Hoe help ik iemand van TTM af?

[Linda08]

Hallo,

Ik heb dit forum gevonden door te zoeken op de term "TTM". Een kennis van me lijdt aan deze ziekte / afwijking. Ik zou heel graag willen helpen, maar ik weet niet hoe. Ik heb het idee dat deze persoon zelf het probleem niet zo in ziet. Na een hele liefdeloze jeugd is het trekken van haren rond de puberleeftijd begonnen.

Ik kan heel rationeel wel zien wat het trekken triggert. Maar hoe kan ik deze persoon dit laten zien? Op mijn advies is ze drie keer met een psycholoog gaan praten, maar ze vond dit niet voldoende resultaat opleveren. Logisch, na drie keer kun je geen resultaat verwachten. Ik denk dat een jarenlange behandeling noodzakelijk is. Het wordt van kwaad tot erger en ik krijg langzamerhand het idee dat ze steeds meer psychische klachten krijgt.

Wie kan mij en haar helpen om meer inzicht te krijgen / een oplossing te vinden, zodat zij verder kan met haar leven. Het stokt nu gewoon....

Groet,

Linda

[Lila]

Hoi Linda,

Wat goed van je dat je je kennis wilt helpen.

Helaas is het niet zo eenvoudig. Er is geen enkele therapie bekend die een einde kan maken aan TTM. Een psycholoog kan hooguit helpen bij het leren omgaan met de stoornis, in de zin van dat je ermee kunt leren leven. Helaas is er ook bij psycologen erg weinig bekend over TTM, en proberen ze het toch vaak af te leren met allerlei trucjes cq cognitieve therapie etc. Dat kan echter een heel negatief effect hebben op de patiënt, waardoor het plukken alleen maar erger wordt.

Jouw kennis heeft er blijkbaar zelf geen last van. Ik zou zeggen: Houden zo! Het ergste aan het hebben van TTM is namelijk dat je geestelijk zo onder kunt lijden onder het feit dat je er niet mee kúnt stoppen, ookal wil je het nog zo graag en ookal doe je nog zo je best. Heeft jouw kennis daar geen last van, dan denk ik dat er hier heel veel mensen zijn die graag met haar zouden willen ruilen!

TTM gaat vaak samen met psychische klachten zoals depressie. Die zijn echter geen gevolg van het haren trekken, maar gewoon een ander verschijnsel van de ziekte. Die psychische klachten kunnen opgelost worden door een psychiater dmv medicijnen. Het haren trekken zal daar niet mee ophouden, maar de patiënt komt wel veel beter in haar vel te zitten. Wellicht dat het haren trekken dan ook wat vermindert.

Veel succes ermee!

[bolleke]

Dag Linda,

Het getuigt van medeleven wanneer je iemand anders wilt helpen. Helaas is dat niet steeds eenvoudig en misschien ook niet nodig, toch niet in de letterlijke betekenis van het woord; jij kan je 'kennis' geen oplossing bieden voor haar probleem. Hiermee wil ik niet zeggen dat je geen steun kan zijn voor haar. Zij zal veel meer baat hebben bij een vriendin die haar onvoorwaardelijk aanvaardt dan bij iemand die haar van haar ttm wil afhelpen. Het vraagt ontzettend veel energie om de strijd aan te gaan tegen ttm en er is geen instant-kant-en-klare oplossing voor.
Zoals er verschillende soorten kankers zijn, zijn er verschillende soorten ttm... en elke vorm heeft zijn eigen aanpak nodig. Sommige mensen hebben geen behoefte om er van af te komen, zijn hebben de ttm geaccepteerd als een deel van henzelf. Anderen vechten een jarenlange strijd tegen zichzelf en verliezen keer op keer... Nog anderen werken hard aan zichzelf (niet tegen zichzelf) en makken stappen in hun proces...
Eén ding staat voor mij vast: je kan het niet alleen. Wie de hulp inroept van een therapeut heeft een belangrijke en moedige stap gezet. Helaas is daarmee niet het einde aangebroken, dit is slechts een begin. Indien ik op voorhand had geweten dat mijn proces zo lang zou duren, dan had ik het waarschijnlijk niet volgehouden. Gelukkig loopt het leven dag per dag en door elke dag opnieuw de moed bij elkaar te rapen, door de steun van vrienden en therapeuten, heb ik volgehouden.
Er is wel degelijk hoop. Niet alle psychologen zijn onwetend en on-vakkundig, niet alle psychiaters zijn pillen-minded... Ttm is meer dan alleen het aanvaarden van de aandoening. Ttm is een stoornis van de impulscontrole die wel degelijk kan verholpen worden door een multidisciplinaire aanpak. Maar nogmaals, dit vergt enorm veel moed en energie van de persoon in kwestie.
De meeste mensen met ttm zeggen dat ze er van af willen. Mijn idee is dat wie alleen het doel wil, maar niet de weg die leidt tot dat doel, die wil het doel niet.
Sterkte!

[Webmaster]

Oorspronkelijk geplaatst door bolleke

De meeste mensen met ttm zeggen dat ze er van af willen.

Mijn idee is dat wie alleen het doel wil, maar niet de weg die leidt tot dat doel, die wil het doel niet.

Sterkte!

Zo...jij moet meer schrijven, Bolleke! Het is een tijd geleden dat ik hier zulke wijze woorden heb gelezen : ze zijn behoorlijk bij me binnengekomen... o zo waar en herkenbaar.

[Stefke]

Zoals Danté ook al zei:

De weg is belangrijker dan het eindpunt.

[Linda08]

Beste Lila en ook Bolleke,

Lila:
"Jouw kennis heeft er blijkbaar zelf geen last van. Ik zou zeggen: Houden zo! Het ergste aan het hebben van TTM is namelijk dat je geestelijk zo onder kunt lijden onder het feit dat je er niet mee kúnt stoppen, ookal wil je het nog zo graag en ookal doe je nog zo je best. Heeft jouw kennis daar geen last van, dan denk ik dat er hier heel veel mensen zijn die graag met haar zouden willen ruilen!"

Ik geloof niet dat ze er geen last van heeft. Ik denk dat de TTM een reactie is op de geestelijke problemen die zij heeft. Het uittrekken van haren is voor haar een uitlaatklep, omdat zij op een andere manier geen uiting kan geven aan haar gevoelens. Ze heeft eens contact opgenomen met een psycholoog, maar is hier na een paar gesprekken al mee gestopt. De problemen die zij niet heeft kunnen verwerken, komen voort uit haar verleden en het lijkt mij dat een jarenlange, intensieve therapie in welke van vorm dan ook, haar hiermee moeten kunnen helpen.

Waar ik me vooral zorgen om maak, is het feit dat zij graag kinderen wil en deze zonder partner wil krijgen. Hoewel ik vind van iedereen het recht heeft om kinderen te krijgen wanneer de mogelijkheid daar is, vraag ik me af in hoeverre een arts iemand met dergelijke psychische problemen gehoor wil geven aan iemand met een kinderwens.

Ik denk dat zij eerst haar eigen (psychische) problemen moet aanpakken, voordat zij een kind hiermee gaat opzadelen. Volgens mij overziet ze totaal niet wat het leven met een kind gaat inhouden. Ik heb geen TTM, maar wel twee kinderen en kan me af en toe ook wel de haren uit mijn hoofd trekken. (sorry voor deze cynische opmerking, het komt uit een goed hart ;-)) Ik weet hoe zwaar het leven met kinderen kan zijn en ik zou niet graag met mezelf in de knoop zitten als ik kinderen moest opvoeden.

Liefs,
Linda

[Lila]

Dat is lastig ja. Maar toch denk ik dat je de TTM er in dit geval buiten moet laten. Je kennis heeft last van psychische problemen, dus het zou fijn zijn als die opgelost kunnen worden. Je kennis heeft geen last van het feit dat ze TTM heeft, dus probeer daar niet te veel energie aan te verspillen. Mensen met TTM kunnen in principe prima kinderen opvoeden.

[bolleke]

Hallo Linda,

Ik kan best begrijpen dat je je zorgen maakt om je vriendin. Het feit dat ze kinderen wil, is natuurlijk ook haar beslissing. Ik hou ontzettend van kinderen en maak me soms ook zorgen wanneer ik in mijn omgeving kinderen zie 'mishandeld' worden (te weinig aandacht, te weinig gehoor, te weinig ruimte, te veel moeten, te weinig mogen, te veel grenzen of net te weinig grenzen enz...). Het is niet zo dat mensen met ttm geen kinderen kunnen opvoeden, absoluut niet! Het is wel zo dat mensen met persoonlijke en psychische problemen zichzelf niet moeten wijsmaken dat alles beter zal gaan wanneer er kinderen zijn. Wie niet van zichzelf houdt, kan niet van een ander houden. Dat wreekt zich vroeg of laat...
Daarom begrijp ik je bezorgdheid wat die kinderen betreft.
Verder is het mijn mening dat je ttm niet kan loskoppelen van de totale mens. De beste aanpak is daarom een multidisciplinaire aanpak. Dat kan voor mijn part tegelijk gebeuren (alhoewel dit uitermate veel energie zal vragen). In dat opzicht is een opname vb. geen slecht idee, in een psychotherapeutisch centrum). Anders kan je je problemen één voor één aanpakken; eerst de depressie vb., of de stemmingsschommelingen... automatisch zullen de andere problemen daar ook invloed van ondervinden en werk je zo toch simultaan.
Depressie enkel genezen met pillen is geen optie. Er moet steeds tijd en ruimte gegeven worden om ook naar de onderliggende oorzaken op zoek te gaan...
Het probleem van de meeste mensen is dat ze te snel willen helpen of te snel willen geholpen worden. Jouw kennis zal pas hulp zoeken als ze daar zelf aan toe is, jij kan niets forceren. Je kan alleen luisteren en een eindje mee op weg gaan. Je hoeft daarom niet haar weg te gaan (je hoeft niet met alles akkoord te gaan), maar steun haar in haar gevoelens en in haar verdriet, zo weet ze dat ze er niet alleen voor staat... véél belangrijker dan pillen of meesleuren naar een therapeut. Die beslissingen moet ze zèlf nemen!
Succes!!

[plaagstokje]

hoi ik ben moeder van kind van 9jaar
heb ontdekt dat ze haar haar wimper en wenkbrouwen uittrekt
kweet nie hoe ik haar kan helpen
bestaan er psigologen in belgie (antwerpen om dit probleem aan te pakken

[Stefke]

Hoi Plaagstokje,

Goed dat je de weg naar Haarweb gevonden hebt. Dit kan veel uitkomst bieden om ervaringen uit te wisselen. Er staan in de verschillende "topic's" diverse tips en truuks om uit te proberen.

Verder is gedragstherapie een aanrader, al weet ik niet hoe de brein van een 9-jarige werkt en of dat effectief is. Vaak kun je via je huisarts een verwijsbrief halen. (In ieder geval is dat in Nederland zo)

Heel veel succes.

Liefs,
Stef