ttm een ander dwanggedrag...vergelijking: triggerend!!

[kada]

ik wil mijn ervaring hier delen...en eens kijken hoe jullie hierover denken...of jullie het terecht vinden dat ik zoveel gelijkenis zie.
het is voor sommigen misschien wel heel heftig om te lezen..confronterend misschien dus daar waarschuw ik gelijk voor. als je dit leest, wees voorbereid op de hardheid en eerlijkheid waarmee ik schrijf.

als kind ben ik seksueel misbruikt....een hele heftige ervaring die ik enkele jaren lang grondig heb weggestopt.
vanaf de dag dat het mis ging ontstond er een gedrag bij mij wat nogal lijkt op het plukken van haren.
ik pluk geen haren....ik pluk vellen!
ik trek mijn vingers kaal.....met name mijn duimen en deel van mijn handpalm....en soms ook wijsvingers kaal.
het is zeer luguber als ik het zo vertel misschien maar ik haal het vel weg zolang het niet bloed....ik weet precies tot welke huidlaag ik kan gaan voordat ik te ver ga. regelmatig ga ik echter toch te ver en bloed ik.
ook de binnenkant van mijn wangen en mijn lippen moeten het ontzien...ook zij worden vaak tot bloedens toe van vel ontdaan.

toen ik dit begon te doen dacht ik dat het tijdelijk was....een soort van nagelbijten maar dan anders en ik vergelijk het daar nog steeds mee hoor alleen gaat het een stuk verder dan nagelbijten.
ik vermink mezelf letterlijk en als ik lees over ttm confronteerd het mij ook met mijn eigen gedrag ook al gaat het bij mij niet om haren.
ook ik voel het als een verslaving waar ik niet vanaf lijk te kunnen komen.
ik trek voornamelijk als ik nerveus ben of als ik even niets te doen heb. ik moet heel veel moeite doen om het te laten genezen en het duurt weken voordat het geheel genezen is, maar ik trek vaak de vellen er weer af als er net weer 1 of 2 laagjes huid op gegroeid is. ik voel me dan zo fout en schuldig...ik heb mezelf opnieuw verminkt, het doet pijn en ik ben zwak.
langzaam accepteer ik het dan en hervind de kracht om even niet te trekken...totdat ik een zwak moment heb en het weer mis gaat.
ik heb in al die jaren maar 1 periode gehad dat het echt goed ging met het trekken maar dat was van korte duur en de terugval die volgde was zeer heftig en is eigenlijk nog steeds bezig...alweer drie jaar ofzo.
op het moment dat ik heel erg aan het trekken ben voelt het lekker...als een opluchting, net zoals wanneer je haren plukt.
ik ben niet te stoppen en het MOET egaal worden...eerder heb ik geen innerlijke rust. echt egaal wordt de huid echter niet totdat het weer echt goed geneest en echt innerlijke rust heb ik dus ook niet.
ik schaam me voor wat ik doe en ik doe mijn best om mijn handen te verbergen voor anderen. ik ben bang dat mensen schrikken van mijn handen als ze het zien, bang dat mensen vragen gaan stellen over wat ik aan mijn handen heb.

toch is er ook een wezenlijk verschil met ttm....
als ik kijk naar de dingen die ik lees voelt het alsof ik beter kan accepteren dat ik dit doe. ik schaam me er wel diep voor en verberg het ook zoveel mogelijk maar ik ben er niet de hele dag mee bezig, het verpest nooit mijn dag en het geeft me geen extra zorgen.
ik heb niet de behoefte om hulp te zoeken voor mijn gedrag...ik vind mijn gedrag daar niet ernstig genoeg voor.
als ik morgen zou ontdekken dat het een naam heeft zou ik wel even opkijken en verbaasd zijn, maar ik heb niet heel sterk de behoefte aan lotgenoten....mijn gedrag heeft dus duidelijk minder impact op mijn leven en emotie.
het lijkt alsof ik me er sneller overheen kan zetten. ik kan mijn hele vingers tot bloedens toe kaaltrekken en een uur later heb ik daar vrede mee. ik zit er wel even flink mee en voel me heel slecht als ik stop, maar ik raap mezelf wel weer heel snel bij elkaar. het beheerst mijn leven niet zo erg als ttm bij veel mensen doet. tenminste zo lijkt het.
een ander verschil. ik lees hier veel over dat het plukken van haren een gevoel van controle geeft.
mijn gedrag geeft niet dat effect. ik krijg absoluut geen controlegevoel bij wat ik doe...eerder het tegenovergestelde.
en het grootste verschil misschien wel....ik ken veel meer mensen die datgene doen wat ik doe. vaak in vele mindere mate hoor. ik ben een extreem geval, dat wel maar er zijn veel mensen die de velletjes naast hun nagels wegkrabbelen of trekken en ik ken ook wel mensen die vellen van hun vingers trekken maar ik ken maar 1 persoon die het zo heftig doet als ik....mijn oom.

door hier te lezen en veel te leren over ttm leer ik dus ook een boel over mezelf. dit had ik vooraf nooit kunnen bedenken!! maar ik ervaar het wel zo. ik pluk mijn handen kaal en de binnenkant van mijn mond maar als ik dat niet gedaan had, had ik misschien nu ook haren getrokken want ondanks dat ik het misschien genetisch niet in me heb kan ik me inmiddels wel zodanig inleven dat ik het mezelf zonder al teveel moeite zou kunnen zien doen hoor.

ik vraag me dan ook af, hoe zien jullie de vergelijken van ttm met ander drang/dwanggedrag.
ik weet nu dat er een verschil is tussen ttm en bv. datgene wat ik doe, maar er zijn ook vele overeenkomsten.
ergens denk ik dat iedereen die bv. hardnekkig nagelsbijt of ander zenuwachtig gedrag vertoont zich enigsinds beter kan inleven in ttm.
het zijn allemaal uitingen van spanning, van innerlijke onrust en gebrek aan verwerking van emoties. alleen denk ik dat nagelbijters misschien genoeg hebben aan kleine onrust en ttm kent zover ik begrepen heb een diepgaande traumatische ervaring als oorzaak.

en hoe zien jullie de vergelijking met dwangneurosen als bv. straatvrees, smetvrees, zware fobieen....
is het panisch zijn voor haren vergelijkbaar met het moeten uittrekken van haren?
is het moeten schoonmaken vergelijkbaar met het moeten plukken?
ik vraag het me gewoon af in een poging om meer te leren over de manier waarop mensen met stress en trauma's omgaan.

kus
karin