Prutser zoekt hulp

[Ingepinge]

Dit is de eerste keer dat ik geconfronteerd word met het feit dat ik misschien werkelijk met een intrinsiek probleem zit. Doet wel even vies aan..
Ik heb altijd al vol overgave op mijn nagels gebeten. Een soort van perfectionisme, steeds opnieuw ben ik ervan overtuigd dat ze er beter zullen uitzien als ik dat ene velletje er af bijt, maar dat ontaardt dan steeds weer in een millimeter eraf, een lelijk zicht en een van de pijn onbruikbare vinger. Enorm dom van me, maar ik kan het niet laten.
Toen ik in de puberteit wat last ben beginnen krijgen van acné stortte ik me op het puistjes uitknijpen, weer met het valse idee van snellere genezing (en echt wetend dat het niet zo is) en liever het uitzicht van een wonde dan van een etterballetje. Ik ben nu 20 en heb er nog steeds last van en spendeer vaak heel wat tijd met pitsen voor de spiegel. Het logische resultaat zijn heel wat littekentjes en vermenigvuldiging van de puistjes, maar daar valt nog wel mee te leven.
Als laatste ben ik nu een paar jaar bezig met het allerdomste: de haartjes op mijn benen uittrekken. Het gaat dan niet om gewoon epileren, maar ze werkelijk uitgraven met een pincet.. Ik heb heel veel zwarte haren op mijn benen, vaak wel 3 die uit hetzelfde haarzakje lijken te komen. Ik zet me op mijn gemak op mijn bed, onder de lamp en begin te zoeken naar alles wat me stoort. Half uitkomende haartjes gaan er eerder aan dan haartjes die er al staan. Of een zwart onderhuids puntje verraadt dat er eentje op komst is. Buiten het grote tijdsverlies op zich allemaal niet zo erg, maar mijn benen zien er echt niet uit. Mijn huid is er 1 groot litteken en staat constant propvol wondjes. Als het wat koud is zie je allemaal paarse vlekken van waar ik ooit te diep gegraven heb, en als er veel bloed in mijn benen zit zie je de ene rode stip of ontsteking naast de andere. En door het dunne littekenweefsel krijg ik nog veel meer ingegroeide haartjes. Helemaal niet vertoonbaar. Enorm vervelend aangezien ik heel erg graag rokken draag en koop. Binnenkort is het weer zomer.. En reken maar dat je commentaar krijgt.
Ook korstjes afkrabben kan ik niet laten, op mijn hoofd, van puistjes of op mijn benen, wat het allemaal nog wat erger maakt naar littekens en duur van de wond toe.
Van sommige succesvolle prutskes kan ik me achteraf nog verheugen. Een lang ingegroeid haar dat ik met een naaldje vanonder mijn huid gehaald heb vind ik een waar succes. Of een pas ontdekte volgroeide puist die met een klein pitske al opgelost is. Een haarwortel met talg en al eruit is kicken. Een dubieus gevoel, want ik weet dat het fout is en me lelijker maakt. Algemeen voel ik me er rotslecht over, een kleine blik op mijn benen kan me zo razend op mezelf maken.

Waarom doe ik dit alles toch?
Zal ik dit mijn hele leven blijven doen en me zo totaal verminken?

Ik ben zelf een nogal rusteloos persoon, constant aan het piekeren of zenuwachtig als ik niet met iets nuttig of sociaal bezig ben. Piekeren lukt goed tijdens het pulken. Perfectionistisch ben ik ook in bepaalde mate.

Ik ken niemand die dit haar benen aandoet en vind het ongelofelijk dom van mezelf, aangezien ik eigenlijk intelligent ben.

Hoe moet het toch verder met mij en mijn gepruts.. ik zou zo graag de tijd terugkeren en er nooit aan beginnen, ondertussen zijn mijn benen echt al om zeep. Maar beter nu stoppen dan nooit, ik hoop de schade alsnog te beperken. Maar het lukt me niet.. echt niet.
Ik zou eens willen proberen om te stoppen als ik me hier wat laat opvolgen. Te beginnen van nu hoop ik af en toe het trotse bericht achter te laten mijn pincet links te hebben laten liggen. Het pitsen en knabbelen zal ik nog maar laten voor wat het is, dat zou te veel ineens zijn. Heeft iemand geen leuk substituut?
Als het na deze serieuze pogingen nog niet lukt zal ik maar professionele hulp zoeken. Ook denk ik aan een laserontharing, minder haartjes betekent minder verleiding en de kans op 1 keer genezen benen te hebben, maar ik vrees dat dat met mijn huid niet mogelijk zal zijn.. En dat is toch wat extreem. Het uitkomen van de haartjes op zich veroorzaakt ondertss ook al wondjes, zonder dat ik er aan pruts.
Helpen jullie me wat?
Ik ben zeker op zoek naar tips die me kunnen helpen of een verplichtend woordje..
Met mensen uit mijn omgeving kan ik er nog niet over praten, ik schaam me ervoor en wie heeft voor zoiets doms nu begrip? Enkel mensen die weten hoe het voelt..
Amai ik heb veel getypt.. hopelijk volgen hier goede dingen uit. Nu staat ook echt voor mijn neus hoe belachelijk ik bezig ben.
Ik wens in ieder geval iedereen met dit probleem veel sterkte toe en weet dat je mijn begrip hebt
xx