Hoe kan ik mijn dochtertje helpen?

[bolleke]

Dag zoekende ouders,

Ik kan me voorstellen dat jullie een beetje wanhopig op zoek zijn... tuutje, duimzuigen, haren trekken.. jullie kindje is blijkbaar ook op zoek... op zoek naar rust, veiligheid...
Ik denk dat duimzuigen absoluut niets of niemand schade toebrengt (tenzij wat scheve tandjes en eelt op haar duim). De troost die het echter biedt is voor jullie kindje van cruciaal belang. Waarom dat dan afnemen? Als je merkt dat ze dan haren begint te trekken, ben ik van mening dat ze echt haar vorm van troost wanhopig zoekt... Mijn idee: laat die duim... en geef haar vooral het gevoel dat ze mag zijn wie ze is en dat jullie (onvoorwaardelijk) van haar houden!
Ik hoop dat mijn antwoord niet te hard aankomt. Jullie mogen me altijd privé mailen.
Groetjes en geniet van jullie dochtertje!

[gdkaatje]

Hallo!

Ook ik kwam op deze site en dit forum terecht toen ik meer informatie zocht over TTM. Mijn dochter is 10 jaar oud en trekt al sinds ze 2 is. Tussendoor heeft ze een hele goede periode gehad tussen haar 5 en 8 waarin ze helemaal niet trok. Hier ging het tot nu toe zo:

Omdat ze het zelf vervelend vindt, zijn we op zoek gegaan naar hulp. Onze zoektocht leidde ons langs de huisarts die kalmerende druppels gaf maar die nam ze dan niet getrouw genoeg in om te weten of het werkt of niet - het was iets met valeriaan. Dan gingen we naar een psychologe die gespecialiseerd is in kinderen. Zij deed een belevingsonderzoek door middel van tekeningen en gesprekken. Omdat ik gescheiden ben, was de commentaar van de mensen algauw: ja tuurlijk doet ze iets raar, dat is de scheiding, persoonlijk vond ik dat nogal kortzichtig, dan zouden heel veel kinderen tics hebben. Dat onderzoek wees uit dat mijn dochter goed in haar vel zit, weet wat ze wil en dat ze goed door de scheiding is gekomen. De scheiding is ook bijzonder kalm verlopen, er is nog een goede band met de papa ook.

Nadien startten we een gesprekkenreeks om te werken rond moeilijke momenten en rond assertiviteit in het algemeen. Er werden ook tips gegeven om de vicieuze cirkel te doorbreken. Zo zeggen mijn partner en ik 'tuut' als we haar zien trekken omdat we haar zo attent maken dat ze bezig is met trekken zonder telkens de hele uitleg te moeten doen of effectief over trekken te moeten praten.

Wat wel is gezegd bij de psychologe is dat het heel goed is van ons dat we haar waarderen zoals ze is en dat is nu eenmaal een meisje dat we graag zien en die haar best doet en toevallig ook trekt en duimt, want dat doet ze ook. Hoe minder druk we op haar leggen om te stoppen met duimen of trekken hoe beter want stress kunnen we beter mijden en pushen om te stoppen geeft juist extra stress. Beter is het te zoeken naar hulpmiddeltjes als knuffel geven bij het slapen om vast te houden of om heel kortbij te belonen. Bij de psychologe werkten we met een paar weken en mijn dochter mocht drie keer trekken per dag, meer niet. Dan twee keer, dan éen keer.

Het heeft allemaal niet geholpen en nu wachten we even af. Vooraan is haar haar half kort en half lang, bovenop haar kruin heeft ze een kale plek. Bij kinderen die beginnen trekken op heel jonge leeftijd zijn de cijfers iets beter, die stoppen soms spontaan als ze ouder worden. Daar hoop ik op omdat ze er zelf vanaf wil. Ze is lief en doet haar best, het gaat goed op school maar ze kan er slecht tegen niet te weten hoe het in de toekomst zal lopen, voor haar ook liefst geen verrassingen. Dus een nieuw schooljaar beginnen of andersom, niet goed weten wat de vakantie zal brengen, geeft haar stress. Ik ben ervan overtuigd hoe ouder ze is, hoe beter ze zal kunnen omgaan met die gedachten.

Zo, ik hoop dat met haar verhaal hier neer te pennen, je wat geholpen bent, al is het maar met de gedachte dat je dochter er niet alleen mee is. Als je meer wil weten, dan vraag je maar.

gdkaatje

[bolleke]

Dag gdkaatje,
Bedankt om je verhaal hier neer te pennen. Het bewijst nog maar eens hoe hardnekkig ttm kan zijn. Het is een combinatie van uitlokkende factoren en aanleg voor de 'ziekte'. Dus kan elke reden goed genoeg zijn...
Angst en gebrek aan zelfvertrouwen zijn echt wel fundamentele struikelblokken in de genezing van ttm... Ik vrees dat dit niet vanzelf zal overgaan maar dat ze daarin zal moeten geholpen worden.
Ik wens jullie veel sterkte toe!