Esteworld haartransplantatie (3700 grafts + ACELL)

[BigBeardRoffa]

TL;DR; indien je hierop hebt geklikt omdat je je afvraagt of Esteworld de juiste keuze is voor jou; het antwoord is een volmondige JA! En lees hieronder vooral verder om te weten waarom!

Hi allen!

Ik zal mijzelf eerst even kort voorstellen. Ik ben Rutger, inmiddels 30 jaar. Heb een leuke baan, een prachtige vrouw en dochter.. en binnenkort ook weer een volle bos haar (fingers crossed)!

Zoals de titel al doet vermoeden; ook ik ben gevoelig voor haaruitval. De eerste keer dat iemand het opmerkte was ik ongeveer 20 a 21 jaar; ik bukte voorover en iemand uit mijn vriendengroep zei me dat mijn haar achterop toch wat dunner werd. Niet kort daarna zei mijn kapster hetzelfde. Maar gelukkig duurde het nog even voordat ik echt kaler begon te worden en heb ik mijn wilde haren gedurende mijn early twenties kunnen verliezen met een volle kop haar (pun intended).

Ongeveer drie jaar geleden begon de haaruitval echter wat harder te gaan en op te vallen. Met name voorop werd mijn haar steeds dunner. In real life viel het nog niet super erg op, maar zodra ik foto’s terug zag was het wel even schrikken. Het heeft me gelukkig nooit heel erg dwars gezeten, maar ik heb sindsdien wel vaak geroepen dat ik er OOIT wat aan zou doen.

En OOIT is inmiddels vier weken geleden. Coen, mijn werkgever en een aantal jaartjes ouder, begon zich wel erg te storen aan zijn eigen haaruitval en daarbij behorende inhammen. Met de leeftijd ging dat proces natuurlijk steeds harder. Via via kwam hij uiteindelijk terecht bij Esteworld. Ondertussen hadden wij er al een paar keer over gesproken, en opperde Coen om het avontuur samen aan te gaan. Na in eerste instantie een afwijzing per mail gehad te hebben n.a.v. de foto’s die ik had doorgestuurd (advies was nog even te wachten gezien mijn leeftijd) ben ik toch meegegaan naar Coen zijn intake. Daar hadden we een gesprek met Joren, die bij zijn intake toevalligerwijs vijf jaar geleden hetzelfde advies als mij had gekregen. En dan zeggen ze dat het lot niet bestaat!

Na de prettige en super duidelijke uitleg van Joren wist ik eigenlijk diezelfde avond al wat ik ging doen. Het welbekende ‘nachtje’ dat wij vaak nodig hebben om over grote beslissingen te slapen was in dit geval overbodig; ik ging er vol voor. Zoals ik al zei heb ik gelukkig nooit last gehad van het kaal worden (onzekerheid o.i.d.). Maar als ik moet kiezen tussen haar of geen haar is de keuze makkelijk. En ik was nu eindelijk in de positie om deze keuze te maken. Iets waar ik nog steeds heel erg dankbaar voor ben!

30 april was het dan zover. Ik werd opgehaald door Coen en zijn vader, waarna hij ons bij Schiphol afzette. Na een vlotte incheck, een paar kopjes koffie en een lekker broodje, zaten we voor we het wisten al weer in het vliegtuig. Daar troffen we een man, die ook een behandeling had laten doen bij een andere kliniek. Volgens meneer hadden wij 1) veel te veel betaald, 2) was het een horror behandeling, 3) deed het enorm veel pijn en 4) zouden ze ons bij Esteworld vanalles gaan aansmeren. Spoiler alert; bovenstaande punten zijn NIET waar. Iets met goedkoop is duurkoop!

Eenmaal in Istanboel aangekomen werden we opgehaald door een van de vele chauffeurs van Esteworld. Een hele vriendelijke man, met een super net busje, die ons tot drie keer aan toe een flesje water aanbood omdat wij moesten wachten op een 3e passagier. Nadat onze mede lotgenoot (ook kalend) eindelijk was aangekomen (vlucht had vertraging) reden we naar het hotel. Alledrie waren wij onder de indruk van het hotel. Het gebouw was groot en imposant, alles zag er nog nieuw en netjes uit en de kamers waren erg mooi. En hier begint eigenlijk het voornaamste wat ik tot dusver van dit proces heb geleerd..

.. ik doe bijna nooit wat voor mijzelf. Ik heb er sowieso moeite mee om geld aan mijzelf uit te geven. Ik hou wel van mooie spullen, maar ik koop dan liever wat moois voor de lieve mensen om mij heen. De meeste spullen die ik heb, heb ik dan ook gekregen van diezelfde mensen. Zo is dat cirkeltje dan ook weer rond. Maar ik doe dus niet veel voor mijzelf. Eenmaal in het hotel aangekomen besefte ik ook dat dit de eerste keer in de afgelopen vijf jaar was dat ik meer dan een nacht zonder mijn vrouw zou zijn. Ook ben ik sinds de geboorte van mijn dochter nooit meer dan een dag zonder haar geweest. En ik ben daar trots op, begrijp me niet verkeerd. Maar dit proces heeft mij geleerd hoe belangrijk het is om ook aan jezelf te denken en soms wat voor jezelf te doen. Dat geeft zo veel energie.

De volgende dag was het moment daar; de behandeling. Wij werden weer met zijn drietjes opgehaald en wisten niet wat ons te wachten stond. Je hebt natuurlijk vooraf veelvuldig informatie gekregen van Esteworld, je zoekt verhalen online, maar toch blijft het allemaal nieuw en spannend. Met trillende beentjes (bij wijze van spreken) zaten wij in de bus richting de kliniek. Eenmaal daar aangekomen werden onze zorgen gelijk ontnomen. Wij werden afgezet bij een super mooi gebouw, waar wij door de vriendelijke staf werden verwelkomt. Ik zal m.b.t. de behandeling niet stap voor stap alles uitlichten (indien daar wel behoefte naar is laat het vooral weten) maar ik heb de behandeling niet als vervelend ervaren. Ik heb weinig tot geen pijn gevoeld, alle stafleden zijn ontzettend open en vriendelijk en zodra ik voor het eerst in de spiegel keek kon ik al een beetje zien wat mijn nieuwe haarlijn zou zijn. En ik moet zeggen; die kerel in de spiegel zag er goed uit!

Wij bleven nog een dag in Turkije voor de nazorg, waarna wij de dag daarop weer naar huis vlogen. In de eerste week heb ik weinig problemen ervaren. Ja, je hoofd is erg gevoelig. Ook niet gek als je beseft wat er eigenlijk allemaal is gebeurd. Dat heb ik misschien wel onderschat; het is en blijft natuurlijk een chirurgische ingreep. Ook het slapen is ietwat onhandig met het nekkussen en het rechtop slapen de eerste paar nachten. En je loopt natuurlijk de eerste tien dagen met korstjes op je hoofd, wat er een beetje gek uitziet en af en toe ook gek voelt. Zo had ik de hele tijd het idee dat ik met een helm rondliep.

Tien dagen na de behandeling mochten we de laatste wassing doen, waarna al goed te zien was dat ik veel meer haar heb dan voorheen. Wel duurt het natuurlijk even voordat het eindresultaat echt zichtbaar is; dat kan zelfs 7 tot 14 maanden duren.

Inmiddels zijn we vier weken verder en zit ik in de ‘ugly duckling’ fase. De getransplanteerde haartjes beginnen uit te vallen en ook de bestaande haren vallen her en der uit. Ik kan mijn hoofd momenteel het best omschrijven als een lolly die op het tapijt is gevallen, waarna er haren aan blijven plakken. Of een kuiken. Beiden niet echt een look waar je bewust voor gaat.

Een haartransplantatie is een proces; de behandeling is slechts een onderdeel hiervan. De komende maanden zal ik nog veel fases doorgaan, om uiteindelijk (hopelijk) tot een mooi resultaat te komen. Gaandeweg zal ik ook alle handvaten aanpakken om het proces te bevorderen. Indien jullie geïnteresseerd zijn zal ik wat van deze handvaten en mijn ervaringen daarmee delen. Zo heb ik toevallig morgen een mesotherapiebehandeling staan. Nog even en ik word een echte ‘hairfluencer’ (indien deze term nog niet bestaat eis ik de eer voor het bedenken hiervan bij deze op).

Wat ik iedereen die dit leest mee wil geven; ben je kalend, heb je liever wél haar en heb je het geld om er wat aan te doen (blijft natuurlijk best een uitgave) wacht dan niet langer! Als ik iets heb geleerd, is het dat het belangrijk is om ook dingen voor jezelf te doen. Dit geld niet alleen voor een haartransplantatie maar voor alles in het leven. Wacht niet, ga je dromen achterna en zoek jouw geluk. Want dat verdient iedereen!

Mochten jullie meer vragen hebben hoor ik het graag. Laat het vooral ook weten als jullie het leuk zouden vinden een update te krijgen over een paar maanden. Foto’s kunnen natuurlijk ook. Dat doe ik met alle liefde!

Ik hoop dat ik (de schrijver) jou (de lezer) een beetje op weg heb kunnen helpen in het maken van je beslissing. En mochten wij elkaar niet spreken; ik wens je al het goede toe met alles wat je nog gaat doen of ondernemen in je leven! Het juiste moment is NU!

[mickfoley]

Oorspronkelijk geplaatst door BigBeardRoffa

TL;DR; indien je hierop hebt geklikt omdat je je afvraagt of Esteworld de juiste keuze is voor jou; het antwoord is een volmondige JA! En lees hieronder vooral verder!

Hi allen!

Ik zal mijzelf eerst even kort voorstellen. Ik ben Rutger, inmiddels 30 jaar. Heb een leuke baan, een prachtige vrouw en dochter.. en binnenkort ook weer een volle bos haar (fingers crossed)!

Zoals de titel al doet vermoeden; ook ik ben gevoelig voor haaruitval. De eerste keer dat iemand het opmerkte was ik ongeveer 20 a 21 jaar; ik bukte voorover en iemand uit mijn vriendengroep zei me dat mijn haar achterop toch wat dunner werd. Niet kort daarna zei mijn kapster hetzelfde. Maar gelukkig duurde het nog even voordat ik echt kaler begon te worden en heb ik mijn wilde haren gedurende mijn early twenties kunnen verliezen met een volle kop haar (pun intended).

Ongeveer drie jaar geleden begon de haaruitval echter wat harder te gaan en op te vallen. Met name voorop werd mijn haar steeds dunner. In real life viel het nog niet super erg op, maar zodra ik foto’s terug zag was het wel even schrikken. Het heeft me gelukkig nooit heel erg dwars gezeten, maar ik heb sindsdien wel vaak geroepen dat ik er OOIT wat aan zou doen.

En OOIT is inmiddels vier weken geleden. Coen, mijn werkgever en een aantal jaartjes ouder, begon zich wel erg te storen aan zijn eigen haaruitval en daarbij behorende inhammen. Met de leeftijd ging dat proces natuurlijk steeds harder. Via via kwam hij uiteindelijk terecht bij Esteworld. Ondertussen hadden wij er al een paar keer over gesproken, en opperde Coen om het avontuur samen aan te gaan. Na in eerste instantie een afwijzing per mail gehad te hebben n.a.v. de foto’s die ik had doorgestuurd (advies was nog even te wachten gezien mijn leeftijd) ben ik toch meegegaan naar Coen zijn intake. Daar hadden we een gesprek met Joren, die bij zijn intake toevalligerwijs vijf jaar geleden hetzelfde advies als mij had gekregen. En dan zeggen ze dat het lot niet bestaat!

Na de prettige en super duidelijke uitleg van Joren wist ik eigenlijk diezelfde avond al wat ik ging doen. Het welbekende ‘nachtje’ dat wij vaak nodig hebben om over grote beslissingen te slapen was in dit geval overbodig; ik ging er vol voor. Zoals ik al zei heb ik gelukkig nooit last gehad van het kaal worden (onzekerheid o.i.d.). Maar als ik moet kiezen tussen haar of geen haar is de keuze makkelijk. En ik was nu eindelijk in de positie om deze keuze te maken. Iets waar ik nog steeds heel erg dankbaar voor ben!

30 april was het dan zover. Ik werd opgehaald door Coen en zijn vader, waarna hij ons bij Schiphol afzette. Na een vlotte incheck, een paar kopjes koffie en een lekker broodje, zaten we voor we het wisten al weer in het vliegtuig. Daar troffen we een man, die ook een behandeling had laten doen bij een andere kliniek. Volgens meneer hadden wij 1) veel te veel betaald, 2) was het een horror behandeling, 3) deed het enorm veel pijn en 4) zouden ze ons bij Esteworld vanalles gaan aansmeren. Spoiler alert; bovenstaande punten zijn NIET waar. Iets met goedkoop is duurkoop!

Eenmaal in Istanboel aangekomen werden we opgehaald door een van de vele chauffeurs van Esteworld. Een hele vriendelijke man, met een super net busje, die ons tot drie keer aan toe een flesje water aanbood omdat wij moesten wachten op een 3e passagier. Nadat onze mede lotgenoot (ook kalend) eindelijk was aangekomen (vlucht had vertraging) reden we naar het hotel. Alledrie waren wij onder de indruk van het hotel. Het gebouw was groot en imposant, alles zag er nog nieuw en netjes uit en de kamers waren erg mooi. En hier begint eigenlijk het voornaamste wat ik tot dusver van dit proces heb geleerd..

.. ik doe bijna nooit wat voor mijzelf. Ik heb er sowieso moeite mee om geld aan mijzelf uit te geven. Ik hou wel van mooie spullen, maar ik koop dan liever wat moois voor de lieve mensen om mij heen. De meeste spullen die ik heb, heb ik dan ook gekregen van diezelfde mensen. Zo is dat cirkeltje dan ook weer rond. Maar ik doe dus niet veel voor mijzelf. Eenmaal in het hotel aangekomen besefte ik ook dat dit de eerste keer was in vijf jaar was dat ik meer dan een nacht zonder mijn vrouw zou zijn. Ook ben ik sinds de geboorte van mijn dochter nooit meer dan een dag zonder haar geweest. En ik ben daar trots op, begrijp me niet verkeerd. Maar dit proces heeft mij geleerd hoe belangrijk het is om ook aan jezelf te denken en soms wat voor jezelf te doen. Dat geeft zo veel energie.

1 mei was het dan zover; de behandeling. Wij werden weer met zijn drietjes opgehaald en wisten niet wat ons te wachten stond. Je hebt natuurlijk vooraf veelvuldig informatie gekregen van Esteworld, je zoekt verhalen online, maar toch blijft het allemaal nieuw en spannend. Met trillende beentjes (bij wijze van spreken) zaten wij in de bus richting de kliniek. Eenmaal daar aangekomen werden onze zorgen gelijk ontnomen. Wij werden afgezet bij een super mooi gebouw, waar wij door de vriendelijke staf werden verwelkomt. Ik zal m.b.t. de behandeling niet stap voor stap alles uitlichten (indien daar wel behoefte naar is laat het vooral weten) maar ik heb de behandeling niet als vervelend ervaren. Ik heb weinig tot geen pijn gevoeld, alle stafleden zijn ontzettend open en vriendelijk en zodra ik voor het eerst in de spiegel keek kon ik al een beetje zien wat mijn nieuwe haarlijn zou zijn. En ik moet zeggen; die kerel in de spiegel zag er goed uit! .

Wij bleven nog een dag in Turkije voor de nazorg, waarna wij de dag daarop weer naar huis vlogen. In de eerste week heb ik weinig problemen ervaren. Ja, je hoofd is erg gevoelig. Ook niet gek als je beseft wat er eigenlijk allemaal is gebeurd. Dat heb ik misschien wel onderschat; het is en blijft natuurlijk een chirurgische ingreep. Ook het slapen is ietwat onhandig met het nekkussen en het rechtop slapen de eerste paar nachten. En je loopt natuurlijk de eerste tien dagen met korstjes op je hoofd, wat er een beetje gek uitziet en af en toe ook gek voelt. Zo had ik de hele tijd het idee dat ik met een helm rondliep.

Tien dagen na de behandeling mochten we de laatste wassing doen, waarna al goed te zien was dat ik veel meer haar heb dan voorheen. Wel duurt het natuurlijk even voordat het eindresultaat echt zichtbaar is; dat kan zelfs 7 tot 14 maanden duren.

Inmiddels zijn we vier weken verder en zit ik in de ‘ugly duckling’ fase. De getransplanteerde haartjes beginnen uit te vallen en ook de bestaande haren vallen her en der uit. Ik mijn hoofd momenteel het best omschrijven als een lolly die op het tapijt is gevallen, waarna er haren aan blijven plakken. Of een kuiken. Beiden niet echt een look waar je bewust voor gaat.

Een haartransplantatie is een proces; de behandeling is slechts een onderdeel hiervan. De komende maanden zal ik nog veel fasen doorgaan, om uiteindelijk (hopelijk) tot een mooi resultaat te komen. Gaandeweg zal ik ook alle handvaten aanpakken het proces te bevorderen. Indien jullie geïnteresseerd zijn zal ik wat van deze handvaten en mijn ervaringen daarmee delen. Zo heb ik toevallig morgen een mesotherapiebehandeling staan. Nog even en ik word een echte ‘hairfluencer’ (indien deze term nog niet bestaat eis ik de eer voor het bedenken hiervan bij deze op).

Wat ik iedereen die dit leest mee wil geven; ben je kalend, heb je liever wél haar en heb je het geld om er wat aan te doen (blijft natuurlijk best een uitgave) wacht dan niet langer! Als ik iets heb geleerd, is het dat het belangrijk is om ook dingen voor jezelf te doen. Dit geld niet alleen voor een haartransplantatie maar voor alles in het leven. Wacht niet, ga je dromen achterna en zoek jouw geluk. Want dat verdient iedereen!

Mochten jullie meer vragen hebben hoor ik het graag. Laat het vooral ook weten als jullie het leuk zouden vinden een update te krijgen over een paar maanden. Foto’s kunnen natuurlijk ook. Dat doe ik met alle liefde!

Ik hoop dat ik (de schrijver) jou (de lezer) een beetje op weg heb kunnen helpen in het maken van je beslissing. en mochten wij elkaar niet spreken; ik wens je al het goede toe met alles wat je nog gaat doen of ondernemen in je leven! Het juiste moment is NU!

Het is inderdaad gebruikelijk foto's toe te voegen.

[DeJong]

Moet zeggen dat het heel leuk geschreven is. Foto's zou fijn zijn dat geeft het wat meer body.

[SanderWalraven]

Fotos😂🤝

[BigBeardRoffa]

Oorspronkelijk geplaatst door mickfoley

Het is inderdaad gebruikelijk foto's toe te voegen.

Dat dacht ik al.. ga zo gelijk even foto's toevoegen!

[BigBeardRoffa]

Oorspronkelijk geplaatst door DeJong

Moet zeggen dat het heel leuk geschreven is. Foto's zou fijn zijn dat geeft het wat meer body.

Dankjewel! Foto's volgen zo! Nog een beetje aan het uitvogelen hoe het allemaal werkt hier..

[BigBeardRoffa]

Oorspronkelijk geplaatst door SanderWalraven

Fotos😂🤝

Drie maal scheepsrecht haha. Ik voeg zo wat foto's toe!

[BigBeardRoffa]

Onderstaand 5 foto's (max van wat is toegestaan).

1e foto is van 13 april. Daar kan je goed zien hoe mijn haar er uit zag. Op deze is het nog wel oké.

2e foto is ook van 13 april. Hier kan je al beter zien wat de lichtinval met mijn haar doet. Foto's waren voor mijn moeder die 'het niet nodig vond'. Nou; zoals je op deze foto kan zien dus wél mam!

3e foto is net voor de ingreep. Moet eerlijk zeggen dat ik kaal nog niet eens zo erg vond als dat ik voorheen had verwacht.

4e foto is van 2 mei; de dag na de ingreep.

5e foto is van 6 mei; nét geen week na de ingreep. Was hier nog ontzettend benieuwd wat er onderuit zou komen!

[BigBeardRoffa]

1e foto is van 11 mei. Dat was de eerste dag na de laatste wassing. Nagenoeg alle korstjes waren er af; wat een heerlijk gevoel was dat zeg.

2e foto is van 14 mei. Hier was ik echt super happy en vol goede moed dat ik geen last zou krijgen van shock loss..

3e foto is van 23 mei. En ja hoor.. ik lijk last te hebben van shock loss!

4e foto is van vandaag (5 juni). Heb inmiddels mijn eerste mesotherapie achter de rug (nu een weekje geleden). Heb niet het idee dat er nog veel uitvalt, maar het ziet er wel ontzettend sullig uit; al helemaal nu het wat langer begint te worden. Als je tegenover mij zit met een bepaalde licht inval zie je allemaal sprieten zitten op mijn hoofd. Gelukkig is het zomer en kom ik er mee weg wat vaker een petje te dragen!

[BigBeardRoffa]

Dus! Wat is jullie, inmiddels ervaren, mening? Ziet het er tot dusver goed uit? Is naar jullie idee de ingreep goed gegaan? Heb er zelf overigens geen twijfels over hoor; heb 1) vertrouwen in Esteworld en 2) ben me er heel erg bewust van dat dit een proces is.

Hebben jullie ervaring met shock loss? Iemand misschien tips?

[Limbo]

Ziet er goed uit. En vertrouwd want het is rood. Over 4 maanden zullen de nieuwe haartjes uitkomen. Weinigen hebben geen shockloss. So far so good dus.

[BigBeardRoffa]

Oorspronkelijk geplaatst door Limbo

Ziet er goed uit. En vertrouwd want het is rood. Over 4 maanden zullen de nieuwe haartjes uitkomen. Weinigen hebben geen shockloss. So far so good dus.

Thanks! Weet jij toevallig of er dingen zijn die je kan doen om het proces te versnellen? Zijn er middelen die je zelf dagelijks gebruikt?

Ben zo benieuwd hoe het er eind dit jaar bij staat.. kan echt niet wachten!

[Limbo]

Oorspronkelijk geplaatst door BigBeardRoffa

Thanks! Weet jij toevallig of er dingen zijn die je kan doen om het proces te versnellen? Zijn er middelen die je zelf dagelijks gebruikt?

Ben zo benieuwd hoe het er eind dit jaar bij staat.. kan echt niet wachten!

Nee. Afgezien van die vitaminenbehandeling zou ik niet weten wat je nog kunt doen. De natuur moet zijn werk doen, dat kost tijd.

[Mkroees]

Ziet er goed uit! Ik ga je volgen. Zitten ongeveer in dezelfde periode, dus dat is wel leuk!

[BigBeardRoffa]

Oorspronkelijk geplaatst door Limbo

Nee. Afgezien van die vitaminenbehandeling zou ik niet weten wat je nog kunt doen. De natuur moet zijn werk doen, dat kost tijd.

Thanks voor je input! Geduld is inderdaad een schone zaak!