Mijn verhaal...jullie mening..

[Hanna]

Oorspronkelijk geplaatst door Georgie

Wat jammer, dat jij alles zo negatief uitlegt. Vallen voor jou dan alle problemen, behalve praktische problemen, onder 'zelfmedelijden'? Wat spreekt hier een leegheid uit. Maar wel lekker veilig, hè? Wie zichzelf niet laat zien, is altijd onaantastbaar.

Misschien heb ik alleen sterke karakters in mijn familie en kennissenkring.
En wat ben jij weer enorm met jezelf ingenomen, zoals gebruikelijk.

[Georgie]

Oorspronkelijk geplaatst door Hanna

Misschien heb ik alleen sterke karakters in mijn familie en kennissenkring.
En wat ben jij weer enorm met jezelf ingenomen, zoals gebruikelijk.

Wat je nu dus suggereert, dat wie anders is een zwak karakter heeft. Wie is hier nu zo met zichzelf ingenomen?

Ik denk dat de sterksten onder ons degenen zijn die zichzelf werkelijk kunnen laten zien, en niet de behoefte hebben zich altijd maar flink en sterk voor te doen. Die kunnen laten zien, dat ze werkelijk mens zijn, met alles aspecten die daarbij horen.

[Hanna]

Je zult er de oorlog mee moeten winnen...

[Georgie]

Oorspronkelijk geplaatst door Hanna

Je zult er de oorlog mee moeten winnen...

Tja, ik kan me voorstellen dat dat in jouw beleving een heel moeilijke zaak zal zijn, als je alles buiten je eigen kader betitelt als zwak of zwakzinnig.

[Hanna]

Oorspronkelijk geplaatst door Georgie

Tja, ik kan me voorstellen dat dat in jouw beleving een heel moeilijke zaak zal zijn..

Niet alleen bij mij, want ik heb dus hetzelfde gemerkt bij tientallen mensen met zeer ernstige ziektes; dan willen ze zoveel mogelijk genieten van het leven, nu ze beseffen hoe waardevol dat is.
Op dit moment heb ik een kennisje die een dubbele longtransplantatie heeft ondergaan en waarbij de organen nu worden afgestoten; zij heeft er knetterhard voor geknokt; wat valt er dan nog te praten over de ziekte? Niks. Alleen maar over de dood en de uitvaart.
Een ander met uitgezaaide darmkanker is lekker op vliegvakantie vertrokken; die houdt ook niet van drammen, maar wil nog zoveel mogelijk leuke dingen meemaken.

[Sammy]

Het is volgens mij niet of of. Je moet doen waar jij je prettig bij voelt, dat spreekt voor zich, maar je kunt niet alle mensen over één kam scheren!

Als jij er niet over kunt of wil praten, prima, maar je mag niet van andere mensen verwachten dat ze net zo eenzaam door het leven gaan als jij (sorry voor het oordeel, maar ik kan me niet anders voorstellen dan dat het dat is)! Het delen van je gevoelens met anderen kan heel waardevol zijn en je helpen met moeilijke zaken in je leven om te gaan of zaken te relativeren. Hoe dan ook, sociale steun is ongelofelijk gezond voor de gemiddelde mens, of je daar nu in gelooft of niet. Onderzoek na onderzoek wijst het uit!

Oeverloos zeuren en klagen, zwelgen in zelfmedelijden, je problemen in de etalage zetten, continu de bevestiging van anderen zoeken enz. enz.; dat is allemaal iets heel anders, maar dat is ook beslist niet hetzelfde als ergens over praten met je dierbaren! Het is bovendien heel erg moeilijk om iets te leren of iets te verwerken zonder de spiegel die anderen je kunnen voorhouden. Alleen al daarom is praten zo verhelderend en prettig. Ik groei ervan als mens. En met personen in mijn omgeving die dat niet op kunnen brengen, ben ik over het algemeen snel klaar. Ik ben ook altijd bereid om naar hun sores te luisteren en ik vind dat ze dat van mij mogen verwachten! Andersom dus ook!

[Georgie]

Oorspronkelijk geplaatst door Hanna

Niet alleen bij mij, want ik heb dus hetzelfde gemerkt bij tientallen mensen met zeer ernstige ziektes; dan willen ze zoveel mogelijk genieten van het leven, nu ze beseffen hoe waardevol dat is.
Op dit moment heb ik een kennisje die een dubbele longtransplantatie heeft ondergaan en waarbij de organen nu worden afgestoten; zij heeft er knetterhard voor geknokt; wat valt er dan nog te praten over de ziekte? Niks. Alleen maar over de dood en de uitvaart.
Een ander met uitgezaaide darmkanker is lekker op vliegvakantie vertrokken; die houdt ook niet van drammen, maar wil nog zoveel mogelijk leuke dingen meemaken.

Ik vind jammer dat jij denkt dat het een het ander uit zou moeten sluiten. Mijn man is met zijn vriend hele lange trektochten gaan maken. Genieten van de natuur, volop. Maar ook hele lange, intense gesprekken, waar ze allebei heel erg veel aan gehad hebben, over het leven, maar ook over de dood. Over het waarom (dat er niet is). Over het lijden, de pijn, over alles. Dat stond NAAST alle andere dingen. Dood, ziekte, lijden, noem maar op, het zijn allemaal zeer essentiële onderdelen van dit LEVEN.

Sommige mensen hebben de moed in meer of mindere mate heel eerlijk over hun ziekte en hun beleving te kunnen zijn. Daar kunnen prachtige momenten uit voortkomen. Juist het lijden vormt een enorm contrast met het leven, het kan voor sommigen een enorme verdieping geven.

Er spreekt zo'n oordeel uit jouw berichten, bijv. uit 'die houdt ook niet van drammen'. Je benoemt de beleving van andersdenkende op een hele negatieve manier. Maar ik zie er ook angst in. Vooral om kwetsbaar te zijn.

[Ambo]

Oorspronkelijk geplaatst door Hanna

Mijn familie weet het niet eens, alleen mijn man, met wie ik er ook niet over praat.
Het is mijn eer te na, ik wil geen medelijden. Als ik dat trouwens wèl zou doen, moet ik dat gezanik van hen ook aanhoren. Ik ken wel leukere onderwerpen om over te praten.

Van je partner zou je toch voldoende begrip mogen verwachten...

[Georgie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ambo

Van je partner zou je toch voldoende begrip mogen verwachten...

Misschien heeft hij best begrip, maar Hanna wil er niet over praten. Ze is bang voor medelijden.

[Josie]

Hanna, ik schrik echt van je zo star als je je opstelt en met zo weinig empathisch vermogen. Wat is er gebeurd dat je je zo voelt? Waar komt dit uit voort? Je ziet toch om je heen dat het ook anders kan en dat dit goed is? Laat ik benadrukken dat ik vind dat je zelf moet weten hoe je hier mee wilt omgaan; up to you, maar ik maak me gewoon zorgen over je.

En om op je vraag terug te komen of ik over reuma praat..ja, zeker! Ik vind het nl. prettig om uit te leggen wat het voor mij betekent, wat het voor mij doet. Om begrip te kweken voor mijn beperkingen en die pijn die ik heb, om mijn hart zo nu en dan eens te luchten, om advies te vragen hoe ik met bepaalde issues moet omgaan met de ziekte (want geloof me; ook als je geen reuma hebt blijken mensen zich bijzonder goed te kunnen inleven. Ik heb al meerdere malen advies opgevolgd van vrienden en kennissen waar ik heel van aan heb gehad) en ja; om heel zo en dan eens gewoon ordinair te klagen. En er dan vervolgens soms heel hard om te kunnen lachen. En om te weten dat mensen ondanks mijn gedonder ermee nog steeds voor me willen klaarstaan en ik altijd weet dat ik ze kan bellen voor hulp op welke manier dan ook. Door erover te praten VOEL IK ME MINDER ALLEEN met de ziekte.

En als je je minder alleen voelt; ben je een gelukkiger mens.

[Josie]

En daarnaast Hanna; hoe doe jij dat dan naar anderen toe? Komen mensen wel eens naar je toe voor advies, of om hun hart te luchten, of gewoon even lekker te huilen om iets, of om iets aan je uit te leggen over hun situatie?

Ik vind het nl. omgekeerd geen enkel probleem als mensen bij mij komen met hun problemen; sterker; als je ziet dat je vrienden verdrietig zijn, of angstig of boos om iets..dan probeer je ze toch te helpen door een luisterend oor te zijn, of hen te helpen op een of andere manier? Ik vind het hartverscheurend om te zien als mijn beste vriendinnetje iets heeft waar ze ongelukkig door is. Dan ben ik er gewoon; en dan mag ze ook nog lekker drammen of lekker klagen.

Je bent erg actief op dit forum; vind je dat wij met alle vrouwen hier op dit forum ons hart kunnen luchten, en kunnen praten over onze sores met haaruitval? Of gaat het hier alleen dan om na te vragen wat je moet vragen aan de huisarts en welke bloedonderzoeken je zoal kan aanvragen?
Wat vind je daarvan en hoe zie jij jouw rol daarin dan?

[annabel72]

@Hanna : ik vind het spijtig Hanna, we waren hier een leuk gesprek bezig dat opbouwend was. Ieder met zijn mening die hij/zij in de groep gooide.
Nu krijg ik het gevoel dat je je komt mengen in het gesprek maar alles afkeurt. Als je er een andere mening op nahoudt, mij best, maar laat ons hier dan rustig verder keuvelen en elkaar van inzichten voorzien.
Als jouw talent meer de technische kant van haarproblemen is, is dat heel goed, je helpt daar veel mensen mee. Laat het sociale van de problematiek dan gewoon aan je voorbij gaan.

[Hanna]

Oorspronkelijk geplaatst door Ambo

Van je partner zou je toch voldoende begrip mogen verwachten...

Dat heeft hij ook in ruime mate; hij gebruikt zelf al bijna 3 jaar minox; na zoveel jaren huwelijk hebben wij bar weinig woorden nodig om elkaar te begrijpen.

[Hanna]

Oorspronkelijk geplaatst door annabel72

Als je er een andere mening op nahoudt, mij best, maar laat ons hier dan rustig verder keuvelen en elkaar van inzichten voorzien.
Als jouw talent meer de technische kant van haarproblemen is, is dat heel goed, je helpt daar veel mensen mee. Laat het sociale van de problematiek dan gewoon aan je voorbij gaan.

Aan empathisch denkvermogen ontbreekt het de meeste forummers juist gigantisch. Ze blijven hangen op het theekransjes-niveau, in plaats van daadwerkelijk te helpen.
Als er op dit forum weer 's eentje met zelfmoordgedachtes rondloopt, ben IK degene die dat intuïtief aanvoelt en direct in actie komt via p.m. en email, waar dan ook zeer dankbaar op gereageerd wordt door de betrokkenen.

[annabel72]

Oorspronkelijk geplaatst door Hanna

Aan empathisch denkvermogen ontbreekt het de meeste forummers juist gigantisch. Ze blijven hangen op het theekransjes-niveau, in plaats van daadwerkelijk te helpen.
Als er op dit forum weer 's eentje met zelfmoordgedachtes rondloopt, ben IK degene die dat intuïtief aanvoelt en direct in actie komt via p.m. en email, waar dan ook zeer dankbaar op gereageerd wordt door de betrokkenen.

Ik ben er ook volledig overtuigd van dat je veel mensen hier al geholpen hebt! Ik denk dat in dit topic de mensen gewoon wat geschrokken zijn van wat je schreef. Het kwam gewoon kortaan gebonden over, misschien de hitte? Had ons allemaal in de greep!