ttm een ander dwanggedrag...vergelijking: triggerend!!

[dian]

Hoi Karin.

Ik herken dat gevoel van het verliezen van je vriend, of hem te moeten delen met zoveel anderen. Zo voelde ik me toen ik dit forum vond. Ok, ik had kale plekken, deed het zelf maar het was iets wat zo van mezelf was, wat ik altijd zo verborgen had weten te houden, over gelogen had, wat er altijd was, zo voor het grijpen. En ineens..... bleken 'tig mensen hetzelfde te hebben. Mmmm, daar werd Dian niet vrolijk van, toen ik dat gevoel kreeg heb ik een hele poos niets meer met lotgenoten te maken willen hebben. Nu is dat helemaal over, ben er inmiddels aan gewend dat we met zovelen zijn. Wellicht gaat dat bij jou ook wel gebeuren.

Groetjes Dian

[kada]

ik begin anders naar mijn gedrag te kijken. wat altijd gewoon zo was wordt nu een heel bewust gedrag.
ik ben betrapt...zo voelt het!! het is ineens zo echt, dat wat ik heb. het is niet meer gewoonweg een tikje.....het is een heuze dwangneurose en alleen dat woord al maakt het erg beladen voor mij.
ik denk dat ik het even moet laten bezinken gewoon. waarschijnlijk heb ik over een week of twee die rust wel weer gevonden. dit is nieuw, dit is een kleine openbaring voor me en het doet meer met me dan ik verwacht had maar uiteindelijk verandert er niets natuurlijk. mijn gedrag wordt er niet direct anders door, de oorzaak van het gedrag wordt hierdoor wel even flink opgerakeld maar niet anders.
het is misschien wel gewoon een kwestie van wennen aan het idee dat ik een dwangneurose heb....een heuze aandoening die dieper gaat dan een gewone nervositeitstic.

ik denk uiteindelijk wel dat ik met mijn gedrag gelukkig oud wordt hoor. ik heb er nooit een drama van gemaakt en ik wil dat zo houden. oke ik doe mezelf dit aan en anderen doen dat zichzelf niet aan maar wie weet wat voor gedrag ik anders was gaan vertonen als ik dit gedrag niet ontwikkeld had. wie weet hoe psychisch in de knoop ik dan gezeten had.
dus ik kan hier wel mee leven. ik ben ook niet van een heel gevecht ermee aan te gaan.....daar is het voor mijn gevoel simpelweg niet erg genoeg voor.

ik heb me inmiddels aangemeld op het engelse forum voor dermatillomanie. om mijn verhaal te vertellen, om te leren over anderen die ditzelfde doen en om anderen misschien wat te steunen of te helpen want ik heb al gelezen dat er mensen zijn die het er wel heel moeilijk mee hebben.

thanx voor jullie inzicht!!! ik had nooit gedacht dat ik dat hier zou vinden, op een forum over iets waar ik persoonlijk verder in eerste instantie niets mee leek te hebben.

kus
karin

[Tai]

Kada,

Zoals je zelf schrijft herken je veel van wat wij zeggen bij jezelf terug. Nu geldt dat omgekeerd ook voor mij.

Ik heb TTM, trek ook de vellen van mijn vingers (hoewel lang zo erg niet als vroeger, hoewel ik precies weet wat je bedoelt met de lagen van je huid 'afstropen'). Het trekken van de huid was idd totdat je bwvs de 1e 2 lagen weg had en dat het bijna ging bloeden. Meestal dezelfde vingers (altijd aan de zijkant van de vinger trouwens bij mij. Na al die jaren dat het (gelukkig) is verminderd zie je toch nog wel het effect ervan. Huid is wat gladder en ietsje roder.

Het trekken aan de voetzolen komt mij ook bekend voor. Het is echt gekoppeld aan eelt bij mij. Eelt op de hiel of onder de voetzool is een bron van irritatie, maar ook dat heb ik gelukkig in de hand.

Deze twee zaken van trekken vormen bij mij maar 1-5% van het trekgedrag. De rest is TTM.

De arachnafobia (spinnenfobie) herken ik bij mijzelf ook. Die kleintjes gaan nog net, maar ik ervaar toch al een lichte huivering als ik erover nadenk of ze zie. De grote joekels is bij mij een serieus probleem. Stofzuiger en zo veel mogelijk afstand bewaren helpt, maar je moet niet vragen welke hartslag ik dan heb.
Ook die beesten op TV op in boeken zien doet me al huiveren. Ik ren, als het kan, nog steeds in 1e instantie naar de andere kant van de kamer en laat anderen (als die er zijn) het beest weghalen. Je krijgt mij dan niet meer in de buurt de komende uren.

>>> Ik zocht net op Google op of ik Arachnafobia wel goed had geschreven en...ja hoor!!! LEVENSGROTE SPINNEN OP HET SCHERM!!!...IEIEIEIEIEIEIEIEIE HELLUP!!!! JAKKES. Dat doe ik dus geen 2e keer meer Dan spel ik het maar fout!

Dus...Het lijkt idd een verzameling van fobieen te zijn (hoe gaat het spreekwoord ook al weer? Al het slechte komt niet in één ofzo?) Maar als je kijkt naar wat de overhand heeft bij de mensen hier is het dus duidelijk TTM. Wat er aan ten grondslag ligt...Joost mag het weten. er wordt idd veel gesproken over een (jeugd)trauma in wat voor vorm dan ook. Ik werd vroeger veel gepest vanwege mijn lengte. Is dat de oorzaak? Ik weet het niet. Ik had een Lee Towers bril...was dat de oorzaak? Ik weet het niet...Ik had grote hazetanden (als melkgebit)...is dat de oorzaak? Ik weet het niet.

Vandaar dat de het niet eenduidig is te zeggen wat het is. Zelfs Nijmegen (katholieke Uni) kan het ons zeer waarschijnlijk niet zeggen. Maar waar wij op proberen te focussen is het gevolg te bestrijden (symptoombestrijding). Dus het haartrekken zoveel mogelijk proberen te verminderen. Tegenwoordig gebruiken ze cognitieve thereapie en ik kan je onderhand uit ervaring zeggen (ik word nu door Nijmgen via o.a. Cogn. Ther.) behandeld vanwege een burnout die bijna 6maanden geleden begon (vandaar dat ik weinig op het forum ben geweest). En Cogn. Ther. gaat diep...Héééél diep. En da's moeilijk. Ik heb nu 4 cogn.ther. sessies gehad en ik ben pas halverwege qua diepte. Het is niet makkelijk om in jezelf te graven, vooral niet als je introvert van karakter ben. Je merkt dat je jezelf blokkeert dieper te gaan. Kan je nagaan hoe lastig het is om te verwachten dat je binnen no-time je TTM onder controle kan houden (ik vermoed dat je er echt niet 100% van af kan komen).

Wat je echter zegt over onvermogen wat misschien de innerlijke rust verstoort waardoor je bijv TTM of andere fobieen krijgt kan ik wel mee instemmen nu ik wat verder ben in Nijmegen (ik weet niet hoe anderen hiervoer denken, dus geef ik mijn visie):
Als je je bijv tegenover anderen minderwaardig voelt kan dat een basis cognitie zijn die bepaalt hoe sub cognitites (die op een hoger niveau liggen) zich gedragen. Die kunnen onderling weer andere sub cognitites vormen en die ook weer (denk aan een vertakking van bomen of van je longen...steeds meer vertakkingen die eigenlijk aan een handvol basis cognoities ten grondslag liggen). Een gevoel van bijv minderwaardigheid kan je karakter op zo'n manier vormen (misschien is misvormen wel een beter woord) dat je een balans probeert te brengen (onbewust) om het niet te begrijpen gevoel van minderwaardigheid te compenseren zodat je jezelf beter voelt (balans brengen). Het vervelende is echter dat je alleen het instrument ziet en opmerkt dat gebruikt wordt om de onbalans te herstellen (het trekken). Maar wat nu eigenlijk het fundament is van die onbalans is porren, duwen, trekken, graven in je eigen, je 'zijn' of, zoals Freud zij, het "Id".

Nou...het nacht en ik ben los, vandaar mijn stukje proza hierboven. Ik kan wel doorgaan, maar laat je dit eerst maar lezen. Als er vragen zijn horen we het wel.

Tai

Excuusjes voor de eventuele tiepvauten

[kada]

ik heb inmiddels aardig wat gelezen over tricotillomanie en ook over dermatillomanie dus inmiddels. de twee liggen heel dicht bij elkaar. en ook de oorzaak of mogelijke oorzaken (want helemaal duidelijk is dat bij sommigen misschien wel nooit) zijn gelijk.
heel veel mensen die dermatillomanie hebben, hebben ook trichotillomanie. het andersom ook zo is....dat veel ttm'ers ook dermatillomanie hebben weet ik niet. tot nu toe hoor ik hier weinig mensen zeggen dat ze het hebben.
waarschijnlijk zit dit in onze genen. een hoge mate van stress of een trauma is de aanzet....is als het ware de pin die uit de granaat wordt getrokken.
ik heb ook meerdere fobien en angsten. ik weet inmiddels ook dat ik een sociale fobie heb.....ik ben bang om contact te leggen met mensen. dit schijnt ook zeer veel voor te komen bij mensen met dermatillomanie.
als ik iemand leer kennen dat ik diegene nog zo geweldig vinden en ik kan me nog zo prettig voelen bij die persoon. de eerste keer dat ik iets echt samen met die persoon ga doen is slopend voor me!!! ik ben bloednerveus, vraag me elke seconde af wat ik moet gaan doen als er geen gespreksstof meer is, als ik dichtklap....als ik het niet meer weet.
ik ben altijd in gesprekken met mensen zeer heftig aan het nadenken over wat ik zeg en hoe ik het zeg en ik ben zo bang dat ik faal in mijn woorden of dat ik gevoelige snaren raak dat ik veel dingen gewoon niet zeg.
het belemmerd mij ontzettend in het contact met mensen en dan met name met mensen die niet heel dicht bij me staan.
nieuwe collega's, vrienden die ik echt te lang niet gesproken heb en dus eigenlijk geen vrienden meer zijn......keer op keer een drama waar ik me echt behoorlijk druk om kan maken.
de spontaniteit is vaak ver te zoeken bij mij en het duurt erg lang voordat ik echt loskom bij nieuwe mensen.
iets wat ik altijd ervaarde als heftige verlegenheid en onzekerheid. inmiddels weet ik dat sommigen het een sociale fobie noemen en tja zo voelt het regelmatig ook....al blijf ik het liever gewoon zien als verlegenheid hoor.

ik denk dat hele gevoelige mensen gewoon minder goed met hevige stress om kunnen gaan....voor mij geld dit in elk geval zeker.
in een poging mijn stress een plek te geven ga ik vellen trekken.....zolang ik trek richt ik me daarop en het verlicht mijn stressgevoel. mijn nervositeit en mijn angst.
ooit trok ik ook vellen van mijn voeten....van mijn eeltplekken idd ook. maar dat is over...het is immers veel makkelijker om je handen kaal te trekken he....daar hoef ik geen schoenen voor uit te trekken, niet voor te gaan zitten.
ik kan het ten alle tijden van de dag doen....elke dag opnieuw....tot ik kramp in mijn vingers heb en mijn duim zoveel pijn doet het ik pijn voel als ik een pen moet vastpakken.
de plekken die genezen zijn voelen weer zacht aan en niemand anders ziet waarschijnlijk nog dat het er ooit verminkt uitzag maar ik zie idd wel dat het een litteken is. het is roder, en de structuur is anders.
ik heb mijn eigen vingerafdruk veranderd door de jaren heen en waar ik nu heftig trek heb ik niet eens een vingerafdruk.

toch blijft dermatillomanie voor iets waar wel mee te leven valt.
het is een heftig weekje geweest voor me maar langzaam ga ik inzien dat er niets verandert. ik zal waarschijnlijk nog jaren trekken en ik merk aan mezelf dat ik het wel best vind.
ik heb namelijk niet de behoefte ertegen te gaan vechten. ik weet dat het gevecht zeer zwaar is en dat het net als ttm voor velen het zwaarste gevecht ooit is en ik heb dat er gewoon niet voor over.
ik vecht al heel mijn leven tegen allerlei verdriet en pijn. ik ben al dolblij dat ik niet chronisch bij de psychiater loop. dat ik niet aan de anti-depressiva zit en dat ik nog steeds sta en straal!!! meer kan ik niet wensen. oke....ik heb een rare verslaving/gewoonte.......maar ik gun mezelf die zwakheid wel.
ik doe het verder hartstikke goed dus dit is voor mij een kleinigheidje eigenlijk.
ik besef me heel goed dat er mensen zijn voor wie het een levenslang drama is....en voor hen doe ik graag iets goeds. voor hen biedt ik graag wat steun en kracht.....
voor mij heeft de ontdekking van mijn eigen neurose me dichterbij ttm gebracht en daarmee dichterbij de leefwereld van mijn beste maatje die ook zo hard vecht tegen deze vijand en vriend tegelijk.
ik begrijp waar zij doorheen gaat....ik leef met haar mee en hoef maar naar mijn eigen handen te kijken om me te kunnen inleven. al is ttm anders natuurlijk en zal ik nooit helemaal kunnen weten hoe het is om ttm te hebben.

kus
karin