help

[sweet26]

wauw , wat is het moeilijk om te beginnen, maar allereerst hoi dit is mijn allereerste keer op dit forum, omdat ik me zo hulpeloos voel, om meteen maar met de deur in huis te vallen... ik heb sinds mijn 8e al dat ik mijn haren uit mijn hoofd trek. het is nooit gestopt en van kwaad naar erger gegaan, heb ook een paar jaar een drugsverslaving gehad , rookte ontzettend veel marihuana (wiet) .
ik verberg mezelf veel, voor alles en iedereen omdat ik een ontzettend grote kale plek boven op mijn hoofd heb, en kan alleen nog maar mijn haar naar achteren dragen in een halve staart, zodat niemand het *hopelijk* ziet.
ben er altijd bang voor dat iemand het ziet, en daarom kom ik al hele lange tijden het liefst niet meer onder de mensen.

ik had drie jaar lang een hele goede relatie een hele lieve vriend, toen dit uit ging verergerde het zo dramatisch dat het niet meer te overzien was, toen raakte ik aan de drugs, en kreeg daarna een paar slechte relaties, ik zocht weer naar liefde maar eindigde in een drugswereld.

uiteindelijk stopte ik met praten, ik kon mezelf niet goed meer uitleggen , verklaren en was vaak op mn hart getrapt.


ook heb ik ernstige acne geleden een jaar lang, alsof alles nog niet genoeg was werd ook mijn gezicht een slagveld van ellende.

ik at slecht en gebruikte veel drugs, waardoor ik extreem veel afviel totdat mn lichaam bijna aan het eind van zn latijn was.
het lijkt wel zelfdestructie. maar dat wil ik niet ik wil weer gelukkig worden

ben naar een hypnotherapeut geweest maar na de eerste behandeling had ik zoiets van dit gaat me niet helpen.

ben al erg lang werkloos, daardoor voel ik me nog ellendiger. het doet me pijn het lijkt alsof alles en iedereen om me heen het goed heeft en ik niet kan doen wat ik wil voel me vreselijk.

heb zoveel foute beslissingen gemaakt dat ik mn beste vriendin ook niet meer mocht zien, en nu ben ik alleen. door al het verdriet doet mijn hele lijf zeer, voel het vaak tot in de topjes van mijn vingers, omdat ik het gevoel heb dat ik een ontzettende mislukkeling ben, en schaam me voor de dingen in mijn verleden. voel me opgesloten in mijn eigen mislukte lichaam.
ik leef een soort kluizenaarsleven.

ik probeer van mijn haren af te blijven, maar de verleiding is te groot, it makes me so sick !!! vaak wil ik mezelf van t leven beroven ik ben bang voor de toekomst
heb nog totaal geen inkomen opgebouwd of iets gespaard ben nu 19 jaar geen mbo diploma in een soort vak of iets ik kan dit niet langer meer zo

[miejefke]

Dag sweet,

Welkom op het forum, hier kan je steun vinden voor je ttm probleem, je hebt echter heel wat andere problemen waarvoor je toch best professionele hulp zoekt. Jou leven op de rails krijgen is wel echt belangrijk voor de aanpak van je ttm.
Misschien zijn er hier leden die je daar beter kunnen bij helpen, maar ik heb nog nooit drugs gebruikt, heb een goede finianciele situatie , maar toch zich ik blijkbaar ook niet goed in mijn vel want anders had ik geen ttm.

Het feit dat je hier je problemen hebt neergeschreven is al een hele stap, het begin van een nieuw en hopelijk ttm vrij leven, ik wens je heel veel succes.

Miejefke

[bolleke]

Dag Sweet,

Zoals Miejefke het al aangaf... je hebt hulp nodig. Het is goed om je zorgen hier eens van je af te schrijven. Maar meer dan luisteren (lezen) kunnen we niet. Maar dàt willen we dan ook doen!
Dus, stort gerust je hart uit, als je dat helpt. Misschien vind je op die weg wel de kracht om professionele hulp te zoeken! Wacht niet tot het te laat is. Probeer ondertussen zoveel mogelijk jezelf onder handen te nemen: begin met structuur en regelmaat... op tijd slapengaan, op tijd opstaan, gezond eten en rustig een beetje bewegen, wandelen, fietsen, naar buiten gaan, mensen opzoeken van het juiste milieu;
Je hebt ongetwijfeld een lange weg te gaan. Maar het feit dat je hier een hulpvraag neerzet, bewijst dat je nog kracht hebt om te vechten!! Komaan meid, gà ervoor!!
Veel sterkte!

[sweet26]

Oorspronkelijk geplaatst door bolleke

Dag Sweet,

Zoals Miejefke het al aangaf... je hebt hulp nodig. Het is goed om je zorgen hier eens van je af te schrijven. Maar meer dan luisteren (lezen) kunnen we niet. Maar dàt willen we dan ook doen!
Dus, stort gerust je hart uit, als je dat helpt. Misschien vind je op die weg wel de kracht om professionele hulp te zoeken! Wacht niet tot het te laat is. Probeer ondertussen zoveel mogelijk jezelf onder handen te nemen: begin met structuur en regelmaat... op tijd slapengaan, op tijd opstaan, gezond eten en rustig een beetje bewegen, wandelen, fietsen, naar buiten gaan, mensen opzoeken van het juiste milieu;
Je hebt ongetwijfeld een lange weg te gaan. Maar het feit dat je hier een hulpvraag neerzet, bewijst dat je nog kracht hebt om te vechten!! Komaan meid, gà ervoor!!
Veel sterkte!

Hoii Miejefke en Bolleke ,

dankjewel voor jullie bericht, put hier weer kracht uit, zal later een langer bericht achter laten, zit nu maar weer binnen met het mooie weer.. kan natuurlijk eigenlijk niet he hahah ,
ik merk dat ik graag slaap de afgelopen weken, telkens wanneer ik wakker wordt begint de depressie, het vreselijke gevoel wat door mn armen en benen heen trekt. ik denk dat ik me eenzaam voel, niet aan het één-zijn kan wennen,. omdat ik altyd een partner om me heen heb gehad, en nu helemaal niemand meer.
De thrich, is op sommige momenten zo verdomd lastig, ik maak nu gebruik van een hoofddoekje op mijn hoofd, langzaam begint mijn haar weer te groeien, wanneer ik het eruit trek zeg ik tegen mezelf ; niet doen ! dit is niet wat je wil waarom doe je jezelf dit aan ! en daar kan ik geen antwoord op geven, dus hou ik mezelf voor dat het een stomme actie is.
ik wil het onder controle houden vanaf nu, achter de computer achter de tv, en in bed zijn "tricky" momenten, dan komt de drang om te trekken.
vanaf vandaag niét meer !
ik ben er klaar mee, ben het zat !
maar het is moeilijker dan gedacht..

[Fleurrr]

Hey Sweet,

Ik vind het jammer dat ook jij hiermee te maken hebt. Je hebt nog meer problemen en 'k hoop dat je hier wat steun kan vinden. Ikzelf ben 19 & ook ik zoek nog altijd uit wat me tegen het haartrekken kan helpen, en onder andere is het om hierover met iemand te kunnen praten. Binnekort kan ik terug naar een gedragspsychologe; hierbij proberen ze dat het gedrag geminderd wordt, en voor mij is het al veel om te weten dat ik er niet alleen voor sta, dat er iemand is die me niet raar bekijkt als ik het al durf te zeggen dat ik mijn eigen haar uittrek. Misschien kan je dat ook is overwegen.. Het is ook al heel goed dat je er bewust mee bezig bent, doe zo voort!

Succes nog !! xxx

[N@tje]

Ik wens je heel veel sterkte ,en ik hoop dat je de drang kan tegen houden,geef niet op in moeilijke momenten...iedere dag dat je het trekken kan laten ...is een meevaller... en laten we zeggen ,wat geweest is is geweest en t is jammer.. maar probeer nu vooral aan je toekomst te werken...

mensen zien niet enkel de buitenzijde...ook het innerlijke telt...

ik heb mij vroeger ook terug getrokken uit de maatschappij....( vooral door de ttm )maar heb mijn stoute schoenen aan getrokken ...en heb hierdoor heel veel nieuwe mensen leren kennen... en die angst is heel veel verminderd...een paar dagen geleden kwam ik hier terug een kijkje nemen na lange tijd en het is deze week al heel goed gelukt ...ik probeer mij er op te concentreren...en als ik het voel aankomen dan begin ik vlug iets anders te doen.

veel succes in de toekomst