Seborroïsch eczeem

[jord-y]

Oorspronkelijk geplaatst door Hanna

Zo ver hoef je helemaal niet te gaan. In Frankrijk, Spanje of Italië gewoon aan de Middellandse Zee om daarin te kunnen zwemmen (dat water is zouter dan de oceaan)en in de zon te bakken. Eilanden als Mallorca, Menorca, Corsica of Sardinië zijn natuurlijk ook geschikt. Geen rare theesoorten nodig.
Misschien kun je thuis in herfst- en winterseizoen de situatie nabootsen door je hoofd met zout water te wassen en onder de hoogtezon te gaan.

@Jordy, Roos is een lichte vorm van seb. eczeem.

Ok thx voor de antwoord,roos is dus helaas ook blijvend grrr

[boekhouder]

net nu ik dacht dat ik ervan verlost was (na een sessie van 4 weken Efalith gepaard gaande met een homeopatische kuur), steekt het SE terug keihard de kop op. het warme weer van de voorbije dagen heeft mijn hoofdhuid en de huidplooien in mn gezicht geen goed gedaan (ik heb al ongeveer 6 jaar last van SE + acne (ben nu bijna 23 jaar) en bij mij heeft het weer wel degelijk een invloed op m'n SE: indien het zéér koud of zéér warm is (>25°) heeft dit zeker een nefaste invloed op m'n SE. het is werkelijk om hopeloos van te worden.

ik leef al 6 jaar zéér teruggetrokken omdat ik me zo schaam voor deze ziekte. zowel op mijn beroepsgebied als op privé gebied is mijn leven hierdoor totaal verkracht. m'n ex heeft me jaren geleden al laten zitten, ik ben veel "vrienden" kwijtgeraakt, ik kan me niet ontplooien op m'n werk, en ik kan zo nog wel een tijdje doorgaan. ik mag er niet aan denken dat ik voor de rest van m'n dagen hier last van zal hebben. soms zit ik echt met zelfmoordgedachten omdat ik me zo onbegrepen voel en omdat het op elk moment van de dag zo confronterend is. ik droom van een normaal leven maar ben de hoop stilaan aan het opgeven.

[AnthonieH]

Oorspronkelijk geplaatst door boekhouder

ik leef al 6 jaar zéér teruggetrokken omdat ik me zo schaam voor deze ziekte. zowel op mijn beroepsgebied als op privé gebied is mijn leven hierdoor totaal verkracht. m'n ex heeft me jaren geleden al laten zitten, ik ben veel "vrienden" kwijtgeraakt, ik kan me niet ontplooien op m'n werk, en ik kan zo nog wel een tijdje doorgaan. ik mag er niet aan denken dat ik voor de rest van m'n dagen hier last van zal hebben. soms zit ik echt met zelfmoordgedachten omdat ik me zo onbegrepen voel en omdat het op elk moment van de dag zo confronterend is. ik droom van een normaal leven maar ben de hoop stilaan aan het opgeven.

Moed houden, Boekhouder. Je bent nog erg jong, je lichaam verandert nog steeds en het is sterk. Dat gaat je helpen.

Ik heb weinig kennis van SE, helaas, dus kan ik je niet helpen met tips. Het enige dat ik weet is dat mijn vader ook in lichte mate last heeft van eczeem, in de plooien op zijn voorhoofd en bij zijn neus. Hij zweert bij vaseline. Maar helemaal weg gaat het nooit.

Ik kan verder alleen zeggen dat ik ook dips heb gehad in mijn leven en mijn manier om daarmee om te gaan was om te gaan sporten. Daarom fiets ik nu veel, doe ik fanatiek aan fitness en ren ik hard (net vanmorgen weer mijn record op de 8km gebroken ... 36:47) ... de naweeën van de diepste dips ...

Misschien kan het jou helpen. Tijdens sporten hoef ik nergens anders aan te denken, mijn hoofd wordt heerlijk leeg. En ik heb het gevoel dat met het sterker worden van mijn lijf ook mijn geest weerbaarder wordt.

[Frenkske]

Hallo boekhouder,

M'n mond viel zowat open van verbazing toen ik jouw verhaal las. Het hadden m'n eigen woorden kunnen zijn! Echt één en al herkenning. Behalve dan dat ik zelf nooit een vriendin heb gehad, mede door het eczeem niet. Het beperkt mij ook al jaren in m'n doen en laten. Ik ken nog wat meer mensen met SE, maar vaak lijkt het wel alsof ik de enige ben die er zo intens onder lijdt en niemand lijkt dit te begrijpen inderdaad. Maar het spookt de hele dag door m'n hoofd en alleen in m'n slaap (als ik er tenminste niet over droom) vergeet ik even dat ik het heb. Ik weet totaal niet met deze ziekte om te gaan, echt vreselijk is het gewoon. Ik weet helaas ook niet hoe ik je kan helpen met SE, wist ik het maar. Maar misschien (hopelijk) helpt het je een beetje te weten dat je niet de enige bent die zo onder dit eczeem lijdt. Heel veel sterkte!!

Groetjes,
Frank

[boekhouder]

@ Anthonie: bedankt voor uw woord van steun. een jaar geleden heb ik ook een tweetal maanden aan een stuk gemiddeld 3x per week gaan lopen en tot voor enkele weken speelde ik zelfs amateur-voetbal de zaterdagnamiddag en ik moet bekennen dat sporten inderdaad ook zo'n moment met zich teweeg brengt (waarschijnlijk door de adrenaline), waarin ik zo eventjes een gevoel van opluchting had. Helaas is de voetbalploeg sinds begin juli min of meer uit mekaar gegaan door ruzie en daardoor sta ik nu ook zonder ploeg (kben dan ook een gemakkelijk slachtoffer en vroeger had ik ook meer zelfvertrouwen maar dat is met de jaren totaal verdwenen)... 'k vrees dat mijn "bekentenis" van deze voormiddag een uitdrukking is van verschillende zaken die de laatste tijd verkeerd lopen in m'n leven en dat ik daardoor de behoefte had om het gewoon eens uit te typen, in de hoop dat er mensen zijn op dit forum die me begrepen. (terwijl ik anderzijds natuurlijk niemand deze ziekte toewens, zelfs m'n ergste vijand niet)

@ Frenkske: sterkte gewenst. hopelijk komt er ooit een dag dat we hiervan verlost geraken. als er ooit een medicijn ontwikkeld wordt waardoor patiënten definitief van SE verlost kunnen geraken, dan pas zal ik echt terug kunnen leven en genieten van het leven. hopelijk komt die dag er nog in de tijd dat wij leven. ik wou ook nog eventjes terugkeren op het feit dat je zei dat je m'n post herkende met uitzondering van het feit dat je geen ex had. Dat meisje betekende alles voor mij. Ik was toen weliswaar nog maar 16 toen we uit elkaar gingen maar ik kan je verzekeren dat ik haar doodgraag zag en dat de liefde van mijn kant naar haar toe zéér intens en puur was. Pas toen onze relatie eindigde ben ik dat SE echt gaan ontwikkelen, tot daarvoor had ik enkel last van acne. Ik ga niet beweren dat de breuk met m'n ex de oorzaak is van m'n SE. het zal een samenloop van factoren zijn, o.a. mijn hormonenwerking + bij mij is het ook erfelijk (m'n pa heeft min of meer dezelfde ziekte en daarom is het des te confronterender om te zien dat hij, iemand die toch meer dan dubbel zo oud als ik is nog steeds last heeft van die ziekte).
wat ik je in feite wil duidelijk maken is gewoon het feit dat je je gelukkig mag prijzen dat je geen ex hebt. ik heb sinds die breuk met dat meisje ook geen enkele relatie meer gehad; deels omdat ik die breuk tot op vandaag nog steeds niet volledig verwerkt hebt, maar vooral omdat ik SE heb en daardoor geen relatie kan en durf aangaan uit schaamte en uit respect voor die potentiële partner (wat ik wil haar niet aandoen dat ze met mij over 't straat moet lopen). desalniettemin heb ik wel ooit kunnen proeven van liefde en dat maakt het des te pijnlijker. soms wou ik dat ik die gelukkige momenten met dat meisje nooit had meegemaakt omdat ik besef dat dit volledig tot het verleden behoort en dat er zolang ik last heb van SE geen plaats is voor een nieuwe relatie.

[Frenkske]

Hoi boekhouder,

Bedankt voor je reactie. Ik kan goed begrijpen dat je het op het moment heel erg moeilijk hebt. SE is gewoon een hele nare ziekte en ik vind dat er vooral door "buitenstaanders" vaak erg lichtzinnig over wordt gedacht. En bij jou komt er dus nog eens liefdesverdriet bij, ook al enorm zwaar (liefdesverdriet heb ik namelijk wel gekend). Voor mij geldt overigens (helaas) ook dat SE niet mijn enige probleem is. Maar als ik al eens van dat nare eczeem af zou zijn, of als ik in elk geval eens wist er op een goede manier mee om te gaan, dat zou al heel veel verschil maken...

Ik vind zelf de jeuk eigenlijk het ergste, maar als het eczeem ook nog duidelijk zichtbaar wordt, dat maakt het nog erger inderdaad...

Mijn vader heeft mij ooit eens geholpen met de behandeling van het SE. En in die tijd was het best goed onder controle. Ik snap niet hoe hij het voor elkaar gekregen heeft. Mijn vader leeft helaas al bijna negen jaar niet meer...

Ik hoop ook dat er eens een echte oplossing gaat komen voor dit vervelende eczeem. Jij ook heel veel sterkte!

Groetjes,
Frank

[franky]

@Boekhouder ( en in minder mate ook Frenske): als ik jouw verhaal lees schrik ik geweldig. Niet vanwege de SE, maar jij psychische gesteldheid op het moment en alles wat je aan de SE toeschrijft.

Heb je al eens overwogen psychische hulp te zoeken? Als ik je verhaal zo lees lijkt me dit een verstandige keuze. Ik heb zelf ook SE, maar dit hindert mij absoluut niet in mijn sociale-, werk-, of liefdesleven. Het is een vervelende aandoening, maar ook niet meer dan dat ( toegegeven, de jeuk is zo nu en dan echt niet meer te hebben); dus maak er ook niet meer van dan het is. En nu komt er een open deur, maar hij is wel waar: Er zijn zoveel veel ergere ziektes/ aandoeningen dan SE.

[Frenkske]

Hallo franky,

Bedankt voor je reactie. Het is echt fijn dat jij redelijk goed met SE om weet te gaan, maar mij lukt dit helaas totaal niet. Ik weet niet of we er allebei in even ernstige mate last van hebben. Ik word de laatste tijd in elk geval elke dag en soms ook 's nachts gek van de jeuk. Maar zelfs als we het allebei even erg hebben, de ene mens kan beter met dingen omgaan dan de ander. Wat voor de 1 te verdragen is, kan een ander niet aan en omgekeerd. Het hangt dus niet alleen van een aandoening af, maar ook van je persoonlijkheid (en misschien ook van nog andere omstandigheden). Voor mij is SE niet het enige probleem. Ik heb al jaren last van psychische klachten, ik ben manisch depressief. Ik heb hiervoor hulp, maar dat neemt niet weg dat ik me heel vaak niet goed voel. En ik kan je verzekeren dat het absoluut geen pretje is om dan ook nog SE als "extraatje" erbij te krijgen. Ik ben het ermee eens dat er nog wel ergere dingen zijn dan SE, maar ik vind het absoluut geen kleinigheid, dat vind ik geen enkele chronische ziekte overigens. En het is iets wat je leven in behoorlijke mate kan beïnvloeden, maar nogmaals, hierin verschillen mensen. Ik kan bijvoorbeeld ook geen gewicht van 150 kg optillen, maar er zijn mensen die dit zonder problemen kunnen. Ik herken zelf erg veel uit het verhaal van Boekhouder, behalve dan dat ik (mede door alle problemen) zelf nooit een vriendin heb gehad, wat op zichzelf al niet bepaald een pretje is. In elk geval het beste ermee...

Groetjes,
Frank

[X-Zeem]

@ Frenkske

Weetje, als ik zo terug kijk heb ik mijn seb/psoriasis ook gekregen na enorme verdriet door een relatie dat kapot is gegaan.
Ik had echt enorm veel verdriet en dat maanden lang waardoor ik niet goed at enzo.
Ook kreeg ik spraak proberen en concentratie problemen toen en uiteindelijk psychische problemen.
Ik denk dat dat samen met mijn hormonen die sowieso niet op zijn plaats stonden (last van acne en vroege baard/lichaamshaar) heel wat hebben aangedaan.

Opzicht wist ik alles na een tijd te stabiliseren.
Er waren toen dingen dat ik deed compenseren.
Maar toen ook mijn mooie volle bos zwarte haren minder werden, raakte ik ook mijn laatste trots kwijt.
Dat deed de laatste druppeltje overlopen, ik bedoel, veel dingen zijn al ontnemen, wat wil het leven nog van mij?
En waarschijnlijk is het AGA dus dan zit ik met haarverlies problemen, terwijl ik de schilfering wil verbergen? dat gaat dus niet lukken.

Maar opzicht zie ik wel herstel methodes, ik bedoel, er zijn vrij weinig mensen die in zulke situaties in 100% zelfvertrouwen en 100% positieve gedachten kunnen creeeren.
Wat als het wel lukt, unlock ik dan iets in mijn leven wat tot herstelling kan leiden?
Wie weet, je moet niet alleen op wetenschap wachten, maar ook zelf experimenteren, ik bedoel deze wereld is groot, voor alles is er een oplossing alleen moet men het vinden.

[geelblauw]

Oorspronkelijk geplaatst door jarcenger

Ik heb van de dermatoloog een vette zalf en een emulsie om mijn hoofdhuid mee in te smeren. Dit moet dan wel 5 x per week gebeuren... Hier neem ik niet altijd de tijd voor en da's best stom, want ik weet dat het wel werkt. (Inmiddels is mijn haar gelukkig weer terug en ook nog met krullen!)

Fijn dat je wel je haar terug hebt.
Alleen balen van die "luchtige" dermatoloog. Dat heb ik ook al eens meegemaakt.
Maar welke vette zalf en emulsie gebruik jij?

[Frenkske]

Hallo X-Zeem,

Bedankt voor je reactie. Bij mij ontstond SE ook in een hele moeilijke tijd voor me. Sterfgevallen in de familie, voelde me ongelukkig met de studie die ik gekozen had en zo waren er nog wel wat dingetjes...

Ik hoor vaak dat het eczeem erger wordt door stress. Helaas wordt het eczeem zelf (bij mij wel in elk geval) ook een bron van stress. Het is dus echt een kringetje en ik krijg het maar niet doorbroken. Ik heb het eczeem nou al twaalf jaar en nog altijd heb ik geen "goede" manier gevonden om ermee om te gaan...

De laatste tijd kan ik het ook nog vaak niet laten om me te "krabben" waardoor de huid ook nog beschadigd raakt. Echt vervelend allemaal...

Ik heb ook veel haar verloren door het SE. Het liefst draag ik buiten dan ook een petje, maar dat kan ook weer het eczeem erger maken (hoeft gelukkig niet altijd zo te zijn, maar ja). Het is allemaal wat...

Ik wil je nog eens bedanken voor de reactie en veel sterkte gewenst ermee! Hopelijk vinden we allebei (en liefst gauw) toch nog een oplossing die voor ons werkt...

Groetjes,
Frank

[Joellie]

Oorspronkelijk geplaatst door X-Zeem

@ Frenkske

Weetje, als ik zo terug kijk heb ik mijn seb/psoriasis ook gekregen na enorme verdriet door een relatie dat kapot is gegaan.
Ik had echt enorm veel verdriet en dat maanden lang waardoor ik niet goed at enzo.
Ook kreeg ik spraak proberen en concentratie problemen toen en uiteindelijk psychische problemen.
Ik denk dat dat samen met mijn hormonen die sowieso niet op zijn plaats stonden (last van acne en vroege baard/lichaamshaar) heel wat hebben aangedaan.

Opzicht wist ik alles na een tijd te stabiliseren.
Er waren toen dingen dat ik deed compenseren.
Maar toen ook mijn mooie volle bos zwarte haren minder werden, raakte ik ook mijn laatste trots kwijt.
Dat deed de laatste druppeltje overlopen, ik bedoel, veel dingen zijn al ontnemen, wat wil het leven nog van mij?
En waarschijnlijk is het AGA dus dan zit ik met haarverlies problemen, terwijl ik de schilfering wil verbergen? dat gaat dus niet lukken.

Maar opzicht zie ik wel herstel methodes, ik bedoel, er zijn vrij weinig mensen die in zulke situaties in 100% zelfvertrouwen en 100% positieve gedachten kunnen creeeren.
Wat als het wel lukt, unlock ik dan iets in mijn leven wat tot herstelling kan leiden?
Wie weet, je moet niet alleen op wetenschap wachten, maar ook zelf experimenteren, ik bedoel deze wereld is groot, voor alles is er een oplossing alleen moet men het vinden.

wat at je dan zo nu al...? heb je ook ooit propecia gehad? of anti biotica... shakes voor fittness?

[Joellie]

volgens mij staan hier een paar berichten niet meer genoteerd die er verleden week nog wel stonden.. als het goed heb ook van antonieh...

[AnthonieH]

Oorspronkelijk geplaatst door Joellie

volgens mij staan hier een paar berichten niet meer genoteerd die er verleden week nog wel stonden.. als het goed heb ook van antonieh...

Je bedoelt over die poll? Daar heb ik een aparte discussie van gemaakt, ik nam aan dat je die wel gezien had

http://www.haarweb.nl/forum/showthread.php?t=17426

[X-Zeem]

Oorspronkelijk geplaatst door Joellie

wat at je dan zo nu al...? heb je ook ooit propecia gehad? of anti biotica... shakes voor fittness?

Wat ik at?
Heel veel junkfood zoals friet, appelflappen, chips, chocolade, tosti's, cola, etc.
Ik at 's ochtends nooit, op school appelflap nooit brood, nooit/te weinig groente als avond eten.
Wanneer mijn moeder gezonde dingen kookte wou ik altijd iets anders, dan maakte ik voor mezelf kipsate of kaassoufle, etc.
Dit hield ik 1 / 2 jaar vol, tot ik het minder druk in mijn leven kreeg en de nadelige effecten van ongezond eten onder ogen zag.

Anti biotica heb ik gehad 5 jaar terug voor mijn acne (en nu ook voor iets wat geinfecteerd is).
Ik gebruikte het niet al te lang, want ik zag nadelige effecten zoals vergeetachtigheid enzo.
Ik weet eigenlijk niet of ik de kuur heb afgemaakt, ik ging zo slordig ermee om, tjonge.

Shakes voor fitness niet.

Propecia nog niet, ik wacht even tot ik mijn antibiotica kuur af heb gerond en de volgende afspraak met de dermatoloog.
Ik ga proberen de huismerk te krijgen van finas 5mg die kost €7,77 of zo iets.
Als het aanslaat, dan weet ik tenminste 100% zeker dat het AGA is.
Bij mij zijn meerdere dingen uitgedund, zoals mijn baardgroei (diffuus) en ook mijn beenhaar eigenlijk.
Mijn ma zei een keer: heb jij je beenhaar geschoren? want ik had vroeger veel meer.

Of is beenhaar & baardgroei ook gevoelig voor DHT?

En ik weet eigenlijk niet 100% zeker of ik Psoriasis heb.
Ik heb in mijn wenkbrauw sinds kort ook weer schilfer (geel & vettig) en in mijn baargroei ook geel en vettig.
Zelf zie ik ook gele plekjes ontstaan op mijn hoofdhuid zonder zichtbare schilfer (misschien nog begin fase).
De plaatsen in mijn baard waar schilfer zijn raken de haren zooo makkelijk los, hoewel baardgroei haar zo moeilijk los te krijgen is.
Ook nu ik schilfer in mijn wenkbrauw heb laten de haren makkelijk los, lost die schilfer troep mijn haar op ofzo?

Haaruitval op mijn hoofdhuid is wel sterk verminderd.
Ik weet niet of het door Xamiol komt die de schilfers heeft doen verminderen (90%), de zon of omdat ik mijn haren kort heb.
Op mijn kussen ligt haast niks meer, vanochtend 2 haartjes.
En tijdens wassen van mijn haren maar 4 (dunne).
Vroeger was dat 15/20 haartjes op kussen en 30 tijdens wassen.