belangrijke info VOOR je een FUE HT laat doen

[freggle45]

Beste leden,

Ik wil hierbij mijn ervaring en gedachten delen hopend dat degenen die overwegen een FUE haartransplantatie te laten doen er wat aan hebben. Ik heb recent een transplantatie laten doen waarvan al vrij snel bleek dat deze slecht is uitgevoerd. Te laag, te recht en scheef. 3200 grafts. Ik had zeker nog wat haar en wilde gewoon een opfrisbeurt, het aantal grafts is daarom achteraf gezien een belachelijke keuze geweest. Ik dacht me goed te hebben geïnformeerd de afgelopen acht jaar, dat bleek dus niet het geval. Op zoek naar oplossingen ben ik terechtgekomen in een doolhof. Ik ben depressief en schaam me kapot. Mijn obsessie met mijn haar is alleen maar toegenomen. Dit is volgens mij wat je moet weten VOOR je een transplantatie laat doen.

1) een haartransplantatie is blijvend, dat lijkt goed nieuws. Haren die nooit weg zullen gaan... Wie wil dat niet? Maar het proces van kaal worden is voortschrijdend, als je geen finasteride en dergelijke slikt. Hierdoor krijg je twee haarlijnen die steeds verder uit elkaar komen te liggen. Je krijgt, als de haren aan de voorkant zijn geplaatst, wat de meeste mensen doen, uiteindelijk 'hegvorming', een soort grasmatje waarachter de hoofdhuid kaler wordt of zelfs kaal is;

2) Ook het bepalen van de haarlijn is daarom cruciaal. Als je in de twintig of dertig bent meet je jezelf aan andere haarlijn aan dan als je in de vijftig of zestig zou zijn. Dus de haarlijn die je neemt rond je dertigste kan als een zwerende klem om je voorhoofd liggen als je de vijftig nadert;

3) de onwetenden zullen dan zeggen wie dan leeft wie dan zorgt, dan scheer ik het er gewoon vanaf. In de praktijk levert dat meteen twee problemen op. Je schedel heeft geen gelijkmatig verdeelde haren, die zogenaamde 'hegvorming' blijft zichtbaar, misschien wat minder, maar het is duidelijk dat er gesleuteld is aan je hoofd. Een mooi egaal glad hoofd is dus geen optie. Maar misschien nog erger is het donorgebied wat er door littekenweefsel gehavend uitziet. Scheren kan dus, maar de sporen van de transplantatie zijn overduidelijk. Je gave huid heeft er aan moeten geloven bij een FUE behandeling;

4) Bij het verwijderen van een haartransplantatie stuit je op de volgende problemen;
a) In Nederland is dat nog geen specialisatie. Dit wordt bij mijn weten vooral gedaan in Amerika, India. En een paar zoektochten op het net leert dat het bovenal heel prijzig is.
b)In Engeland is het mogelijk sommige grafts te verwijderen en weer terug in het donorgebied te plaatsen, per graft wordt plus minus 80 pond gerekend (!).
c 1)Dan is er het verwijderen van de getransplanteerde haren middels lasering. Dit kan eigenlijk uitsluitend met het laseren (dus geen IPL, waxen, harsen of whatever). Als je blond of heel grijs haar hebt vervalt deze mogelijkheid. Laserlicht hecht zich namelijk aan donker pigment, het pigment in je haar wordt heet en maakt het haarzakje waarin het zit kapot. Ook voor mensen met een donker huidtype schijnt laseren niet geschikt te zijn. Bovendien ben je op deze manier zeker een jaar bezig met het verwijderen van je haren. Daarbij is het laseren iets wat je door een specialist moet laten doen en niet alle apparatuur is geschikt voor dit specifieke doeleinde. De pulsed diode laser wordt door experts aanbevolen. Welke huidkliniek heeft dit apparaat? En als er een kliniek is die deze machine heeft, is daar dan ook een gediplomeerde huidspecialist? En als deze huidspecialist er is, toont deze zich dan bereid om te gaan laseren op iemands hoofd (iets wat nu nog tamelijk ongebruikelijk is in NL)?
c2) Het nadeel van laseren is dat je natuurlijk niet om je oorspronkelijke haar kan werken. Je haalt gewoon een heel gebied weg. Als je voornemens bent uiteindelijk, na 8-10 laserbehandelingen met telkens een interval van zes weken (vanwege de drie groeistadia van je haren), je hoofd kaal te scheren, is dat geen probleem, tenminste, als je hebt geaccepteerd dat men het littekenweefsel op je donorgebied kan zien;
c3) Bij het laseren is tijd trouwens ook nog een factor - als je jaren wacht met het weglaseren van je getransplanteerde haren bestaat de kans dat je grijs wordt, en dan gaat laseren alweer lastiger of zelfs helemaal niet;
d) het is niet gegarandeerd dat laseren bij iedereen het gewenste resultaat heeft, wat meer behandelingen tot gevolg heeft;
e) Dan is er eventueel een herstellende ingreep mogelijk, maar meestal worden er dan juist haren bij geplaatst, iets wat je niet wil als je haarlijn al te laag is of misschien zelfs niet mogelijk omdat je donorgebied leeg is. Soms worden er heel spaarzaam grote grafts verwijderd, wat littekenweefsel tot gevolg heeft, minimaal weliswaar, maar toch. Bovendien is dit een prijzige aangelegenheid, vaak duurder dan de transplantatie zelf.

5) Het vooruitzicht op al dit gedoe kan je doen besluiten je FUE-matje maar te accepteren, maar dan zit je vaak met je oorspronkelijke haren die blijven uitvallen. Dit zou je tegen kunnen gaan met bijvoorbeeld finasteride. Er is op dit web veel discussie over de effecten ervan. Maar de laatste berichten over de gevolgen van finasteride zijn niet best.

6) Dit alles kost extra geld, heel erg veel geld. En tijd, kostbare tijd die je had kunnen besteden aan leukere zaken of aan geld verdienen.

Conclusie:
Het risico op een mislukte of tegenvallende transplantatie is groot, met name door buitenlandse klinieken; maar ook binnenlandse klinieken kunnen onbevredigende resultaten leveren (ik zag gisteren een NLse acteur op tv waarvan bekend is dat hij 'het' heeft laten doen bijna twee jaar geleden bij een NLse kliniek - de hegvorming bij hem is evident).
De gevolgen van een mislukte ingreep zijn verstrekkend. Hierboven zijn alleen de praktische punten genoemd. Het psychologische aspect is vreselijk. Een deuk in je zelfvertrouwen, aanhoudende onzekerheid, slaapproblemen, suicidale gedachten (en dan niet eens omdat je kaal bent of kaler wordt, maar omdat je je kapot schaamt voor de huidige situatie). Een therapeut of psycholoog is vaak nodig (als ik voor mezelf spreek, zeker). De wens om je kaalheid op deze manier tegen te gaan weegt naar mijn mening niet op tegen de risico's.

Verder voorspel ik een enorme stijging van mensen die net als ik kampen met een mislukte transplantatie. De FUE methode is griezelig makkelijk te realiseren en heeft daarom een hoge vlucht genomen de afgelopen vijf jaar. Volledige voorlichting, dus ook de nadelige effecten zoals ik hierboven probeer te geven, word zelden tot nooit verstrekt door de kliniek. Maar men moet ervan doordrongen zijn dat het leven na een mislukte transplantatie miserabel is omdat bij het zoeken naar oplossingen elke vorm van grip afwezig is. De belabberde FUE resultaten in Europa en Amerika, meestal opgehaald in buitenlandse klinieken, vormen een nieuw fenomeen, waar men nog geen goed antwoord op heeft. Verklaring is misschien de laagdrempeligheid en de betaalbaarheid. Je hoeft niet rijk te zijn om het te laten doen, maar je moet wel rijk zijn om het te laten herstellen. En voor dit hele traject na een mislukte ingreep, dien je te beschikken over stalen zenuwen.