

Helleuh!

Ik dacht ik reageer maar weer eens!
Ik heb vorige week de laatste behandeling van m'n immuuntherapie gevolgd!
Ik werd er helemaal niet vrolijk van, en volgens m'n dermatologe zag ze weinig kans dat ik ooit door deze therapie m'n haar terugkrijg!
Ik ben zo blij dat ik van die rottherapie af ben!!
Volgende week ga ik een doorverwijskaart halen voor de kapper, en laat me een mooi haarwerkje aanmeten!
Vandaag ben ik naar een homeopaat geweest, die me aankeek, en precies wist te vertellen wat ik heb! Dat was echt zo'n apparte ervaring!
Dus ik ga nu voor de 4e x weer eens wat proberen, en zie wel weer waar dit scheepje strand

Nou dat was het weer, voor degene die de therapie nog wel volgen:
heel veel succes!!!

Liefs Patriesje

[HP070]

Hallo allemaal,

Ik volg deze groep al een tijdje. Ik zal me eerst even voorstellen. Ik ben Hans, 38 jaar, kapper en drie jaar geleden kreeg ik mijn eerste kale plekje. Precies bij m'n oor (bakkebaard) In het begin gaf ik er geen aandacht aan. Ik dacht dat het vanzelf wel over zou gaan, want ik had ook al jaren last van af en toe kale plekjes in mijn baardgroei. Maar dat vond ik geen probleem, want dat scheer je toch en dan zie jet het haast niet. Maar dat kale plekje bij mijn oor werd steeds groter... Na twee maandeen was het zo groot als een pingpongbal en ben ik er mee naar de huisarts gegaan. Stress zij deze. Het gaat vanzelf wel weer over. Twee maanden later was de plek nog groter geworden. Ongeveer 10 bij 7 cm. Ik begon me toen wel ernstige zorgen te maken. Begon ook te denken dat ik een erge ziekte had of zo. Je gaat aan alles denken.. Ik dacht bijv. ook dat het door mijn mobiele telefoon kwam Ook vroegen mensen steeds vaker wat ik toch had, en dat maakte het er niet beter op.
Afijn, ik weer naar de huisarts, en die verwees me door naar het ziekenhuis. Daar hadden ze een wachtlijst van drie maanden! Ondertussen was mijn hele zijkant kaal en ook een gedeelte op mijn achterhoofd. (ik scheerde de alletwee de zijkanten weg zodat ik een soort hanekam had, en het niemand meer op viel)
Toen ik eenmaal bij het ziekenhuis kwam, stelde ze me gerust. Ik moest eerst bloed laten prikken, want het kon aan een niet goed functionerende schildklier liggen. Bloed was in orde, en toen kreeg ik een hormoonzalf mee. Dat moest ik twee maal per dag op de plekken smeren. Na twee weken ging ik terug voor controle, en het had niets geholpen. Toen zijn ze bij mij begonnen met imuun therapie. (diphenciprone). Eerst met 0,001% en iedere week opvoeren. Bij 2% begon het uiteindelijk te jeuken, en dat was goed. Ik had geen erge last van de jeuk, enkel dezlfde middag en 'savonds. Ik mocht 24 uur niet met mijn hoofd onder de douche. Na een paar dagen begon het te vervellen. Na een paar weken kwam er wat dons haartjes op de plek. Geen grijs haar zoals ik hier vaak hoor, maar gewoon mijn eigen kleur. Maar zodra ik weer stress had viel mijn haar weer uit. Steeds op dezelfde plek. Het schijnt dat dat een zwakke plek word.Bij het ziekenhuis hadden ze een engelengeduld met me, want ik ben bijna drie jaar iedere dinsdag bij ze geweest om het in te laten smeren!
Nu is het dan eindelijk over. Mijn haar is nu al drie maanden stabiel! Ook de stress die ik had is veel minder. (dankzij medicijnen.) Ik geloof zeker in tegenstelling tot wat veel dokters beweren, dat (bij mij) stress een van de oorzaken was. (Ook in het ziekenhuis zeiden ze dat)
Ik weet dat het elk moment weer mis kan gaan, maar ik ben ontzettend blij dat er (in mijn geval, en met heel veel geduld) er toch iets aan gedaan kon worden.
Ik wens iedereen veel sterkte en geluk toe, en zal deze site zeker blijven bezoeken.
Groetjes
Hans