Extreme haaruitval

[Grover]

Hoi Jose,

Waarom zeg je sorry?! Helemaal nergens voor nodig: integendeel! Heel goed van je dat zo open en uitgebreid reageert!

Toen ik je bovenstaande postings las viel mij op dat je het meerdere malen over stress had. De stress die je haarprobleem je oplevert. Ik kreeg er het gevoel bij dat 'stress' een grotere rol in je leven speelde dat alleen m.b.t. je haarprobleem en na je verhaal is dat ook duidelijk.

Ik weet niet of je http://www.haarweb.nl/forum/showthre...=6691#post6691 gelezen hebt. Daarin vertel ik wat er volgens mij toe heeft bijgedragen dat ik alopecia androgenetica heb gekregen. Jij hebt het in je verhaal over 'overspannen'... dit is precies hoe ik me heb gevoeld mijn hele jeugd (zie bovenstaande link) als ik er nu zo op terugkijk. Spanning, spanning en nog eens spanning.

Nou na een half jaar zonder pil, en vreselijk mijn lichaam te kort gedaan hebben, en verschrikkelijk veel stress, nu 5 jaar geleden dus, is mijn haaruitval begonnen.

Exact. Na het verkrijgen van inzichten in/bewustwording van mijzelf (en -dus- anderen) begon ik in te zien dat stress een zéér belangrijke factor is in het ontstaan van haaruitval.

Maar juist die haaruitval is hetgene wat mij dus in een spiraal gestopt heeft, het bekende cirkeltje, haaruitval-stress, stress-haaruitval, weer stress, weer haaruitval, ..............

Yep. Ook weer heel erg herkenbaar. In http://www.haarweb.nl/forum/showthre...=6533#post6533 schrijf ik o.a:

(ff mezelf quoten: )

Ik begon last te krijgen van haaruitval (alopecia androgenetica) op mijn 17e. (17!!!). Mijn wereld stortte in. Ik was in mijn jeugd al ontzettend onzeker, had nauwelijks vrienden, ondernam niets, werd veel gepest, was zo assertief als een bang wezeltje, enz. Op mijn 17e ging ik wat meer aandacht besteden aan mijn uiterlijk (want ik vond dat voor mijn 17e nooit belangrijk). Ik merkte dat ik door leukere kleren en aandacht aan mijn kapsel mij 'zekerder' voelde. Ik ging eindelijk eens naar een echte kapper (mijn moeder deed het voorheen en zij kon eigenlijk totaal niet knippen, maar het intereseerde me ook weinig) en begon gel in mijn haar te flansen (voorheen had ik nog nooit een haarprodukt in mijn handen gehad....).

Ik merkte dat ik mij zekerder begon te voelen. Als mijn haar maar 'goed' zat, dan was het ok. In begin van mijn 'ik-besteed-aandacht-aan-mijn-uiterlijk'-fase was ik binnen 5 minuten klaar voor de spiegel. Wat ik toen nog niet besefte was dat deze 5 minuten uiteindelijk een uitzondering zouden gaan worden......

Naarmate ik me zekerder ging voelen, ging ik ook meer tijd besteden aan mijn haar. Van 5 minuten ging ik naar 10 minuten. Van 10 minuten ging ik naar 15 minuten. Hoe meer tijd ik besteedde aan mijn haar, hoe meer ik het gevoel had dat ik zekerder de deur kon uitgaan. Ik werd steeds perfectionistischer. Tandenpoetsen en scheren deed ik in no-time...zolang ik maar tijd kon besteden aan mijn haar.

En toen gebeurde het. Jùist nu, op het moment dat ik mij meer bewust werd van mijn uiterlijk, van het belang er goed/leuk uit te zien....begon mijn haar uit te vallen. Het proces ging langzaam, geleidelijk: ik kreeg mannelijke inhammen. Ik was 17. Ik probeerde mijn kaalheid te verdoezelen dmv haarproducten. Potten met gel en haarlak gingen er tegenaan. Mijn patroon om lang voor de spiegel te staan zette zich in alle hevigheid voort nu ik kaal begon te worden. Hoe langer ik voor de spiegel stond hoe zekerder ik me voelde. Dit was mijn patroon. Maar nu werd ik kaal. Mijn gedragspatroon begon ongezonde vormen aan te nemen...hoe kaler ik werd hoe meer tijd ik nodig had voor de spiegel om mijn haaruitval te camoufleren. De 15 minuten werden al snel 30 minuten. De 30 minuten werden al snel 60 minuten. Na verloop van tijd waren er momenten dat ik 5 uur lang voor de spiegel stond....vooral op momenten dat ik 's avonds wilde gaan stappen. 5 uur lang...met knikkende knieën stond ik daar...uit alle macht mijn kaalheid proberen te verbergen. Ik besefte toen niet (nu wel THANK GOD!) dat ik nog steeds in mijn oude gedrags/gedachtenpatroon zat: hoe meer tijd ik aan mijn haar besteed, hoe sterker ik me voel. Als elk haartje maar perfect zit, dàn pas kan ik de deur uit. Niet eerder. Die druk die ik mij toen al oplegde heeft uiteindelijk geleid tot mijn ziekte M.E.....

Jij schrijft:

Daarbij slik ik nu al weer een paar jaar de pil, alleen dus voor die haaruitval, daarbij nu ongeveer 8 maanden androcuur hormonen, was mijn haren met shampoo tegen haaruitval, heb speciale cremespoeling, ampullen van kerastase, toppik om het allemaal iets minder erg te laten lijken, slik vit. B, sinds deze week een berg vitaminen van een natuurarts, ................. en toch vallen mijn haren er met bosjes uit!!

Kijk, en dit is nu exact wat ik bedoel met al mijn berichten op HaarWeb over oorzaak en gevolg. Neemt een pil de oorzaak weg? Nee. Neemt een shampoo de oorzaak weg? Nee. Neemt een speciale cremespoeling de oorzaak weg? Nee. Nemen ampullen van Kerastase (oops: reclame!) de oorzaak weg? Nee. Neemt Toppik (oops: alweer reclame!) de oorzaak weg? Nee. Neemt vit. B de oorzaak weg? Nee. Nemen bergen vitamines van natuurartsen de oorzaak weg? Nee. Helpen al deze middeltjes je dan om werkelijk te genezen van je 'ziekte'? Het antwoord mag duidelijk zijn:

NEE.

Je schrijft:

Zou het dan voor mij geen oplossing zijn, om een haarwerk te nemen (het moet binnenkort zo ie zo, volgens mij), en dan daar mijn energie in de stoppen om daaraan te wennen, en mee te leren leven. Je zal best beperkingen hebben, maar die heb ik nu dus ook heel erg. Dan zie je er tenminste (denk ik, nee hoop ik) weer een beetje leuk uit. En, ...... dan kan ik stoppen met al die vervelende hormonen, en alle andere rommel!?, en dus weer af gaan vallen (maar niet meer zo streng hoor!)

Het antwoord is: JA! Alles wat jij kan doen om je leven/je situatie dragelijker te maken is goed. Een haarwerk kan je daar zeker bij helpen, ondanks de beperkingen die het met zich meebrengt. Jij moet voor jouzelf de afweging maken: wegen de nadelen van een haarwerk op tegen hetgeen waar ik nu mee worstel? En als ik je verhaal zo lees, dan zou ik ervoor gaan als ik jou was.

Maarrrrr..... bedenk wèl dat een haarwerk (net als alle middeltjes die je hierboven noemt) een hulpmiddel blijft. Onder het 'masker' van je haarwerk blíjf je een haarprobleem houden. En dat haarprobleem heb je niet voor niets. Godzijdank bestáán er haarwerken: ze kunnen je leven een stuk dragelijker maken als je -zoals zovelen onder ons, incl. mijzelf- psychisch lijdt onder je haarprobleem. Maar net als alle goedbedoelde pilletjes van goedbedoelende (natuur-)artsen neemt ook een haarwerk niet de onderliggende oorzaak weg.

In http://www.haarweb.nl/forum/showthre...=5301#post5301 schrijf ik o.a:

Ik heb mijn hele leven al een probleem gehad met het accepteren van mijzelf. Lang voordat ik kaal werd had ik al een zeer negatief zelfbeeld ontwikkeld. Je kunt je dus voorstellen dat mijn leven min of meer instortte toen ik vóór mijn 20ste opeens kaal begon te worden....

Ik verbergde mij het liefst op mijn zolderkamer de hele dag, zolang ik maar niet met mijn steeds kaler wordende hoofd naar buiten hoefde. Uren en uren en uren stond ik voor de spiegel om ermaar voor te zorgen dat ik mijn kaalheid zo goed mogelijk camoufleerde met allerlei haarproducten. Ik vond mijn eigen spiegelbeeld... afschuwelijk. Ik moest en ik zou een haarwerk, want anders beheerste mijn kaalheid mijn hele leven. Ik vond de stap heel moeilijk om naar een specialist te stappen, maar heb het uiteindelijk tòch gedaan en een haarwerk aangeschaft. Dit MOEST voor mij DE oplossing zijn om mijn leven dragelijker te maken.

En dat was ook zo.

Dacht ik......

Ware het niet dat ik mijn oude patroon met het aanschaffen van het haarwerk nog steeds aanwezig was. Mijn patroon van zelf-ontkenning. Mijn negatieve zelfbeeld. Jezelf willen verbergen, jezelf niet durven te laten zien. Nu, achteraf gezien, besef ik dat ik mijzelf NOG STEEDS verbergde...ik grijpte het dragen van een haarwerk aan om mijzelf wederom te verbergen. Ik kamde de haren van mijn haarwerk steevast naar voren in mijn gezicht...want zo voelde ik me geborgen. Zo voelde ik me veilig. Ik verschool mij achter mijn haarwerk. Maar dat besef heb je niet op het moment dat je er middenin zit.

Aan de ene kant werd ik JUIST zelfverzekerder door het dragen van een (vast) haarwerk (ik vond mijzelf aantrekkelijker), maar aan de andere kant kwam ik daardoor op een ander niveau juist weer vérder van mijzelf af te staan. Heel dubbel. Ik legde mijn eigen kracht en zelfbeeld in mijn haarwerk. Ik ben er nu voormijzelf achter dat dit duidelijk een valkuil is geweest en voor veel mensen kàn zijn : je eigenwaarde teveel baseren op je uiterlijk. Het is fantastisch dat er haarwerken/specialisten bestaan, waardoor je leven een heel stuk dragelijker wordt. Gelukkig bestaan deze oplossingen! Natúúrlijk kies je voor een dergelijke oplossing als je haarprobleem je leven zo ingrijpend beheerst!

De valkuil die echter kan ontstaan is dat je al je aandacht gaat richten op je uiterlijk. Dat je je kracht en eigenwaarde haalt uit je 'nieuwe' uiterlijk en daarbij voorbij gaat aan je innerlijke gevoel wat je altijd al over jezelf had. Het gaat erom dat die balans goed is : het is meer dan prima dat je iets aan je uiterlijke probleem doet...de meeste mensen vergeten echter liever dat ze in eerste instantie een innerlijk probleem hadden en nog steeds hebben.

Wordt vervolgd hieronder:

[Grover]

Precies, dat heb ik mooi gezegd dat laatste ...nog maar eens herhalen (ook voor mijzelf...) :

'Het gaat erom dat die balans goed is : het is meer dan prima dat je iets aan je uiterlijke probleem doet...'

'De meeste mensen vergeten echter liever dat ze in eerste instantie een innerlijk probleem hadden en nog steeds hebben.'

Ik hoop dat je er iets mee kan,

Heel veel groetjes terug,

[jose]

Wat ontzettend leuk dat je zo'n verhaarl terugschrijft.

Ik zal nog effe iets vertellen.
Ik ben (ook nog) sinds vorig jaar onder behandeling van een magnetiseur. Natuurlijk ook om het onderbewuste stemmetje, haren haren haren, en nog eens haren, onder bedwang te krijgen. Ook ik ben er altijd mee bezig, en zie bij andere mensen ook alleen maar haren.

Wat jij zegt, dat de stress de oorzaak is van de androgenitica, is waarsschijnlijk bij mij niet het geval. Waarschijnlijk heb ik helemaal geen androgenetica, maar ben ik een absoluut geval van uitvallende haren door stress. Ik heb het namelijk helemaal verdeeld, en hoemeer stress om andere dingen, hoe meer haaruitval. Pas kwam mijn tienerdochter thuis, diep ongelukkig, wilde niet meer verder, weet je wat dat met een moeder doet.
STRESS, STRESS, en toen, HAARUITVAL.

En dat is dus niet de eerste keer.

Maar wat betreft die magnetiseur, vanaf de eerste keer dat ik daar kwam, heeft hij gezegd, jij hebt geen last van een haarziekte, het is pure stress. En weet je, volgens mij heeft hij helemaal gelijk. Alleen, ik ben ong. 7 jaar geleden in de stress geraakt, en daardoor heb ik een aanval van haaruitval gehad, en daar heb ik me al 5 jaren zo op gefocusd, en nu zit ik dus in die lekker spiraal, haaruitval stress haaruitval stress, en ga zo maar door.

EN LIEVE GROVER, OOK WEER NA HET LEZEN VAN JOUW FIJNE BERICHT : IK STOP DAARMEE, IK WIL HET NIETMEER, IK WIL GEWOON NORMAAL LEVEN, HEB EEN FIJNE MAN, 2 KINDEREN EN VANALLES MEER, DUS, ............. IK GA DIE SPIRAAL AANPAKKEN, EN DE OORZAKEN VAN DE STRESS ZOEKEN EN VERWERKEN.

Als ik het zelf lees, klinkt het natuurlijk gemakkelijker dan dat je het doet, vanmiddag bij de magnetiseur heb ik vreselijk gehuild, toen ik hem bovenstaande zinnen duidelijk probeerde te maken.
Maar Grover, het gaat me lukken, ik ga ervoor.

En wat betreft een haarwerk, ik heb woensdag een afspraak bij een pruikenzaak, waar mijn overigens mee naar toe gaat, en weet nog niet wat ik zal beslissen.
Ik wil eigenlijk wel, maar ben zo bang voor de reacties, en of niet iedereen het duidelijk kan zien en zo.
En of het niet ontzettend warm is, en of het niet afwaait, en ga zo nog maar effe door...

Ik bedank je nogmaals voor je verhaal, maar ben eigenlijk ook nog benieuwd hoe het nu met je gaat, want het klinkt allemaal een beetje in de verleden tijd.
Ik weet dat we nu een beetje meer op het psychische vlak komt, dus misschien voor het forum beter als je mij een P.M. stuurt, maar dat laat ik aan jouw over.

groetjes, en ik ga ervoor,

JOSE

[jose]

ik lees nogal wat spelfouten, waarschijnlijk te snel willen reageren, en tussen haakjes, mijn man gaat mee naar de pruikenzaak.

jose

[Grover]

Originally posted by jose
Wat ontzettend leuk dat je zo'n verhaarl terugschrijft.

Ik zal nog effe iets vertellen.
Ik ben (ook nog) sinds vorig jaar onder behandeling van een magnetiseur. Natuurlijk ook om het onderbewuste stemmetje, haren haren haren, en nog eens haren, onder bedwang te krijgen. Ook ik ben er altijd mee bezig, en zie bij andere mensen ook alleen maar haren.

Hoi Jose,

De laatste jaren voorafgaand aan de aanschaf van mijn eerste haarwerk was ik ook continue bezig met mijn haren, zoals je kunt lezen in de bovenstaande berichten. Maar dit zou allemaal overgaan met de aanschaf van een haarwerk!

Althans....dat dacht ik.

De eerste 2 jaar was ik happy met mijn haarwerk. Totdat ik op persoonlijk gebied helemaal in de knoei kwam. Beginnende met het uitraken van de relatie met mijn vriendin. In die moeilijke periode begon ik problemen te krijgen met mijn haarwerk... pasvormen die niet goed waren, haren van slechte kwaliteit, haren die uitvielen, zeer onbehoorlijke behandelingen door haarwerkspecialisten, enz. enz.... een ellende je wilt het niet weten. Kortom: ik was weer terug bij af. Ik dacht het onderbewuste stemmetje 'haren haren haren, en nog eens haren', kwijt te zijn geraakt met de aanschaf van een haarwerk. Maar nu had ik geen probleem meer met mijn eigen haar, maar problemen met het haarwerk! Welkom terug, stemmetje....

Wie zei ook alweer : 'De meeste mensen vergeten echter liever dat ze in eerste instantie een innerlijk probleem hadden en nog steeds hebben.'

Juist. Ik behoor(de) zèlf ook tot die groep mensen : door mijn aandacht voornamelijk te vestigen op mijn uiterlijk, kwam ik innerlijk verder van mijzelf te staan. Stemmetje? Had ik een stemmetje? Ik droeg nu een haarwerk, dus problem solved!

Right.... in mijn dromen. Door alle problemen die ik opeens ondervond met mijn haarwerk kwam het stemmetje net zo hard weer terug. Nu, achteraf besef ik waar het allemaal goed voor is geweest...maar toen : als je privé-leven helemaal in puin ligt en je daarboven op ook nog eens problemen krijgt met je haarwerk...dan kan ik je zeggen dat het héél moeilijk is om daar de zin van in te zien. Nu ik bezig met mijn een persoonlijk/spiritueel groeipad zie ik die zin wèl. Mijn problemen met mijn haarwerk liggen op dezelfde lijn als mijn problemen met mijn haar.... mijn alopecia androgenetica heb ik niet voor niets:

Mijn alopecia androgenetica veroorzaak ik nl. zèlf.... en dat geldt óók voor mijn problemen met mijn haarwerk.....

Maar wat betreft die magnetiseur, vanaf de eerste keer dat ik daar kwam, heeft hij gezegd, jij hebt geen last van een haarziekte, het is pure stress.

Het is maar hoe je het bekijkt en welk naampje/etiketje je eraan hangt. Als je gaat beseffen dat 'stress' (op diverse manieren) een cruciale rol speelt in veel ziektebeelden, dan is het om het even hoe je het noemt. Jouw haar valt uit. Je haargroei is niet gezond... maw: ziek. Je hebt wel degelijk last van een haarziekte, althans zo bekijk ik het zelf.

En weet je, volgens mij heeft hij helemaal gelijk. Alleen, ik ben ong. 7 jaar geleden in de stress geraakt, en daardoor heb ik een aanval van haaruitval gehad, en daar heb ik me al 5 jaren zo op gefocusd, en nu zit ik dus in die lekker spiraal, haaruitval stress haaruitval stress, en ga zo maar door.

Ik zit ook nog in dezelfde spiraal, met als gevolg dat ik de afgelopen maand een enorme terugval in mijn gezondheid heb gehad. Je zou het misschien niet zeggen n.a.v. mijn bovenstaande inzichten in mijzelf, maar er is een groot verschil tussen 'weten' en 'doen'. Nu ik langzaam aan uit mijn terugval kruip besef ik dat dit diepe dal wederom nodig is geweest. 'Stress' (met als kern 'gebrek aan eigenkracht') heeft ertoe geleid dat ik alopecia androgenetica heb gekregen, 'stress' (met als kern 'gebrek aan eigenliefde') heeft ertoe geleid dat ik de ziekte ME heb ontwikkeld.

3 jaar geleden heeft een (zeer bijzondere) therapeute tegen mij gezegd : '..... en als jij die patronen eenmaal gaat doorbreken krijg jij wellicht ook je eigen haar weer terug.'

'Jajaja', dacht ik: 'dat is ònmogelijk!'. Maar ik weet nu dàt het mogelijk is. Ik weet nu voor mijzelf dat ik ooit ga stoppen met het dragen van een haarwerk. Omdat ik het niet meer nodig zal hebben. Omdat ik in een groeiproces zit om te leren houden van mijzelf, mijzelf te accepteren zoals ik werkelijk BEN. En ik zal het niet meer nodig hebben omdat ik werkelijk geloof nu dat mijn therapeute gelijk heeft: ik zal mijn haren terugkrijgen.

En dat allemaal zònder peperdure haargroeipilletjes, zònder peperdure speciale crèmespoeling, zònder peperdure ampullen van Kerastase (oops: reclame!), zònder pèperdure Toppik (oops: alweer reclame!), zònder iets minder pèperdure vit. B en zònder peperdure bergen vitamines van natuurartsen....

Als ik het zelf lees, klinkt het natuurlijk gemakkelijker dan dat je het doet, vanmiddag bij de magnetiseur heb ik vreselijk gehuild, toen ik hem bovenstaande zinnen duidelijk probeerde te maken. Maar Grover, het gaat me lukken, ik ga ervoor.

. Heel goed dat je je emoties hebt geuit! Natuurlijk gaat het je lukken! Het gaat mij óók lukken!

Ik bedank je nogmaals voor je verhaal, maar ben eigenlijk ook nog benieuwd hoe het nu met je gaat, want het klinkt allemaal een beetje in de verleden tijd.
Ik weet dat we nu een beetje meer op het psychische vlak komt, dus misschien voor het forum beter als je mij een P.M. stuurt, maar dat laat ik aan jouw over.

Waarom is het voor het forum beter? Ik geef er juist de voorkeur aan om met elkaar van gedachten en ervaringen te wisselen via het HaarWeb Forum...het werkt niet alleen voor mijzelf helend, maar anderen kunnen er ook iets van oppikken als ze dat willen. Ik stuur daarom ook nooit een P.M...

Maar goed, het klinkt wellicht 'in de verleden tijd' maar dat is het nog niet. Ik werd de afgelopen maand weer enorm naar beneden gezogen door de stress-spiraal, met alle gevolgen van dien. Deze stress-spiraal heeft ervoor gezorgd dat ik alopecia androgenetica heb gekregen en dat ik 6 jaar geleden M.E. (Chronisch Vermoeidheids Syndroom) heb gekregen. En deze stress-spiraal houdt deze ziektes nog steeds in stand. Het verschil echter met NU en 6 jaar geleden is, is dat ik nu een groot zelfbewustzijn heb wat toen niet het geval was. Door dit zelfinzicht ben ik nu in staat om dingen te zien/voelen die ik voorheen nog niet begreep.

Als je middenin vreselijke ellende zit is het heel moeilijk om nog een lichtstraaltje te zien. Gelukkig zie ik het sinds een paar dagen weer een stuk zonniger in... ik besef meer en meer dat alle ellende die ik met mijn haren (en haarwerk) en mijn 'ziekte' ME heb meegemaakt en nog steeds meemaak GOED voor mij is. Het dient een DOEL. En dat doel is : jeZELF.

[bolleke]

Ik weet zeker dat het je zal lukken! Bedankt voor je verhaal... had weer eventjes opbeurende woordjes nodig...

[Knurft]

Zeer vervelende zaken allemaal
Eens zal er een remedie komen tegen haaruitval. Tot die tijd blijft het ellende.

Vitamines helpen vaak niet echt. Toch zou ik het proberen. Bijv. Hairevit (Kruidvat). Gewoon een paar maanden slikken. Haaruitval kan ook ontstaan/erger worden door vitaminegebrek.
Stress zorgt er ook voor dat de haren vaak niet voldoende voedingsstoffen ontvangen. Extra vitamines dus.
Vooral vrouwen kunnen er baat bij hebben. Ach baat het niet, schaadt...

In ieder geval veel sterkte!

[Grover]

Originally posted by Knurft
Zeer vervelende zaken allemaal
Eens zal er een remedie komen tegen haaruitval. Tot die tijd blijft het ellende.

Hoewel haaruitval diverse oorzaken kan hebben ben ik van mening dat er nooit een remedie tegen haaruitval zal komen. Althans, niet in de vorm van een medicijn of iets dergelijks.

Je zegt : 'Stress zorgt er ook voor dat de haren vaak niet voldoende voedingsstoffen ontvangen. Extra vitamines dus'. Inderdaad, ik ben het met je eens: baat het niet schaadt het niet. Ik denk alleen dat het ook belangrijk is om de andere kant te onderzoeken.

[tante sjaan]

hm wat grappig (nouja grappig) gistere ben ik ook naar die dr boersma geweest met dezelfde klachten als Lonneke ea. (sinds jaar of 7 de helft tot 3/4de van m'n haar kwijt, ben nu 24) En kreeg precies het zelfde antwoord als jij. Heb nu ook diane pil voorgeschreven gekregen maar als dit bij jou al niet geholpen heeft, zie ik het voor mezelf ook niet zo positief in en stap ik zo dus voor nix over op die pil. Hij -dacht- dat dit dat mannelijke hormoon wel ging onderdrukken; over een half jaar moet ik terugkomen.

Wel is er bij mij ook bloed geprikt om het ijzergehalte te controleren (ik eet geen vlees) maar nu ik deze verhalen zo gelezen heb, denk ik niet dat daar de oorzaak ligt, de uitslag volgt over 3 weken. De dokter zei wel dat ie me voorlopig nog niet kaal zag worden.. maarja wat is voorlopig zoveel is er inmiddels niet meer van over!

[Lonneke]

Bij mij heeft de Diane-pil niks geholpen, maar dat kan bij jou anders zijn natuurlijk. Ik heb die pil bijna een jaar geslikt, maar had om de paar weken verschrikkelijke migraine-aanvallen. Dat kon ik gewoon niet volhouden! Bovendien bleven m'n haren even erg uitvallen.
Ik ben inmiddels misschien ook al wel driekwart van mijn haren kwijt. Aan de achterkant is het nog dik, maar aan de voorkant begin je mijn hoofdhuid al te zien.
Ik weet dat ik moet accepteren dat het nu eenmaal zo is, maar dat is toch wel ontzettend moeilijk...

[Rosie]

Hallo allemaal,

Ik heb ook extreme haaruitval en ik ben pas 18. Ik begrijp iedreen heel goed. Ik had eerst ook een dikke haardos met veeel krullen. Was er erg trots op maar de helft is al weg op mijn leeftijd. Ik hoop ook dat het ooit ergens stopt. Maar ik denk dat het ook vooral aan stress ligt buiten de haarstress om.
Veel mensen denken bij mijn leeftijd altijd hoe kun jij nou stress hebben op die jonge leeftijd, maar ik heb al heel veel meegemaakt, dat mij veel stress veroorzaakt.
Verder denk ik ook dat het een bijwerking is van het mirena spiraaltje sinds ik dat heb (een maandje) is het nog erger geworden..
Gelukkig ben ik heel blij met mijn lieve vriend waar ik nu al 3.5 jaar een relatie mee heb en hij heeft ook last van haaruitval sinds zijn 18e en hij is nu 25. Hij heeft een jaar geleden zich gewoon maar kaal laten scheren en ik moet zeggen het staat ontzettend leuk! een aanrader om te proberen voor de mannen!!

Ik wens iedreen veel suc6, dit is mijn eerste post op het forum, heb het forum net uitgevonden en ik vind het ook fijn om er met anderen over te praten.

[Georgie]

[QUOTE=Rosie]Hallo allemaal,

Verder denk ik ook dat het een bijwerking is van het mirena spiraaltje sinds ik dat heb (een maandje) is het nog erger geworden..
QUOTE]

Welkom op Haarweb, Rosie!

Je hebt gelijk, het IS een bijwerking van het Mirena-spiraaltje. Onlangs nog over gehad met de gynaecologe. Het progestageen in het spiraaltje is androgen (dus zal je nog gevoeliger zijn voor je eigen testosteron.