help ik ben nieuw

[ankew]

hoi allemaal, ik heb deze site vandaag gevonden en heb me meteen aangemeld en heb wat rondgesurft. na het plaatsen van een aantal reacties, wilde ik mezelf even voorstellen en om hulp roepen, want voor mij hoeft het niet meer. ik vind het leven niet meer leuk.

mijn geschiedenis:
op mijn elfde werd ik het eerst geconfronteerd met mijn probleem, toen ik op mijn harige benen werd gewezen door een meisje bij mij op school. zij vond dat ik mij eigenlijk zou moeten scheren, omdat de haren op mijn benen lang en zwart waren (ze bedoeld het niet slecht, want zij moest haar benen zelf ook scheren). wel werd ik er toen voor het eerst op geattendeerd dat ik een probleem had. daarvoor was ik me daar absoluut niet bewust van.
toen ik naar de middelbare school ging, werd ik me pijnlijk bewust van mijn probleem, want bijna iedereen begon met scheren en vriendjes en zo. dus ik naar mijn moeder. zij (zo onbehaard als het maar kan), verbood me om mij te scheren, omdat ze de gevolgen daarvan bij mijn tante zag. (dit vraagt om opheldering)

een kort intermezzo:
ik ben erfelijk belegd met overbeharing (onder andere), mijn zusje heeft overbeharing (gelukkig niet zo erg als ik) zo ook mijn tante. de overbeharing heb ik gekregen van mijn vaders kant, waar tenminste drie generaties vrouwen zich al voor mij schoren (ik heb het nagevraagd bij mijn grootmoeder). mijn tante, ook overbehaard, scheert zich al sinds haar dertiende en het resultaat zijn vreselijk gehavende benen en onderbuik (komt door een heel gevoelige huid, die ik ook geerft heb). tot zover mijn familiegeschiedenis.

ook van belang om te vermelden is dat de artsen denken dat ik het polycysteus ovarium syndroom heb, maar dat weten ze niet zeker. na vijf jaar onderzoeken, bloedtest en scans van mijn eierstokken zijn ze tot de conclusie gekomen dat er niets mis is met mij. ik moet wel terugkomen wanneer ik kinderen wil, want bij dit syndroom hoort ook een onregelmatige menstuatie (mijn gemiddelde is 4 keer per jaar, klinkt geweldig, is het niet). evenals acne en overgewicht, wat ik dus ook heb.

nu om door te gaan met mijn verhaal, ik mocht mij dus niet scheren, wat ik ook logisch vond na de benen van mijn tante gezien te hebben. wat ik wel mocht was bleken, wat ik ook jaren gedaan heb, ieder week weer. (want er was natuurlijk gymles). gelukkig was mijn beharing toen beperkt tot mijn benen en mijn onderarmen.

toen ik ouder werd, een jaar of 16 was ik toen, begon de beharing erger te worden, ik kreeg ook een snorretje en er begonnen zich haren te ontwikkelen op mijn onderbuik. mijn moeder hoorde via via, over een laserbehandeling, die definitief af zou rekenenen met overbeharing. ik had het geluk dat ik geboren was in een welvarend gezin en het geld was dus aanwezig om die behandelingen te betalen. voor de behandeling moest ik wel mijn benen scheren en dat was dan ook mijn eerste keer. (ik vond het geweldig spannnend, want van de dokter mocht, wat ik van mijn moeder nooit heb gemogen). na vele behandelingen die niets opleverden, begon mijn arts over mijn gezicht, daar zou ze ook wat aan kunnen doen. ik zou dan mijn gezicht moeten scheren en dat wilde ik absoluut niet. maar er werd me beloof dat het niet erger zou worden (dat was mijn grote angst), en dat de behandeling snel aan zou slaan. dus heb ik met lood in mijn schoenen voor het eerst mijn gezicht geschoren (dat was toen nog niet zoveel). daar werd ik toen ook gelaserd. en ik dacht dat laseren op mijn benen pijn deed. ik had het mis. toen mijn gezicht gelaserd werd, met name mijn bovenlip, liepen de tranen over mijn het gezicht. en ik ben iemand die veel kan verdragen, dus dat wil wat zeggen.
na twee jaar van behandelingen die niets opleverden, kwam het hoge woord eruit, ik was te dik. het lag niet aan de behandelingen, maar aan mij.
DAT HADDEN ZE OOK WEL TWEE JAAR EERDER KUNNEN ZEGGEN. nu was mijn probleem verergerd. ik was 18 jaar en had haren op mijn onder en bovenbenen (even behaard als mijn vader), ik had haar op mijn onderbuik, rond mijn tepel (raar genoeg, maar om een tepel), op mijn onderarmen, op mijn bovenarmen, 7 op mijn rug (ik tel ze nog elke week), op mijn grote teen, maar het ergst was dat ik een baard had. ik had haar op mijn kin, wangen, bovenlip en hals. dat heeft mijn hart gebroken.

nadat ik gestopt ben met naar de laserkliniek te gaan en ik naar de universiteit ging, moest er een oplossing worden gezocht voor mijn probleem, want ik kon met mijn gezicht niet naar de unie gaan. maar gelukkig was daar mijn schoonheidspecialiste en zij stelde voor om mijn gezicht te harsen met een nieuw soort hars. dat deed wederom weer verschrikkelijk veel pijn (probeer het maar eens), maar ik was wel 2 weken haarvrij. daar heb ik veel aan gehad. jammergenoeg groeiden mijn haren zo snel dat het gladde er na een week vanaf was. week twee was nog te doen en ik moest mijn haar nog een week laten groeien, omdat ze anders te kort waren om te harsen. maar dat boeide me niet, ik was twee weken haarvrij en kon mijn leven redelijk normaal voortzetten. totdat mijn huid begon op te spelen. ik kreeg steeds meer last van ontstekingen, zo erg dat mijn schoonheidsspecialiste het niet meer verantwoord vond om me te harsen, omdat mijn huid eruit zag als een slagveld.
dat was 4 maanden geleden.

ik heb geprobeerd de haren uit te trekken met een pincet, maar dat ik onbegonnen werk, dus draag ik mijn haren nu los. zo zijn mijn wangen niet te zien, trek ik de haren op mijn kin uit, en smeer ik ontharingscreme op mijn hals (ik gebruik een merk, silx, waar ik geen brandwonden van krijg, joepie (feel the sarcasm)). en gelukkig is het winter, want dan kan ik binnen en buiten met een sjaal rondlopen, met als smoes, dat ik niet verkouden wil worden.

wat ik niet verteld heb is dat ik een maand of acht geleden begonnen ben met een homeopatisch middel (sojapillen of zoiets) en raar maar waar, het begint langzaam aan het werken. ik zie op mijn wangen en op mijn hals al kleine kale plekken verschijnen en hoop dat het resultaat door blijft zetten.

wat niet afdoet aan het feit dat ik mijn leven niet kan leven zoals ik het wil. ik ga niet uit, heb geen vriendje en maak geen lol. dingen die ik wel zou moeten doen op mijn leeftijd. door mijn probleem ben ik heel erg negatief geworden, kijk mensen niet meer aan wanneer ik met ze spreek, kijk omlaag wanneer ik over straat loop (in de hoop dat niemand mijn hals ziet) en schaam me zelfs voor mijn familie (die er nog wel eens opmerkingen over maken, vooral mijn moeder " kind is het niet weer eens tijd om je haren te verwijderen", niet wetend dat dit heel onaangenaam is en toch niets helpt.). en ik ben eigenlijk een heel vrolijk persoon, wat er graag op uit zou willen gaan, dingen zou willen zien, maar dat doe ik allemaal niet, omdat ik me schaam. ik ben bang dat ik nooit een vriendje zal krijgen en nooit zal trouwen. en dat terwijl ik heel erg graag kinderen wil.

ik wilde met dit schrijven mijn hart luchten en in contact komen met mensen die zichzelf herkennen in mijn verhaal. misschien kunnen jullie mij een hart onder de riem steken, dat heb ik wel nodig.
ik hoop dat de toon niet te negatief is en mensen afschrikt, dat is niet mijn bedoeling.

liefs anke

[Tesje]

Hey dag Anke,

Kheb net je verhaal gelezen en het heeft me echt geraakt en ik die dacht dat ik de enige was die met zo'n probleem rondliep.

Maar blijkt dat het van jou gewoon nog veel erger is. Ik denk dat ik ongeveer de zelfde leeftijd heb als jou, ik ben 19. En ook als sinds mn 11/ 12 heb ik daar last van. Ik heb alle mogelijke dingen geprobeerd wat je alleen in je kamertje kan doen zonder dat je er iemand van op de hoogte moet brengen (laseren kan ik niet betalen), ik heb geschoren, crèmes gebruikt,geepileerd,geharst...kortom iedere keer als ik ergens iets zag op de reclame wou ik het uitproberen..Maar toen ik 16 was, heb ik heel vaak periodes gehad dat ik mijn leven niet meer zag zitten, ik voelde me lelijk,anders dan de andere...en toch was ik voor de buitenwereld een actief meisje...Nu bijna 4 jaar later probeer ik er mee te leven hoewel ik nog vaak me gewoon wil afsluiten van de buitenwereld. Maar dit is vooral dankzij mn vriend waar ik drie jaar mee samen ben, en die daar nog nooit enige reactie op gegeven heeft. Ik kan je alleen maar zeggen Anke je bent niet alleen met je probleem, probeer te genieten van het leven want echte liefde overwint zo'n dingen.

Heel veel sterkte,
Een lotgenootje

xxxxxxx Tesje

[baby]

Hoi...als ik het zo lees zie ik gewoon mezelf...ik heb zelf ook alles meegemaakt, ik ben nu 28 en ben eindelijk van het haarprobleem af...niet iedere dag in de spiegel krijgen of er weer wat gegroeid is...lekker je haar kunnen opsteken zeker zijn vanjezelf...de lichtflitsmethode raad ik iedereen aan! Ik heb morgen dus mijn 6e behandeling al!

Wat ik tegen iedereen zeg, is ga eerst naar de huisarts die stuurt je door naar het ziekenhuis naar een dermatoloog en die stuurt je weer door naar een huidarts die gebruik maakt van de ipl techniek.
Ga a.u.b niet naar een gewone schoonheidsspecialiste, de prijzen zijn duur ik betaal 300 euro per behandeling mijn verzekering vergoedde alleen maar 600 euro, maar zie het zo...je bent er echt de rest van je leven van af...ik heb het er echt voor over gehad...en heb totaal geen spijt van die 300 euro iedere maand..ik ga denk ik nog 1 keer en dan ben ik echt klaar!
Informeer bij je ziekenfonds, sommigen vergoeden namelijk alles of vergoeden een gedeelte!
Laat je leven hier niet door leiden!
Ik hoop dat je wat aan mijn verhaal hebt!

[ankew]

hoi baby


bedankt voor je berichtje,
maar dat flitslicht werkt bij mij niet, ik ben een van die ongelukkige paar procent,
ik heb dit laten doen door een huidarts in maastricht, die de apparaten zelf mee ontwikkelt, dus ze weet waar ze het over heeft, en ik heb al mijn verzekeringsgeld daar al ingestoken, dus ik zou het nu zelf moeten bekostigen, aangezien ik dat geld op het moment niet heb, ben ik bezig met homeopatische pillen, en gelukkig zie ik nu vooruitgang, heel langzaam, dat wel, maar er gebeurt ten minste iets,
ik hoop dat ik er ooit vanaf kom, en dat ik ook, net als jij vroeger, niet meer iedere ochtend met angst in de spiegel hoef te kijken en mijn haar weer kan opsteken.

anke

[ankew]

hoi tesje,

ik wilde mij verontschuldigen voor mijn late reageren,
maar ik wilde je vooral bedanken voor je positieve mailtje, nu weet ik tenminste dat ik niet alleen ben met mijn probleem,

anke

[Paris]

Help and advice
Firstly I want to say to everyone that they can reply to me in dutch, i just find it very difficult to write dutch but please don't hold that against me.

I am ethnic south african, indian blood and have suffered my whole life with too much hair growth. I have tried everything and the last was laser treatment. I choose to do my bilnaad because i thought if anything went wrong then at least it was in a place where no one could see. Anyway it went very wrong. I now have scares after being burnt. I don't have a lot of money but i thought that if i invest now in laser treatment then in the future it will pay off, however it seems that there seems to be no clarity with brown skin.

My question is: are there any government or proffessional organisations that control the ethics of laser treatment? I have paid a lot of money with no results and a lot of permanent damage to my skin. The women who did my treatment, went on holiday and then let someone else do the treatment. At first she said I would need 5-7 treatments and now she says I will need about 10 or more. I don't know what to do?

If anyone has any advice, I will really really appreciate it.
thank you all
paris

[Blue-D]

Hi Paris,

How awful! I’m sorry you had to go through this.

Where did you get your treatment?
I get my laser treatment at the hospital, and my health insurance pays the costs to treat my face because i have excessive facial hair growth. For me it went very well so far but i have light skin and dark hair.

Did they explain to you that laser treatment doesn't work for dark skin as well as for light skin? I don't know if there is something to do about this. I hope there is. If they did not explain things to you (all the risks and so) or the treatment was unprofessional then I think you can do something about it.


Did you go there after seeing your family doctor? or a specialist at any hospital?

I would not pay more money to those people if I were you, before making sure that there is any chance at all of getting the results you hope for.

[samara]

wat ik niet verteld heb is dat ik een maand of acht geleden begonnen ben met een homeopatisch middel (sojapillen of zoiets) en raar maar waar, het begint langzaam aan het werken. ik zie op mijn wangen en op mijn hals al kleine kale plekken verschijnen en hoop dat het resultaat door blijft zetten.

wat niet afdoet aan het feit dat ik mijn leven niet kan leven zoals ik het wil. ik ga niet uit, heb geen vriendje en maak geen lol. dingen die ik wel zou moeten doen op mijn leeftijd. door mijn probleem ben ik heel erg negatief geworden, kijk mensen niet meer aan wanneer ik met ze spreek, kijk omlaag wanneer ik over straat loop (in de hoop dat niemand mijn hals ziet) en schaam me zelfs voor mijn familie (die er nog wel eens opmerkingen over maken, vooral mijn moeder " kind is het niet weer eens tijd om je haren te verwijderen", niet wetend dat dit heel onaangenaam is en toch niets helpt.). en ik ben eigenlijk een heel vrolijk persoon, wat er graag op uit zou willen gaan, dingen zou willen zien, maar dat doe ik allemaal niet, omdat ik me schaam. ik ben bang dat ik nooit een vriendje zal krijgen en nooit zal trouwen. en dat terwijl ik heel erg graag kinderen wil.

ik wilde met dit schrijven mijn hart luchten en in contact komen met mensen die zichzelf herkennen in mijn verhaal. misschien kunnen jullie mij een hart onder de riem steken, dat heb ik wel nodig.
ik hoop dat de toon niet te negatief is en mensen afschrikt, dat is niet mijn bedoeling.

liefs anke[/QUOTE]