Hart onder de riem, opgelucht en back on track..

[EMD]

Goedemiddag allemaal,

Ik heb voor dit bericht een account aangemaakt, omdat ik graag iets met jullie wil delen. De afgelopen 1,5 jaar heb ik veel op dit forum gelezen en naar informatie en meningen gezocht. Ik ben nu 25 jaar en een mooie bos krullen was tot voor kort mijn handelsmerk. Toen mijn haar de laatste tijd erg snel (veel) dunner werd, heeft dat een enorme invloed gehad op mijn zelfvertrouwen en mijn hele leven in het algemeen. Gisteren zei ik in een gesprek met een vriend dat ik mijn haar geloof ik niet eens meer terug zou hoeven als het kon. Toen moest ik aan de vele uren denken dat ik hier op het forum meelas.

Ik ging geen dag naar buiten zonder pet of muts (werd me er bewust van dat er nauwelijks foto's van mij bestonden zónder) en ik heb mij werkelijk honderden uren full-time druk gemaakt voor de spiegel of speurend op het internet. Met andere woorden, ik kan mij de frustratie die ik hier vaak lees absoluut voorstellen. Toen ik mij realiseerde dat ik mij in het uitgaansleven zelfs op zo donker mogelijke plekken positioneerde, zodat er geen lamp op mijn hoofd zou schijnen, brak er iets me. Dat is toch geen leven? Die constante bewustheid zoog energie uit me waardoor ik niet half de versie van mezelf meer was die ik zou kunnen zijn. Ik heb altijd knappe vriendinnen en veel aandacht gehad, maar ik voelde mij een hoopje ellende en vreesde ervoor dat die tijd voorgoed voorbij was.

Als ik toen wist wat ik nu weet, had ik mijzelf zoveel zorgen kunnen besparen. Nadat ik mijn huisgenote in een aangeschoten bui overtuigd heb mijn dunne krullen korter te knippen, heb ik in een aantal maanden stapsgewijs mijn haar steeds korter laten knippen. Van 3 cm, naar 1,5 cm, naar 0,5 cm. Nu buzz ik het zelf wekelijks tot een millimeter of drie (echt bijna kaal-kaal) en ik kan niet genoeg benadrukken hoe groot die opluchting is. Ik trim mijn baardje en mijn haar in 1 beweging in dezelfde lengte. Ik voel me fantastisch:

- Kaal worden (het proces) is zoveel zwaarder om mee te leven dan kaal zijn. Mijn eindstation is bereikt en er is een enorme last van mijn schouders (of feitelijk van mijn hoofd).
- Ik leef gezond en sport veel. Mijn lijf is in topvorm, een méér dan compensatie qua zelfvertrouwen. Mijn haarzorgen waren aanleiding om meer te gaan trainen en ik ben heel blij met die ontwikkeling. Een kale kop gaat goed samen met een atletisch voorkomen!
- Ik maak werk van mijn kleding en heb ineens een veel stoerdere look.
EN VOORAL:
- Ik lach weer. Ik studeer weer. Ik zie mijn vrienden meer.

Ik behoorde tot de groep die altijd schreeuwde dat kaal/gemillimeterd mij niet zou staan. Na een paar weken was ik er volkomen aan gewend en hoorde ik van iedereen: 'Je kunt het goed hebben!'. Ik oog sportiever en mannelijker, beetje type Wesley Sneijder maar dan zonder tattoos en 15 cm langer Ik heb sinds kort een prachtige vriendin (die de hele tijd over die korte haren aait omdat het zo lekker voelt) en krijg tijdens het stappen meer aandacht dan ooit tevoren. Er zijn heel veel vrouwen die haar blijkbaar veel minder belangrijk vinden dan ik altijd dacht.

Hoe goed alle berichten hier ook bedoeld zijn, soms gaat het zwartgallige wel erg ver. Als ik hoor hoe mensen zonder haar klaarblijkelijk 3 punten zouden dalen op de aantrekkingsschaal, dan ben ik het daar echt niet mee eens. Praat elkaar niet de put in... je wordt er buitenproportioneel gedeprimeerd en onzeker van. Je aantrekkingskracht en zelfvertrouwen gaan hand in hand. En de acceptie van je nieuwe look heeft een enorm gunstig effect op zoveel aspecten van je persoonlijkheid, dat je er aan het eind van de rit zelfs op vooruit zou kunnen gaan.

Ik wil de onzekerheid niet bagatelliseren, want er zijn hele vervelende en lastige situaties... maar als ik de tijd terug kon draaien, zou ik willen dat iemand 1,5 jaar geleden in mijn slaap mijn haar eraf zou scheren. Wat had me dat een donkere fase uit de in potentie prachtige jaren als twintiger bespaard. Of ik zou willen dat ik geluisterd had toen ik het eerder op deze fora's las: Neem de controle in eigen hand, verdrink niet in de lange/dure/ongezonde projecten die uiteindelijk slechts 'de schade beperken', en focus op de andere aspecten in je leven die ZOVEEL doorslaggevender zijn in je levenskwaliteit en uitstraling.

Er zijn vast veel mensen die nooit in deze boodschap zullen geloven, maar als ook maar 1 iemand wat aan dit bericht heeft, is het al super. Je kunt met een paar stappen jezelf terugwinnen en dat is het echt waard.

[Astrid26]

TOP jongeman!
Fijn te horen dat het zo ook kan en dat je blij bent met je beslissing. Leuk ook dat je dit met ons wilt delen.

[Nic]

Wat mij trof in je verhaal was deze zin: 'kaal worden is zwaarder om mee te leven dan kaal zijn'.
Geweldig dat je het nu zo kan ervaren, toch?

Ik ben er zeker van dat jouw zelfverzekerde houding hierin belangrijker is dan je kapsel - of je nu een dikke bos haar had of het gemillimeterd hebt. Als je goed in je vel zit, straal je dat uit en dat heeft effect op je omgeving.

[EMD]

Ja, daar ben ik ook heel blij mee. Maar omdat ik weet hoeveel beter ik me nu voel zou ik zo graag een paar anderen over dezelfde drempel helpen. Ik wou dat iemand dat bij mij ook geprobeerd had. Bedankt voor de aardige reacties

[Astrid26]

Je hebt helemaal gelijk; als er een 'kaal' schaap over de dam is ....

Dat is ook een van de redenen waarom ik hier nog actief ben:
Ik ben dolgelukkig met mijn haarwerk en ik hoop met mijn positieve instelling vrouwen - die twijfelen / niet durven - over de drempel heen te helpen naar een mooi haarwerk!

[FarzM]

Moooooooi bericht! Kan me er zeker in vinden.

[AnthonieH]

Mooi verwoord en ik ben blij dat een manier hebt gevonden om verder te kunnen. En wellicht kun je inderdaad anderen helpen die voor de drempel staan te twijfelen

[dave523]

Mooi verhaal en ik denk heel erg waar voor iedereen die ooit de beslissing heeft genomen om kaal te gaan. 'kaal zijn' is niet erg (omdat het sowieso niet erg is) omdat iemand dan heeft geaccepteerd dat het nou eenmaal zo is. Veel mensen hier zijn bezig om dat 'kaal worden' zo lang mogelijk te verlengen door het niet te accepteren.

Maak je niet al teveel druk over die 1,5 jaar die je hebt 'verloren', dat hoort ook een beetje bij het volwassen worden. Als ik terug kijk naar de dingen waar ik me toen ik 18 druk over maakte, moet ik nu heel hard glimlachen.

[EMD]

Ja daar heb je absoluut gelijk in. Bepaalde dingen loslaten hoort sowieso bij het ouder worden. Maar ik denk dat ik met een zetje van buitenaf eerder met de tondeuse aan de slag was gegaan en dat zou achteraf gewoon heel goed zijn geweest voor m'n gemoedstoestand.

Ik merk trouwens dat ik er, nu mensen er aan gewend zijn, echt totaal geen moeite meer mee heb. Oprecht nul. Krijg volgens mij zelfs meer complimenten dan voorheen. Als ik nu een aantal recente posts weer zie, denk ik nog steeds dat het voor veel mensen hier op dit forum de optie zou zijn die ze het meest gelukkig kan maken.

[Raider]

Wow EMD, wat mooi geschreven. Je nieuw verworven zelfvertrouwen straalt ook af van je post. Ik voel me door je geïnspireerd om ook naar andere aspecten in het leven te kijken die je zelfvertrouwen kunnen voeden. Hartelijk dank voor je bericht!

[EMD]

Dat is leuk om te lezen! Veel succes! Zou ook leuk zijn als je hier wat meer ervaringen post over een tijdje.