TTM en vernederingen in de luchthaven

[Jente]

Dag iedereen
Ik ben hier een hele tijd niet meer geweest, door allerlei omstandigheden, vooral mijn verhuizing naar het Buitenland en alles wat daarbij kwam kijken. Ik denk nog wel veel aan jullie (of toch aan degenen die ik ken) en ik hoop dat het goed met jullie gaat.
Zelf loop ik nog steeds met een hoofddoekje, dus jullie kunnen al wel raden dat het nog steeds slecht gaat. Ik heb mijn probleem meegenomen naar het Buitenland. Wimpers en wenkbrauwen zijn ook zwaar aangetast, mijn lange nagels hebben het niet overleefd, en ik knijp ieder pukkeltje dat ik zie uit. Maar over mijn gedrag wou ik het eigenlijk niet hebben. Ik wou vertellen over de vervelende ervaring die ik in de luchthaven van Brussel heb gehad.

Mijn bagage moest door de controle. Geen vloeistoffen meenemen, jas uit, riem uit je broek halen, ze vertrouwen niets meer tegenwoordig. Zelf moest ik door die metaaldetector of wat het ook is heen lopen, en dat ding natuurlijk piepen. Dus moest ik gefouilleerd worden. Dat heb ik al vaker gehad en ik denk altijd dat het door mijn bh komt of zo. Enfin, niet erg. Maar de vrouw die mij fouilleerde wilde duidelijk al haar macht gebruiken. Ze mopperde eerst, dat ik veel teveel speldjes in mijn haar had. (Hm, zou daar die detector van zijn gaan piepen?) Toen ze me gefouilleerd had, zei ze dat ik mijn sjaal moest afdoen. Op een toon die me niet beviel. "Moet dat echt?" heb ik gevraagd. "Dat ligt nogal gevoelig." Op een toon die me nog minder beviel, zei ze dat ze wel eens wilde zien wat er onder de sjaal zat. O, wat voelde ik me slecht toen ik tussen al dat volk mijn hoofddoekje losmaakte en mijn kale plekken openbaar moest maken. De plekken die ik zo angstvallig verborgen heb gehouden voor mijn ouders en vrienden en naasten, en die die trut nu ineens te zien kreeg. Ik weet niet of ze nog iets gezegd heeft, in een waas van tranen heb ik mijn hoofddoekje weer opgezet, mijn riem weer in mijn broek gedaan, mijn spullen gepakt. Nu was ik al behoorlijk emotioneel omdat ik afscheid had moeten nemen van thuis, maar dit was echt wel de druppel. Nu ja, druppel... Heb ik me daar een huilbui gekregen...
Ik vond dit echt vernederend. Heeft iemand van jullie dit al meegemaakt?
Ik heb op een luchthaven in het buitenland ook een keer een mutsje op gehad, en dat wilde men mij ook laten afzetten. Toen heb ik gezegd dat ik problemen had met mijn haar en de tranen sprongen mij in de ogen (terwijl ik er in normale omstandigheden zonder problemen over kan praten). Toen had men daar begrip voor en mocht ik de muts ophouden. Niet zo in Brussel.
Je zou bijna een soort ziektebriefje willen hebben, een stukje papier waarop staat dat je TTM hebt en je vrijgesteld wordt van het tonen van je blote hoofd op luchthavens.
Je zou bijna willen dat je een pruik of haarwerk had, want dan hadden ze niets gevraagd en was er niets aan de hand geweest.
Je zou het liefst van al willen dat je geen TTM had. Maar het is niet anders.

Dit wou ik even kwijt.
Liefs
j

[Hanna]

Sjesus meid, wat lullig! Ik kan me goed indenken hoe ellendig je je gevoeld moet hebben. We zouden hier eigenlijk met z'n allen werk van moeten maken, maar ik weet niet hoe.
Via een t.v.-programma aandacht vragen voor deze vernederingen?

Om dit in de toekomst te voorkómen, kun je misschien inderdaad beter een pruikje aanschaffen, maar dan wel eentje met plastic i.p.v. metalen clips.
Stuur mij maar een p.m. met al je wensen voor een pruikje, dan help ik je wel zoeken.

[Lies86]

Heey Jente!

Ik kan me voorstellen dat je je er niet prettig bij voelde.
Sjonge wel opdringerig zeg!
Vorig jaar moest een reisgenootje van me op wenen haar zorgvuldig ingevlochten haar uitvlechten omdat er wel eens een bom in kon zitten.
Natuurlijk....

Dat vond ik al vaag... Dit vind ik nog erger!
Je zou bijna een klacht indienen bij de luchtvaartmaatschappij.
Meid kop op, en als we je kunnen helpen moet je het zeggen he!
Ik heb dan wel geen ttm maar begrijp je wel!

Lies

[Hanna]

Lies,
Een klacht indienen, ja natuurlijk, daar heb ik even niet aan gedacht!
Heel goed idee!
Iedereen die zo iets schandaligs meemaakt, moet inderdaad een klacht indienen; dat is de beste methode om verandering te brengen in hun belachelijke methodes.

Jente, doe dat alsjeblieft en laat ons weten hoe het afloopt.
Je helpt er anderen ook mee als jouw klacht verbetering teweeg brengt.

[miejefke]

Beste Jente,

Hé wat fijn om nog eens iets van jou te horen!
Ik veronderstel dat je nu in het buitenland woont en ook een betere werkplek hebt gevonden? Ik bewonder je voor je moed om zoiets te beginnen, de stap naar een nieuw en ttm arm leven.. wie weet.
Het luchthavenincident vind ik vreselijk , anderzijds moet je begrijpen dat een hoofdoekje wel iets "kan" verborgen houden ... (een ttm geheim bv) , ik denk dat die mevrouw ook wel schok, verder deed ze gewoon haar werk. Toch eng als men denkt welke beperkingen ttm zo allemaal heeft..
ik hoop voor jou dat je zulks niet meer moet meemaken.

groetjes,

Miejefke

[Kristel]

Hoi Jente,

Fijn om nog eens iets van je te horen. Ik denk ook nog regelmatig aan jou, aangezien jij één van de eersten was die destijds op mijn (soms wanhopige) berichtjes reageerde.
Niet fijn om te horen dat het minder gaat he.

Blijkbaar heb jij toch telkens de pech zoiets mee te maken he. Ik herinner me nog zo’n straf verhaal maar weet niet juist meer waarover het gaat. Wat erg voor je, ik zou ook huilen hoor.
Waarschijnlijk deed die mevrouw inderdaad alleen maar haar werk. Ze had allicht vriendelijker kunnen zijn en je desnoods in een aparte kamer je hoofddoek-sjaal laten afdoen, nog niet fijn maar toch al wat meer privé he. Waarschijnlijk zat die mevrouw nadien ook stevig met haar gevoelens in de knoop (anders zou het helemaal een onmens zijn).

Zo zie je nog maar eens hoe ttm een impact op ons leven heeft en hoe het alles moeilijk maakt en belemmert. Zo kan je op de ene moment hier toch over praten en nu kon je alleen nog maar huilen, waarschijnlijk was je toch al emotioneler door het afscheid enzo he.

Een klacht indienen … tja misschien een goed idee, misschien ook niet. Zoiets wil je vermoedelijk zo snel mogelijk verwerken en vergeten en dan moet je alles weer opnieuw vertellen en beleven … ???

Hoe gaat het voor de rest in het buitenland. Ik heb hier blijkbaar vanalles over gemist want wist dit precies maar vaag. Heb je daar nu een nieuwe job? En ??

Met mij gaat het goed. Enige tijd geleden een dipje gehad. Ik kon me niet beheersen en stoppen. En je hebt niet veel nodig om schade aan te richten he. Ik trek over het algemeen ook terug meer dan een tijdje geleden. M’n haren worden de laatste tijd ook weer zo snel vettig en dat jeukt en das niet goed he. Ik laat me emotioneel echter niet gaan en blijf vechten. Ik relativeer alles en probeer het positieve te zien.
Ik ga sinds enkele weken éénmaal per week zwemmen (aquagym). Dat is geleden van het vorige incident (een mevrouw zat te wijzen naar m’n haren en te fluisteren tegen haar vriendin, ben met tranen in de ogen vertrokken en nooit meer geweest). Ik amuseer me, ga niet volledig kopje onder, zorg dat m’n haren in een stevige staart zitten, neem nadien thuis een douche en probeer te genieten maar je blijft toch alert en bewust.

Je bent een sterke en straffe madam … echt waar. Je hebt toch al eerder het kunnen redden zonder hoofddoekje en enkel met speldjes. Je gaat naar het buitenland, nieuwe omgeving, nieuwe mensen, nieuwe job, … das ook niet makkelijk he Neem niet teveel hooi op je vork. Veel succes en sterke. Laat dit indicent je ttm niet verergeren (of probeer het toch). Dat is het (en die mevrouw) niet waard. Jij bent het waard.

Blijkbaar heb je ook een positieve invloed op me want ik heb hier een heel verhaal neergezet en m’n hart kunnen luchten. Het is echt leuk van je nog eens te zien hier.

Tot later en veel succes

[Jente]

Iedereen bedankt voor de reacties, Kristel dank voor je hartverwarmende postje.
Ik ga zeker geen klacht indienen, ik besef ook wel dat die vrouw gewoon haar werk deed en dat het probleem bij mij ligt, bij mijn schaamte! Maar het was ontzettend lullig, vooral de manier waarop, en ik voelde me er heel slecht door.
Ik heb de laatste dagen absurd veel getrokken, ik kan een paar aanleidingen noemen maar eigenlijk weet ik dat het gewoon weer een onverklaarbare fase is zoals ik ze wel vaker heb. Het erge is dat het mij weer eens niet lukt om er tegenin te gaan. Pleisters plakken doe ik niet terwijl dat de enige manier is om erger te voorkomen. Ik ben simpelweg verslaafd aan de sensatie, het gevoel op mijn hoofdhuid. Al weet ik dat ik daarna weer verdrietig en boos ben als ik alle schade zie. Het is werkelijk sterker dan mezelf. Dit zijn dingen die ik hier al zo vaak gezegd heb, die ik hier ook al gelezen heb. Kristel, je schrijft dat jij het kunt relativeren, ik wou dat ik dat kon. Ik trek me lam, om er vervolgens wakker van te liggen. Misschien zou een andere houding tegenover mijn TTM het allemaal draaglijker maken. Maar alle therapie ten spijt heb ik mijn houding en mijn gedrag nog steeds niet veranderd. Om moedeloos van te worden!
Inderdaad, Kristel, heb ik nu een nieuw leven op een nieuwe plaats. Ik gooi hier op het forum niet zo graag te grabbel waar en wat, want ik wil mijn anonimiteit graag bewaren... vraag me niet waarom...
Het was een grote stap, het is nog altijd moeilijk, vooral om contacten te leggen en ik heb ook weer veel uitdagingen op mijn werk waar ik me druk over maak. In het begin kon ik al dat nieuwe wel aan, ik denk dat het kwam doordat ik medicijnen nam (Zyprexa), wat ook mijn trekgedrag wat verminderde, maar ik had wel last van bijwerkingen (héél veel en heel vast slapen en 's morgens toch nog moe zijn). Sinds ik gestopt ben ben ik weer emotioneler, heb ik weer trektrances en moeite om in slaap te komen. Ik heb dustwijfels of ik toch weer met medicijnen zou beginnen... al vind ik het idee daarvan afhankelijk te zijn (al is het alleen maar in moeilijke tijden) toch een beetje eng.
Ik hoop hier toch wat vaker te posten voortaan. Het is toch de enige plek waar ik echt durf te zeggen waar ik met mijn TTM sta, en het geeft me het gevoel dat ik toch iéts doe om ermee bezig te zijn...
Lieve groeten
J

[Zonnestraaltje]

Beste Jente,

Ik wil even laten weten dat ik je verhaal over de luchthaven heb gelezen en dat ik met je meeleef. Goed van je dat je inziet dat de dame haar werk deed. Maar het is logisch dat je je schaamde en vervelend voelde. Dat gevoel ken ik ook !

Zelf heb ik dit forum begin maart ontdekt en sinds die tijd gaat het de goede kant op met mij. Ik ben niet trekvrij, maar heb mezelf wel onder controle. Daar ben ik ontzettend blij mee. Al ben ik niet dagelijks online, voor mij is het een enorme steun te weten dat ik niet de enige ben die met dit probleem worstelt.

Liefs,
Zonnestraaltje

[Kristel]

Hoi Jente,

Misschien moet je niet verder zoeken achter aanleidingen achter het trekken. Als je al vaker onverklaarbare trek-fases gehad hebt is het misschien niet nodig om hier nog meer energie in te steken. Er zijn altijd wel (kleine of grote) zaken waardoor je jezelf minder goed voelt en die je met trekfases in verband kan brengen maar ...
Ik ben ervan overtuigd dat het voor sommige mensen helpt om uit te zoeken waarom men trekt en hier energie en tijd in te steken maar ik ben er zeker van dat dit voor mij niet (volledig) werkt. Ik vind het verloren tijd om stil te staan bij het verleden en wat ik fout gedaan heb en er toch niks meer kan aan doen. Natuurlijk moet je soms wel eens stilstaan om van je fouten te leren en in de toekomst (proberen) niet dezelfde fouten te maken, maar ik sta hier echt niet lang bij stil want anders voel ik me nog slechter en depressiever.

Anonimiteit .. ik begrijp het. Soms zet je hier iets neer omdat je dit wil delen met (soms bepaalde) personen maar je denkt er altijd niet bij na wie er hier allemaal kan lezen. Overlaatst wou ik een aantal post van mij verwijderen omdat ik (nadien) vond dat dit toch wel heel publiek was maar dat lukt niet meer. Tja ...
Normaal dus dat je hier niet alles neerzet. Groot gelijk zou ik zeggen.
Ik hoop dat in je nieuwe leven alles snel op z'n pootjes valt en dat het nieuwe werk super is en dat je snel leuke contacten hebt ... misschien wel meer specifiek één leuk contact waardoor vlindertjes je leven zo rooskleurig maken ...
Medicatie ... daar kan ik niet veel over zeggen maar het zijn wel vele grote veranderingen ineens he, misschien dat je toch die medicatie nodig hebt om alles rustig te kunnen verwerken en aanpakken. Daarom is dit niet definitief en voor altijd he. Ik weet het echt niet, misschien dat Daniëla (of iemand anders) hier meer over weet (of hun mening, ervaring).

Post er hier maar op los zou ik zeggen. Het is hier de laatste tijd wel enorm stillekes en je moet soms lang wachten op een antwoord maar het doet je toch goed als je eens echt kan zeggen hoe het met je gaat.
En je bent alle dagen met ttm bezig hoe je het ook draait of keert al is het maar 's morgens om je haren fatsoenlijk te krijgen om uit de deur te gaan.

Tot later en gr

PS ik heb je ook nog een PM gestuurd.

[Jente]

Kristel bedankt voor je reactie en de PM, ik heb beide gelezen maar nu weinig tijd om uitgebreid te antwoorden dus dat komt nog.
Groetjes
j

[dfasd]

Ik vind het echt klote voor je en kan me indenken hoe vernederend het moet zijn geweest.
Aan de andere kant kan het douanepersoneel natuurlijk niet voorzichtig genoeg zijn. Jij wordt ook liever niet op 10 kilometer hoogte opgeblazen. Maar de desbetreffende dame had natuurlijk wel iets meer tact ten toon kunnen spreiden op het vliegveld.

Ik hoop dat ze in de toekomst wat milder voor je zijn

[Sylvana]

Sjongejonge zeg, dat ze je niet ff meegenomen hebben naar een kamertje apart ofzo.