Bijna 5 maanden trekvrij maar het wordt elke dag moeilijker

[Karentje]

Hey iedereen...

Op 27/03 heb ik nogmaals de stap kunnen zetten om niet meer te trekken en de haartjes op te eten... Mijn haar is ondertussen al voor een mooi deel teruggegroeid, ik kan al leuk experimenteren met ponystaarten en dergelijke... Alleen verwacht je dat het na 5 maanden gemakkelijker wordt en dat is het helemaal niet... Het voelen stopt niet en ik heb sinds de laatste dagen zo'n drang om terug te beginnen: dus wat doe ik: ik bijt stukjes van mijn bestaande haar af, of ik trek een haartje kapot (ik trek het niet uit maar trek/breek er een stukje vanaf), natuurlijk allemaal stukjes die anders aanvoelen dan de gewone haren. En in het begin was dat 1x tot ik mezelf betrapt op terug scannen om dan een stukje af te breken... Het is nu dag 2 waarop ik ook hiermee terug stop maar het is niet simpel... Ik hoop ook steeds om nieuwe posts hier te zien, om me daaraan vast te klampen maar er is hier niet zoveel beweging Heb het eergisteren tegen mijn man gezegd, dat ik stukjes begin af te breken en dergelijke en daardoor heb ik de kracht even terugggevonden om dit ook te stoppen maar ik voel toch dat de confrontatie echt nodig is... Als je er niet over praat dan herval je precies veel vlugger...

[bolleke]

Terugval ligt steeds om de hoek hé.. en de angst wanneer je de terugval voelt aankomen maakt het alleen maar erger. Erover praten met lotgenoten of voor jezelf uitzoeken wat de terugval veroorzaakt en daar iets mee doen, het kan helpen. Rusten of iets totaal anders gaan doen, helpt soms ook. In elk geval niet piekeren of jezelf op je kop geven, dat helpt niet. ;-)

[Karentje]

Inderdaad, het ligt te loeren om je terug te nemen op onbewuste momenten Wat zo'n terugval veroorzaakt weet ik niet echt, ik denk soms gewoon de gewoonte... zoals iemand die stopt met roken, die zal de drang ook nooit echt kwijt geraken. En ik weet dat als ik stop, ik ook volledig moet stoppen en me zelf niet mag toelaten om bv stukjes af te breken ipv trekken want dan ben ik in no time terug begonnen... Het heeft me nu wel geholpen om het 'op te biechten' aan mijn man, en de dag erna voelde ik me alweer veel sterker om er terug tegenaan te gaan... Het gevoel om er niet alleen voor te staan doet veel.

[Karentje]

PPPFFFFF en nog eens PPFFFF... dag 2 dat ik terug aan het trekken ben, bijna 6 maanden niks gedaan en nu kan ik me plots niet meer beheersen... Ik word hier zo moe van Ik ben bijna op het punt dat ik veel kan doen met mijn haar, ben zelfs al 2 x naar de kapper geweest om het wat te laten bijknippen en verzorgen... Ik heb enkele jaren geleden ook na +- 6 maand mijn terugval gehad en ik weet dus niet waarom? Waarom kan ik het 5 maanden supergeod en dan plots niet meer? Waarom kan ik tijdens die vorige maanden, ookal heb ik er tijdens het scannen toch nog eens eentje mee, het met gemak weggooien en nu niet meer... Elk haartje dat ik vast heb is zo dik, zo lekker om op te knabbelen... En ik weet niet hoe ik dit terug moet tegenhouden... Heeft er iemand ervaring mee, tips? Ik weet dat ik het me zo niet mag aantrekken en dat een kleine terugval zeker geen ramp is, als je je daarna terug kan herpakken... maar dat laatste heb ik op zo'n moment nooit gekunnen... Dan was het eerder van 'foert', ziede wel dat het proberen gewoon hopeloos is, ik kom hier nooit vanaf... Als je online gaat zoeken dan kom je ook terugvalpercentages tegen van 66%, wil dus zeggen dat ik zeker niet alleen kamp met dat probleem maar dit wil dan ook zeggen dat weinig mensen effectief winnen tegen de ziekte? Please help

[Helmgirlie]

Misschien helpt het om te denken aan je mooie, volle bos. Dat je als je weer zoiets voelt aankomen je even voor de spiegel gaat staan of even met je handen aan je haar voelt hoe vol en dik het is en dat je dat niet meer kwijt wilt. Misschien helpt dat?

En als het een keertje met een haar misgaat je het jezelf niet kwalijk neemt, maar dan wel bedenkt van nu stop ik en ik hou het weer zes maanden vol.

[Karentje]

Hey, thx voor je reply! Ja misschien moet ik me inderdaad op het positieve richten... De drang is momenteel echt enorm... heb de hele ochtend getrokken en na mijn berichtje niet meer maar zit aan mijn nagels te bijten (allé niet echt afbijten want dat ben ik jaren geleden afgeleerd, maar zit er toch met mijn tanden aan te prullen), druiven te eten, te krabben, aan (en ja ook in) mijn neus te peuteren ... Voel me soms echt een neuroot lol Mijn hoofdhuid jeukt, alsof het me roept om te gaan scannen...

[Helmgirlie]

Heb gelukkig geen trichotillomanie, maar zou mij verschrikkelijk moeilijk lijken. Als je een drang voelt en het moet weerstaan.

Maar inderdaad, denk aan je mooie, volle bos vanaf nu. Ik zat ook zo te bedenken.. als je nu ook eens denkt van.. he bah wat vies! Zodra je de drang voelt. Misschien doorbreekt het de drang. Ik weet het natuurlijk niet..Maar misschien helpt het? Dat van dat he bah wat vies is niet lelijk bedoelt hoor, maar misschien doorbreekt het de drang.

Ik probeer maar een beetje mee te denken.

Het gaat je zeker weten lukken. Zeker als het met je nagelbijten ook gelukt is!

[bolleke]

Karen, ik las je berichtje. Ben op vakantie geweest en nog niet lang terug. Misschien nog net op tijd om iets af te spreken?? Ik weet dat het belangrijk is om die knop weer op 'nul' te zetten... Ik kan eventueel zondagavond afspreken, of in de vooravond, ook goed... Je hebt mn telefoonnummer, bellen!! Doen!
;-)

[Karentje]

@ Helmgirlie: ik moet eerlijk zeggen dat dat inderdaad wel kan helpen... Ik beet vroger altijd op mijn nagels. Ik heb een tijdje en aan mijn nagels gebeten en aan mijn haar getrokken en op een bepaald moment ben ik kunnen stoppen met het nagelbijten. Natuurlijk was ik toen liever gestopt met het haartrekken maar ja Maar als ik nu aan mijn nagel prul dan vind ik het wel een vies idee om ze af te bijten...
Ondertussen heb ik me sinds mijn berichtjes hier kunnen herpakken en gaan we er weer volledig voor. Ik heb nu vooral ontdekt dat ik niet sterk genoeg ben om continue te voelen en scannen, zonder de onperfecte haren eruit te trekken... Niet voelen of scannen is dus de boodschap Ik wou dat het een gemakkelijkere was maar ja hier moeten we het nu eenmaal mee doen hé!

@ bolleke: we gaan zeker eens afspreken! Ik moet ook heel eerlijk bekennen dat het me ergens wel schrik aanjaagt, om hierover met iemand te praten die ook ttm heeft... ik weet niet waarom? Dus sorry als ik hier niet direct op spring, maar met een beetje tijd overwin ik dat wel!

[bolleke]

Karentje, neem gerust al de tijd die je nodig hebt! ;-)

[Karentje]

En weer ben ik aan het trekken... tis toch om onnozel van te worden he Waarom, waarom, waarom kan ik er niet afblijven... Iemand nog tips? Ben zo dicht tegen mijn doel, eens met mijn haren los durven lopen, mijn teruggegroeide haartjes zijn nu in grote getalle op oor en neklengte, maar toch stimuleert me dit niet om vol te houden...

[lieverdje]

Hou vol Karentje, echt het is het zó waard. Ik zelf ben vanaf half november 2013, 5 maanden trekvrij geweest. Mijn haar ging met sprongen vooruit en ik voelde me echt stabieler. Helaas ging het in april mis (doordat ik zo stom was om te voelen naar een 'lekkere' haar, en jaa van voelen komt trekken :-( ). In mei ben ik vervolgens ruim een week erg ziek geweest en ik voelde me zo slecht dat ik onwijs veel getrokken heb. Vanaf toen is het met ups en downs gegaan, maar vooral met downs. Ik heb me al duizend keer voorgenomen om te stoppen en vaak lukt het dan een dag, een paar dagen of een paar weken als het meezit. Maar ik val altijd weer terug, het is zo SHIT. Vandaag ook een erg slechte dag gehad, mijn hoofdhuid doet pijn van het trekken en heb net een 'bos' haren van de vloer gehaald.
Anyway, moraal van dit verhaal is, hou vol, pak het weer op. Ik wilde dat ik het had volgehouden, nu kan ik weer van voor af aan beginnen, met kale/dunne plekken op mijn hoofd waarvan het nog maar de vraag is of het ooit weer helemaal aangroeit. Als je nu weer begint, zijn die 5 maanden eigenlijk voor niks geweest.. de haren die aan hebben kunnen groeien zullen weer opnieuw sneuvelen... Sterkte!!

[Karentje]

Ik weet dat het het waard is en toch is de drang te groot... alle haren die nu zijn teruggegroeid zijn elk stuk voor stuk lekker, dik, met structuur,... pfff Het si inderdaad ook begonnen met voelen en dan stukjes afbreken en die opeten en dan ja voelen en per ongeluk een volledig haar uittrekken ipv een stukje afbreken en en... Het is alsof de hele tijd mijn handen naar mijn haar getrokken worden... Dat computerwerk helpt er natuurlijk ook niet bij, want als je met je pcmuis bezig bent doet er 1 hand niks... tenzij bij mij dan Tijdens het autorijden (zit toch gemiddeld anderhalf uur per dag op de baan) kan ik mijn ene hand nog onder mijn poep steken of mijn stuur met 2 handen vasthouden maar zo achter mijn pc, dat is moeilijk... En ik ben er me van bewust dat ik alles terug teniet aan het doen ben en toch ben ik precies mijn sterkte verloren om er tegen te vechten... Zelfs nu, terwijl ik dit schrijf is er een plekje op mijn hoodje dat aan het roepen is: het jeukt niet echt, het gloeit eerder en het is zo moeilijk om daar niet even te gaan voelen, wrijven...

[bolleke]

Lotgenotencontact, leuk... herkenning en erkenning. Heb er echt van genoten en raar maar waar, de trekdrang gisterenavond en deze morgen op de achtergrond... hèhè... ;-)

[Karentje]

Het was inderdaad heel gezellig, en ookal denken we vaak dat we er alleen voor staan... het doet deugd om eens te horen dat er andere mensen zijn die met juist hetzelfde worstelen Blij dat je drang verminderd is!!! Bij mij is het terug maandag, achter de pc dus het is oppassen geblazen, heb alweer getrokken kzou zo ne job moeten zoeken waarbij ik constant moet typen (en dus mijn beide handen gebruiken), ipv met de muis te klikken want bij dat laatste heeft mijn ene hand altijd vrijspel lol