Naar de psyscholoog is ook een optie

[Jorginho]

Hoi,

Ik ben hier nieuw en niet zo van het voorstellen, daar je persoonlijke info op het net vrijgeeft waar ik niet zo van houd.

Wat ik wle kan zeggen is dit: toen ik 19 was schrok ik me rot van iemand die 23 bleek te zijn (medestudent) en kaal was. Ik dacht dat ie veel ouder was. Hij was NW 5. Dat zou me NOOIT overkomen. Er moest een oplossing zijn. We schrijven 1990: er was niet veel, maar het was al wel duidelijk dat 5AR een behoorlijk factor was. 2% minox. Dat was het wel. En een hoop dat niet werkte.

Ik las boekjes van ik meen Raymond Borger (De kaalheid voorbij) etc. Niemand in mijn familie van moeders of vaders kant is kaler dan NW1. Mijn zuidelijke wortels spelen mee denk ik: valt me op dat Spanjaarden, Italianen en Portugezen meer haar lijken te hebben en laat dat nou net mijn afkomst zijn en ook in mijn familie zo zijn. De angst zat er evenwel goed in.

We zijn 21 jaar verder en ik heb 1 cm op de temples verloren. Over heel mijn hoofd is mijn haar een fractie dunner. Maar ik heb mazzel: ik heb beduidend meer haar dan het gemiddelde. Toch vind ik het leuk om te bekijken wat zoiets als ASC-j9 zou doen (heb ik besteld). Ook Spectral en/of Minox 5%. Ik ben benieuwd.

Wat me hier (dit forum) opvalt is dat men voornamelijk heil zoekt in de fysieke oplossing, wat ik heel goed begrijp. Maar dat heel weinigen heil lijken te zien in de psychische kant van de zaak. Dat is denk ik een heel belangrijk onderdeel. Sommige raken, net als ik toen, in bepaalde mate in paniek of zijn ronduit depressief. Er kan slechts een oplossing zijn: "Ik word NIET kaal." Dat staat haaks op de realiteit. Er is geen enkele zekerheid en, sorry, zeker als je op je 18e al duidelijk AA hebt dan is het waarschijnlijk dat je de strijd zonder nieuwe ontwikkelingen niet ongeschonden door zult komen. Er is een kans dat vertraging je maximale uitkomst is binnen nu en tien jaar. Daarnaast is er ook een gerede kans dat bijwerkingen je kunnen weerhouden sommige, potente middelen te gebruiken (borstvorming, libidoverlies etc).

Vandaar dat ik denk ik dat een behoorlijk aantal mensen gebaat is bij therapie, met name een cognitieve vorm (rationeel emotieve therapie en zijn afgeleiden. Mindfullness is ook een hele goede, om alles te accepteren). Dat advies lees ik hier zelden. Ik kan er natuurlijk overheen gelezen hebben. Het wordt denk ik niet gezien als een oplossing, maar is het voor een behoorlijke groep weldegelijk in mijn ogen.

Heel veel psychische problemen, zelfs (vooral) bij mensen met een persoonlijkheidsstoornis, zit 'm in de aanvaarding van de realiteit, de acceptatie ervan. Het niet aanvaarden ervan is simpelweg irreeel. De eis dat je niet kaal wordt of de gedachte dat het verschrikkelijk is als dat wel gebeurt is irreeel. Het kan en zal een behoorlijke invloed hebben op je psyche, op het plezier dat je in je leven ervaart. Etc. Het is dan ook verstandig, als je bij jezelf een dergelijke houding bemerkt, met deze gedachte de stijd aan te gaan. Zodat je tot een gezonde kijk op je situatie komt. En je leert deze situatie te accepteren.

Mensen met een persoonlijkheidsstoornis, maar ook mensen met psychische problemen van andere aard hebben een enorm probleem als je voorstelt situaties te aanvaarden. Bijvoorbeeld dat ze sociaal gezien problemen hebben en er tegen vechten, met als gevolg dat elke sociale situatie (famliebezoek, feestjes) een opgave worden. Het MOET goed gaan. En dus gaat het meestal fout. Juist door zichzelf volledig te accepteren, zou men op een ontspannen wijze naar dezelfde gelegenheden gaan en de kans dat het goed gaat is veel groter. Als het mis gaat enmen toch gespannen wordt of uit de bocht vliegt (felle reactie), dan is men daar ook minder veroordelend over naar zichzelf. Etc.

Ik kan me goed voorstellen dat een dergelijk voorstel bij mensen met een vorm van kaalheid/haaruitval al even hard steigeren als ik voorstel te accepteren. "Acceptatie" wordt als "opgeven" gezien. Maar dat is het niet. Acceptatie wil zeggen dat je aanvaardt wat reeel is of reeel kan worden. Dat je daar dus niet of veel minder bezorgd over bent. En dat je verder gaat met het proberen van het veranderen van je situatie. Niet krampachtig, maar rustig. Iemand met een psychisch probleem doet dat dus met therpapie en soms/vaak ook medicatie. Mensen met haaruitval gaan dus niet stoppen met hun medicatie, maar op een ontspannen manier ermee om en hebben dat via therapie geleerd. Of je komt zelf tot een realisatie zonder hulp, kan ook. De nadruk komt veel minder te liggen op wat "fout gaat" of "zorgwekkend is". Je leven ziet er rooskleuriger uit.

Acceptatie is volgens sommigen "wel erg makkelijk". Ik denk/weet dat acceptatie vaak heel erg moeilijk is. Zeker op punten die erg pijnlijk zijn. Vandaar dus mijn tip voor degene die zich aangesproken voelt of zich herkent: overweeg een bezoek aan een psycholoog als je obesessief hiermee omgaat of veel va je levensgeluk laat afhangen van het al dan niet hebben van haar.

[Ambo]

Inderdaad zijn velen hier obsessief bezig.

Maar vaak zien die geen heil omdat ze kort door de bocht zeggen dat ze daar hun haar niet terug krijgen...

[Jorginho]

Oorspronkelijk geplaatst door Ambo

Inderdaad zijn velen hier obsessief bezig.

Maar vaak zien die geen heil omdat ze kort door de bocht zeggen dat ze daar hun haar niet terug krijgen...

Dat denk ik ook. Deze houding garandeert je geen haar en laat zien dat, als je zo denkt EN obsessief bezig bent, je een enorme kuil voor jezelf aan het graven bent. Als het niet lukt of steeds verder vermindert ondanks al je inspanningen....Wat dan? Heb je wel een beeld van hoe/wat goed genoeg is, wat haalbaar is en wat niet? Iets dergelijks zie je in elk geval bij mensen met plastische chirurgie. Een bepaalde groep accepteert simpelweg het ouder worden niet. Hier helpt geen plastische chirurgie tegen. Als ze geld hebben, dan blijven ze dus verbouwen. Eindeloos. Het is nooit goed genoeg. Etc.

[Hanna]

Oorspronkelijk geplaatst door Jorginho

Als het niet lukt of steeds verder vermindert ondanks al je inspanningen....Wat dan?

Dan neem je een pruik. Net zoals je een kunstgebit neemt als dat nodig is.
Ik weiger het te accepteren. Noem mij maar een psychisch wrak, maar ik ga echt niet zonder pruik de straat op.

[Jorginho]

Oorspronkelijk geplaatst door Hanna

Dan neem je een pruik. Net zoals je een kunstgebit neemt als dat nodig is.
Ik weiger het te accepteren. Noem mij maar een psychisch wrak, maar ik ga echt niet zonder pruik de straat op.

Ik geloof niet dat ergens een oordeel uit heb gesproken noch dat ik zeg dat iemand maar kaal over straat moet als ie tevreden is met een pruik. Dat bedoelde ik ook zeker niet. Accepteer je je pruik en ben je tevreden met je situatie: dat is precies wat ik bedoelde met een gezonde houding!

[Hanna]

Een pruik dragen is iets anders dan tevreden zijn met de situatie; ik heb veel liever mijn eigen haar terug en ik vind dat een mens de hoop nooit moet verliezen.

[Tibetaan]

Bedankt voor je leuke stuk.
Ieder z'n eigen oplossing op z'n eigen moment

[Jorginho]

Oorspronkelijk geplaatst door Hanna

Een pruik dragen is iets anders dan tevreden zijn met de situatie; ik heb veel liever mijn eigen haar terug en ik vind dat een mens de hoop nooit moet verliezen.

Er is altijd hoop. Weinig problemen met hoop, wanhoop is een ander verhaal. Dat komt meer in de richting waarik op doel.

[Tibetaan]

Wanneer is iets hoop en wanneer wanhoop? Zeker in deze scene, waar om de paar maanden weer een nieuw middel opduikt.

[Jorginho]

Oorspronkelijk geplaatst door Tibetaan

Wanneer is iets hoop en wanneer wanhoop? Zeker in deze scene, waar om de paar maanden weer een nieuw middel opduikt.

Dat heeft met de situatie niet veel te maken. Er zijn denk ik duidelijk omschrijvingen voor beide termen. Hoe je met de situatie omgaat zou idealiter onafhankelijk van ontwikkelingen in de toekomst moeten zijn. Dat zal niet voor heel velen haalbaar zijn, ook voor mij niet op bepaalde punten in mijn leven. Een speelbal worden hiervan, zoals "tussen hoop en vrees in", raakt duidelijk wel aan mijn punt om een psycholoog in de arm te nemen.

Dat geldt niet alleen voor iets dat lichamelijk gezien geen ziekte is, maar ook (zeker!) voor mensen met zelfs terminale ziekten. Daarvoor is het ook niet erg verstandig de hele gemoedtoestand af te laten hangen van doorbraken in de wetenschap. Het spreekt voor zich dat mensen in die situatie zich hiermee in een bepaalde mate bezig houden en ook bij nieuwe berichten wat meer hoop zullen koesteren, maar als je er constant mee bezig bent raakt het hier en nu wel uit het vizier. Dat is vaak het gevolg van dit soort zoekgedrag, dat naar het obsessieve neigt of het is: er is geen "nu". Men kijkt om naar hoe mooi het was en hoe het morgen zou moeten zijn. Door hier onafhankelijker van te worden, kun je je richten en genieten van het nu.

Veel mensen met psychische problemen zitten in dit schuitje: ze leven niet in het nu. Vaak is morgen onzeker en angstig en wil men er controle over hebben in plaats dat men ermee om wil gaan, zonder (absolute) controle.
Voor kaalheid en haaruitval geldt dit in grote lijnen ook: je hebt er geen enkele controle over en probeert die uit alle macht via middeltjes te krijgen. Ik denk dat er een hoop zijn die daarmee de controle over hun leven op zich verliezen, alsmede een reeele kijk op hun leven als totaal. Er schijnt alleen maar haartuival en kaalheid te bestaan en dat "kaal zijn" betekent "niet genieten", "vreselijk", "onuitstaanbaar" etc.. Allemaal de zaken die cognitief therapeuten behandelen, ongeacht de reden (kaalheid, terminale ziekte, angststoornissen etc.).

[Tibetaan]

Helemaal mee eens. Toch denk ik dat dit forum vooral bedoelt is voor mensen die dat juist niet willen

Soms lijkt het ook alsof sommige mensen een soort band met een klacht of probleem opbouwen. En -hoe gek het ook klinkt- ze die band niet kwijt willen, omdat het inmiddels zoiets groots van hun identiteit is geworden..

[Jorginho]

Oorspronkelijk geplaatst door Tibetaan

Helemaal mee eens. Toch denk ik dat dit forum vooral bedoelt is voor mensen die dat juist niet willen

Ik denk dat dergelijke fora zich zo onwikkelen. De disclaimer onder de kop vermeldt "support" site. Lijkt me dat support met name het geestelijke deel (steun etc) benadrukt? Het ontwikkelt zich hier (nogmaals: ik heb niet heel de site gelezen dus kan het echt mis hebben) inderdaad tot het elkaar wijzen op hetzij resultaten, hetzij nieuwe middelen en aanverwante zaken. Op zich is daar niks mis mee natuurlijk, er zijn gelukkig middelen die in elk geval bij een behoorlijke groep werken, maar wel vaak deels. Het is ook niet voor iedereen financieel haalbaar, dat ben ik ook hier wel tegengekomen....Maar de geestelijke nood, die bekend is onder deze groep mensen, daar zie ik maar heel weingi support voor in de zin dat als die erg hoog is je een ander middel hebt: een deskundige, zoals psycholoog etc.

Aangezien er volksstammen zijn die geen enkel probleem (meer) hebben met hun haaruitval en een gelukkig leven leiden, zit er wel degelijk een oplossing in hoe je denkt over dit probleem. Hoe maak je het een verschijnsel dat bij je hoort of dat je nu eenmaal hebt, waar je graag van af zou komen, maar niet meer een probleem?

Niet iedereen die hier schrijft heeft er last van en daar richt ik me ook niet toe, ik richt me tot de mensen die haaruitval en kaalheid als een smet op hun bestaan ervaren waar ze maar heel moeilijk mee om kunnen gaan en bij wie de zoektocht naar middelen die het oplossen heel hun leven bepaalt. Die slechts gelukkig kunnen zijn als ze hun haar weer terughebben.

[Ambo]

Oorspronkelijk geplaatst door Jorginho

Ik denk dat dergelijke fora zich zo onwikkelen. De disclaimer onder de kop vermeldt "support" site. Lijkt me dat support met name het geestelijke deel (steun etc) benadrukt? Het ontwikkelt zich hier (nogmaals: ik heb niet heel de site gelezen dus kan het echt mis hebben) inderdaad tot het elkaar wijzen op hetzij resultaten, hetzij nieuwe middelen en aanverwante zaken. Op zich is daar niks mis mee natuurlijk, er zijn gelukkig middelen die in elk geval bij een behoorlijke groep werken, maar wel vaak deels. Het is ook niet voor iedereen financieel haalbaar, dat ben ik ook hier wel tegengekomen....Maar de geestelijke nood, die bekend is onder deze groep mensen, daar zie ik maar heel weingi support voor in de zin dat als die erg hoog is je een ander middel hebt: een deskundige, zoals psycholoog etc.

Aangezien er volksstammen zijn die geen enkel probleem (meer) hebben met hun haaruitval en een gelukkig leven leiden, zit er wel degelijk een oplossing in hoe je denkt over dit probleem. Hoe maak je het een verschijnsel dat bij je hoort of dat je nu eenmaal hebt, waar je graag van af zou komen, maar niet meer een probleem?

Niet iedereen die hier schrijft heeft er last van en daar richt ik me ook niet toe, ik richt me tot de mensen die haaruitval en kaalheid als een smet op hun bestaan ervaren waar ze maar heel moeilijk mee om kunnen gaan en bij wie de zoektocht naar middelen die het oplossen heel hun leven bepaalt. Die slechts gelukkig kunnen zijn als ze hun haar weer terughebben.

Wederom woorden waarbij ik me helemaal aan kan sluiten.

Heb er zelf ook jarenlang wakker van gelegen en beheerste mijn leven volkomen (vanaf mijn twintigste). Daarnaast zat ik toen sowieso niet sterk in mijn vel, en dat beïnvloedde het nog meer bij mij.

Laatste vijf jaar ging het beter, maar helemaal happy was ik er ook niet mee.

In 2009 mijn vierde haartransplantatie laten doen, nog verre van tevreden met mijn coupe die ik daarna had. Daarna micro hair tattoo ontdekt en kijk nu graag in elke spiegel die ik tegenkom...

Maar wat ik anderen mee wil geven: tob niet jarenlang zoals ik met je haaruitval. Probeer inderdaad NU te genieten van het leven!!

[mlsbutt]

brigado Jorginho

Mooie verslagen en kijk op een aantal zaken aangaande de haren en de psyche.

[Hanna]

Oorspronkelijk geplaatst door Jorginho

Aangezien er volksstammen zijn die geen enkel probleem (meer) hebben met hun haaruitval en een gelukkig leven leiden...etc.etc.

Ik krijg toch sterk de indruk dat je alleen maar schrijft over AGA bij mannen, waarbij notabene mannen met AGA het in onze maatschappij echt niet zo zwaar hebben als vrouwen met AGA.
En dan heb ik 't nog niet eens over de leden met areata universalis en totalis, dus met tevens verlies van wenkbrauwen en wimpers.
En ook nog niet over het tegendeel: leden die over het hele lichaam zwaar behaard zijn, inclusief het gezicht; voor mannen niet leuk, voor vrouwen een hel.