Vrouw met haaruitval, neem ajb de tijd voor mijn verhaal.. - Pagina 3

Ilse1990 · 13 september 2012, 21:38

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door millie

hoi heb jij niet alopecia areta?kijk daar even,hier schrijf je nu bij vrouwen met alopecia androgenetica,en ik denk niet dat jij daar last van hebt als ik het zo lees!succes en sterkte!
p.s het staat aangegeven als AA op dit forum.

Hoi Millie,

Ik weet dus niet wat ik heb! Dermatoloog doet er heel relaxt over, heeft er alle vertrouwen in maar ik niet meer.. Hij zegt dat ik een soort hoofdroos/exzeem heb :S
Ik lees net op wikipedia dat je bij alopecia areta geen irritatie van de hoofdhuid zou hebben maar dat heb ik dus wel..
Eerst was ik gerust gesteld maar nu t groter is en er ook een plekje op mn kruin zit weet ik t echt niet meer..
Algemeen gezien is mn haar ook dunner geworden..

XRoos · 27 oktober 2012, 11:18

Ik ben weer terug op het forum.. was even een tijdje weg omdat ik depressief werd van alle verhalen.. Ik vertel even hoe het er nu voor staat.

Ondanks alle slechte verhalen ben ik toch naar de Intermedica kliniek geweest.. Eerst moest ik bloedprikken en werden er fotos gemaakt... Daarna door naar de "dermatoloog" en die vertelde dat ik de mannelijke vorm van kaalheid heb.. of tenminste dat proces is nu aan de gang. Toch vond hij het raar dat mijn staartdikte is gehalveerd.. Dus misschien in combinatie met TE? GOH.... Wat een verassing................................... Wel was mn ijzer net die lager dan gemiddeld.. dus ik kreeg ijzertabletten voorgeschreven voor een half jaar (ben nu net een week bezig) De dagen daarna.. was mn haaruitval aanzienlijk verminderd.. van 160 per dag naar 100 naar 90....! Waarschijnlijk omdat het eindelijk bevestigd werd wat ik al 4,5 denk! Ken je nagaan hoeveel stress (terwijl ik ervan overtuigd was dat ik geen stress had er mee te maken kan hebben) Maar vandaag kwam er weer een grote klap.... ging gisteravond echt met het idee van "nou misschien weer 10 haren minder dan eergister" douche.. Daarna beetje oplaten drogen zoals ik altijd doe en toen slapen.. Ging ik het vanochtend borstelen... en er kwam geen eind aan.. zeker 250 haren.. Later maar in een zielig staartje gedaan en niet meer aangezeten..... :'( Ik zie het gewoon niet meer zitten.. Ik droom er van om wakker te worden en gewoon mn haar te kunnen wassen en te kunnen borstelen..

Sammy · 27 oktober 2012, 15:14

Dan moet je gewoon opstaan, je haar wassen borstelen en kammen en geen enkele aandacht meer besteden aan de haren die uitvallen. Zeker niet tellen! Ophouden ermee! Je verpest je leven op deze manier zelf en het is beslist niet de haaruitval die dat doet. Ik kan het weten, been there, done that en het maakt het echt niet beter. Eerder slechter. Na één week ijzertabletten of wat dan ook kun je echt geen resultaat verwachten en doordat je haar misschien een paar dagen iets minder uitviel, komt er nu wellicht weer even wat meer. So be it! Echt, het is het allemaal niet waard! Je bent je haar niet en als je je daar maar op blijft focussen, dan blijft er niks meer van je over. Wil je dat? Pak jezelf bij elkaar, laat je niet depressief maken door al die zielige verhalen hier en ga je op andere dingen in het leven richten!
Ik weet uit eigen ervaring dat het een verschrikkelijk probleem is (waarmee ik al 14 jaar kamp) maar wat je echt niet moet willen is dat het je leven volledig gaat beheersen. Geniet gewoon van wat je hebt, wat je kunt, wat je aan positieve dingen mee mag maken en accepteer dat je haar niet meer wordt zoals het ooit geweest is. Zorg verder voor gezonde voeding, voldoende rust, zo weinig mogelijk stress en instabiliteit, veel plezier en liefde in je leven en probeer alle middelen die er voorhanden zijn om je haaruitval te stabiliseren. Meer kun je niet doen en met je (negatieve) gedachten kun je het proces écht niet beïnvloeden!

XRoos · 27 oktober 2012, 15:56

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Sammy

Dan moet je gewoon opstaan, je haar wassen borstelen en kammen en geen enkele aandacht meer besteden aan de haren die uitvallen. Zeker niet tellen! Ophouden ermee! Je verpest je leven op deze manier zelf en het is beslist niet de haaruitval die dat doet. Ik kan het weten, been there, done that en het maakt het echt niet beter. Eerder slechter. Na één week ijzertabletten of wat dan ook kun je echt geen resultaat verwachten en doordat je haar misschien een paar dagen iets minder uitviel, komt er nu wellicht weer even wat meer. So be it! Echt, het is het allemaal niet waard! Je bent je haar niet en als je je daar maar op blijft focussen, dan blijft er niks meer van je over. Wil je dat? Pak jezelf bij elkaar, laat je niet depressief maken door al die zielige verhalen hier en ga je op andere dingen in het leven richten!
Ik weet uit eigen ervaring dat het een verschrikkelijk probleem is (waarmee ik al 14 jaar kamp) maar wat je echt niet moet willen is dat het je leven volledig gaat beheersen. Geniet gewoon van wat je hebt, wat je kunt, wat je aan positieve dingen mee mag maken en accepteer dat je haar niet meer wordt zoals het ooit geweest is. Zorg verder voor gezonde voeding, voldoende rust, zo weinig mogelijk stress en instabiliteit, veel plezier en liefde in je leven en probeer alle middelen die er voorhanden zijn om je haaruitval te stabiliseren. Meer kun je niet doen en met je (negatieve) gedachten kun je het proces écht niet beïnvloeden!

Hoi Sammy..
Ik had gewoon hoop dat het nu eindelijk beter zou gaan.. en dan valt het zo ontzettend zwaar als het voor de zoveelste keer weer niet zo is... Ik vind het echt moeilijk om hier mee te leven en ik vind het onwijs knap hoe sommige nu in het leven staan. Ik vraag me af of mij dat ooit zal lukken. Verder heb ik wel hele goede momenten de laatste tijd. Ben jij zelf zo ver gekomen Sammy? Of heb je hulp gezocht..? Hoe staat het er nu voor met je haar als ik vragen mag......

Paulien · 28 oktober 2012, 07:54

XRoos, ik weet uit ervaring hoe moeilijk het is. Ik ben nu 42 en heb al m'n 27e extreme haaruitval. Het is een wonder dat ik uberhaupt nog haren op m'n hoofd heb.
Vanwege een kinderwens durfde ik tot voor kort geen medicijnen tegen haaruitval te nemen. Toen ik zeker wist dat kinderen er voor ons (helaas) niet inzaten, kon ik de stap nemen naar medicijnen. Van Minoxidil krijg ik een allergische reactie. En nu is Finasteride ook niet meer mogelijk. Dus bij mij gebeurt het nu gewoon. En ik probeer me erbij neer te leggen. Ik heb met mijn man afgesproken dat we binnenkort voor een haarwerk gaan kijken. Ik moet toegeven dat ik nog weleens met trillende handen sta als ik weer met bosjes haren in mijn handen sta.
En dan te weten dat ik vroeger een hele mooie, dikke bos met lange haren had.
Mensen die mij jaren niet gezien hebben, herkennen mij waarschijnlijk niet meer. Want ik heb nu een dun bosje, kort haar.
Ik probeer nu maar te kijken naar wat ik wél heb. Een hele leuke, lieve man, een mooi huis, vrienden, een baan, en hopelijk volgend jaar een adoptie-kindje in ons midden.
Heel veel sterkte, in ieder geval! Je staat niet alleen.

XRoos · 29 oktober 2012, 11:57

Hoi Pauline.. Bedankt voor de reactie

Bij u begon het ook al zo vroeg.. Van minoxidil gaat mijn hoofd ook heel erg jeuken en schilferen. Fina durf ik niet en dat is inderdaad niet meer mogelijk. Hoop dat de ijzertabletten me een beetje kunnen helpen maar tot nu toe gaat het weer flink bergafwaarts.. Ik vind het zo knap hoe u en nog meer mensen op het forum door het leven gaan. Ik moet echt me best gaan doen om ook weer zo in het leven te gaan staan. Ik heb ook een aantal goede dingen in het mn leven maar het lijkt wel alsof ik nergens blij mee ben.. Ik moet eerst dit accepteren wil ik kunnen "genieten" van wat ik wel heb..... en dat moet ik gaan proberen!

Sammy · 31 oktober 2012, 09:08

Het is niet knap, op een gegeven moment zul je gewoon wel door moeten. Slikken of stikken, hoe hard dat ook is. Wanneer je maar in de mineur blijft hangen (op wat voor wijze dan ook), heeft het leven op een gegeven moment totaal geen zin meer. Natuurlijk, die momenten van totale wanhoop hebben we allemaal wel gehad, dat begrijp ik heel goed. Maar als je daar in blijft hangen, word je echt ziek en ga je waarschijnlijk echt veel eerder dood dan nodig is. Dan ben je weliswaar van je haarprobleem af, maar ook van alle andere dingen die je leven wel de moeite waard maken. Bovendien vervreemd je dan van iedereen, want een negatieve donderwolk in je omgeving heeft over het algemeen maar een beperkte houdbaarheidsdatum. Kortom, zo knap zul jij ook zijn, want je moet wel. En als je er echt niet uitkomt, zoek je een psycholoog om je verlies te verwerken en slik je desnoods antidepressiva. Natuurlijk ook weer een medicijn, maar voor sommige mensen echt nodig om de zwarte kanten van het bestaan af te halen.

Wat mijn eigen haar betreft; ik ben nu weer zwanger en dan valt het niet uit, om dan na de bevalling weer met bakken te gaan vallen. Maar ik heb wel het geluk dat ik na 14 jaar nog steeds niet kaal ben (bij mij begon het op mijn 28ste). Tuurlijk, mijn haar is dunner en er is minder meer aan te vangen. Bovendien zal ik hoogstwaarschijnlijk ooit echt aan het haarwerk moeten, maar het gaat, dankzij vitamines, een veel rustiger en regelmatiger leven en minoxidil, behoorlijk langzaam.

Het enige waar ik wel buikpijn van krijg is de angst dat mijn dochters dit ooit ook mee moeten maken. Dat vind ik wel een verschrikkelijk idee, maar goed, ook zij zullen dan gewoon door moeten met hun leven.

Paulien · 31 oktober 2012, 17:24

Sammy, gefeliciteerd met je zwangerschap!
Ik kan me voorstellen dat je vreest dat je dochters hetzelfde mee moeten maken. Dat is het enige voordeel van het feit dat ik geen kinderen heb mogen krijgen; dat ze mijn haaruitval (en soms het karakter) niet erven. Alhoewel het bij ons absoluut niet in de familie zit. Mijn moeder heeft zo'n dik haar dat ze het vaak uit moet laten dunnen. En mijn zus, nichten of tantes hebben ook geen haaruitval.

XRoos, het is zoals Sammy schrijft, je hebt geen keuze. En geloof me, ik heb ook heel wat traantjes gelaten en heb er aardig door in een dip gezeten. Vooral omdat ik geen medicijnen kan nemen en dus maar moet zien waar het schip strandt.
Een gesprek met een psycholoog en tijdelijk antidepressiva kan goed helpen.
Het leven draait, gelukkig, niet alleen om je haar. Er is zoveel meer in het leven.

karjoke · 31 oktober 2012, 22:34

Gefeliciteerd Sammy, geniet van je zwangerschap en je volle bos haar.

Welke vitamines slik je als ik vragen mag? En op basis waarvan ben je daaraan begonnen? Ik weet ook dat je heel gezond eet. Ben je gezonder gaan eten sinds je haaruitval hebt?
Ik eet ook erg gezond en weet niet zo goed wat daaraan nog te verbeteren valt (nou ja, een beetje gejokt, iedereen heeft zijn slechte gewoontes).

Ik ben een boek aan het lezen, It's your hormones van Geoffrey Redmond. Volgens hem werken uiteindelijk alleen hormonen bij haaruitval (en overbeharing, pms en andere hormoongerelateerde stoornissen). Aarzel daar nogal over, vanwege mijn leeftijd (46). Iemand ervaring met het slikken van hormonen op deze leeftijd? Natuurlijke hormonen misschien (bio-identieke).

Sammy · 2 november 2012, 11:22

Dat met dat gezond eten klopt ten dele, maar ook ik heb af en toe gewoon zin in pizza, patat, frisdrank of gebak, en neem dat dan ook, dus ik ben heus geen heilige op dat vlak. Het leven moet wel leuk blijven, want ook dat is goed voor je...

Ik geloof er trouwens wel heilig in dat je hormonen beïnvloedbaar zijn door rust, stabiliteit en een zeer uitgebalanceerde voeding, alleen is het maar voor weinig mensen weggelegd om zo puur te leven (heb je een drukke baan, kleine kinderen en niet het geld om alle rotklussen uit te besteden en alleen maar biologisch te eten, dan ga je al).

Het slikken van vitaminen is heel persoonlijk. Ik heb het eens laten controleren en ik had tekorten aan vitamine d, ijzer, bepaalde vitamines uit het b-complex en nog wat zaken die me nu niet meer te binnen schieten. Nu slik ik de ene dag vitamine d, een ijzerpreparaat, waar ook vitamine b inzit, visolie en vitamine c. De andere dag neem ik een goede multivitamine. Verder is het voor iedereen raadzaam om extra vitamine c te slikken. Maar laat je niet verleiden om álles wat zogenaamd essentieel is te slikken, want dan ben je kapitalen kwijt en word je bovendien misselijk van alle pillen. Verder is het dan maar de vraag of je niet ook overschotten gaat opbouwen, die ook weer schadelijk kunnen zijn. Een bloedonderzoek voordat je gaat slikken is dus wel raadzaam.

colonquixote · 5 november 2012, 19:56

Allereerst even reageren op wat Sammy allemaal zei.

Verwerking is inderdaad essentieel, want stress heeft een zware invloed op alle bijnierhormonen, waaronder de geslachtshormonen die hier zo ijverig meespelen. Verwerking hoeft niet het zelfde te zijn als berusting. Door minder gewicht aan de uitkomst van de situatie koppelen, dus acceptatie van wat de toekomst brengen gaat, verminder je in ieder geval de stress die je inspanningen dwarsboomt. Een collega-therapeute van mij heeft zelf alopecia totalis en heeft dat perfect verwerkt. Het verhindert haar niet om samen met mij te proberen haar haardos terug te krijgen, maar ze is geheel sereen ten aanzien van de uitkomst. Fantastische, krachtige vrouw die speciaal ook vrouwen met alopecia wil gaan begeleiden vanuit haar eigen ervaring en paramedische achtergrond, ik kan haar aanbevelen als je psychologische begeleiding zoekt.

Met betrekking tot het vitaminenadvies van Sammy kan ik beamen dat dat individueel bepaald is (o.a. erfelijke aanleg & epigenetica) en mijn stelling dat ongenuanceerd suppleren (ook nog eens met 'verkeerde' merken) je van de regen in de drup kan brengen, krijg ik steeds vaker bevestigd. Volgende week houd ik er op het centrum een kleine lezing over.

Vooral bij mineralen is de juiste onderlinge balans minstens zo belangrijk als de absolute waarden.

Felicitaties met de zwangerschap. Duidelijk is wel dat verandering van het hormoonevenwicht een verschil van dag en nacht kan uitmaken. Ik zoek het probleem dan ook in de noodzakelijke factoren voor een soepele omzetting én werking van steroide hormonen, wat een breed en ingewikkeld, maar wel ontzettend boeiend gebied van mijn vak is. Het gaat om enzymen, receptoren, transporters en veel meer. Grotere verbanden ook, zoals de invloed van insulineresistentie op testosteron pathways. Finasteride e.d. is echt schieten met een kanon op een mug. Moet je pas doen als de vliegenmepper tekort schiet.
Een goede stofwisseling zou echt de eerste insteek moeten zijn en je hoeft daar niet eens een heiligenleven voor te gaan leiden.

colonquixote · 6 november 2012, 02:56

@XRoos
Ik kan wel eens wat moedeloos worden van die haarkliniek- en dermatoloog-verhalen, ook dat van Pliekie (#7). . .

Maar goed. Wat ik uit jouw verhaal oppik, is stress en een vleug (of meer) depressieve stemming, iets wat ik steeds tegenkom bij Alopecia. Is ook niet zo verwonderlijk, want in steroidehormonen-pathways zitten ook stoffen die een functie hebben in de neurologie van gemoeds- en angststoornissen. De endocrinoloog vindt vast dat dat bij de neuroloog thuishoort en vice versa, zodat dit aspect wel niet snel populair zal worden. De dermatoloog zullen we het maar niet over hebben.

Als ik dan hoor dat het haaruitval gepaard gaat met gemoedsstoornissen dan word ik blij, bij wijze van spreken, want dan weet ik weer een stukje beter waar ongeveer in de pathway van de hormoonomzetting het fout gaat. Zeker als er ook gezichtsbeharing aan te pas komt. Al die verschillende details komen in de huidige reguliere specialistisch versnippering nooit aan bod maar zijn wel essentieel voor het vinden van de oorzaak.

@Haartjesterug
Afgebroken haar: lijkt me meer een algemene stofwisselingsafwijking/ -tekort, dan alleen een hormonaal probleem . De stressfactoren zijn indrukwekkend:
- 6x verhuisd in 5 jaar (4x buitenland) - Stress
- Tropische ziekte (welke?) - Immune challenge
- ‘Stotterend pilgebuik’ - hormonaal ontregelend
- Elke dag föhnen en wassen - daar alleen al wordt je haar zwakker van
- 14 kilo afgevallen - komen veel gifstoffen bij vrij die mogelijk niet snel genoeg ontgift konden worden.

Voor jullie allebei geldt: Door stress krijg je een enorm verbruik van bepaalde vitamines en mineralen, wat je niet altijd in het bloed terugziet. Hoe je lichaam er mee omgaat is deels individueel bepaald. Laten al die specialisten, dermatologen, trichologen wel eens een onderzoek doen en nemen ze een anamnese af?? Uit de verhalen zou je het haast denken van niet.

Ik zal op Haarproblemen.info een begin maken over alopecia en stress en over alopecia en angst- of gemoedsstoornissen.

debje23 · 7 november 2012, 17:59

Lieve mensen,

Wat erg hé die haaruitval, ik ben op zoek naar meiden/vrouwen die ervoor open staan om elkaar eens te ontmoeten. Lijkt me zo fijn om lotgenoten om me heen te hebben. Ook eens echt met iemand te kunnen praten over haaruitval/medicijnen enz.
Staat iemand hier voor open? In mijn omgeving vertel ik buiten familie echt aan niemand,

Sterkte voor iedereen!

Korthaar · 30 november 2012, 20:57

Ik herken het probleem. Door mij kwam het door een nepversie van de dianepil.
En ja als je haar dik is dan lijkt het voor professionals of er niets aan de hand is. Heel irritant. Ik slik nu supplementen, vitamine d3, biergist en ik gebruik de sishake. Mijn haar is echter nog steeds niet hetzelfde als voordat ik aan die betreffende pil ging.

Haartjesterug · 2 december 2012, 17:09

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door colonquixote

@XRoos
Ik kan wel eens wat moedeloos worden van die haarkliniek- en dermatoloog-verhalen, ook dat van Pliekie (#7). . .

Maar goed. Wat ik uit jouw verhaal oppik, is stress en een vleug (of meer) depressieve stemming, iets wat ik steeds tegenkom bij Alopecia. Is ook niet zo verwonderlijk, want in steroidehormonen-pathways zitten ook stoffen die een functie hebben in de neurologie van gemoeds- en angststoornissen. De endocrinoloog vindt vast dat dat bij de neuroloog thuishoort en vice versa, zodat dit aspect wel niet snel populair zal worden. De dermatoloog zullen we het maar niet over hebben.

Als ik dan hoor dat het haaruitval gepaard gaat met gemoedsstoornissen dan word ik blij, bij wijze van spreken, want dan weet ik weer een stukje beter waar ongeveer in de pathway van de hormoonomzetting het fout gaat. Zeker als er ook gezichtsbeharing aan te pas komt. Al die verschillende details komen in de huidige reguliere specialistisch versnippering nooit aan bod maar zijn wel essentieel voor het vinden van de oorzaak.

@Haartjesterug
Afgebroken haar: lijkt me meer een algemene stofwisselingsafwijking/ -tekort, dan alleen een hormonaal probleem . De stressfactoren zijn indrukwekkend:
- 6x verhuisd in 5 jaar (4x buitenland) - Stress
- Tropische ziekte (welke?) - Immune challenge
- ‘Stotterend pilgebuik’ - hormonaal ontregelend
- Elke dag föhnen en wassen - daar alleen al wordt je haar zwakker van
- 14 kilo afgevallen - komen veel gifstoffen bij vrij die mogelijk niet snel genoeg ontgift konden worden.

Voor jullie allebei geldt: Door stress krijg je een enorm verbruik van bepaalde vitamines en mineralen, wat je niet altijd in het bloed terugziet. Hoe je lichaam er mee omgaat is deels individueel bepaald. Laten al die specialisten, dermatologen, trichologen wel eens een onderzoek doen en nemen ze een anamnese af?? Uit de verhalen zou je het haast denken van niet.

Ik zal op Haarproblemen.info een begin maken over alopecia en stress en over alopecia en angst- of gemoedsstoornissen.

Goeie samenvatting, het zou dus heel goed kunnen dat ik geen AGA heb maar gewoon te lang onder stress heb gestaan. De ziekte was trouwens knokkelkoorts. Ik moest na 3 maanden op controle komen bij de dermatoloog maar ik heb deze afgezegd. Wordt daar alleen maar meer depressief van. Minoxidil een tijde geprobeerd, mijn haar begon extreem uit te vallen en heb er zelfs een kaalplekje aan over gehouden die ik eerst niet had. Mijn nieuwe manier is nu gewoon lekker leven! Ik heb net een 3 maanden kuur van vitamines afgerond (dit wel op advies van dermatoloog). Ik heb geen haaruitval meer maar mijn haar is nog steeds niet zoals het was, wat best logisch is omdat het lijkt of ik nu pas 4 maanden zonder haar uitval en zonder extremen haarbreuk ben. Ik denk dat ik er nu wel uit het dal kan gaan klimmen met biologische shampo, 2x per week wassen zonder het te fohnen en ik gebruik wat olietjes als masker 1x per week, massages en verder niks. Ik wil nu wel silicea gaan proberen en wat andere vitamines. Ik ben ook aan de yasmin gegaan wat ook erg goed voelt ook ben ik lekker aan het sporten.

Dat van die angst moet inderdaad onderzocht worden. Nu ik meer en meer uit het dal begin te klimmen besef ik pas in wat voor angst en psychotische cirkel ik terecht ben gekomen voor bijna 2 jaar. Ik ben nu ongeveer 3,5 maand merkbaar uit dit dal aan het klimmen en het lijkt erop dat mijn haar weer begint te groeien en ademen. Die inhammen die ik dacht dat er waren zie ik ook opeens niet meer, terwijl ik daar minoxidil opgedaan heb! Heel vreemd allemaal!

6 november 2012, 02:56	#42
colonquixote HaarWeb lid Geregistreerd: 21 september 2012 Berichten: 44	@XRoos Ik kan wel eens wat moedeloos worden van die haarkliniek- en dermatoloog-verhalen, ook dat van Pliekie (#7). . . Maar goed. Wat ik uit jouw verhaal oppik, is stress en een vleug (of meer) depressieve stemming, iets wat ik steeds tegenkom bij Alopecia. Is ook niet zo verwonderlijk, want in steroidehormonen-pathways zitten ook stoffen die een functie hebben in de neurologie van gemoeds- en angststoornissen. De endocrinoloog vindt vast dat dat bij de neuroloog thuishoort en vice versa, zodat dit aspect wel niet snel populair zal worden. De dermatoloog zullen we het maar niet over hebben. Als ik dan hoor dat het haaruitval gepaard gaat met gemoedsstoornissen dan word ik blij, bij wijze van spreken, want dan weet ik weer een stukje beter waar ongeveer in de pathway van de hormoonomzetting het fout gaat. Zeker als er ook gezichtsbeharing aan te pas komt. Al die verschillende details komen in de huidige reguliere specialistisch versnippering nooit aan bod maar zijn wel essentieel voor het vinden van de oorzaak. @Haartjesterug Afgebroken haar: lijkt me meer een algemene stofwisselingsafwijking/ -tekort, dan alleen een hormonaal probleem . De stressfactoren zijn indrukwekkend: - 6x verhuisd in 5 jaar (4x buitenland) - Stress - Tropische ziekte (welke?) - Immune challenge - ‘Stotterend pilgebuik’ - hormonaal ontregelend - Elke dag föhnen en wassen - daar alleen al wordt je haar zwakker van - 14 kilo afgevallen - komen veel gifstoffen bij vrij die mogelijk niet snel genoeg ontgift konden worden. Voor jullie allebei geldt: Door stress krijg je een enorm verbruik van bepaalde vitamines en mineralen, wat je niet altijd in het bloed terugziet. Hoe je lichaam er mee omgaat is deels individueel bepaald. Laten al die specialisten, dermatologen, trichologen wel eens een onderzoek doen en nemen ze een anamnese af?? Uit de verhalen zou je het haast denken van niet. Ik zal op Haarproblemen.info een begin maken over alopecia en stress en over alopecia en angst- of gemoedsstoornissen. Laatst gewijzigd door colonquixote; 6 november 2012 om 10:56 Reden: correctie

30 november 2012, 20:57	#44
Korthaar HaarWeb lid Geregistreerd: 14 april 2004 Berichten: 160	Ik herken het probleem. Door mij kwam het door een nepversie van de dianepil. En ja als je haar dik is dan lijkt het voor professionals of er niets aan de hand is. Heel irritant. Ik slik nu supplementen, vitamine d3, biergist en ik gebruik de sishake. Mijn haar is echter nog steeds niet hetzelfde als voordat ik aan die betreffende pil ging. __________________ Heb veel vellusharen en verbeterde haargroei met biergistpillen en vit. D. Ik probeer nu ook de sishake uit. http://issuu.com/alopecionista/docs/alopeciabook

27 oktober 2012, 11:18	#32
XRoos HaarWeb lid Geregistreerd: 20 augustus 2012 Berichten: 31	Ik ben weer terug op het forum.. was even een tijdje weg omdat ik depressief werd van alle verhalen.. Ik vertel even hoe het er nu voor staat. Ondanks alle slechte verhalen ben ik toch naar de Intermedica kliniek geweest.. Eerst moest ik bloedprikken en werden er fotos gemaakt... Daarna door naar de "dermatoloog" en die vertelde dat ik de mannelijke vorm van kaalheid heb.. of tenminste dat proces is nu aan de gang. Toch vond hij het raar dat mijn staartdikte is gehalveerd.. Dus misschien in combinatie met TE? GOH.... Wat een verassing................................... Wel was mn ijzer net die lager dan gemiddeld.. dus ik kreeg ijzertabletten voorgeschreven voor een half jaar (ben nu net een week bezig) De dagen daarna.. was mn haaruitval aanzienlijk verminderd.. van 160 per dag naar 100 naar 90....! Waarschijnlijk omdat het eindelijk bevestigd werd wat ik al 4,5 denk! Ken je nagaan hoeveel stress (terwijl ik ervan overtuigd was dat ik geen stress had er mee te maken kan hebben) Maar vandaag kwam er weer een grote klap.... ging gisteravond echt met het idee van "nou misschien weer 10 haren minder dan eergister" douche.. Daarna beetje oplaten drogen zoals ik altijd doe en toen slapen.. Ging ik het vanochtend borstelen... en er kwam geen eind aan.. zeker 250 haren.. Later maar in een zielig staartje gedaan en niet meer aangezeten..... :'( Ik zie het gewoon niet meer zitten.. Ik droom er van om wakker te worden en gewoon mn haar te kunnen wassen en te kunnen borstelen..

27 oktober 2012, 15:14	#33
Sammy HaarWeb lid Geregistreerd: 28 juni 2004 Berichten: 400	Dan moet je gewoon opstaan, je haar wassen borstelen en kammen en geen enkele aandacht meer besteden aan de haren die uitvallen. Zeker niet tellen! Ophouden ermee! Je verpest je leven op deze manier zelf en het is beslist niet de haaruitval die dat doet. Ik kan het weten, been there, done that en het maakt het echt niet beter. Eerder slechter. Na één week ijzertabletten of wat dan ook kun je echt geen resultaat verwachten en doordat je haar misschien een paar dagen iets minder uitviel, komt er nu wellicht weer even wat meer. So be it! Echt, het is het allemaal niet waard! Je bent je haar niet en als je je daar maar op blijft focussen, dan blijft er niks meer van je over. Wil je dat? Pak jezelf bij elkaar, laat je niet depressief maken door al die zielige verhalen hier en ga je op andere dingen in het leven richten! Ik weet uit eigen ervaring dat het een verschrikkelijk probleem is (waarmee ik al 14 jaar kamp) maar wat je echt niet moet willen is dat het je leven volledig gaat beheersen. Geniet gewoon van wat je hebt, wat je kunt, wat je aan positieve dingen mee mag maken en accepteer dat je haar niet meer wordt zoals het ooit geweest is. Zorg verder voor gezonde voeding, voldoende rust, zo weinig mogelijk stress en instabiliteit, veel plezier en liefde in je leven en probeer alle middelen die er voorhanden zijn om je haaruitval te stabiliseren. Meer kun je niet doen en met je (negatieve) gedachten kun je het proces écht niet beïnvloeden!

28 oktober 2012, 07:54	#35
Paulien HaarWeb lid Geregistreerd: 7 augustus 2011 Berichten: 38	XRoos, ik weet uit ervaring hoe moeilijk het is. Ik ben nu 42 en heb al m'n 27e extreme haaruitval. Het is een wonder dat ik uberhaupt nog haren op m'n hoofd heb. Vanwege een kinderwens durfde ik tot voor kort geen medicijnen tegen haaruitval te nemen. Toen ik zeker wist dat kinderen er voor ons (helaas) niet inzaten, kon ik de stap nemen naar medicijnen. Van Minoxidil krijg ik een allergische reactie. En nu is Finasteride ook niet meer mogelijk. Dus bij mij gebeurt het nu gewoon. En ik probeer me erbij neer te leggen. Ik heb met mijn man afgesproken dat we binnenkort voor een haarwerk gaan kijken. Ik moet toegeven dat ik nog weleens met trillende handen sta als ik weer met bosjes haren in mijn handen sta. En dan te weten dat ik vroeger een hele mooie, dikke bos met lange haren had. Mensen die mij jaren niet gezien hebben, herkennen mij waarschijnlijk niet meer. Want ik heb nu een dun bosje, kort haar. Ik probeer nu maar te kijken naar wat ik wél heb. Een hele leuke, lieve man, een mooi huis, vrienden, een baan, en hopelijk volgend jaar een adoptie-kindje in ons midden. Heel veel sterkte, in ieder geval! Je staat niet alleen.

29 oktober 2012, 11:57	#36
XRoos HaarWeb lid Geregistreerd: 20 augustus 2012 Berichten: 31	Hoi Pauline.. Bedankt voor de reactie Bij u begon het ook al zo vroeg.. Van minoxidil gaat mijn hoofd ook heel erg jeuken en schilferen. Fina durf ik niet en dat is inderdaad niet meer mogelijk. Hoop dat de ijzertabletten me een beetje kunnen helpen maar tot nu toe gaat het weer flink bergafwaarts.. Ik vind het zo knap hoe u en nog meer mensen op het forum door het leven gaan. Ik moet echt me best gaan doen om ook weer zo in het leven te gaan staan. Ik heb ook een aantal goede dingen in het mn leven maar het lijkt wel alsof ik nergens blij mee ben.. Ik moet eerst dit accepteren wil ik kunnen "genieten" van wat ik wel heb..... en dat moet ik gaan proberen!

31 oktober 2012, 09:08	#37
Sammy HaarWeb lid Geregistreerd: 28 juni 2004 Berichten: 400	Het is niet knap, op een gegeven moment zul je gewoon wel door moeten. Slikken of stikken, hoe hard dat ook is. Wanneer je maar in de mineur blijft hangen (op wat voor wijze dan ook), heeft het leven op een gegeven moment totaal geen zin meer. Natuurlijk, die momenten van totale wanhoop hebben we allemaal wel gehad, dat begrijp ik heel goed. Maar als je daar in blijft hangen, word je echt ziek en ga je waarschijnlijk echt veel eerder dood dan nodig is. Dan ben je weliswaar van je haarprobleem af, maar ook van alle andere dingen die je leven wel de moeite waard maken. Bovendien vervreemd je dan van iedereen, want een negatieve donderwolk in je omgeving heeft over het algemeen maar een beperkte houdbaarheidsdatum. Kortom, zo knap zul jij ook zijn, want je moet wel. En als je er echt niet uitkomt, zoek je een psycholoog om je verlies te verwerken en slik je desnoods antidepressiva. Natuurlijk ook weer een medicijn, maar voor sommige mensen echt nodig om de zwarte kanten van het bestaan af te halen. Wat mijn eigen haar betreft; ik ben nu weer zwanger en dan valt het niet uit, om dan na de bevalling weer met bakken te gaan vallen. Maar ik heb wel het geluk dat ik na 14 jaar nog steeds niet kaal ben (bij mij begon het op mijn 28ste). Tuurlijk, mijn haar is dunner en er is minder meer aan te vangen. Bovendien zal ik hoogstwaarschijnlijk ooit echt aan het haarwerk moeten, maar het gaat, dankzij vitamines, een veel rustiger en regelmatiger leven en minoxidil, behoorlijk langzaam. Het enige waar ik wel buikpijn van krijg is de angst dat mijn dochters dit ooit ook mee moeten maken. Dat vind ik wel een verschrikkelijk idee, maar goed, ook zij zullen dan gewoon door moeten met hun leven.

31 oktober 2012, 17:24	#38
Paulien HaarWeb lid Geregistreerd: 7 augustus 2011 Berichten: 38	Sammy, gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik kan me voorstellen dat je vreest dat je dochters hetzelfde mee moeten maken. Dat is het enige voordeel van het feit dat ik geen kinderen heb mogen krijgen; dat ze mijn haaruitval (en soms het karakter) niet erven. Alhoewel het bij ons absoluut niet in de familie zit. Mijn moeder heeft zo'n dik haar dat ze het vaak uit moet laten dunnen. En mijn zus, nichten of tantes hebben ook geen haaruitval. XRoos, het is zoals Sammy schrijft, je hebt geen keuze. En geloof me, ik heb ook heel wat traantjes gelaten en heb er aardig door in een dip gezeten. Vooral omdat ik geen medicijnen kan nemen en dus maar moet zien waar het schip strandt. Een gesprek met een psycholoog en tijdelijk antidepressiva kan goed helpen. Het leven draait, gelukkig, niet alleen om je haar. Er is zoveel meer in het leven.

31 oktober 2012, 22:34	#39
karjoke HaarWeb lid Geregistreerd: 8 december 2009 Berichten: 32	Gefeliciteerd Sammy, geniet van je zwangerschap en je volle bos haar. Welke vitamines slik je als ik vragen mag? En op basis waarvan ben je daaraan begonnen? Ik weet ook dat je heel gezond eet. Ben je gezonder gaan eten sinds je haaruitval hebt? Ik eet ook erg gezond en weet niet zo goed wat daaraan nog te verbeteren valt (nou ja, een beetje gejokt, iedereen heeft zijn slechte gewoontes). Ik ben een boek aan het lezen, It's your hormones van Geoffrey Redmond. Volgens hem werken uiteindelijk alleen hormonen bij haaruitval (en overbeharing, pms en andere hormoongerelateerde stoornissen). Aarzel daar nogal over, vanwege mijn leeftijd (46). Iemand ervaring met het slikken van hormonen op deze leeftijd? Natuurlijke hormonen misschien (bio-identieke).

2 november 2012, 11:22	#40
Sammy HaarWeb lid Geregistreerd: 28 juni 2004 Berichten: 400	Dat met dat gezond eten klopt ten dele, maar ook ik heb af en toe gewoon zin in pizza, patat, frisdrank of gebak, en neem dat dan ook, dus ik ben heus geen heilige op dat vlak. Het leven moet wel leuk blijven, want ook dat is goed voor je... Ik geloof er trouwens wel heilig in dat je hormonen beïnvloedbaar zijn door rust, stabiliteit en een zeer uitgebalanceerde voeding, alleen is het maar voor weinig mensen weggelegd om zo puur te leven (heb je een drukke baan, kleine kinderen en niet het geld om alle rotklussen uit te besteden en alleen maar biologisch te eten, dan ga je al). Het slikken van vitaminen is heel persoonlijk. Ik heb het eens laten controleren en ik had tekorten aan vitamine d, ijzer, bepaalde vitamines uit het b-complex en nog wat zaken die me nu niet meer te binnen schieten. Nu slik ik de ene dag vitamine d, een ijzerpreparaat, waar ook vitamine b inzit, visolie en vitamine c. De andere dag neem ik een goede multivitamine. Verder is het voor iedereen raadzaam om extra vitamine c te slikken. Maar laat je niet verleiden om álles wat zogenaamd essentieel is te slikken, want dan ben je kapitalen kwijt en word je bovendien misselijk van alle pillen. Verder is het dan maar de vraag of je niet ook overschotten gaat opbouwen, die ook weer schadelijk kunnen zijn. Een bloedonderzoek voordat je gaat slikken is dus wel raadzaam.

5 november 2012, 19:56	#41
colonquixote HaarWeb lid Geregistreerd: 21 september 2012 Berichten: 44	Allereerst even reageren op wat Sammy allemaal zei. Verwerking is inderdaad essentieel, want stress heeft een zware invloed op alle bijnierhormonen, waaronder de geslachtshormonen die hier zo ijverig meespelen. Verwerking hoeft niet het zelfde te zijn als berusting. Door minder gewicht aan de uitkomst van de situatie koppelen, dus acceptatie van wat de toekomst brengen gaat, verminder je in ieder geval de stress die je inspanningen dwarsboomt. Een collega-therapeute van mij heeft zelf alopecia totalis en heeft dat perfect verwerkt. Het verhindert haar niet om samen met mij te proberen haar haardos terug te krijgen, maar ze is geheel sereen ten aanzien van de uitkomst. Fantastische, krachtige vrouw die speciaal ook vrouwen met alopecia wil gaan begeleiden vanuit haar eigen ervaring en paramedische achtergrond, ik kan haar aanbevelen als je psychologische begeleiding zoekt. Met betrekking tot het vitaminenadvies van Sammy kan ik beamen dat dat individueel bepaald is (o.a. erfelijke aanleg & epigenetica) en mijn stelling dat ongenuanceerd suppleren (ook nog eens met 'verkeerde' merken) je van de regen in de drup kan brengen, krijg ik steeds vaker bevestigd. Volgende week houd ik er op het centrum een kleine lezing over. Vooral bij mineralen is de juiste onderlinge balans minstens zo belangrijk als de absolute waarden. Felicitaties met de zwangerschap. Duidelijk is wel dat verandering van het hormoonevenwicht een verschil van dag en nacht kan uitmaken. Ik zoek het probleem dan ook in de noodzakelijke factoren voor een soepele omzetting én werking van steroide hormonen, wat een breed en ingewikkeld, maar wel ontzettend boeiend gebied van mijn vak is. Het gaat om enzymen, receptoren, transporters en veel meer. Grotere verbanden ook, zoals de invloed van insulineresistentie op testosteron pathways. Finasteride e.d. is echt schieten met een kanon op een mug. Moet je pas doen als de vliegenmepper tekort schiet. Een goede stofwisseling zou echt de eerste insteek moeten zijn en je hoeft daar niet eens een heiligenleven voor te gaan leiden.

7 november 2012, 17:59	#43
debje23 HaarWeb lid Geregistreerd: 26 september 2003 Locatie: noord holland Berichten: 129	Lieve mensen, Wat erg hé die haaruitval, ik ben op zoek naar meiden/vrouwen die ervoor open staan om elkaar eens te ontmoeten. Lijkt me zo fijn om lotgenoten om me heen te hebben. Ook eens echt met iemand te kunnen praten over haaruitval/medicijnen enz. Staat iemand hier voor open? In mijn omgeving vertel ik buiten familie echt aan niemand, Sterkte voor iedereen!