Nieuw en Wanhopig

[Xandra]

Lieve Lotgenoten,

Het is voor het eerst dat ik op een manier contact zoek met lotgenoten. Ik heb zelf al ongeveer 10 jaar TTM. Ik weet zelf ook niet precies wat de reden is, wel weet ik dat ik constant nerveus ben, last heb van angst en paniekstoornissen, dwangmatig handelen. Tot voor kort vond ik het ook verschrikkelijk naar de kapper te gaan. Ik heb nu wel een goede kapper gevonden die mijn probleem kent, dat is wel fijn. Ik heb geen therapie gehad. Ik heb wel enige tijd bij een psycholoog gelopen met wie ik dit probleem besprak, maar zij had er nog nooit van gehoord en daarom ben ik hier nooit op teruggekomen. Ik vind het verschrikkelijk. Er zijn blijkbaar veel mensen die het hebben, maar toch heb ik het idee dat ik op straat niemand tegenkom/zie die het ook heeft. Ik vind het jammer te lezen dat slechts een klein percentage er echt helemaal vanaf komt. Ik heb wel andere dingen geprobeerd: kauwgom kauwen, mijn haar vast dragen, mijn haar vaak wassen, stressballetjes...maar niets helpt. Ik heb nog geen ervaring met medicatie. Het probleem bij mij is dat ik het ook altijd doe: op mijn werk, tijdens college, tijdens het tv kijken, in bed, in bad...OVERAL. Ook als er anderen bij zijn: ik kan het goed verbergen...slechts de beweging alsof ik met mijn hand door mijn haar ga...ze zien het niet. Mijn ouders weten het nu en mijn vriend, verder niemand...ik schaam me ervoor. Mensen begrijpen het niet volgens mij. Ik heb geaccepteerd dat ik het heb en dat het bij mij hoort, maar ik accepteer niet van mezelf dat ik er niet mee kan stoppen en dat ik te slap ben ermee op te kunnen houden. Laatst heb ik mijn huisarts gezegd ermee te willen stoppen. Hij zij dat hij het onzin vindt medicatie/psychologische hulp voor te schrijven aangezien hij dat bij rokers ook niet doet. Ik zal dit toch alleen moeten doen misschien. Wel heb ik een verwijsbrief voor ontspanningstherapie gekregen. Heeft iemand anders dit ook gehad? Werkt dat? Mij lijkt dit toch wel onzin. Ook vraag ik mij af hoe sessie bij een psycholoog eruit zien; ik zie het echt niet zitten een soort dagboek bij te houden van wanneer ik het doe: dat weet ik al; altijd. Ook weet ik wel dat je aandacht ergens ander op richten zou kunnen helpen, maar toch werkt het niet. Als ik me echt rot voel, ga ik echt niet piano spelen ofzo en dan val ik dus weer terug en voel me nog rotter en onzekerder.
Ik weet het ik zeur door, maar ik vind het fijn dat ik dat even kan doen zo...jullie kennen het probleem immers ook! Misschien helpt het wel een gewoon dagboek bij te houden om gewoon al je gedachten uit te werken enzo net als ik nu doe. Dat lucht wel wat op. Nou ja, dit is mijn verhaal. Ik ga nu maar even verder werken.

Succes en sterkte allemaal!!!!!

Sandra

[Xandra]

Heeft iemand al het probleem dat het hoofdhaar niet meer teruggroeit? Kan dat?

[Jente]

Hoi Xandra
Ik herken je verhaal compleet... ermee willen stoppen, maar het niet kunnen; niet begrijpen waar het vandaan komt, de machteloosheid, de schaamte...
Ook ik heb onlangs beseft dat ik eigenlijk een nerveus type ben, en ik misschien in de eerste plaats dààr iets aan moet doen.
Ook ik ben in paniek omdat ik denk dat het haar op den duur niet meer terugkomt. Onlangs groeide er de eerste witte haar en toen dacht ik: o jee, het verval is ingetreden, ik zit in mijn laatste 'haarfase', straks heb ik het haar van een oud dametje.
Toch wil ik de hoop niet opgeven. Het is fijn om ons verhaal met elkaar te delen. Dat helpt in elk geval al. En therapie... ach, ik heb het gehad, en nu overweeg ik het weer. Ik kom er niet uit!
Tot ziens of 'lees' op dit forum en veel sterkte
janika.

[karin_inline]

Hoi Xandra

ik herken heel veel van je verhaal en op dit moment denk ik niet dat mijn verhaal je helpt, maar ik schrijf toch. Ten eerste: geef de moed niet op! Ik heb ook iets van bijna 20 jaar (ik trek nu 19 jaar) gedacht dat ik er nooit en te never eraf zou komen. Heb het vaak geprobeerd. Ben bij een psychiater geweest die me haren liet tellen maar toen dat in een week niet naar zijn zin lukte daarmee stopte en me toen probeerde te overtuigen van het feit dat ik me het maar verbeelde. De KLOOTZAK!. Nu dan, in januari dit jaar geloofde ik nog steeds niet dat ik er vanaf zou komen ooit, was wanhopig en wou mijn hoofd kaal scheren, wat er niet is kun je niet trekken. Had ook bijna geen schaamhaar, leek ook raar daarbij kwam dat ik altijd ontsekingen in dat gebied had en of dat ook TTMterkjes zijn weet ik niet, maar bultjes en puistjes zijn ok erg leuk om aan te pulken. Het werd er niet beter op. Ik ontdekte ergens tegen die tijd ook het haarweb en las daar van mensen die er wel (gedeeltelijk) af kwamen van de TTM. Ik was nog steeds overtuigd van dat dat mij toch niet zou lukken, deed het al zo lang...maar ik ben uiteindelijk naar Nijmegen gegaan (deels door haarweb en deels door een vriend), een grote stap, letterlijk en figuurlijk omdat ik door de psych nooit meer wat te maken wou hebben met hulpverleners en omdat Groningen en Nijmegen niet naast elkaar liggen. In Nijmegen kwam ik na een intake tercht bij de gedragstherapie onderzoeken en daar gingen we inderdaad eerst inventariseren wanneer je het doet. Ik wist dat precies maar evengoed hebben we het in kaart gebracht omdat we toen stukje bij beetje verboden erop konden leggen, op bepaalde situaties. Vervolgens moest ik ook weer het aantal haren bijhouden. Ik dacht dat me dat niet zou lukken maar het werkte NU wel!!!! Het verschil met de psych was dan ook dat ze je daar niet straffen als het niet lukt, ze beginnen met goede moed opnieuw, net zolang tot het wel lukt! Ook ik moet nu op momenten dat ik me kut voel wat anders gaan doen. Dat valt niet mee. Jij schrijft: dan ga ik echt niet piano spelen. Nee, nu niet nee, maar dat is de eerste stap, jezelf zover krijgen dat je dat dus wel doet! En hoe vaker je dat lukt hoe makkelijker het wordt al zullen er altijd momenten zijn dat het niet lukt, geeft niks, volgende keer beter moet je dan denken. TTM is en blijft een gevecht. Ik ben trekvrij maar niet frummelvrij. Ik trek nu sinds 6 mei niet meer en ik had echt nooit gedacht dat dat ooit zou lukken en toch kan het. Ik was er alleen wel aan toe. Dat lees ik elke keer weer, op een gegeven moment ben je er zo zat van, meer zat van dan je echt ooit bent geweest, dat het je lukt, dat je de kracht in jezelf vind om de stomme ge-TTM te weerstaan. Maar het blijft altijd een gevecht, ik heb nog altijd de drang!
Je bent niet te slap om er mee te stoppen, zo mag je beslist niet denken!! Ik heb het ook van mezelf gedacht, snap het helemaal, maar TTM is heeeeel erg sterk en om dat te kunnen weerstaan moet jij nog sterker zijn en dat valt werkelijk niet mee. Daar is niets slaps aan als dat eerst niet lukt, echt niet!!! Ik ben de afgelopen tijd wat depressief geweest, allemaal omdat ik gestopt ben, heel raar misschien, maar men kon mij op het haarweb vertellen (ik geloof dat Bolleke me het zei) dat je afscheid neemt van een oude vriend die TTM heet want hoe je het ook wendt of keert, je vind er ook troost bij, het heeft iets heel positiefs voor je en dus is het heel moeilijk en pijnlijk en verdrietig om dat los te laten.
Medicijnen, persoonlijk zie ik er geen heil in, heb zelf zeer slechte ervaringen met anti depressieva. Het enige wat bij mij persoonlijk helpt is dus de ondersteuning van Nijmegen en de gedragstherapie waaraan ik deelneem. En vooral de steun van de mensen om mij heen die zien dat het steeds beter gaat en me complimenteren met deze prestatie.
Jeetje, ik hoop dat je hier wat aan hebt, maar geef de moed niet op. Lees eens veel op het forum zou ik zo zeggen, dat helpt al heel veel. Al was het maar alleen door alle uiteenlopende verhalen van hoop en wanhoop.

Verder kan ik nog zeggen tegen Janika ook dat je haar meestal wel terug komt, ik weet er nu van een waarbij dat niet het geval was. En ja, eerst krijg je witte haren, net alsof je lichaam even vergeten is welke kleur er ook al weer in hoorde. Maar ze zijn niet dood en zeker niet verloren want de witte haren zijn een eerste stap (na de dons!). Ik heb plenty witte haren, ben zelf roodblond dus het valt niet zo op. Laat ze lekker zitten, ze horen erbij en zijn een eerste stap naar weer gekleurd haar, echt waar!!

Xandra, in elk geval welkom op het forum, doe je er voordeel mee. Je bent niet alleen, ook al zie je nooit lotgenoten (ik zie ze ook niet in de stad), ze zijn er echt! Neem de tijd om misschien een stap te zetten in een richten van stoppen, of niet, zoiets heeft heel veel tijd nodig, je moet eerst iets leren loslaten en dat gaat ongemerkt, althans zo zie ik het.

Laat nog eens wat horen en heel veel sterkte!!

Karin

[Xandra]

Lieve Karin en Janika,

Heel erg bedankt voor jullie snelle reactie!!

Eerst dacht ik dat ik dat in Nijmegen niet zou doen, maar na jullie mailtjes en een gesprek met mijn moeder heb ik besloten mij toch in ieder geval op te geven. Ik hoop dat ze daar ook een beetje naar achterliggende oorzaken kunnen kijken. Ik ga morgen de huisarts bellen voor een verwijsbrief dat ik in ieder geval de verzekering mee heb. Ik worstelde ook altijd al met TTM maar het gekke is dat sinds ik er echt mee bezig ben er - en daarbij ook van andere onderliggende problemen; ik probeer uit te vogelen wat deze problemen zijn - vanaf te komen (sinds vandaag) het wel lijkt of alles veel slechter met me is dan het in eerste instantie leek. Ik ga me opgeven voor Nijmegen, hopelijk kunnen ze me daar helpen. Hopelijk wordt ik 'aangenomen'!

Dit schrijven helpt mij echt, dat merk ik nu al. Wat fijn dat er mensen zijn die me begrijpen en die de stap nemen op mijn verhaal te reageren!!

Heel erg bedankt! Liefs,

Sandra

[karin_inline]

Hoi Xandra

Ik had voor Nijmegen geen verwijsbrief nodig en tot nog toe zitten er voor mij geen kosten aan, maar ik weet niet waarom dat is. Ik heb het wel met mijn huisarts overlegd en hij vond het ten eerste een goed plan en wou per direkt een verwijsbrief schrijven indien dat nodig zou zijn voor het een of ander dus het is wel goed om even naar je huisarts te gaan. Laat je echter niet van je plannen afbrengen door je huisarts hoor!! (die heb je er ook bij, zo van: wat een onzin en bladibla)

Verder wil ik je nog even zeggen (maar misschien weet je het al van het forum) hoe het toegaat in Nijmegen, je gaat er heen voor een intakegesprek en daarna nog eens voor een tweede gesprekje. Het is in elk geval zo dat ze je hulp bieden (tenminste bij mij, ik mocht in het onderzoek deelnemen maar mocht ook kiezen voor 6x therapie). Mocht je niet in aanmerking komen voor het wetenschappelijk onderzoek van de universiteit dan laten ze je niet stikken en bieden ze je sowieso een vorm van therapie voor zover ik weet. Ik heb erg in de rats gezeten of ik wel normaal genoeg was voor Nijmegen maar dat was achteraf dus ongegrond. De intake is eigenlijk alleen voor het onderzoek van belang. Maar dat zullen ze je daar wel vertellen.

Ik vind het heel moedig dat je deze stap gaat nemen en ik wens je alvast heel erg veel succes. Hou je ons op de hoogte??

Lieve groetjes

Karin

[Oilily]

Dag Xandra, welkom op het forum

Het is normaal dat je die mensen op het straat niet tegenkomt. Ik ben al naar verschillende bijeenkomsten geweest en echt... als ik die mensen zou tegenkomen op straat, zou ik ook niets vermoeden. Iedereen tracht er op zijn eigen manier goed uit te zien en de plekken zoveel mogelijk te verbergen door haar anders te kammen/lak/haarbandje/haardoekje/speldjes/haarstukje/pruik... noem maar op maar het blijft vervelend en je blijft ergens een masker ophouden, ik weet het. Ik slaap ondertussen terug met vriendinnen ofzo op een kamer, mijn ex-vriend weet het en daar loop ik zonder haarbandje bij rond, mijn vrienden weten het maar ik ben als de dood om een nieuwe vriend dit 'heuglijke' nieuws te vertellen. Daar heb ik dus schrik voor...

Groetjes en veel succes met je therapie!

Kim

[Xandra]

Het lijken hier wel bijna alleen maar dames te zijn...gezellig! Maar tegen heren heb ik ook niets hoor...

Ik heb Nijmegen gemaild en kreeg een reactie terug dat ik nog terecht kan in September, moet nog wel even bellen, ga dat zo doen.

Verder ben ik er nu wel achter dat zowel harentrekken als nagelbijten bij mij het effect hebben dat ik op dat moment echt bij mezelf ben. alsof je jezelf terugfluit (net als krassen in jezelf?). Maar goed, dat geeft mij nog geen antwoord op de vraag waarom ik ben gaan doen - hoe ben ik op het idee gekomen.

Bizar eigenlijk

[Jente]

Die pleisters, dat helpt inderdaad, heb ik onlangs ook ondervonden. Ik heb daar niet eerder aan gedacht (of aan willen denken?) tot een paar weken geleden.
Misschien kun je Daniela een PM sturen om te vragen of het boek nog te krijgen is? En valt het ook niet te bestellen? Als je naam, titel en uitgever noemt, moet de boekhandel het toch kunnen bezorgen. Als het echt niet lukt, kan ik hier wel eens voor je kijken en het opsturen; maar dat wordt misschien wat te ingewikkeld.

[Xandra]

Hey allemaal.

Ik ben weer terug van een weekendje in de thermen van valkenburg...heerlijk ontspannen - dan gaat het toch echt beter (voor ik ging, ging het namelijk heeeeeeeeel slecht)!!! En heb Nijmegen nog steeds niet gebeld. Het punt is, ik woon daar zo'n eind vandaag, maar wil het toch wel doen. Ik werk momenteel in een jeugd psychiatrische inrichting waar ik veel te maken krijg met (kinder) probleemgevallen. Ik ben nog niemand met TTM tegengekomen, maar werk er nog maar net. Eigenlijk hoop ik daar iemand te vinden die mij kan helpen, dat is meer in de buurt...

Ik weet nu wel de DSM IV Classificatie, namelijk 312.39 (als ik het mij goed herinner, moet dat nog even nakijken). Nou ja, op zich ook maar een getal, maar toch ook weer een stickertje die ik op mijn (onze) 'afwijking' kan plakken - een bewijs dat het misschien toch niet helemaal absurd is dat wij dit doen en dat er dus blijkbaar genoeg animo is geweest om er internationale onderzoeken naar te verrichten: ja, het is dus echt psychisch, meer dan je niet in bedwang kunnen houden en meer dan niet kunnen stoppen met roken of nagelbijten.

Maar ik ga nu slapen, morgen vroeg op. Patrick, bedankt voor de tip van de pleister!!! Ik ga het morgen proberen.

Veel liefs,

Sandra

[peterkonrad]

Hallo Petterick,
Zoals je merkt ben je niet de enige man op dit forum en er zij er nog…
Ik heb ook zo van die vaste plaatsen waar ik veel trek. Het best is dan vooral op die plaatsen je te beveiligen: namelijk een petje opzetten, of je handschoenen of pleisters aan te hebben.
Je kan ook van de drang proberen te houden, zonder te trekken. Een laatste mogelijkheid is van zodra je begint te trekken, van die plaats weggaan, een beetje als straf.
Veel succes
Koenraad

[Xandra]

Heren, sorry dat ik julile met deze vraag moet ontlopen...ik vind het immers leuk dat jullie ook in deze 'thread' zitten, maar ik wil toch graag iets weten van de dames:

Heeft een van jullie ervaring met permanente make-up op de plek waar de wimpers zitten (dus een soort eye-liner, maar dan alleen op de wimperlijn) ?

Ik gebruik namelijk al 10 jaar op die plek eye-liner en vraag mij af of er een andere oplossing is dan eye-liner, want dit laat vuil achter in de ooghoeken...

Alvast bedankt!

[dian]

Hoi Xandra.

Mijn vriendin heeft permanente make-up, wenkbrauwen en eyeliner. Gewoon omdat ze het handig vindt. Het ziet er SUPER mooi uit.. Heel strak gedaan en staat gewoon heel mooi.

Groetjes
Dian

[Xandra]

Dank je, ik was gewoon benieuwd...Ik zit daarover te denken.

[dian]

Hoi Xandra,

Ik zou wel eerst even een beetje rondvragen, als je het wil laten doen. Het is nogal prijzig namelijk HELAAS!!!!! Mijn vriendin heeft het vaker laten doen en de eerste keer waren de wenkbrauwen niet helemaal wat ze ervan voor had gesteld... Ken je Ernie? Nou, zo zag het er niet uit, meer als die van Bert

Groetjes
Dian