ACCEPTATIE als oplossing

[Rez]

Beste forum bezoekers,

Allereerst zal ik mij even voor stellen, mijn naam is Arjen en ben op dit forum terechtgekomen vanwege nieuwschierigheid.
Ik ben 22 jaar en nog in het bezit van een redelijk gezonde haardos, maar aangezien 3 kwart van mijn, aan mijn vaders kant, famillie zo kaal als de neten is en bij mij een ook al een beetje inhammen door beginnen te schemeren ben ik toch eens nieuwschierig geworden naar waarom we eigenlijk kaal worden en hoe dit in relatie staat met voedsel, beweging en erfelijkheid.

Wat mij opviel en een beetje deed schrikken na het lezen was het feit dat zoveel mensen depressief worden en werkelijk tientallen tot honderden euros besteden om dit haarverlies tegen te gaan, of soms zelfs op het punt staan met gedachten om hun leven te beeindigen vanwege deze ''aandoening''

Misschien komt het omdat kaal in mijn famillie gewoon is en ik mijn vader en ooms niet anders heb gekent, maar hoewel ik af en toe eens in de spiegel kijk en denk van ''he verdorie, over 10 jaar kan mn vriendin mijn hoofd wel gebruiken om zich op te maken.'', komt het niet verder dan dat en heb ik het in zekere zin al geaccepteerd, ik verdom dan ook om geld uit te geven aan iets wat de kwaliteit van het leven in geen zin zou mogen beinvloeden.

Even voor de duidelijkheid, ik wijs geen vingers naar mensen, iedereen zal zo zijn redenen wel hebben, maar ik was benieuwd hoe mensen hier omgaan met de verhouding tussen medicatie en acceptatie.

Om deze post toch nog enig nut te geven een vraagje, aan mijn moeders kant komt kaalheid vrijwel niet voor, is er een verschil in welke kant de erfelijkheid doorgeeft en in welke maten of is dit bij beide kanten even goed mogelijk.

Met vriendelijke groet.

Arjen.