Bijna 100.000 bezoekers p/mnd! Zie hier
|
|
|
Discussietools | Discussie waarderen | Weergave |
14 augustus 2003, 22:29 | #1 |
HaarWeb lid
Geregistreerd: 10 augustus 2003
Berichten: 3
|
Dag lieve mensen, hier een heel lang verhaal van een meisje met AA
Hallo allemaal,
Ik ben Monique, bijna 22 jaar en heb alopecia androgenetica, wordt soms echt helemaal gek van dat woord... en schrijf na dagen op dit forum te hebben rondgehangen voor het eerst maar eens wat. Ik denk dat mijn haren een jaar of 2 geleden begonnen met dunner worden, vooral bovenop mijn hoofd. Ik heb nooit echt last gehad van 'haaruitval', ik had altijd een bescheiden plukje haar in mijn borstel maar toch werd het dunner. Iets meer dan een half jaar geleden besloot ik om er toch maar eens mee naar een dermatoloog te gaan. En dan krijg je opeens de diagnose AA en wordt met een kater naar huis gestuurd. Ik kreeg Androcur 50 mg voorgeschreven en dat was het. Ik voelde me al rot door mijn haar maar na die uitslag helemaal. Een paar maanden geleden had ik nog het idee dat het goed ging met mijn haar maar de afgelopen tijd werd het steeds minder. Ik dacht dat het aan de stress lag en heb toen zelfs het boek "Meditatie voor vrouwen" gekocht. Maar mediteren is erg lastig als je dag in dag uit wakker wordt met een rotgevoel en naar bed gaat met dat rotgevoel en 'alleen' maar om dat rottige haar. Dat ontstressen mislukte dus een beetje, juist omdat ik er zo mee bezig was. Ik begon ook steeds meer te beseffen dat mijn haren nooit meer beter zouden worden, alleen maar slechter konden worden of dat het zich zou 'stabiliseren', zoals de dermatoloog het zei. Het stomme is dat ik mij schaamde voor deze ***aandoening ook al wist ik dondersgoed dat ik er zelf niks aan kon doen en heb het daardoor maar aan een paar mensen durven vertellen: mijn vriend (nu mijn ex), mijn zusje en 1 goede vriendin. Ik was ook bang dat als mensen het zouden weten ze alleen maar op mijn haar zouden gaan letten en daar had ik geen zin in. Een paar dagen geleden besloot ik dat het zo niet langer kon. Ik trok het niet meer om zo alleen met dit probleem rond te lopen. Vanaf dat moment is alles in een enorme stroomversnelling geraakt met het gevolg dat ik op dit moment met een bos haar zit te typen. HAHAHAHAHA ik heb geen wondersmeersel te pakken gekregen hoor maar ik heb een haarstukje!!! Jemig, ik kan het nog steeds niet helemaal beseffen, Monique met een haarstukje. Nou goed, ik zal bij het begin beginnen: een paar dagen geleden eindelijk mijn vader en een aantal goede vriendinnen ingelicht WOUW dat luchtte op, ik heb ook flink wat moeten janken. Waarom moet mij dit nou weer overkomen????? Maar ik heb besloten om mijn leven niet meer door mijn haar te laten leiden, want dat deed ik wel: Ik had mijn badkamer al verduisterd, onder het mom van anders wordt het veels te warm door de zon, maar eigenlijk kon ik mezelf niet meer in zo'n uitgelichte ruimte aanschouwen in de spiegel zonder er misselijk van te worden. Ik heb deze zomer niet gezwommen, terwijl ik dat juist zo heerlijk vond altijd, alleen maar omdat met mijn haren zo nat en plat op mijn kop mijn hoofdhuid vast en zeker wel goed te zien zou zijn. Ik ging zonnige situaties zoveel mogelijk uit de weg want ik kon me heel goed voorstellen hoe andere mensen dan zo door mijn haar konden kijken enz enz. Kortom mijn haar zorgde ervoor dat ik dingen liet en dat ik mij niet meer op mijn gemak voelde. Dat was ik helemaal spuugzat!! Dus had ik op een gegeven moment zoiets van ik scheer mijn kop nog liever helemaal kaal en ik neem een pruik dan dat ik zo verder moet leven. En dat kaalscheren meende ik serieus. Vooral na al die verhalen op internet van vrouwen die radeloos maar vanalles slikken (zelfs pillen die niet bedoeld zijn voor vrouwen) en 's ochtends en 's avonds smeren met allerlei lotions en wat dan nauwelijk of niet helpt had ik zoiets van NEE dit wil ik niet. Ik wil niet elke dag bezig zijn met of mijn haar slechter wordt of niet. Eergister ben ik naar een haarcentrum gegaan om me te laten informeren over wat er allemaal mogelijk is. Ik hoefde mijn hoofd niet kaal te scheren zoals ik had gedacht (oef) maar ik kon gewoon een haarstukje nemen voor bovenop mijn koppie. Heel toevallig hadden ze zo'n stukje liggen met bijna mijn kleur haar. Ze konden het de volgende dag al klaarmaken als ik dat wilde en dat heb ik toen maar gedaan. Gister heb ik twee uur in dat haarcentrum gezeten, in het begin was het wel even slikken want het haarstukje was nog veels te dik en veels te lang. Ik was ook ontzettend zenuwachtig. Maar na een tijdje begon het al ergens op te lijken en uiteindelijk stond ik daar met mijn nieuwe haarstukje tevreden in de spiegel te kijken. Het was wel even wennen zo'n bos haar op mijn hoofd maar ik ben er echt superblij mee. Ik kan en durf nu eindelijk in de spiegel te kijken zonder dat ik maar zit te zoeken naar die kalende plekken op mijn hoofd. Ik heb ook echt zin om er vanalles mee te doen: een staart, een speld, achter mijn oren... De mensen die het tot nu toe hebben gezien vonden het ook allemaal heel mooi. Natuurlijk zien ze wel dat er iets is, want Monique met een bos haar op d'r hoofd waren ze natuurlijk niet gewend. Maar je ziet echt niet dat het nep is. Ik denk dat ik nu maar eens ga stoppen want dit eerste bericht wordt anders eindeloos lang. Maar binnenkort zal ik meer van mijn 'pruikervaringen' laten horen. Ik zou heel graag in contact willen komen met meiden van mijn leeftijd die ook AA hebben, misschien kunnen we eens met z'n allen afspreken. Oja, ik heb ook nog een aantal vragen waar ik mee zit. Voor degene die zin heeft: 1. Hoe kan het dat mijn haar dunner wordt terwijl ik geen haaruitval (meer dan 100 haren op een dag) heb? 2. Wat zijn die witte bolletjes (soms best groot) aan het begin van sommige uitgevallen haren? Soms zitten er in dat bolletje zelfs 2 haren. 3. Zijn er vrouwen die GOEDE ervaringen hebben met Minoxidil of een andere lotion of pil? 4. Hoe slecht is Androcur voor je lichaam? 5. Ik kreeg in de pubertijd een enorm vette huid en ook puistjes. Heeft dit ook met AA te maken? 6. Kunnen de haarreceptoren gevoelig voor mannelijke hormonen zijn geworden door een "traumatische"ervaring? (Mijn moeder stierf toen ik 8 was, maar een paar jaar geleden heb ik een soort tweede rauwperiode meegemaakt, heeeeeel veel gehuild dat het echt pijn deed vanbinnen. Soms denk ik dat dat het omslagpunt voor mijn haarreceptoren moet zijn geweest) Nou, dat was het dan voor nu Veel liefs Monique |
15 augustus 2003, 11:37 | #2 |
pindakaas the 2nd.
Geregistreerd: 29 juni 2003
Berichten: 1.798
|
re
Hai Monique,
Als eerste vind ik het héél erg knap van je, dat je dit allemaal hier plaatst... petje af hoor En wat betreft je vragen, zou ik je door kunnen verwijzen naar de "search" button hier bovenin. Ik ben op dit forum heel veel antwoorden tegen gekomen die zeker bij jouw vragen passen. Typ als voorbeeld "witte bolletjes" in, en Vóila... Veel succes! |
19 augustus 2003, 11:13 | #3 |
HaarWeb lid
Geregistreerd: 26 oktober 2002
Berichten: 40
|
Hoi Monique!
Ik ben pas 19 geworden en gebruik nu 2 maanden Minoxidil. Even je vragen beantwoorden 1. Ik heb hetzelfde probleem, naar mijn idee valt er niet teveel haar uit, maar toch wordt het dunner! 2. Ooit heb ik ergens gelezen dat dit geen haarzakjes zijn, maar wat het dan wel is weet ik niet. 3. Ik ben nu 2 maanden bezig met Minoxidil, ik zie nog niet echt verschil, maar het is ook nog te vroeg om daar iets over te kunnen zeggen. Ik merkte alleen dat de haaruitval iets erger werd na een week Minoxidil te gebruiken, maar het blijkt normaal te zijn om in de eerste 2 tot 6 weken juist meer haaruitval te hebben. We zullen zien! De Diane35 pil zou de enige pil zijn die die haaruitval tegen gaat 4. Geen idee, nooit Androcur gehad. 5. Zelf was en ben ik verbaasd als ik een puistje tegenkom in mijn gezicht. Ik heb er nooit last van gehad. Ik weet niet of de 2 een verband hebben. 6. Een traumatische ervaring kan zeker zorgen voor haarverlies. In ieder geval veel succes met je haarstukje, ik ben hardstikke blij dat het voor jou een uitkomst is! Groetjes, ikke |
26 augustus 2003, 21:27 | #4 |
HaarWeb lid
Geregistreerd: 30 maart 2003
Locatie: Noord-Brabant
Berichten: 42
|
Beste Monique,
Allereerst wil ik zeggen dat ik het knap vind hoe je ermee omgaat! Ikzelf ben weliswaar 11 jaar ouder dan jij. maar ik herken je probleem maar al te goed. Nog even een vraag over dat haarstukje: Ik neem aan dat je eigen haren dan wel behoorlijk dik moeten zijn, om dat te kunnen "dragen". En ik heb dus helaas heel dun haar.... Hoe lang blijft zo'n haarstukje zitten (of moet je het iedere avond uitdoen)? Je merkt het al; ik heb er totaal geen verstand van! Heel veel sterkte! |
24 oktober 2003, 13:28 | #5 |
HaarWeb lid
Geregistreerd: 24 oktober 2003
Berichten: 53
|
Haarstukje
Hallo Monique,
Ook ik denk aan een haarstukje maar ik vraag mij af hoe het wordt bevestigd. En waar is dit haarcentrum? Groetjes, Elena |
Discussietools | |
Weergave | Geef een waardering voor deze discussie |
|
|