Hoe gaat het met iedereen: DRUK, druk, druk!!

[monique3]

Het is al een tijdje rustig op het forum, geeft niets hoor, maar wel jammer.
Iedereen komt wanneer die zelf wil en kan.
Ik ben op het moment ook wat minder actief, vanwege een aantal dingen.
En het zal ook wel liggen aan de tijd van het jaar, ik merk dat bij mezelf. Drukte rond de feestdagen enz.
wel een gezellige tijd, maar dat kan toch gevaarlijk zijn vanwege onze gezamelijke aandoening TTM.
Drukte, weinig tijd, donkere dagen, weinig zonlicht, allemaal goede triggers om de TTM te doen opleven.

Ik wil jullie bij deze een gezellige drukke tijd toewensen.
Maar let wel goed op jezelf!!
Hier laat ik het even bij, want het moet vooral geen preek worden, ik was gewoon benieuwd hoe het met jullie gaat?
Alle goeds voor jullie, Monique3.

[ernestina]

Het gaat niet zo goed met mij. Misschien ligt het inderdaad aan de tijd van het jaar met die donkere dagen enzo. Een hoop Sinterklaas-stress en meer van dat soort dingen.
Ik ben een zenuwinzinking nabij. Gisteren ging er een beker melk om bij mij thuis en die lag dus languit over de vloer met de spetters op de bank, op de tafel en op de wasmand met schone was! Ik barstte in huilen uit... om een omgevallen beker melk....
Ik probeer me groot te houden, maar met de ttm gaat het dus enorm slecht en daardoor kom ik toch weer in die welbekende negatieve spiraal terecht. Ik voel me slecht en nu ga ik er ook slecht uitzien.
Ik weet niet of iemand op dit soort verhalen zit te wachten, maar ja, je vroeg erom

Alle goeds terug,
Ernestina

[bolleke]

Hoi Ernestina,

Niemand zit op slecht nieuws te wachten, neen... maar het is oh zo goed dat je het vertelt. Punt één voor jezelf, punt twee voor iedereen die zich herkent.
Iedereen weet hoe moeilijk het is om niet toe te geven aan die verdomde trekdrang. En éénmaal je 'vertrokken' bent is het hels moeilijk om terug naar die stabiele basis te gaan, alsof het écht niet meer lukt. Toch kom je hier uit. Maar nu komt het er op aan om héél goed voor jezelf te zorgen. En dat meen ik Erna. Ook ik heb al een aantal slechte weken achter de rug. Ik ben terug naar mijn therapeut gegaan, ik ga terug naar m'n acupuncturist, ik probeer voldoende te slapen (heel belangrijk), ik drink geen koffie, alleen kamillethee en probeer geen chocolade te eten (bij mij is dat dus écht een trigger). En ik probeer de dingen met mijn omgeving uit te praten... Al die zaken samen helpen.
Ik heb een paar goede vriendinnen waar ik terecht kan. Ik voel me gesteund en gesterkt nu, en het lukt...
Vorig jaar had ik, nét rond dezelfde periode, een hevige terugval. Zo erg, dat ik echt niet meer verder wou. Deze keer heb ik het dus niet zo ver laten komen. Er is dus hoop. Ik heb het laatste jaar héél veel bijgeleerd en ik ben een heel eind op goede weg nu. Dit kan ook voor jou, maar je mag de moed niet opgeven.
Lieve Ernestina, probeer toch maar wat rustig te worden. Die beker melk is het signaal dat het hoog tijd wordt om aan jezelf te denken. DOE dat voor het te laat is. Ik ben er zeker van dat je nu kan winnen van jezelf, maar luister naar jezelf en maak jezelf niets wijs. Wij hebben rust nodig, eis niet te veel VAN jezelf, eis iets VOOR jezelf. Je bent het waard!
Sorry voor mijn preek, was niet de bedoeling, maar ik begrijp je zo goed en wil je een beetje helpen.
Sterkte!
Bolleke

[Oilily]

Goed om deze verhalen te lezen want anders kom ik er ook niet mee over de brug momenteel. Ik ben erg teleurgesteld in mezelf.. Heb ook heel veel momenten gehad deze week waarin ik niet meer kon stoppen. Grote teleurstelling na de vorderingen die ik boekte. Zelfs de psy zei dat het leek alsof ik depressief was aan het worden. Ik ben namelijk ziek geweest maandag, dinsdag en woensdag. Heb het zelf gezocht, hoor.. Perse dit weekend drie dagen gaan stappen, tot heel laat, geen stem meer, toch door gaan, zondag gaan shoppen in Breda in de gietende regen, niet goed aangekleed.. Resultaat: maandag een virale infectie.. Zat dus thuis, opgesloten zoals ik dat noem want voor mij is het nog altijd geen ontspanning. Voelde me vreselijk alleen, verveelde me, kon niets doen want alles was teveel (door ziekte), in mijn hoofd draaide maar alles van wat ik nog moest doen en niet kon doen, het slapen 's nachts ging ook maar moeilijk, heel veel problemen met vriendje, hij wou het dan ook uitmaken... Enfin, het deed me allemaal niet zo'n goed... Het lijkt echt alsof ik niet rustig kan thuiszitten.. Ik heb dan ook niet goed voor mezelf gezorgd.. Moest van de dokter veel rusten maar van de moment dat ik me iets beter voelde, begon ik me in te spannen om vanalles te doen. Ben dan woensdagmiddag terug gaan werken, alhoewel dit nog niet moest maar ik had het in mijn hoofd gestoken dat ik allerlei zaken moest doen en niet alles zo lang op zijn beloop konj laten (deadlines halen).. Gisterenmorgen heb ik dan in allerijl mij appartement gekuist, naar de garage gereden, gaan werken, boodschappen gaan doen en 's avonds naar een vergadering, was thuis rond 24 uur. Enfin... ni goe bezig dus, vanmorgen precies weer ziek en nu zit ik op het werk... Zit maar in de spiegel te kijken naar mijn haar en vind de schade weer niet te doen.. Waarom doe ik me dit toch allemaal aan?

[Renske]

Hallo allemaal,

Heb ook erg last van een terugval, zal inderdaad wel met de periode van het jaar te maken hebben of met de tentamens die er weer aankomen?! Maandag heb ik een afspraak voor een intake gesprek met een psychiater. Heb inmiddels al wel gedurende de afgelopen 5 jaar de nodige psychologen versleten en elke keer komt het erop neer dat ik zelf het gedrag moet veranderen, het patroon dat er zo ingesleten is en dat lukt me dus telkens maar weer niet. Daarnaast heb ik ook NEI therapie (Neuro Emotionele Integratie) gehad waarbij er wordt gekeken naar innerlijke blocades in je lichaam. Alles heeft wel enigzins geholpen maar toch ben ik er nooit helemaal vanaf gekomen. Ik vind het zo vreemd dat als ik overdags in colleges zit er absoluut geen drang in me opkomt om aan mijn haren te zitten terwijl als ik dan achter de boeken kruip ik er continu aanzit en het ook niet meer kan laten.
In ieder geval ben ik op dit moment dus sterk aan het nadenken of ik weer een therapie aan moet gaan bij een psychiater, of dat ik misschien moet gaan deelnemen aan dat onderzoek van de KUN in Nijmegen. Heeft iemand trouwens weleens hypnose toegepast en zoja heeft dit geholpen?

Renske

[bolleke]

Oilily,
Je hebt het moeilijk he... maar weet je wat, het is heel goed dat je zo elke keer opnieuw naar je psychiater gaat, heel goed dat je daar luistert. Maar probeer tussendoor ook zo af en toe eens naar jezelf te luisteren. Je zegt het allemaal zelf en toch dringt het niet goed door. Je zorgt niet goed voor jezelf Oilily en dat wéét je best!!! Doe dààr eerst iets aan. Probeer eens rustig te worden en te luisteren naar jezelf...
Laat dat punt 1 worden op je agenda.
Je mag uitgaan en plezier maken in je leven hoor, maar zorg ervoor dat er een evenwicht is. Je hèbt nu eenmaal TTM, hou daar rekening mee want de TTM houdt met jou geen rekening, die denkt alleen aan zichzelf, trekken, trekken, trekken...
Er is niemand anders die aan jou zal denken, niemand zal met jou rekening houden en niemand zal jou sparen als jij niet eerst jezelf probeert te 'sparen'.
Goede moed meiske, we komen d'er wel!!!
Bolleke

[bolleke]

Hoi Renske
Ook voor jou, sterkte meid! Dit is inderdaad een moeilijke periode, maar goed, er zal altijd wel een reden zijn...
Wat je zegt is natuurlijk herkenbaar. Zolang je les volgt, tenminste als het boeiend is, zal je wel afgeleid zijn. Boven de boeken gebogen zitten, tja, als de rust op dat moment niet van binnenuit komt, dan is de trekdrang aanwezig...
Misschien is dit niet het gepaste moment om hardnekkig het gedrag onder controle te houden. Probeer je te concentreren op wat op dit moment voor jou belangrijk is. Staak even de strijd tegen TTM, je kan niet overal tegelijk tegenaan vechten.
En ja, in therapie gaan kan nooit kwaad, alle beetjes helpen...
Ik heb zelf wel een jaartje hypnose achter de rug, maar dat heeft me niet geholpen.
Maar goed, de weg loopt voor iedereen anders.
Sterkte en houd de moed erin!!
Bolleke

[monique3]

Hallo allemaal,
Ik moet jullie helaas melden dat ik weer geplukt heb.
Dat heb ik een paar dagen terug al gedaan, gisterenavond en vanmorgen ook weer.
Ik durfde het eerder niet te vertellen, maar nu toch maar wel.
Want ik wil jullie en mezelf niet voor de gek houden.
Maarja, jullie zullen wel begrijpen dat dit iets is wat je niet graag vertelt, maar als het dan toch moet , waar dan beter dan hier bij lotgenoten.
Wat ik erover kan zeggen is dit, ik heb een aantal dingen te lang voor mezelf gehouden, terwijl ik er zo erg mee zat.
En dat heeft er uiteindelijk toe geleid dat ik even geen zin had om weerstand te beiden, en heb dus geplukt.
Ik schrik ervan hoe snel het automatisme weer de overhand probeert te nemen, een week terug dacht ik, heb ik 25 jaar geplukt? Nu denk ik, shit het is net of het nooit is weggeweest.
Maar ik weet wel beter natuurlijk, ik weet nu dat ik het zeker 15 maanden kan volhouden, dus ik beschouw deze terugval dan ook als een les om het af te leren...
Net voordat ik hier kwam had ik drang, maar die heb ik weerstaan.
Vanavond maar weer opletten dus.
Zo, dat is eruit..nu weten jullie het van mij.
Jammer dat jullie ook even een terugval hebben, maar probeer hem weer zo snel mogelijk te boven te komen, en straf jezelf niet.
Vertel het zoveel mogelijk om de spanning weg te nemen, en ga er als de situatie het weer toelaat tegenin. Ik denk nu zeker aan jullie, nu we weer in het zelfde schuitje zitten.
Sterkte en rust voor jullie en mij, Monique3.

[bolleke]

Lieve Monique,

Wij hebben al contact gehad en je weet dat ik er alles aan wil doen om je te helpen en te steunen. Maar goed, je bent sterk genoeg om te weten dat dit geen drama is. Je bent de sterkste van ons allemaal! En eigenlijk gaat het 'm niet om die paar haren. Dàt is niet zo erg. Het gaat om je persoonlijk gevoel van mislukken, dat gevoel van 'shit, zie je wel'!
Nu, jij weet goed genoeg hoe TTM werkt. Dit is een terugval en dit hóórt erbij. We hoeven niet perfect te zijn, we moeten wel gelukkig zijn met onszelf en daarom mag je deze terugval niet als persoonlijk falen beschouwen.
Hier word je weer sterker van, en je wàs al zo sterk! Dus, hier kan je alleen maar beter van worden!

Maar waarom ik ook schrijf hier, is gewoon om deze draad bovenaan te plaatsen. Omdat ik héél graag zou hebben dat anderen nu ook eens steun zouden geven aan jou!!!
Het moet niet altijd van jouw kant komen hé... waarschijnlijk heb je op dit moment heel veel erkenning en steun nodig van anderen. En waar kan je meer begrip krijgen dan hier? Waar worden we beter begrepen dan hier?

Dus, lotgenoten, kruip in jullie pen!
Monique heeft jullie nodig!
Sterkte meid!
Bolleke

[Edith1]

Lieve Monique en de anderen,

Ik had het gisteren al gelezen maar ik was er gewoon een beetje stuk van. Ik had altijd zoiets van: er is vanaf te komen, kijk naar Monique. Maar ik geloof ook dat het altijd onderhuids zal blijven sluimeren en als er persoonlijk iets aan de hand is dat je dan wel heel sterk moet zijn om het tegen te houden. Wat wel fijn is dat je weet waardoor het is gekomen waardoor je weer bent gaan plukken. Je kan proberen de volgende keer niet in zo'n situatie te komen. Kop op....Monique.... ik weet niet of het bij die momenten is gebleven of nog meer maar probeer weer sterk te zijn!!!

Op zich is het allemaal een beetje negatief. Zal dan wel door de donkere dagen komen. Zelf ben ik nogal druk met het opknappen van ons nieuwe huis. We laten dan wel een boel doen maar het is toch verf halen, gordijnen uitzoeken, zand halen etc. Over 2 weken verhuizen we. Thuis gaat het dus niet zo geweldig want mijn werk gaat ook door en dan blijft het thuis wel liggen. Ik probeer het allemaal wel bij te houden maar het lukt niet en daar baal ik van. Gisteren met mijn man besproken en hij vertelde me dat het niet erg is als bijvoorbeeld de boodschappen niet zijn gedaan o.i.d. dan halen we wat. Mijn verstand zegt dat ook wel maar mijn gevoel niet. Daar zit 'm het probleem geloof ik ook wel. Probeer tussendoor ook nog een goede moeder te zijn...pfpf... En dan komen de drukke kerstdagen er weer aan en ik heb zo'n hekel aan die dagen. Maar ik moet het positief zien het huis wordt heel mooi en nog even en dan wonen we daar.

Bollleke, ik geef je helemaal gelijk hoor...op tijd naar bed... maar als de kinderen op bed liggen dan is het zo heerlijk rustig en dan heb ik eindelijk even tijd voor mezelf en RUST en dan is het zo weer veel te laat.

Lieve meiden, kom op....probeer sterk te zijn voor elkaar en Monique ik vind het heel moedig dat je het durft toe te geven dat je een dip hebt na 15 geweldige plukvrije maanden. Maar ze komen er weer aan voor je!!!

Groeten,
Edith

[monique3]

Dag edith, bedankt voor je woorden.
Ik ga er samen met Bolleke weer tegenaan, en inderdaad de dagen gaan er weer aaankomen voor mij.
Ik weet dat ik het kan, en dit dipje is een lesje tussendoor om het allemaal nogeens opnieuw in mijn oren te knoppen!!!
Het enige wat ik zo jammer vind is dat er weer haren zijn gesneuveld, die veel moeite doen om terug te groeien, maar verder gaat het wel.

Je vertelt dat je bezig bent in je nieuwe huis, likt me erg druk maar ook erg lonend na afloop.
Ik hoop dat je je vast kunt houden aan de gedachte dat je huis er dadelijk mooi uitziet, en dan ben je weer een hele tijd van al dat geklus af.
En wat je verteld over het huishouden, dat je dat niet zo kunt bijhouden als je zou willen, je verstand zegt, laat maar effe, maar je gevoel zegt iets anders...
Tja dat gevoel ook altijd he!
Luister, alles komt in orde en dan ben je zo vergeten dat het nu even niet naar je zin gaat, toch!
Nou edith, probeer s'avonds als de kids slapen lekker niets te doen, even tot jezelf komen.
Let goed op jezelf en de ttm.
Even doorbijten nog, en groetjes van Monique3.

[dian]

Hoi lieve allemaal.

Het spijt me te lezen dat het met de meeste van jullie niet zo geweldig gaat. Jammer Monique, ik weet dat je ervan baalt, en dat je het liever niet verteld, goed dat je het toch hebt gedaan. Jij bent ook maar een mens hoor, nét als ieder ander. Neem de raad die je aan anderen geeft zelf ter harte. Morgen weer een nieuwe dag, en je weet wat te doen om het te stoppen. Héél veel sterkte joh! Dit geldt natuurlijk voor iedereen hè!

Ik ben de laatste weken ook niet vaak op t haarweb geweest. Ik ben momenteel 100% plukvrij en dat kost me zo vreselijk veel energie. Ik kan het amper opbrengen om erover te lezen, ben bang om weer te gaan trekken, ik droom er zelfs van. Ik heb in mijn dromen haren getrokken en ben daar dan vreselijk verdrietig om. Ik zet mezelf misschien te veel onder druk. De weg van het wegvluchten in ttm heb ik voor mezelf afgesloten, misschien wel té krampachtig, het voelt nog niet goed. Mijn psych zei dat het niet zo gek is dat ik rusteloos en gestressed ben, normaal stopte ik mijn gevoelens (kortom: alle ellende) weg in de ttm en nu heb ik geen uitlaatklep meer. Erg gevaarlijk voor mijn sociale contacten, schiet nogal vaak uit m'n slof, oei! Ik heb de mensen die dicht bij me staan gewaarschuwd en uitgelegd waardoor het komt. Ik moet m'n weg vinden, leren m'n emoties en irritaties te uiten op een genuanceerde manier. Wel zeggen wat ik denk en vind, dat wil ik nooit meer kwijt, maar dan op zo'n manier dat ik niemand kwijtraak, snappen julllie? Ben van wit naar extreem zwart gegaan, nu nog naar grijs. Ik probeer ook m'n haren te laten groeien, gewoon om te kijken of ik er iets mee kan doen. Het groeit als kool en zelfs met kunstnagels is het mogelijk om te trekken hoor, maar ik doe t (nog?!?) niet. Als ik 4 weken niet trek mag ik m'n nagels laten doen, als ik ook maar 1 haar trek moet ik de afspraak afbellen. De nagelstyliste weet ervan, heb het maar verteld, en weet je, ze staat voor 100% achter me, gelukkkig maar. Misschien moet ik wennen aan het niet trekken, ik hoop dat dat met verloop van tijd beter gaat voelen. Ik probeer jullie op de hoogte te houden. Jeetje, wat ligt die lat hoog!

Veel liefs,
Dian

[Grover]

Hi Monique,

Ik hoef je eigenlijk niets meer te vertellen, want gezien je eigen reactie op je terugval ga je er zelf al erg goed mee om.

Ikzelf ben nooit meer deze uitspraak van Karin_68 vergeten:

Denken dat ik een perfect herstel zal hebben is al een verslavende gedachte op zichzelf. Het geeft aan dat je ofwel een perfect herstel hebt, ofwel helemaal niet, en dat is fout. Als je dit begrijpt dan kan je hervallen zien als een DEEL van herstel, en dat deze het herstel niet hoeven te vernietigen.
Elk stukje, elk beetje is dus een stapje vooruit, ... dit kan ons enorm vooruit helpen.

(Zie: http://www.haarweb.nl/forum/showthre...=&threadid=481)

Het maakt allemaal deel uit van het groter geheel. TTM (en de meeste andere ziektes) is feitelijk je BESTE VRIEND. Je beste vrienden zijn vaak het meest confronterend. TTM is dat ook: het laat je zien wanneer jij tever van jezelf bent komen af te staan. Je ziekte geeft je de boodschap dat je niet voor jezelf hebt gekozen. Jij bent al zover dat jij dit weet. Maar zelfs de ALLERALLERsterkste mensen op deze wereld zullen pieken en dalen in hun leven ervaren. Zonder dalen bestaan er nl. geen pieken. Het leven bestaat juist niet zònder dalen (en pieken)....het leven is een stroom die bestaat uit beiden. Deze dal waar jij nu inzit heb jij nodig. Hoe klote het ook is op dit moment...als dit dal voorbij is zul je beseffen dat het je juist sterker heeft gemaakt. En je bent al zó sterk, dus kun je nagaan hoe je hier weer uitkomt!

Grover.

[monique3]

Bedankt voor je woorden Grover!!!
monique3.

[monique3]

Dag allemaal, ondertussen ben ik een paar dagen verder en kan jullie vertellen dat ik het weer onder controle heb.
Ik heb inderdaad weer te lang dingen bij me gehouden, en die heb ik er nu uit gewerkt, gedeeltelijk door te plukken en deels door het van me af te schrijven.
Ik voel me nu ook een stuk beter, ik voel dat er veel minder spanning in mijn lichaam zit.
Maar wat net zo belangrijk is, ik ben niet boos op mezelf geworden, ben gewoon verder gegaan waar ik gebleven was.
Ik heb de strijd samen met Bolleke aangebonden, en dat werkt positief bij ons alle twee.
Maar goed, genoeg over mij.

Hoe gaat het met Bolleke, Ernestina, Dian, Edith1, Renske en alle anderen?
Kom op meiden, gooi het er maar uit, ook al gaat het niet goed en praat je er liever niet over. Doe het dan maar wel, doorbreek het oude patroon en praat erover, dat kan opluchten en zeker spanning wegnemen.
Ik wil jullie verhalen ook horen.
Sterkte, ik denk aan jullie, Monique3.