Nieuw op Haarweb of stille meelezer? Lees dit en stel jezelf voor!

[anneke1983]

Na 2 berichtjes al, zal ik me eens voorstellen.

Ik ben An, mama van 2 schatten van kinderen en heb een schat van een vriend.
Ik heb TTM al vanaf mijn 12 jaar, ben nu 29Jaar.
Dus dat is al een hele tijd!

Ondertussen heb ik me wel neergelegd bij het feit dat ik het heb! En probeer er mee te leven. Niet gemakkelijk, zou liever stoppen maar hou geen enkele poging vol. Ben ik zwak of is het nu echt zo'n verschrikkelijk ding dat TTM?

Ik heb ook nog hobby's; fotografie en ben ook de laatste tijd aan het naaien van kledij en speelgoed voor mijn kindjes. Het geeft me ook een gevoel van rust en dan ben ik druk bezig met mijn hobby's en niet met mijn haar.

[Keet]

Hoiiiii
En ik heb voor zover ik weet sinds m'n tiende ttm. Het begon heel onschuldig met alleen mn wimpers, ik had nooit kale plekken. Totdat ik een jaar of 13 was, toen is het serieuzere vormen aan gaan nemen. Ik kwam er toen ook achter dat ik hirsutisme had, en ik dacht dat het uittrekken van mn wimpers daar een reactie op was (hekel hebben aan haar ofzo). Ik ging naar de dokter en liet mijn benen laseren. Dat deedheel veel pijn en heb er ook lelijke brandplekken aan overgehouden. Ik scheer me nu gewoon dagelijks, werkt het beste. Vorig jaar ben ik erachter gekomen dat mijn wimperstoornis (en tegenwoordig ook hoofdhaarstoornis) een naam heeft en dat ik dus een aandoening heb wat me lelijk maakt en waar niks aan te doen is. Ik ben nu 19 maar ik zie hier mensen voorbij komen van 29 die er nog steeds niet vanaf zijn. Dit maakt me bang en onzeker. Ik maak niet snel nieuwe vrienden terwijl ik als klein meisje een vrolijk en sociaal meisje was. Ik durf nooi iemand in de ogen aan te kijken omdat ze dan de kale plekken op mn ogen kunmen zien. Ik baal hier echt verschrikkelijk van, waarom moet ik nou weer bij die ene procent zitten diedeze achtelijke aandoening heeft. Ik ben blij dat ik hier mn ei kwijt kon, ik durf het er namelijk met niemand over te hebben... Dus bedankt voor het lezen, reacties zijn meer dan welkom.
Liefs

[riek]

Lieve mensen.

Even een kort berichtje van mij.
Ik keek wel eens op dit forum maar heb er nog nooit wat achtergelaten. Toch ga ik dit nu doen want ik heb namelijk een succes verhaal!

Na ruim 15 jaar haren trekken ben ik nu alweer bijna een half jaar trekvrij!! Dit allemaal dankzij de therapie in Nijmegen. Zijn er meer mensen bij wie het zo goed aan slaat na behandeling daar?
Ik ben dolgelukkig !

P.s. als ik mensen kan helpen dan hoor ik het graag. Misschien kan ik mijn ervaringen wel delen.

Groetjes, M.

[Spasz]

Hallo Allemaal,

Wat fijn zoveel herkenning te vinden hier .

Ik ben Spasz, 28 jaar en trek aan mijn haren sinds ik me kan heugen, vanaf mn 2de denk ik (maar t kan eerder zijn). Vroeger had ik grote kale plekken op mijn hoofd en mijn ouders knipte mijn haar zo kort mogelijk zodat ik er niet in kon draaien. Ze waren vooral bang dat de plekken blijvend zouden zijn. Ik geloof dat ze werkelijk alles hebben geprobeerd om me er vanaf te helpen, zonder resultaat.

Inmiddels trek ik het er niet meer zoveel uit maar draai er nog steeds in waardoor de haren aan de voorkant van mijn hoofd afbreken. Soms trek ik er toch per ongeluk wat haren mee uit. Aan de achterkant het ik een volle bos lang haar maar aan de voorkant dus niet, en als ik niet oppas verschijnen daar ook kale plekken.

Ik merk dat het (veel) erger is als ik stress heb. Ik draai niet in mn haar waar anderen bij zijn. Wat ik heel naar vind is dat ik ook aan mn haren draai in mn slaap en er vaak haar op mn kussens ligt als ik wakker word. Daarnaast zit het in de knoop waardoor ik er soms een stukje af moet knippen.

Het is nu misschien tijd om er toch wat aan gaan doen. Net een stressvolle periode achter de rug en dat zie ik jammer genoeg terug in mn haar . Ik verteld het bovenstaande vandaag aan mijn kapper en die verwees me naar deze site. Ik hoop hier wat ideeën te kunnen vinden om er echt mee te stoppen.

[Webmaster]

Oorspronkelijk geplaatst door riek

Lieve mensen.

Even een kort berichtje van mij.
Ik keek wel eens op dit forum maar heb er nog nooit wat achtergelaten. Toch ga ik dit nu doen want ik heb namelijk een succes verhaal!

Na ruim 15 jaar haren trekken ben ik nu alweer bijna een half jaar trekvrij!! Dit allemaal dankzij de therapie in Nijmegen. Zijn er meer mensen bij wie het zo goed aan slaat na behandeling daar?
Ik ben dolgelukkig !

P.s. als ik mensen kan helpen dan hoor ik het graag. Misschien kan ik mijn ervaringen wel delen.

Groetjes, M.

Hoi Riek,

Welkom op HaarWeb en dankjewel voor je hoopgevende verhaal. Graag horen we je ervaringen met de therapie die je gevolgd hebt: het kan andere mensen helpen om te horen wat je ervaren hebt. Als je dat zou willen, maak dan s.v.p. een nieuwe discussie/onderwerp aan in 'TTM - Algemeen' : we zijn benieuwd naar je verdere verhaal.

[riek]

Oorspronkelijk geplaatst door Webmaster

Hoi Riek,

Welkom op HaarWeb en dankjewel voor je hoopgevende verhaal. Graag horen we je ervaringen met de therapie die je gevolgd hebt: het kan andere mensen helpen om te horen wat je ervaren hebt. Als je dat zou willen, maak dan s.v.p. een nieuwe discussie/onderwerp aan in 'TTM - Algemeen' : we zijn benieuwd naar je verdere verhaal.

Gedaan :-). Zie mijn topic: "I survived Trichotillomanie"

[Valeria]

Hallo iedereen

Ik had mij hier enkele jaren geleden ook al aangemeld, maar ben dan mijn naam en wachtwoord vergeten.. Heb me nu opnieuw aangemeld..
Ik kamp al sinds het 5e middelbaar met TTM.. Dit is nu ongeveer al 5 jaar, aangezien ik 20 ben geworden.
In het begin viel het iedereen van m'n klas op. Wat ging ik er kapot van.. Het begon onschuldig en ineens ben je er zo goed als aan verslaafd..
Gedurende jaren ging het soms beter en telkens een terugval.. Ik ben uiteindelijk begonnen met m'n haren te kleuren, zodat dit mss wat meer motivatie zou geven. Ik ga naar 1 kapper die van mijn probleem weet, maar telkens stel ik het zo lang mogelijk uit.
De laatste tijd ging het super goed. Het haar begon terug te groeien, ik was zo trots dat ik zelfs m'n scheiding anders kon leggen, eens iets nieuws proberen.. Sinds januari heb'k een terugval en sinds gisteren is al m'n spaarwerk zo goed als verdwenen.. Het is dus opnieuw beginnen voor mij.. Ik heb gelukkig mijn vriend die me hierin steunt.
Mijn vraag naar sommigen; groeit het haar echt nog terug? 5 jaar vind ik behoorlijk lang en iedere keer ben ik zo bang dat het nooit volledig zal toegroeien..

[sinead]

Lieve allemaal,

Ik heb dit Haarweb-forum kort geleden ontdekt. Het doet me goed om te merken dat ik niet de enige ben met een 'raar' haarprobleem, en de herkenning die ik op vele punten voel is een steun voor me.

Helaas heb ik zelfs op dit forum bijna niets kunnen vinden over mijn probleem. Ik knip dwangmatig mijn haar. Alleen in de discussie 'trichotillomanie' kwam ik hier een paar berichtjes over tegen, helaas alweer van jaren geleden. Als ik 'dwangmatig haar knippen' google komt er ook alleen maar informatie over trichotillomanie uit. Dus misschien ben ik in dat forum-onderdeel het best op mijn plaats.

Al een jaar of 7 knip ik dwangmatig mijn haar. Dat verpest een groot deel van mijn leven. Het maakt me vaak wanhopig en zorgt voor heel veel schaamte. Er zit een heel verhaal achter hoe mijn 'afwijking' is ontstaan, wie weet komt dat later nog aan de orde. Mijn jeugd en zelfbeeld spelen er in ieder geval een belangrijke rol in.

Mijn haar is nu heel kort, zoals bij Sinead O' Connor vroeger. Maar dan lelijker, want onregelmatig. Ik wil het héél graag laten groeien en hoef echt geen lange manen tot op m'n kont, gewoon een leuk kort kopje zou prima zijn! Maar het lukt me niet om zo ver te komen.

Ik blijf steeds bezig met het speuren/voelen naar plukken die niet 'kloppen' met de rest en MOET die dan afknippen. Zodat m'n haar er netter en regelmatiger uitziet en ik geen 'geplukte kip'-kapsel heb. Daar bedoel ik mee dat je niet kan zien dat ik zelf heb zitten knippen. Want behalve hoe kort m'n haar is schaam ik me vooral heel erg voor de 'knipafwijking' zelf.

Als ik een knipaanval heb kan ik daar uren mee bezig zijn. Ik raak dan in een soort trance en zie dan later pas welke schade ik nu weer heb aangericht. Dan was ik al best een eind op weg om het te laten groeien en kan ik weer van voor af aan beginnen.

Ik heb me aangemeld voor therapie en hoop heel erg dat dat gaat helpen. Intussen loop ik buitenshuis altijd met een pet. Daar krijg ik zo genoeg van! Ik wil me niet thuis opsluiten dus ga zo veel mogelijk met m'n pet op overal heen, maar dat put me inmiddels zo uit! Mijn vrijwilligerswerk, waar ik zo'n 20 uur per week aan besteed, wordt me inmiddels bijna teveel, omdat ik me zo schaam en denk dat m'n collega's zich inmiddels ook afvragen waarom ik ALTIJD die stomme pet op heb.

Mijn vrienden en familie weten ervan, en zijn gelukkig best begripvol en meelevend. Maar echt begrijpen wat het is en hoe het voelt (vooral die schaamte!) doen ze niet. Begrijpelijk ook.

Alle reacties op dit bericht zijn heel welkom. Maar het allermeest hoop ik op reacties van mensen die dit probleem ook hebben. Herkenning en het besef niet de enige te zijn kunnen zo veel goed doen. Misschien kunnen we elkaar wel heel veel verder helpen.

Liefs, Sinéad

[riek]

Oorspronkelijk geplaatst door Valeria

Hallo iedereen

Ik had mij hier enkele jaren geleden ook al aangemeld, maar ben dan mijn naam en wachtwoord vergeten.. Heb me nu opnieuw aangemeld..
Ik kamp al sinds het 5e middelbaar met TTM.. Dit is nu ongeveer al 5 jaar, aangezien ik 20 ben geworden.
In het begin viel het iedereen van m'n klas op. Wat ging ik er kapot van.. Het begon onschuldig en ineens ben je er zo goed als aan verslaafd..
Gedurende jaren ging het soms beter en telkens een terugval.. Ik ben uiteindelijk begonnen met m'n haren te kleuren, zodat dit mss wat meer motivatie zou geven. Ik ga naar 1 kapper die van mijn probleem weet, maar telkens stel ik het zo lang mogelijk uit.
De laatste tijd ging het super goed. Het haar begon terug te groeien, ik was zo trots dat ik zelfs m'n scheiding anders kon leggen, eens iets nieuws proberen.. Sinds januari heb'k een terugval en sinds gisteren is al m'n spaarwerk zo goed als verdwenen.. Het is dus opnieuw beginnen voor mij.. Ik heb gelukkig mijn vriend die me hierin steunt.
Mijn vraag naar sommigen; groeit het haar echt nog terug? 5 jaar vind ik behoorlijk lang en iedere keer ben ik zo bang dat het nooit volledig zal toegroeien..

Hoi!
Bij mij groeit het na ruim 12 jaar nog aan. Maar denk dat dit per persoon verschilt. Mijn haar is wel veel stugger en wit, maar gelukkig is daar verf voor en allerlei crèmespoelingen. Ik wens je heel ve succes met je nieuwe poging. Als het de vorige keer zo goed ging, moet dat nu ook zeker weer goed komen. Niet te moed op geven!!!! liefs

[Valeria]

Bedankt Riek voor je antwoord en voor je steun!
Momenteel gaat het terug de goeie kant op met mij dus we hopen alsinds op geen terugval.. Wat zal ik blij zijn als het ooit eens volledig toegroeid en ik me geen zorgen meer moeten maken dat iemand het zal zien..

[shetah]

hallo Allemaal,

Ik wil mij even voorstellen, ben "shetah", vrouw van 36 jaar.
ik heb het forum al een paar keer bezocht en meegelezen, maar niet echt de moed gehad om me aan te melden. maar heb nu toch de knoop doorgehakt. Toen ik 15 was voor het eerst mijn haren uitgetrokken en therapie voor gehad. toen een hele tijd "trekvrij", maar nu is het mis en echt mis. begin nu echt kale plekken te krijgen en ben bang dat ik dit niet meer kan verbergen en geen idee hoe ik hier dan mee om zou moeten gaan.(heb wel therapie en hoop het weer onder controle te krijgen) iedergeval blij dat ik het met mensen kan delen, die er ook last van hebben.

[minoekie]

Hoi.

Ik ben 15 jaar ennheb ttm net 3 maanden. Ik kwam er gister pas achter dat ik het had. Ik wist nooit dat zoveel mensen het ook hebben. Ook zie je dat sommige mensen het al 20 jaar gebben maar dat wil ik niet! Ik wil gewoon dat het meteen stopt! Ik hoop dat er kinderen van mijn leeftijd zijn die er met me over willen praten. En zijn er ook spullen die er tegen helpen?

[Maan7]

Hoi,
Ik zit na veel gezoek in de recente discussie dus elders kom je vast weer mijn bericht tegen maar ook ik wil ervaringen, maar voralmeen tip delen.

Ik ben zelf al ruim 30 jaar bekend met ttm met ' genezing' en dan weer terugvallen. Ik wilde alleen een tip, die ik sinds kort ontdekte), hier doorgeven want mij helpt het (niet om er vanaf te komen helaas, maar wel om de frequentie te verminderen).

Het is meer bedoeld voor de plaatselijke trekkers (dus degenen die de neiging hebben steeds aan dezelfde plek te voelen, bijv bovenop het hoofd of meer achterop het hoofd e.d. en dan het stukje haar vanaf de hoofdhuid.

Mijn tip is: Maak dat gedeelte van het haar nat zodra je merkt dat je hand weer gaat voelen aan je haar**(de start zeg maar). Dit kan met een klein verstuifflaconnetje (dat is echt het handigst, snelst en zonder morsen) of vanuit een bakje water met de hand. En steeds als het haar wat opdroogt en je hebt nog steeds de neiging om te voelen, gewoon weer even natsprayen. Droogt het te snel, dan even een speldje/klemmetje eroverheen doen.

En natuurlijk is dat voornamelijk voor als je thuis zit (waar men overigens**sneller de neiging krijgt om tijdens het ontspannen te voelen/trekken maar dat is aan jezelf). Het grote voordeel van het natmaken is dat de structuur van het haartje niet goed of niet voelbaar is en daar gaat het voornamelijk om bij de gemiddelde ttm-er. Het nattige haar onttrekt ook de lust om te voelen en trekken.

Bij mij heeft het echt effect maar ik moet het water dan wel in de buurt hebben (dus flaconnetje naast mij op de bank e.d.) zodra ik weer aan mijn haar voel, pak ik het flaconnetje en spuit dat gedeelte van het haar weer nat.

Een andere tip is, maar dat is omslachtiger, het haar wassen. Het voelt schoon/fris en ook dan is de structuur van het haar niet voelbaar (en dempt dat de neiging om er aan te zitten). Toch werkt dit minder omdat het tijd en moeite kost, maar ook dat heeft wel enig effect.

Ik ben benieuwd, dus voor degenen die een poging gaan wagen, deel je ervaring hier, ook tbv andere ttm-ers.

Groetjes.

[Sasje77]

Even voorstellen: ik ben Saskia, 36 jaar oud en ik heb sinds mijn 9e al TTM. Het begon met mijn wenkbrauwen, maar is rond de tijd dat ik naar de middelbare school ging 'overgeslagen' naar mijn hoofdhaar. Als kind heb ik me er heel erg voor geschaamd, maar er waren ook periodes dat het minder was en ik er eigenlijk niet zo'n probleem in zag. Nadat ik afgelopen jaar in therapie ben geweest voor een burn-out (en weer genezen verklaard, én sinds kort van de medicijnen af), besefte ik dat er nog één ding niet goed voelt: mijn TTM.

Ik weet al jaren dat 'het' een naam heeft en dat er anderen zijn die het doen (mijn moeder doet het al sinds haar 14e en is nu 65), maar zag het meer als een soort 'gekke afwijking' waar ik me voor schaamde naar de buitenwereld, maar niet naar mijn man en ouders toe.

Nu ben ik er klaar voor om eraf te raken, maar vind het moeilijk waar te beginnen. Ik ben het zo zat dat ik moet kijken of mijn haar op sommige plekken dun is, dat er als ik een staartje in heb overal korte 'nieuwe' haartjes uitsteken en dat ik als er bezoek komt eerst moet kijken of er rond de bank geen plukken met haar dwarrelen...

Ben eerst gaan 'analyseren' wanneer ik het doe: zowel in stressvolle als in relaxte momenten, als ik een hand vrij heb zeg maar. Ik kan gewoon geen tv kijken, boek lezen of bellen zonder dat ik aan mijn haar zit te frunniken. Ben nu begonnen met 's avonds op de bank pleisters om mijn duimen te doen zodat ik er steeds aan word herinnerd dat ik aan mijn haar zit. Dat helpt wel een beetje, maar de behoefte om aan mijn haar te voelen (en daarna een 'goede' eruit te trekken en helemaal de 'blijdschap' als ik ook nog eens een grijze te pakken heb) verdwijnt niet. Ik ben blij dat ik op het forum terecht ben gekomen en kan niet wachten om herkenbare berichten en tips van anderen te lezen!

[Tine-deman]

Hallo,

Ik ben Tine en ben 19 jaar oud. Ik trek sinds ongeveer een jaar zeer vaak het haar op mijn onderbenen uit. Als gevolg heb ik nu allerlei wondjes op mijn benen.
Ik weet sinds een week dat ik waarschijnlijk aan ttm lijd. Het is wel een opluchting, maar nu zoek ik echt hulp om te stoppen!

Veel groetjes