Na 1 haar te plukken gelijk een zware terugval!

[Wenkie]

Dag allen,

Het lukt mij weleens om een tijdje trekvrij te blijven. Maar zodra ik 1 haar eruit trek volgen de rest...maar dan ook letterlijk alles. En dan is het na zo'n terugval erg moeilijk om trekvrij te blijven en is de motivatie gezakt tot NUL. Ik wil een terugval beperken, maar merk dat het ontzettend moeilijk is voor mij. Omdat ik denk "ik heb het toch verpest, laat ik het dan maar afmaken". Maar achteraf heb ik spijt en had ik op z'n minst wat haren over willen houden om weer door te gaan en trekvrij te blijven...ERG MOEILIJK is dat.

[sweet26]

Lieve Wenkie,

Ik ken het gevoel , het is moeilijk om er lange tijd vanaf te blijven, eigenlijk zet je jezelf "gevangen" . want je mag het van jezelf niet doen, dus stop je jezelf tijdelijk in een kooitje, maar wanneer je dit lang genoeg hebt gedaan en je geen drang meer hebt, kun je weer uit dat kooitje en eindelijk vrij zijn

Helaas heb ik ook veel terugvallen, en denk ik ook hetzelfde 'het is nu toch al *verkloot* dus waarom het niet afmaken"... maar het is wel... je breekt jezelf nog verder af, en er zal een moment komen dat je eraan zult moeten geloven en het zal moeten stoppen, dus hoe erger we onzelf toetakelen op dit moment hoe moeilijker het wordt onszelf weer op te kunnen bouwen ...

het trekken van wenkbrouw en wimperhaar doe ik niet , ik trek al jaren op de bovenkant van mijn hoofd, dat zijn de haren die mij blijkbaar heel erg boeien ... inmiddels is het al zo erg dat de helft van mijn hoofd kaal is, maar dan ook echt kaal... en kan ik alleen nog maar mijn haar op een hoge staart dragen om het te verbergen.
Jarenlang bang geweest mezelf zo toe te takelen dat er een punt zou komen dat ik het niet meer kon verbergen... en toen die dag daar was, is heel mn wereld inelkaar gestort.

Ook ben ik erachter dat je niet veel begrip van mensen kunt verwachten tenminste , voor wat ik beleefd heb niet, een vriend van me vond het teveel zelfmedelijden . ik wou dat zulke mensen eens een paar maanden in onze schoenen mochten lopen. constant onder drang zichzelf iets aan te doen wat je eigenlijk zelf niet wil... maargoed.
een oplossing, i have no idea , jezelf blijven dwingen het niet te doen...?
Denk dat dat al een groot deel van de oplossing is...
want we kunnen het alleen zelf,
een ander kan dit niet voor ons doen

wat een klote klote iets is deze aandoening,
mijn haat aan trichotillomanie is onmenselijk.

Ik wens je superveel sterkte,
en hoop dat het alweer iets beter gaat ?

en in hoe een erge vorm heb je het? , hoe reageren mensen uit je omgeving ? . mensen op straat die je niet kent ?
ben daar erg benieuwd naar ..
Hope we can talk about this !

Liefs,
26

[Wenkie]

Lieve Sweet26,

Dank voor je reactie! Mijn haat voor trichotillomanie is net zo erg. En daarom zal ik het nooit accepteren. We doen ons iets zelf aan wat we absoluut niet willen en waar wij zo ongelukkig van worden..GEK is dat he!

Wat ik voornamelijk vervelend vind is dat ik iedere dag weer voor de spiegel sta en afhankelijk ben van make-up. Constant maar camoufleren, en niet los gaan in het zwembad, of naar de sauna of een gezichtsbehandeling nemen. Ik word beperkt in dingen waar ik zoveel van kan genieten.

Het gaat op het moment wat beter. Ik ga volgende week op vakantie dus zet mezelf er zo toe om niet te trekken zodat me wenkbrauwen iets kunnen groeien. Op dit moment heb ik wat haar ben ongeveer 1,5 week trekvrij. Voordat ik daadwerkelijk wenkbrauwen heb moet ik 2-3 maanden trekvrij zijn. Mijn wimpers zijn drama...dat lukt me zelden om te laten groeien.

Ik heb nu een aantal keren terugval na terugval achter mekaar gehad en heb iedere keer mezelf weten op te rapen en door te gaan. Iets waar ik eerst enorm veel moeite mee had dus in die zin ben ik wel positief. Hoe vaker ik de draad weer kan oppakken en weer trekvrij te zijn hoe dichter bij een trekvrij leven denk ik maar!

Op sommige momenten heb ik het heel erge trekdrang dat is vaak na een lange tijd trekvrij te zijn. Na een terugval kan ik wel uren achter mekaar haren trekken, nagelsbijten en voel ik me echt brak en depressief. Het lijkt net alsof ik dan in een diep dal zit en het even niet meer weet.

Maar ik hoop dit niet meer mee te maken en de schade te beperken tijdens een terugval i.p.v. alle haren in enkele minuten eruit plukken. BAH wat haat ik dat moment als ik er nu aan terug denk

De mensen in mijn omgeving die vragen dan " Hoezo heb jij geen wimpers?" of waarom teken je je wenkbrauwen, het is veel mooier als je het laat groeien".

De meeste mensen weten het niet eens pas als ik het zelf zeg dan schrikken ze een beetje en reageren van o, dat heb ik nooit opgemerkt. Ik heb donker haar en teken mijn wenkbrauwen heel mooi...ik heb zelfs mensen gehad die graag mijn wenkbrauwen willen hebben en of ikhet voor hun wil tekenen. En voor mijn ogen gebruik ik eyeliner. Dus in eerste oog opslag kan je het haast niet zien.

Het is weleens voorgekomen dat ik op een feestje was en een groep meiden mij telkens gingen aankijken. Ze zaten naast mij dan is het makkelijker te zien dat ik geen wenkbrauwen heb. Op een gegeven moment raakte we aan de praat..en vroegen ze gelijk wat ik had (vervelend)! Ik had het uitgelegd en ze vonden het gek, raar, vreemd! En zaten mij de hele avond aan te kijken. Toen voelde ik me echt heel ongemakkelijk!

Voor de rest heef TTM mijn zelfverzekerheid zwaar aangetast. En ben ik nooit tevreden over mezelf ondanks dat me vriend en me familie zegt dat ik mooi ben en ik weet dat ze het menen en niet uit medelijden zeggen geloof ik het toch niet. Ik blijf mezelf altijd lelijk vinden met TTM.

Hoe gaat het nu met je Sweet26? Lukt het je om een tijd niet te trekken, zo ja, hoe voel je je dan? En wat doe je tegen een terugval?

Ik wens je ongelovelijk veeeeeel sterke en hoop veeeeel trekvrije dagen!!!!

Liefs, Wenkie