Haarweb Forum  
Bijna 100.000 bezoekers p/mnd! Zie hier

Ga terug   Haarweb Forum > Trichotillomanie > TTM bij kinderen

Reageren
 
Discussietools Discussie waarderen Weergave
Oud 20 augustus 2005, 18:35   #1
karin_inline
HaarWeb lid
 
karin_inline's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 6 februari 2004
Berichten: 696
Lightbulb Voor jonge TTM-ers (0-18 jaar)

Hallo allen,
omdat ik steeds vaker merk dat er meiden zijn die nog echt jong zijn en omdat onder andere Wimpje er naar vroeg, heb ik deze thread aangemaakt. Een ontmoetingsplaats voor de jongeren onder ons. Zelf hoor ik hier uiteraard niet thuis met mijn 34 jaren .

Dus meiden, dit is je kans om leeftijdsgenoten op te scharrelen, stel jezelf lekker voor met je leeftijd erbij en ik hoop dat jullie dan ook veel aan elkaar zullen hebben. Blijf verder lekker posten in de andere threads want in principe maakt leeftijd hier niks uit natuurlijk.

Meiden, have fun hier!
__________________
------------------------------------------------------------------------
Degene die een berg wil verplaatsen, begint met het wegdragen van kleine stenen.
------------------------------------------------------------------------

Laatst gewijzigd door karin_inline; 20 augustus 2005 om 18:37
karin_inline is offline   Met citaat reageren
Oud 21 augustus 2005, 20:25   #2
lieverdje
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 18 augustus 2005
Locatie: Rotterdam
Berichten: 25
Hoihoi!

Hoi allemaal!
nou iemand moet de eerste zijn he dus jah ik zal me ff voorstellen:
Ik ben Ellen 14 jaar oud
woon in Etten-Leur (ligt in Noord Brabant)
Mijn hobbies zijn: tekenen, zingen, msn, lezen en badminton
Ik zou heel graag met andere leeftijdsgenootjes willen msn'en of emailen
Email: elleke_91@hotmail.com
Ik weet sinds kort dat ik TTM heb, maar ik heb het dus al vanaf mijn 8/9 jaar
ruim 5 jaar dus.
Nou dit was het wel zo'n beetje...

Groetjes Ellen
lieverdje is offline   Met citaat reageren
Oud 30 oktober 2009, 14:28   #3
trichotutje
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 30 oktober 2009
Berichten: 2
Question

Hoii ik ben 15 jaar en ik heb misschien een soort TTM.
Alleen het probleem is dat ik niet zeker weet of ik het wel heb.
Want ik trek wel haartjes uit, wenkbrauwhaar, wimpers en zelfs rond men schaamstreek. Tot voor kort trek ik niet meer uit mijn hoofd maar nu haal ik mijn hand door mijn haar, en dan krijg ik ook haartjes te pakken.
Die haartjes haal ik langs mijn lippen, bijt op dat harde uiteinde en dan vermorzel ik ze..
Die andere haartjes bijt ik alleen op.

Op internet staat dat TTM iets is dat met een dwanggevoel te maken heeft.
Bij mij is het meer een soort gewoonte, ik doe het dan ook als ik rustig zit of lig en alleen ben. Daarom weet ik dus ook niet of het wel TTM is.
en ik weet ook niet hoe ik er achter moet komen.
weet iemand van jullie misschien een antwoord?

groetjeees
trichotutje is offline   Met citaat reageren
Oud 3 januari 2010, 14:16   #4
iwish
Non-actief
 
Geregistreerd: 3 januari 2010
Berichten: 6
Ik ben Iwish, 13 jaar.
Ik heb trichotillomanie (TTM). Ik denk dat een jaar geleden begonnen is. Ik irriteerde me aan de kleine donshaartjes op de haargrens van mijn voorhoofd. Ik knipte ze af.
Toen ze weer begonnen te groeien werden ze nog vervelender. De haartjes werden langer, harder en groeiden omhoog. Het werden gewone haren in plaats van donshaartjes.
Ik begon ook op een andere plek haren uit mijn lichaam te trekken; boven mijn linkeroor. De haren op die plaats waren heel donker, dun, makkelijk uittrekbaar, pijnloos uittrekbaar en met kleverige haarzakjes. Die moesten er van mezelf uit.
Dit had mijn kapster door, en ze zei dat ik naar een dokter of een huisarts moest gaan omdat het een ziekte kon zijn, ik deed er niets mee. Dit kwam ook omdat ik zelf wist dat ik ze eruit trok, maar dat vertelde ik niet.
De plek boven mijn linkeroor begon onbewust. Gelukkig heb ik dit kunnen beperken tot een kleine kale plek, hij wordt niet steeds groter. De haartjes die er op die plek weer aangroeiden trok ik er weer uit. Dit had verder niemand door, omdat er haar over heen viel. Op de haargrens van mijn voorhoofd zag iedereen het wel, ik kreeg er veel opmerkingen over.
Toen begon het ergste. Eerst pulkte ik alleen mijn mascara eraf, nu was dit nog maar het eerste laagje; de haartjes moesten ook mee. Bij allebei de ogen. In het begin waren mijn ogen steeds rood en opgezwollen als ik er aan had gezeten, maar later wende mijn oog eraan. Ik vond het verschrikkelijk lelijk. Want ik had altijd mooie, lange, donkere wimpers.
Toen de haartjes op mijn oogleden weer aan groeiden liet ik ze op mijn linkeroog groeien, maar mijn rechteroog plukte ik steeds half kaal. Meestal alleen het midden van de bovenste wimpers. Nog een klein tijdje trok ik ook de onderste wimpers eruit, maar die liet ik al snel met rust.
Ik voelde zo’n drang. Dan was ik enorm opgelucht als ik net mijn wimpers eruit getrokken had, maar dat duurde maar heel eventjes. Al snel had ik vreselijk spijt dat het me weer niet gelukt was er af te blijven. Iedereen zag het, sprak me erop aan en vroeg er van alles over. Ik schaamde me vreselijk. Het was ook heel lelijk, en niemand in mijn omgeving had het, behalve ik. Ik vertelde tegen een paar mensen maar de waarheid, tegen de anderen zei ik dat het per ongeluk verschroeid was, of dat het een te lang verhaal is. Een vriendin begreep het niet, besteedde er niet veel aandacht aan, maar zei wel vaak dat ik nu echt moest stoppen, en dat het lelijk was etc. Familie zei meestal dat het eng was. Veel reacties in mijn omgeving waren: ‘Dan stop je daar toch gewoon mee?’. Heel vervelend, want dat is nou juist zo moeilijk.
Vanaf toen droeg ik oogpotlood om het te verbergen. Één keer heb ik het 3 weken volgehouden er van af te blijven, toen waren mijn wimpers echt weer mooi en zag je er niets aan, maar dat duurde ook niet lang.
Integendeel, het werd veel erger. Ook de plek boven mijn rechteroor en mijn wenkbrauwen werden slachtoffer. Het trekken aan mijn wenkbrauwen was na een paar weken al weer over, maar de plek boven mijn rechteroor bleef. Ook begon ik mijn linkerbovenste wimpers te verdunnen; over wat haartjes weg.
Op dit moment is kaal: de plek boven mijn linkeroor, de plek boven mijn rechteroor en de middelste delen van de bovenste wimpers van beide ogen. Wel zitten er al weer overal kleine haartjes bij mijn rechteroog, ik hoop dat ik daar kan af blijven.
Ik ben nooit echt bang geweest dat de haartjes nooit meer aangroeien, er kwamen na een dag of 2 altijd weer kleine haartjes waar ik niet vanaf kon blijven. Soms was ik zo zwak dat ik helemaal een pincet, spiegel en felle lamp erbij ging halen, zodat alles ‘netjes’ kon worden verwijderd.
Ik denk zelf niet dat stress de oorzaak is van het begin van ttm bij de meeste mensen, ik denk dat sommige mensen, zoals ik, gewoon wat gevoeliger zijn voor dwang. Ik had vroeger namelijk ook dwangneuroses, zoals over elke put heen fietsen. Dan fietste ik zelfs helemaal terug als ik er een gemist had. Maar nu is dat (bijna) weg. Ook had ik last van nagelbijten, en allemaal kleine geluidjes maken of snuiven.
Ik wil graag zonder hulp van anderen / medicijnen van mijn ttm afkomen, onder andere om te kijken of mijn wilskracht sterk genoeg is. Want ik wil zo graag mooie wimpers vooral. Ik vind hiermee stoppen stukken moeilijker dan stoppen met roken. Met roken kun je het langzaam afbouwen, met ttm zeker niet. Het word dan alleen maar erger, die afspraken kun je niet met jezelf houden.
Ik hou in ieder geval mijn nagels heel erg kort. Ik hoop dat ik met de spiegel etc. erbij halen en met mijn nagels heel kort hebben, genoeg bedenktijd heb om niet weer te gaan plukken. De pincet gebruik ik alleen voor korte wimpers.
Ik heb ttm niet met schaamhaar, beenhaar en armhaar, en het is bij mij ook niet gebonden met het daarna (deels) opeten van het haar. Ik heb hier ook nog nooit drang naar gevoeld.
Omdat ik vaak pluk als ik in bed lig, gebruik ik ook dunne handschoentjes en een slaapmasker. Dan heb ik dubbel zo veel bescherming. Wel jammer dat de drang vaak sterker is dan mijn wilskracht en ik dus gewoon de handschoentjes uitdoe en het slaapmasker af doe.
Als ik hard met mijn ogen knipper, heb ik soms ook, als ik net veel geplukt heb aan mijn bovenste wimpers, dat de huid onder mijn onderste wimpers dan geïrriteerd aanvoelt.
Mijn wimpers trek ik er het meest uit, met pincet of duim en wijsvinger.
Ik loop nog maar een jaar rond met ttm. Ik vond dit al behoorlijk lang, tot ik ontdekte dat heel veel mensen het hebben, en er soms al 20 jaar mee rondlopen en maar niet kunnen stoppen. Erg schokkend, ik wil snel stoppen en het niet zo ver laten komen! Wees sterk, uiteindelijk lukt het. Ik heb er veel vertrouwen in!
iwish is offline   Met citaat reageren
Oud 8 maart 2010, 19:30   #5
just_him
HaarWeb lid
 
just_him's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 6 september 2008
Berichten: 26
Geslacht:
hallo

Ik ben riana, 17 jaar, ik woon in Den Haag, zuid holland.
en heb trillochtomanie...

ik heb dit al vanaf mn 6 jaar, en nu heb ik het overwonnen.. morgen gaat er wat met mijn haar gebeuren zodat het niet erger wordt.. (dit staat allemaal in TTM algemeen)

wat er verder allemaal geweest is, ja, ik heb dit in een boekje gezet.. de Girlz!

ik wil ook graag naar een meeting komen Hopelijk is dat niet ver

we kunnen ook een keer doen (net als de hyves meetings!) dat we een dag afspreken en dat we dan op ene bepaald tijdstip ergens zijn,, een plek wat het meest dichtbij is voor iedereen.. lijkt mij ook wel !
just_him is offline   Met citaat reageren
Oud 8 maart 2010, 19:36   #6
just_him
HaarWeb lid
 
just_him's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 6 september 2008
Berichten: 26
Geslacht:
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door trichotutje Bekijk bericht
Hoii ik ben 15 jaar en ik heb misschien een soort TTM.
Alleen het probleem is dat ik niet zeker weet of ik het wel heb.
Want ik trek wel haartjes uit, wenkbrauwhaar, wimpers en zelfs rond men schaamstreek. Tot voor kort trek ik niet meer uit mijn hoofd maar nu haal ik mijn hand door mijn haar, en dan krijg ik ook haartjes te pakken.
Die haartjes haal ik langs mijn lippen, bijt op dat harde uiteinde en dan vermorzel ik ze..
Die andere haartjes bijt ik alleen op.

Op internet staat dat TTM iets is dat met een dwanggevoel te maken heeft.
Bij mij is het meer een soort gewoonte, ik doe het dan ook als ik rustig zit of lig en alleen ben. Daarom weet ik dus ook niet of het wel TTM is.
en ik weet ook niet hoe ik er achter moet komen.
weet iemand van jullie misschien een antwoord?

groetjeees
hooi! ik deed precies hetzelfde als jou ! Alleen, het is alsnog een dwangevoel maar omdat je het al een tijd doet is het voor jou lichaam een gewoonte geworden en kan het niet meer zonder (het zelfde effect als drugs..)
maar het klinkt misschien een beetje bot uit mijn mond maar ik weet wel zeker dat jij hellaas ook TTM hebt, zoals jij dit nu doet deed ik het ook, precies zo.. zullen we misschien prive berichten sturen dan kan ik je verder helpen
just_him is offline   Met citaat reageren
Oud 18 augustus 2010, 19:13   #7
Lovecookie
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 13 augustus 2010
Berichten: 2
Ttm

Hallo allemaal,

mijn naam is Marieke, en ik 'eet' al haar sinds ik 12
ben, ik ben nu 15. Altijd dacht ik dat ik raar was, want wie at er nou haar? maar toen paar weekjes terug typte ik uit verveling & uit hoop of er nog meer mensen zoals ik waren. Maar toen bleek dat wat ik had, echt een soort psychische aandoening was, daar schrok ik wel van. en er stond ook dat als je in je tienerjaren begint, dat je er bijna nooit meer van afkomt. Dat was echt de druppel voor mij om te stoppen. Ik ben nu ook al een weekje or so, ttm vrij en ik denk er eigenlijk nu ook niet aan. misschien ook omdat het nu vakantie is, want vaak als ik aan het stressen ben, (dus bijv. o pschool) grijp ik al snel naar me haren. Ik ben eigenlijk nog helemaal niet zo kaal. Alleen een klein plekje op de zijkant van me hoofd maar dat is eigenlijk helemaal niet zo groot. Toch wil ik graag blijven stoppen, en ik hoop dat jullie ook kunnen en willen stoppen!
Lovecookie is offline   Met citaat reageren
Oud 26 augustus 2010, 10:50   #8
Poem
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 25 augustus 2010
Berichten: 4
Hoi allemaal,
Ik ben Poem en ik ben net 17jaar geworden. Toen ik een baby heb ik trichotillomanie gekregen,maar dit hebben mijn ouders kunnen stoppen door me een mutsje op te geven.
Ongeveer 4jaar terug heb ik trichotillomanie gekregen, het begon als een ontschuldig spelletje met een vriendin een wimper uittrekken om te kijken of het veel pijn deed. Helaas bleef dit niet met 1wimper na enkele dagen had ik er geen meer. Toen begon ik met mijn hoofdhaar na enkele maanden hadden mijn ouders het sterk door omdat mijn grote bos haren zeer uitgedunt was. Ze werden kwaad en als ik mijn haar nog maar durfde aanraken kreeg ik al een uitbrander. Ik durfde gewoon niet meer en ben er toen een half jaar vanaf geweest. Nu is het al 3jaar non-stop!
ik geraak er niet meer vanaf!
Poem is offline   Met citaat reageren
Oud 4 november 2010, 18:46   #9
KirstenB
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 4 november 2010
Berichten: 1
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door iwish Bekijk bericht
Ik ben Iwish, 13 jaar.
Ik heb trichotillomanie (TTM). Ik denk dat een jaar geleden begonnen is. Ik irriteerde me aan de kleine donshaartjes op de haargrens van mijn voorhoofd. Ik knipte ze af.
Toen ze weer begonnen te groeien werden ze nog vervelender. De haartjes werden langer, harder en groeiden omhoog. Het werden gewone haren in plaats van donshaartjes.
Ik begon ook op een andere plek haren uit mijn lichaam te trekken; boven mijn linkeroor. De haren op die plaats waren heel donker, dun, makkelijk uittrekbaar, pijnloos uittrekbaar en met kleverige haarzakjes. Die moesten er van mezelf uit.
Dit had mijn kapster door, en ze zei dat ik naar een dokter of een huisarts moest gaan omdat het een ziekte kon zijn, ik deed er niets mee. Dit kwam ook omdat ik zelf wist dat ik ze eruit trok, maar dat vertelde ik niet.
De plek boven mijn linkeroor begon onbewust. Gelukkig heb ik dit kunnen beperken tot een kleine kale plek, hij wordt niet steeds groter. De haartjes die er op die plek weer aangroeiden trok ik er weer uit. Dit had verder niemand door, omdat er haar over heen viel. Op de haargrens van mijn voorhoofd zag iedereen het wel, ik kreeg er veel opmerkingen over.
Toen begon het ergste. Eerst pulkte ik alleen mijn mascara eraf, nu was dit nog maar het eerste laagje; de haartjes moesten ook mee. Bij allebei de ogen. In het begin waren mijn ogen steeds rood en opgezwollen als ik er aan had gezeten, maar later wende mijn oog eraan. Ik vond het verschrikkelijk lelijk. Want ik had altijd mooie, lange, donkere wimpers.
Toen de haartjes op mijn oogleden weer aan groeiden liet ik ze op mijn linkeroog groeien, maar mijn rechteroog plukte ik steeds half kaal. Meestal alleen het midden van de bovenste wimpers. Nog een klein tijdje trok ik ook de onderste wimpers eruit, maar die liet ik al snel met rust.
Ik voelde zo’n drang. Dan was ik enorm opgelucht als ik net mijn wimpers eruit getrokken had, maar dat duurde maar heel eventjes. Al snel had ik vreselijk spijt dat het me weer niet gelukt was er af te blijven. Iedereen zag het, sprak me erop aan en vroeg er van alles over. Ik schaamde me vreselijk. Het was ook heel lelijk, en niemand in mijn omgeving had het, behalve ik. Ik vertelde tegen een paar mensen maar de waarheid, tegen de anderen zei ik dat het per ongeluk verschroeid was, of dat het een te lang verhaal is. Een vriendin begreep het niet, besteedde er niet veel aandacht aan, maar zei wel vaak dat ik nu echt moest stoppen, en dat het lelijk was etc. Familie zei meestal dat het eng was. Veel reacties in mijn omgeving waren: ‘Dan stop je daar toch gewoon mee?’. Heel vervelend, want dat is nou juist zo moeilijk.
Vanaf toen droeg ik oogpotlood om het te verbergen. Één keer heb ik het 3 weken volgehouden er van af te blijven, toen waren mijn wimpers echt weer mooi en zag je er niets aan, maar dat duurde ook niet lang.
Integendeel, het werd veel erger. Ook de plek boven mijn rechteroor en mijn wenkbrauwen werden slachtoffer. Het trekken aan mijn wenkbrauwen was na een paar weken al weer over, maar de plek boven mijn rechteroor bleef. Ook begon ik mijn linkerbovenste wimpers te verdunnen; over wat haartjes weg.
Op dit moment is kaal: de plek boven mijn linkeroor, de plek boven mijn rechteroor en de middelste delen van de bovenste wimpers van beide ogen. Wel zitten er al weer overal kleine haartjes bij mijn rechteroog, ik hoop dat ik daar kan af blijven.
Ik ben nooit echt bang geweest dat de haartjes nooit meer aangroeien, er kwamen na een dag of 2 altijd weer kleine haartjes waar ik niet vanaf kon blijven. Soms was ik zo zwak dat ik helemaal een pincet, spiegel en felle lamp erbij ging halen, zodat alles ‘netjes’ kon worden verwijderd.
Ik denk zelf niet dat stress de oorzaak is van het begin van ttm bij de meeste mensen, ik denk dat sommige mensen, zoals ik, gewoon wat gevoeliger zijn voor dwang. Ik had vroeger namelijk ook dwangneuroses, zoals over elke put heen fietsen. Dan fietste ik zelfs helemaal terug als ik er een gemist had. Maar nu is dat (bijna) weg. Ook had ik last van nagelbijten, en allemaal kleine geluidjes maken of snuiven.
Ik wil graag zonder hulp van anderen / medicijnen van mijn ttm afkomen, onder andere om te kijken of mijn wilskracht sterk genoeg is. Want ik wil zo graag mooie wimpers vooral. Ik vind hiermee stoppen stukken moeilijker dan stoppen met roken. Met roken kun je het langzaam afbouwen, met ttm zeker niet. Het word dan alleen maar erger, die afspraken kun je niet met jezelf houden.
Ik hou in ieder geval mijn nagels heel erg kort. Ik hoop dat ik met de spiegel etc. erbij halen en met mijn nagels heel kort hebben, genoeg bedenktijd heb om niet weer te gaan plukken. De pincet gebruik ik alleen voor korte wimpers.
Ik heb ttm niet met schaamhaar, beenhaar en armhaar, en het is bij mij ook niet gebonden met het daarna (deels) opeten van het haar. Ik heb hier ook nog nooit drang naar gevoeld.
Omdat ik vaak pluk als ik in bed lig, gebruik ik ook dunne handschoentjes en een slaapmasker. Dan heb ik dubbel zo veel bescherming. Wel jammer dat de drang vaak sterker is dan mijn wilskracht en ik dus gewoon de handschoentjes uitdoe en het slaapmasker af doe.
Als ik hard met mijn ogen knipper, heb ik soms ook, als ik net veel geplukt heb aan mijn bovenste wimpers, dat de huid onder mijn onderste wimpers dan geïrriteerd aanvoelt.
Mijn wimpers trek ik er het meest uit, met pincet of duim en wijsvinger.
Ik loop nog maar een jaar rond met ttm. Ik vond dit al behoorlijk lang, tot ik ontdekte dat heel veel mensen het hebben, en er soms al 20 jaar mee rondlopen en maar niet kunnen stoppen. Erg schokkend, ik wil snel stoppen en het niet zo ver laten komen! Wees sterk, uiteindelijk lukt het. Ik heb er veel vertrouwen in!
Hai iwish,

ik vind het echt heel apart dat ik het zelfde heb !
Ik weet nog niet zeker of ik TTM heb, maar ik trek vaak mijn wimpers eruit. Bij het rechte en linker oog. Mijn rechte oog is nu de helft eruit. Ik vind het verschrikkelijk,ook heb ik er vaak omgehuild en ga zo maar door.

Het is nu 2 jaar zo aan de gang , ik ben zelf 19 jaar.

Ik begrijp jou helemaal, iedereen die het meemaakt !!

ik ben opzoek eigenlijk naar een goede tip zodat ik dit gewoon niet meer doe, want vroeger had ik hele lange volle wimpers ..

succes xx kirsten
KirstenB is offline   Met citaat reageren
Oud 22 november 2010, 14:38   #10
sweet26
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 28 juni 2010
Berichten: 17
Hoi ik ben Sweet26, myn naam zeg ik liever niet ivbm privacy redenen.

Ik ben 19 jaar ( in deze discussie de oudste tot nu toe hier ) en ik heb ook Trich.
Waar en hoe het is begonnen weet ik niet meer, maar ik heb het inmiddels al 10 jaar.
Ik trek mijn hoofdhaar eruit, haartje voor haartje, bijt het haarzakje eraf , en vermaal het daarna met mijn voortanden.

Ik denk dat ik erg verslavingsgevoelig ben, ik weet inmiddels dat ik aan alles *maakt niet uit wat* gemakkelijk verslaafd kan raken.
Bijvoorbeeld schoonmaken, kwam in de plaats toen ik probeerde geen haren meer te trekken.
Ik ben 3 jaar verslaafd geweest aan marijuana. Dit liep het laatste jaar van mn verslaving erg uit de hand, overmatig gebruik, weinig eten drinken, wat eindigde op ernstig ondergewicht. Daarna afgekickt, en is het haren trekken extreem toegenomen. Ik werd depressief en suïcidaal. Waardoor ik nu een onwijs grote kale plek heb. Uiteindelijk heb ik me door mijn toestand vrijwillig op laten nemen op een GGZ crisisafdeling.
Waar ik de zin van het leven opnieuw moet gaan ontdekken en proberen te stoppen met haren trekken.

Afgelopen weekend zou ik een haarstuk krijgen, helaas viel dat zo ontzettend tegen dat ik dat niet heb doorgezet.
En vanaf vandaag MOET ik acuut stoppen.

zucht*
sweet26 is offline   Met citaat reageren
Reageren

Discussietools
Weergave Geef een waardering voor deze discussie
Geef een waardering voor deze discussie:

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe discussies starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Forumnavigatie

Soortgelijke discussies
Discussie Auteur Forum Reacties Laatste bericht
5 mei 2005 : HaarWeb bestaat 4 jaar! Webmaster Mededelingen 8 3 juni 2005 18:21
Mijn 20 jaar ervaring. Elena AA - Algemeen 4 20 oktober 2004 10:44
propecia na 3 jaar........... jornkielman Medicijnen/haargroeimiddelen 13 5 oktober 2004 21:31
Jubileum: 5 mei 2004 - HaarWeb bestaat 3 jaar! Webmaster Mededelingen 2 5 mei 2004 18:13


Alle tijden zijn GMT +2. Het is nu 03:47.


Forumsoftware: vBulletin®, versie 3.8.11
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Produced by Limelight Studios. Copyright © 2001-2024 Stichting HaarWeb.