Prohairclinic - 2.000 grafts - 30 december 2019

[Rick_]

Na een aantal klinieken bezocht- en intakegesprekken gedaan te hebben besloten ik en twee vrienden om in december een haartransplantatie te ondergaan. We hadden een goed gevoel bij een Turkse kliniek en 23 december 2019 zouden we daar allen naar toe.

Nadat we de boeking hadden gedaan kregen we meer informatie en begon ik (toch iets te laat denk ik nog steeds) aan een wat intensievere zoektocht over de kliniek en eventuele arts. Met name omdat op het forum hier (veel dank) erg nuttige informatie stond.

Ik kreeg na het stellen van een aantal kritische vragen toch een ietwat gevoel dat ik me afvroeg of het wel de goede kliniek zou zijn, met name gezien mijn leeftijd (32, bijna 33) en het feit dat ik mijn donor gebied misschien nog eens nodig zou hebben.

Ik ben wederom in de auto gesprongen en heb een aantal duurdere klinieken bezocht. Niet dat goed altijd duur is, maar prijs was in de eerste zoekronde wel een belangrijk element .

Lang verhaal kort; na vele goede verhalen op het forum en een fijne intake bij Bart ben ik gisteren (30/12) bij Prohairclinic onder behandeling geweest.

Tot op dit moment verloopt alles erg fijn. Ik heb zowel tijdens de behandeling als daarna geen enkele pijn of narigheid ervaren. Waar een van mijn vrienden naar Turkije is gegaan (ik noem de naam van de kliniek bewust niet, omdat dat niet mijn ervaring is) en veel pijn heeft ervaren van de verdovingen, had ik daarvan totaal geen last.

In het ochtenddeel werd ik geschoren, getekend en werden de 2.000 grafts (het zouden er naar mijn weten 1850 zijn, maar Sabine had het over 2.000) uitgehaald. Vlekkeloos.

Ietwat groggy van de spierverslapper denk ik heb ik een lekkere lunch naar binnengewerkt en voor het thuisfront wat foto's gemaakt. Ik mocht hierna op mijn rug plaatsnemen, Netflix aanslingeren en op naar verdovingsronde twee. Ik keek hier een béétje tegenop, omdat de huid / schedel daar dichter op elkaar zitten, maar ook deze ronde viel erg mee.

Tijdens het zetten van de sneetjes vroeg Sabine herhaaldelijk of ik iets voelde (los van pijn, überhaupt gevoel) en toen bleek dat dat op twee puntjes enigszins het geval was, werd direct bij verdoofd. Volgens mij met name omdat de behandeling nog wel even zou duren.

Enfin; na het zetten van de sneetjes zijn (volgens mij) Isabel en Nancy zorgvuldig aan het planten geweest en onder het mom van een serie, gesprek met de dames, een boekje lezen en een klein powernapje kon ik half vier van de tafel af.

Samen met Bart werd e.e.a. nog doorgenomen qua nazorg en rond de klok van vier zaten we in de auto richting huis

Ik kan niet anders zeggen dan dat álles me enorm is meegevallen. Ook na de eerste nacht (nog geen last, afkloppen) heb ik nog geen pijn o.i.d. ervaren. Het donorgebied oogt ook al erg rustig.

Foto's
In de bijlage een aantal foto's van vooraf. Velen vroegen mij "waarom", maar met name de dichtheid voorop irriteerde mij al lange tijd. De inhammen an sich vond ik niet erg, maar die zijn ook direct opgevuld. Ook twee foto's van na transplantatie.

Ik zal volgende week een aantal foto's plaatsen van het eerste resultaat.