Hoe vertellen?

merryl · 14 mei 2003, 15:13

Ik zou graag aan een vriend vertellen dat ik ttm heb, maar ik weet niet hoe er ik moet aan beginnen. Kan iemand me soms helpen?

Oilily · 14 mei 2003, 15:31

Ik heb aan superveel mensen mijn ttm-probleem verteld en de meesten onder 'gedwongen omstandigheden' (ik kon niet anders) maar toch ook twee mensen spontaan. Allez spontaan, ik wou het al superlang tegen een vriendin vertellen maar het kwam er maar niet van. Dan heb ik een rustig moment uitgezocht en aan haar gevraagd of ze nooit iets speciaals aan me zag en het onderwerp zo aangesneden. Je moet het onderwerp aansnijden door het te vergelijken met iets, een oncontroleerbare drang. Bedenk hoe je het zelf het beste kan snappen, indien je het zelf niet zou hebben. Ik vergelijk het meestal met anorexia of boulimia of met nagelbijten (allemaal een oncontroleerbare drang) en met nagelbijten bv. word je er niet mooier op, integendeel, het ziet er niet echt uit en je weet met je handen geen blijf, hetzelfde als met je hoofd dus...
Veel succes, blijf er nuchter onder en beantwoord maar rustig haar vragen, hoe meer ze er heeft die goed kunnen beantwoordt worden, des te beter hij of zij het zal snappen.

merryl · 14 mei 2003, 17:38

Wat is de reactie eigenlijk als je het vertelt?

Oilily · 15 mei 2003, 14:27

Die verschillen: van 'Ik had er echt niet op gelet, ik wist het niet, vond het wel raar dat je altijd een haarbandje op had tot 'Is het dat maar? Voor mij ben je nu niet anders dan ervoor. Haar of geen haar, het maakt niets uit. Ik zie je niet anders'... Altijd erg positief... Vergeet nooit, wij ttm'ers maken er meer problemen over dan anderen er problemen over maken. Die vinden het gewoon sneu en zijn blij dat je ze in vertrouwen hebt genomen maar ze zullen er zeker niet van wakker liggen of je anders bekijken. Hoe zou je zelf reageren moest iemand je dit vertellen als jij het niet hebt? Je zou het erg vinden voor die persoon maar je zou hem toch niet laten vallen nu net omdat hij zoiets heeft, toch?!

Fara · 15 mei 2003, 14:42

Ik sluit me aan bij de wijze woorden van Oilily.
Toen ik zelf nog niet van het bestaan van TTM wist kon ik er zelf ook veel moeilijker mee omgaan. Aangezien je dent de enige te zijn die zo raar doet, probeer je het zoveel mogelijk te verbergen (althans; in mijn ervaring). Toen gebeurde het weleens dat iemand een opmerking maakte als" jee, jij hebt wel rare wenkbrauwen" of iets dergelijks. Ik weet nog dat mijn vader me een keer aan heel de familie heeft laten zien: "vreemd he, wat mijn dochter heeft". Tja, wat moet je daar dan op zeggen???

Als je het zelf weet dat het een naam heeft, dat er meerdere mensen hetzelfde doen als jij, dan geeft dat al een steuntje om erover te praten met anderen. Ik heb het mijn vriend ook niet meteen verteld toen ik eenmaal wist wat ik had. Ik twijfelde ook een tijdje: hoe moet ik het hem nou vertellen???
Ik heb het een keer in de auto verteld: rust, niemand die je kan komen storen of mee luistert...
En ik moet zeggen: ook ik heb tot nu toe nog geen verveledne reacties meegemaakt. Het is wat Oilily zegt: wij maken er meer problemen van dan dat anderen dat doen.

Echt: als je het hem in een dappere bui vertelt dan zal je zien dat hij niet negatief reageert (als hij tenminste om je geeft, wat hij ongetwijfeld doet).
Zelf ben ik begonnen met zijn naam te noemen (aandacht is dan gefocust) en daarna heb ik hem verteld dat ik op internet iets had gelezen. ("wat dan?") "Nou, dat ik van die rare wenkbrauwen heb he, dat hebben meer mensen en het heeft ook een naam" Hij was heel blij dat ik het hem vertelde. We zijn al ruim 5 jaar samen, dus hij heeft goede en minder goede periodes van me meegemaakt. Hij heeft ook weleens een opmerking gemaakt over mijn wenkbrauwen. Toen heb ik hem (zo vertelde hij me bij mijn bekenning) afgesnauwd met een "ik heb nu eenmaal rare wenkbrauwen" , zodat hij er nooit meer over begonnen is.

Door het bespreekbaar te maken kun je zelf je grenzen aangeven. Ik bedoel: ik zou het vreselijk vinden als ik met mijn hand naar mijn wenkbrauwen zou gaan, dat mijn vriend dan meteen een waarschuwing zou geven. Dat doet hij gelukkig ook niet. Wel kan je er af en toe eens over praten met hem, dat lucht echt op.

Maar het is zoals Oilily zegt: hoe zou je zelf reageren als iemand anders iets dergelijks aan jou zou vertellen? Je zou toch ook niet je hoofd omdraaien en die persoon niet steunen? Ik geloof dat er maar weinig mensen zo zijn, en die enkeling die misschien zo doet hoef ik niet in mijn vriendenkring;-)

Veel succes met je "bekenning" en laat je even weten hoe het gegaan is?

Liefs, Fara

merryl · 15 mei 2003, 17:47

Alvast bedankt voor de tips!

'k Denk da'k het morgen ga zeggen. Ma maar tegen 1 persoon. Er hebben er al verschillende gezien dat ik geen wenkbrauwen heb, en dan vragen ze altijd hoe het komt, en vroeger zei ik dan dat het kwam door een ziekte(ookal wist ik dan nog niks van ttm, en ben ik blij dat het dus wel degelijk een ziekte is), of terwijl zei ik dat het was door te dicht bij een kaars te hangen.(heeft een vriendin ookal is voorgehad). 'k Zal jullie dan zeker laten weten hoe het gegaan is
xxx

14 mei 2003, 15:13	#1
merryl HaarWeb lid Geregistreerd: 6 februari 2003 Berichten: 30	Hoe vertellen? Ik zou graag aan een vriend vertellen dat ik ttm heb, maar ik weet niet hoe er ik moet aan beginnen. Kan iemand me soms helpen?

15 mei 2003, 14:42	#5
Fara HaarWeb lid Geregistreerd: 8 december 2002 Berichten: 239	Ik sluit me aan bij de wijze woorden van Oilily. Toen ik zelf nog niet van het bestaan van TTM wist kon ik er zelf ook veel moeilijker mee omgaan. Aangezien je dent de enige te zijn die zo raar doet, probeer je het zoveel mogelijk te verbergen (althans; in mijn ervaring). Toen gebeurde het weleens dat iemand een opmerking maakte als" jee, jij hebt wel rare wenkbrauwen" of iets dergelijks. Ik weet nog dat mijn vader me een keer aan heel de familie heeft laten zien: "vreemd he, wat mijn dochter heeft". Tja, wat moet je daar dan op zeggen??? Als je het zelf weet dat het een naam heeft, dat er meerdere mensen hetzelfde doen als jij, dan geeft dat al een steuntje om erover te praten met anderen. Ik heb het mijn vriend ook niet meteen verteld toen ik eenmaal wist wat ik had. Ik twijfelde ook een tijdje: hoe moet ik het hem nou vertellen??? Ik heb het een keer in de auto verteld: rust, niemand die je kan komen storen of mee luistert... En ik moet zeggen: ook ik heb tot nu toe nog geen verveledne reacties meegemaakt. Het is wat Oilily zegt: wij maken er meer problemen van dan dat anderen dat doen. Echt: als je het hem in een dappere bui vertelt dan zal je zien dat hij niet negatief reageert (als hij tenminste om je geeft, wat hij ongetwijfeld doet). Zelf ben ik begonnen met zijn naam te noemen (aandacht is dan gefocust) en daarna heb ik hem verteld dat ik op internet iets had gelezen. ("wat dan?") "Nou, dat ik van die rare wenkbrauwen heb he, dat hebben meer mensen en het heeft ook een naam" Hij was heel blij dat ik het hem vertelde. We zijn al ruim 5 jaar samen, dus hij heeft goede en minder goede periodes van me meegemaakt. Hij heeft ook weleens een opmerking gemaakt over mijn wenkbrauwen. Toen heb ik hem (zo vertelde hij me bij mijn bekenning) afgesnauwd met een "ik heb nu eenmaal rare wenkbrauwen" , zodat hij er nooit meer over begonnen is. Door het bespreekbaar te maken kun je zelf je grenzen aangeven. Ik bedoel: ik zou het vreselijk vinden als ik met mijn hand naar mijn wenkbrauwen zou gaan, dat mijn vriend dan meteen een waarschuwing zou geven. Dat doet hij gelukkig ook niet. Wel kan je er af en toe eens over praten met hem, dat lucht echt op. Maar het is zoals Oilily zegt: hoe zou je zelf reageren als iemand anders iets dergelijks aan jou zou vertellen? Je zou toch ook niet je hoofd omdraaien en die persoon niet steunen? Ik geloof dat er maar weinig mensen zo zijn, en die enkeling die misschien zo doet hoef ik niet in mijn vriendenkring;-) Veel succes met je "bekenning" en laat je even weten hoe het gegaan is? Liefs, Fara __________________

Discussietools
Printversie tonen Deze pagina e-mailen
Weergave	Geef een waardering voor deze discussie
Lineaire weergave Switchen naar hybride weergave Switchen naar vertakte weergave	Geef een waardering voor deze discussie:

14 mei 2003, 15:31	#2
Oilily HaarWeb lid Geregistreerd: 3 mei 2002 Berichten: 1.105	Ik heb aan superveel mensen mijn ttm-probleem verteld en de meesten onder 'gedwongen omstandigheden' (ik kon niet anders) maar toch ook twee mensen spontaan. Allez spontaan, ik wou het al superlang tegen een vriendin vertellen maar het kwam er maar niet van. Dan heb ik een rustig moment uitgezocht en aan haar gevraagd of ze nooit iets speciaals aan me zag en het onderwerp zo aangesneden. Je moet het onderwerp aansnijden door het te vergelijken met iets, een oncontroleerbare drang. Bedenk hoe je het zelf het beste kan snappen, indien je het zelf niet zou hebben. Ik vergelijk het meestal met anorexia of boulimia of met nagelbijten (allemaal een oncontroleerbare drang) en met nagelbijten bv. word je er niet mooier op, integendeel, het ziet er niet echt uit en je weet met je handen geen blijf, hetzelfde als met je hoofd dus... Veel succes, blijf er nuchter onder en beantwoord maar rustig haar vragen, hoe meer ze er heeft die goed kunnen beantwoordt worden, des te beter hij of zij het zal snappen.

14 mei 2003, 17:38	#3
merryl HaarWeb lid Geregistreerd: 6 februari 2003 Berichten: 30	Wat is de reactie eigenlijk als je het vertelt?

15 mei 2003, 14:27	#4
Oilily HaarWeb lid Geregistreerd: 3 mei 2002 Berichten: 1.105	Die verschillen: van 'Ik had er echt niet op gelet, ik wist het niet, vond het wel raar dat je altijd een haarbandje op had tot 'Is het dat maar? Voor mij ben je nu niet anders dan ervoor. Haar of geen haar, het maakt niets uit. Ik zie je niet anders'... Altijd erg positief... Vergeet nooit, wij ttm'ers maken er meer problemen over dan anderen er problemen over maken. Die vinden het gewoon sneu en zijn blij dat je ze in vertrouwen hebt genomen maar ze zullen er zeker niet van wakker liggen of je anders bekijken. Hoe zou je zelf reageren moest iemand je dit vertellen als jij het niet hebt? Je zou het erg vinden voor die persoon maar je zou hem toch niet laten vallen nu net omdat hij zoiets heeft, toch?!

15 mei 2003, 17:47	#6
merryl HaarWeb lid Geregistreerd: 6 februari 2003 Berichten: 30	Alvast bedankt voor de tips! 'k Denk da'k het morgen ga zeggen. Ma maar tegen 1 persoon. Er hebben er al verschillende gezien dat ik geen wenkbrauwen heb, en dan vragen ze altijd hoe het komt, en vroeger zei ik dan dat het kwam door een ziekte(ookal wist ik dan nog niks van ttm, en ben ik blij dat het dus wel degelijk een ziekte is), of terwijl zei ik dat het was door te dicht bij een kaars te hangen.(heeft een vriendin ookal is voorgehad). 'k Zal jullie dan zeker laten weten hoe het gegaan is xxx