Nieuw op de site naar niet met AA

[borgje]

Hallo allemaal,
Sinds kort heb ik dan een computer thuis..kan ik eindelijk heerlijk
snuffelen op mijn sites. En me aanmelden bij bepaalde sites.
Nu ben ik al 27 en ik heb AA al 9 jaar. Eindelijk zijn mijn wenkbrauwen en wimpers weer aangegroeid. Dus ik heb alleen nog geen haar op mijn hoofd.
Toen ik de ziekte krijg was ik 18 jaar en ik was al 2 jaar model...helaas tenenkaas voor mij maar daar moest ik mee op houden.
Ik ben toen een jaar in het buitenland geweest maar kwam toen heel verdrietig en kaal terug. Mijn ouders hebben er toen voor gezorgd dat ik naar UGEKA kon ik Utrecht waar ik prima geholpen ben. Maar eenmaal thuis met mijn kennisen en vrienden...durfte ik niet te zeggen dat ik een pruik op had. En dat lukt nog steeds niet. Erg he. Ik ben heel erg op mijn uiterlijk en ik ben blij dat ik zo ben.
Alleen ben ik minder blij dat ik me schaam voor de ziekte.
Graag zou ik ook in het echt in contact komen met meisjes van mijn leeftijd die zo in elkaar zitten als ik.

liefs,
Ingeborg

[kas]

Welkom op het haarforum!

Wat is ugeka? (haarwerkinstituut ?) heb er nog nooit van gehoord nl.

Joh, in antwoord op je post, Je hoeft het toch ook niet tegen mensen te zeggen dat je een haarwerk draagt? Waarom zou je?
Als jij je goed voelt zoals je eruit ziet met haarwerk wat doet het er dan toe of iem. dat ja te nee weet?
Ik heb momenteel geen haarwerk (is ook niet nodig nu) maar als ik er 1 zou dragen zou ik dit alleen tegen een heel enkel persoontje vertellen en ook niet tegen de vele vrienden en kennissen.
Heel veel groetjes
Kitty

[mar107]

Hoi ik herken het wel...ik ben 36 en draag zo een 7 jaar een haarwerk. Mijn vrienden en familie weten het wel en daar ben ik ook wel blij om omdat ik er met hun heel open en eerlijk over kan zijn en en dat is soms zo een opluchting. Soms denk ik er wel aan om het ook op mijn werk te vertellen in de hoop dat dit een hoop spanning/stress weg kan nemen in tijden van onzekerheid over mijn haarwerk/uiterlijk. Maar dan vraag ik me af wat de meerwaarde hier van zou zijn.. mijn haarwerk belemmert me niet in mijn werk dus dat is geen reden...ik ben eerder bang dat men mij anders gaat bekijken. Als iemand het me het recht op de vrouw af zou vragen zou ik wel heel eerlijk zijn en het gewoon uitleggen. Ik heb het ooit weleens in de groep gegooid omdat men het over mijn haar had en dat dat altijd zo netjes en leuk zat...en toen heb ik het maar "bekend"...en direct aangegeven dat ik me er niet voor schaam maar dat het ook geen koffiepraatje moest gaan worden....soms vraag ik me dus wel af wie het nog meer weet (dus of er mensen uit dat groepje zijn geweest die het wel door verteld hebben). Ik vertel het dus alleen tegen de mensen bij wie ik me veilig en vertrouwd voel (behalve dus die ene keer dat ik me verplicht voelde om er niet om heen te draaien)en wie het ook wat aangaat omdat die dicht bij me staan en verder gaat het eigenlijk niemand iets aan. Ik ben eigenlijk ook niet echt benieuwd naar andermans ziektes/kwaaltjes (zolang het geen vrienden en familie zijn he!!) zolang het het werk niet beinvloed en ik vind dat collega's elkaar helemaal niet alles hoeven te vertellen over zichzelf... Ik heb toen ik aan een haarwerk begon het door pure enthousiasme aan familie en vrienden vertelt en die reageerden (zoals ik hoopte) allemaal positief. En ik heb het daarna nog een keer verteld aan een "nieuwe" vrienden en die vriendin schrok er eigenlijk van omdat ze het totaal niet verwacht had....en zij vond het heel rot voor me dat ik aga heb maar zoals goede vrienden horen te doen is ze oprecht geinterreseerd in "mijn haar". Ik zeg altijd maar mensen die ik echt vertrouw weten het van mijn haar (en als mensen het dus niet weten vertrouw ik ze niet helemaal)
Ik hoop dat je hier iets mee "kan".

Groetjes Margreet

[jooltje]

Hoi Margreet,


Ik krijg over een maand mijn eerste haarwerk en ik vraag me dus ook af of
ik het op mijn werk moet zeggen. Mijn naaste collega weet dat ik een haar-
probleem heb maar zij denkt dat ik gewoon net als sommige vrouwen dunner
haar krijg als ik tegen de 80 loop. Ze is nogal oppervlakkig aangelegd en heeft
er verder nadien ook niets meer over gezegd en aangezien ik er niet meer over
gepraat heb denkt zij volgens mij dat het gewoon een storm in een glas water
is en dat ik helemaal geen dunner wordend haar heb. Voor de rest weet niemand het op mijn werk en aangezien het nog niet te zien is weet ik eigenlijk niet goed hoe ik dat ga aanpakken. Ik draag mijn haar nu redelijk sluik en kort maar heb vroeger altijd een permanent gehad, dus redelijke krullen en dan wat langer.
Mijn haarwerk gaat er ook zoiets uitzien. Dus als ik het straks opheb is het
eigenlijk net of ik weer naar de kapper ben geweest voor een permanent.
Maar ik merk zelf dat ik me er niet lekker bij voel om het verborgen te houden,
net of ik me ervoor schaam en dat doe ik niet. Aan dit haarprobleem kan ik
niets doen, het is me gewoon overkomen dus waarom zou ik me ervoor
schamen? Ik zit dus nog een beetje in dubio hoe ik dit ga oplossen.

Groetjes,
Jooltje

[kas]

Misschien komt de oplossing vanzelf bij je boven drijven als je eenmaal rondloopt met je hw.
Ik kan me voorstellen dat als iem. er een opm. over maakt en jij voelt dat de omgeving veilig genoeg is om die pers. te informeren je dat zou kunnen doen.
Ik denk dat je intuitie je feilloos ingeeft straks tegen wie je het wel en tegen wie je het niet kunt/wilt zeggen...
Gewoon je eigen ikje van binnen volgen.. dat kun jij trouwens heel goed volgens mij.

Heel veel groetjes
Kitty

[mar107]

Kas ... ik kan me hierbij alleen maar aansluiten!!!!


Groetjes van Margreet