Nieuw op Haarweb of stille meelezer? Lees dit en stel jezelf voor!

[jolien]

Ik denk ook dat stress er voor een groot deel tussenzit hoor. Tijdens mijn examens ben ik absoluut nooit van mijn haren kunnen blijven, de schade was altijd groot. Ook wanneer ik me niet goed voel ( = ook een vorm van stress) of zelfs 's avonds wanneer ik tv kijk, een boek lees,... wanneer ik in mijn achterhoofd heb dat ik dit en dat nog allemaal te doen heb in de nabije toekomst, zijn gevaarlijke situaties. Op reis kan ik dit meestal allemaal loslaten, zit je ook in een andere omgeving en sfeer, en dan is die drang er meestal niet...

Ik epileer trouwens ook mijn wenkbrauwen. Vroeger kon ik ook uuuuuren zitten pulken naar dat halve-millimetertje-lange haartje dat ik te pakken wou krijgen, soms tot bloedens toe! Tegenwoordig fixeer ik me er gewoon minder op als ik in de spiegel kijk en het obsessieve is er niet meer.

Mijn partner reageerde trouwens normaal en begripvol toen ik mijn geheim vertelde (toen waren we al twee jaar samen), we zijn zelfs kort erna zelfs samen een pruik gaan kopen. Voor hem maakt het niet uit hoeveel haren ik op mijn hoofd heb staan. Hij helpt me ook door me attent te maken wanneer ik onbewust aan het plukken ben en heeft mij aangespoord om in therapie te gaan. Eigenlijk heeft hij er nooit een punt van gemaakt, hij vindt het natuurlijk wel erg dat ik er wèl last van heb. Gelukkig heeft eigenlijk nog nooit heeft iemand raar gereageerd als ik over mijn ttm begin. Heb jij het ooit iemand verteld?

Groetjes en succes

[Tealeaf]

Oorspronkelijk geplaatst door jolien

Ik epileer trouwens ook mijn wenkbrauwen. Vroeger kon ik ook uuuuuren zitten pulken naar dat halve-millimetertje-lange haartje dat ik te pakken wou krijgen, soms tot bloedens toe! Tegenwoordig fixeer ik me er gewoon minder op als ik in de spiegel kijk en het obsessieve is er niet meer.

Ja, ik heb precies hetzelfde! Ik kan ook tot bloedens toe proberen net dat ene haartje er uit te peuteren.
Vroeger trok ik ook overdag aan mijn wimpers, maar dat doe ik nu al lang niet meer.
Het gebeurd nu echt wanneer ik mijn make-up er af haal om naar bed te gaan. Ik weet het van mezelf, dus soms haal ik maar 1-2x in de week mijn mascara er af, dan hebben de wimpers een beetje rust en kunnen ze iets groeien (hoop ik dan)

Ik heb het nog nooit aan iemand verteld. Mijn ouders weten wel dat ik het doe, maar verder niemand.
Een ex-schoonmoeder viel wel eens op dat ik weinig wimpers had, maar dan zei ik dat ik allergisch was voor een bepaalde mascara en dat ze waren afgebroken (Tsja, je moet toch wat...)

[elizabeth]

Hallo Tealeaf,
Mijn man merkt het wel heel af en toe op, maar hij maakt er geen punt van. In vorige relaties werd er eigenlijk ook nooit over gesproken, ik kapte het anders gelijk af.
Ik kan het redelijk goed verbergen mbv makeup. Heb er geen trauma's aan over gehouden, maar voel me soms wel erg onzeker. Verhalen op deze site zijn zo herkenbaar, alleen al over het "trek"ritueel en wat je daarna met zo'n wimper doet.
Gaat een wereld voor mij open, ik ben hierin dus (gelukkig)niet uniek !!

[Rezay]

Hoi allemaal. Ik ben nieuw hier en ben hier terecht gekomen omdat ik op internet aan het zoek was naar informatie over het eten van haren. Mijn zoontje is 3 1/2 jaar. Zelf heb ik best wel last van haaruitval waardoor deze door het hele huis te vinden zijn. Vanaf het moment dat mijn zoontje kon kruipen stopte hij elke haar die hij kon vinden in zijn mond. In de loop van de tijd was het me eigenlijk niet meer zo opgevallen tot de laatste tijd. Hij eet echt elke haar op die hij tegenkomt en probeert nu ook steeds haren uit mijn hoofd te trekken of mijn wimpers te pakken. Het maakt niet uit wat je hierover tegen hem zegt hij blijft het doen. Ook synthetische haren van knuffels enzo stopt hij in zijn mond. Ik vind ook regelmatig knuffels of andere dingen waar vulling in zit opengemaakt en helemaal leeggeplukt.

Valt dit gedrag ook onder TTM of is dit iets anders? En zijn er nog meer mensen waarvan hun kinderen dit doen?

[zoetietjeuh]

ben meisje van 20jaar
ik trek nu ongeveer zo'n 3jaar, ik ben altij ne pruller geweest, een zenuwpees, nagelbijten, tiks en andere..allemaal gehad. Ik heb ze overwonnen buiten nagelbijten en ja nu ttm.
Ik vind het verschrikkelijk, ik had vroeger heel dik krullend haar en nu heb ik nog geen 4de meer. De kale plekken beginnen op mijn hoofdhuid enja.. ik zou nog is naar de kapper moet maar heb schrik voor reacties en dergelijke.. ik ben al even (jaar) op de hoogte van de naam. toen ik het opzocht op internet was ik ook enorm opgelucht dat ik niet alleen was.. ik heb nog geen therapie gedaan maar ben het wel van plan.

grtz

[Lila]

Hallo Rezay en zoetietjeuh en Welkom op Haarweb!

@Rezay
Haren eten komt wel regelmatig voor bij TTM, maar haren eten is op zich nog geen TTM. Het is pas TTM als iemand de haren bij zichzelf uittrekt.
Ik kan me wel voorstellen dat kinderen die om de een of andere reden graag haren eten op een gegeven moment wel haren bij zichzelf uit gaan trekken. Ik heb hier op het forum wel eens gelezen over een kindje dat stopte met haren uitrekken als ze een voorraadje losse haren had om mee te prutsen. Dus mocht jouw zoontje ook zijn eigen haren uit gaan trekken dan is dat misschien een idee.

@zoetietjeuh
Fijn he, om te weten dat je niet de enige bent. Dat scheelt al een stuk.
Als je graag naar de kapper wilt, dan kun je hier opHaarweb misschien wel een kapper vinden die afweet van TTM en dus geen rare vragen zal stellen.

[zoetietjeuh]

Ja idd .. ik was al lang aan het zoeken naar een forum met mensen die hetzelfde hebben als ik en die het dus begrijpen... ja ik ga zeker is rondneuzen voor een kapper.. want ik heb bij een gewone kapper echt geen zin in rare gezichten en vragen:s

grtz

[iwish]

Ik ben Iwish, 13 jaar.
Ik heb trichotillomanie (TTM). Ik denk dat een jaar geleden begonnen is. Ik irriteerde me aan de kleine donshaartjes op de haargrens van mijn voorhoofd. Ik knipte ze af.
Toen ze weer begonnen te groeien werden ze nog vervelender. De haartjes werden langer, harder en groeiden omhoog. Het werden gewone haren in plaats van donshaartjes.
Ik begon ook op een andere plek haren uit mijn lichaam te trekken; boven mijn linkeroor. De haren op die plaats waren heel donker, dun, makkelijk uittrekbaar, pijnloos uittrekbaar en met kleverige haarzakjes. Die moesten er van mezelf uit.
Dit had mijn kapster door, en ze zei dat ik naar een dokter of een huisarts moest gaan omdat het een ziekte kon zijn, ik deed er niets mee. Dit kwam ook omdat ik zelf wist dat ik ze eruit trok, maar dat vertelde ik niet.
De plek boven mijn linkeroor begon onbewust. Gelukkig heb ik dit kunnen beperken tot een kleine kale plek, hij wordt niet steeds groter. De haartjes die er op die plek weer aangroeiden trok ik er weer uit. Dit had verder niemand door, omdat er haar over heen viel. Op de haargrens van mijn voorhoofd zag iedereen het wel, ik kreeg er veel opmerkingen over.
Toen begon het ergste. Eerst pulkte ik alleen mijn mascara eraf, nu was dit nog maar het eerste laagje; de haartjes moesten ook mee. Bij allebei de ogen. In het begin waren mijn ogen steeds rood en opgezwollen als ik er aan had gezeten, maar later wende mijn oog eraan. Ik vond het verschrikkelijk lelijk. Want ik had altijd mooie, lange, donkere wimpers.
Toen de haartjes op mijn oogleden weer aan groeiden liet ik ze op mijn linkeroog groeien, maar mijn rechteroog plukte ik steeds half kaal. Meestal alleen het midden van de bovenste wimpers. Nog een klein tijdje trok ik ook de onderste wimpers eruit, maar die liet ik al snel met rust.
Ik voelde zo’n drang. Dan was ik enorm opgelucht als ik net mijn wimpers eruit getrokken had, maar dat duurde maar heel eventjes. Al snel had ik vreselijk spijt dat het me weer niet gelukt was er af te blijven. Iedereen zag het, sprak me erop aan en vroeg er van alles over. Ik schaamde me vreselijk. Het was ook heel lelijk, en niemand in mijn omgeving had het, behalve ik. Ik vertelde tegen een paar mensen maar de waarheid, tegen de anderen zei ik dat het per ongeluk verschroeid was, of dat het een te lang verhaal is. Een vriendin begreep het niet, besteedde er niet veel aandacht aan, maar zei wel vaak dat ik nu echt moest stoppen, en dat het lelijk was etc. Familie zei meestal dat het eng was. Veel reacties in mijn omgeving waren: ‘Dan stop je daar toch gewoon mee?’. Heel vervelend, want dat is nou juist zo moeilijk.
Vanaf toen droeg ik oogpotlood om het te verbergen. Één keer heb ik het 3 weken volgehouden er van af te blijven, toen waren mijn wimpers echt weer mooi en zag je er niets aan, maar dat duurde ook niet lang.
Integendeel, het werd veel erger. Ook de plek boven mijn rechteroor en mijn wenkbrauwen werden slachtoffer. Het trekken aan mijn wenkbrauwen was na een paar weken al weer over, maar de plek boven mijn rechteroor bleef. Ook begon ik mijn linkerbovenste wimpers te verdunnen; over wat haartjes weg.
Op dit moment is kaal: de plek boven mijn linkeroor, de plek boven mijn rechteroor en de middelste delen van de bovenste wimpers van beide ogen. Wel zitten er al weer overal kleine haartjes bij mijn rechteroog, ik hoop dat ik daar kan af blijven.
Ik ben nooit echt bang geweest dat de haartjes nooit meer aangroeien, er kwamen na een dag of 2 altijd weer kleine haartjes waar ik niet vanaf kon blijven. Soms was ik zo zwak dat ik helemaal een pincet, spiegel en felle lamp erbij ging halen, zodat alles ‘netjes’ kon worden verwijderd.
Ik denk zelf niet dat stress de oorzaak is van het begin van ttm bij de meeste mensen, ik denk dat sommige mensen, zoals ik, gewoon wat gevoeliger zijn voor dwang. Ik had vroeger namelijk ook dwangneuroses, zoals over elke put heen fietsen. Dan fietste ik zelfs helemaal terug als ik er een gemist had. Maar nu is dat (bijna) weg. Ook had ik last van nagelbijten, en allemaal kleine geluidjes maken of snuiven.
Ik wil graag zonder hulp van anderen / medicijnen van mijn ttm afkomen, onder andere om te kijken of mijn wilskracht sterk genoeg is. Want ik wil zo graag mooie wimpers vooral. Ik vind hiermee stoppen stukken moeilijker dan stoppen met roken. Met roken kun je het langzaam afbouwen, met ttm zeker niet. Het word dan alleen maar erger, die afspraken kun je niet met jezelf houden.
Ik hou in ieder geval mijn nagels heel erg kort. Ik hoop dat ik met de spiegel etc. erbij halen en met mijn nagels heel kort hebben, genoeg bedenktijd heb om niet weer te gaan plukken. De pincet gebruik ik alleen voor korte wimpers.
Ik heb ttm niet met schaamhaar, beenhaar en armhaar, en het is bij mij ook niet gebonden met het daarna (deels) opeten van het haar. Ik heb hier ook nog nooit drang naar gevoeld.
Omdat ik vaak pluk als ik in bed lig, gebruik ik ook dunne handschoentjes en een slaapmasker. Dan heb ik dubbel zo veel bescherming. Wel jammer dat de drang vaak sterker is dan mijn wilskracht en ik dus gewoon de handschoentjes uitdoe en het slaapmasker af doe.
Als ik hard met mijn ogen knipper, heb ik soms ook, als ik net veel geplukt heb aan mijn bovenste wimpers, dat de huid onder mijn onderste wimpers dan geïrriteerd aanvoelt.
Mijn wimpers trek ik er het meest uit, met pincet of duim en wijsvinger.
Ik loop nog maar een jaar rond met ttm. Ik vond dit al behoorlijk lang, tot ik ontdekte dat heel veel mensen het hebben, en er soms al 20 jaar mee rondlopen en maar niet kunnen stoppen. Erg schokkend, ik wil snel stoppen en het niet zo ver laten komen! Wees sterk, uiteindelijk lukt het. Ik heb er veel vertrouwen in!

[iwish]

hoe kun je een lang verhaal over jezelf op je profiel zetten ?
ik ben nieuw hier

[Lila]

Hoi iwish en welkom op Haarweb!

Ik heb even gekeken, maar volgens mij kun je geen langere verhalen op je profiel zetten. Ik zal het voor de zekerheid nog even navragen.

[Webmaster]

Oorspronkelijk geplaatst door iwish

hoe kun je een lang verhaal over jezelf op je profiel zetten ?
ik ben nieuw hier

Hoi iwish,

Zou jij je vraag in dit forum kunnen herhalen: Hoe gebruik ik het Forum?

Per toeval las ik je vraag, maar normaal gesproken zie ik alleen de vragen die daar worden gesteld. Zou je dat willen doen, dan geef ik er daar antwoord op.

Thanks,

PS: en super dat je een gave foto hebt geupload in je fotoalbum! Deden meer mensen dat maar...

[jartje]

hallo ik ben onlangs te weten gekomen dat wat ik doe een ziekte is trichophagy ik doe het al sinds ik 8 ben ik heb het mijn ouders en anderen van wie ik hou verzwegen omdat ik mij schaamde ze dachten dat het gewoon stres was dit is de eerste keer dat ik het aan iemand toegeef ik haat het dat ik dit doe

[jartje]

hallo ik ben onlangs te weten gekomen dat dit een ziekte is ik heb het al 14jaar het is bij mij ook op school begonnen toen een leraar mij pestte.mn ouders weten het nog altijd niet dat ik trek ze denken dat het uitvalt van stres ik zal ze het wss nooit vertellen om ze geen verdriet aan te doen.ik schaam mij er ook enorm voor.ik ben enkele jaren terug naar een psycholoog gegaan maar aan hem durfde ik het ook ni te vertellen.op dit momment ben ik zelfs aant trekken zonder het echt te kunnen tegenhouden.verschrikkelijk vind ik het.ik heb nu al enkele jaren dezelfde plukzones,boven mijn oren aan mijn kruin,aanmijn wimpers maar dat kn ik noch beperken.het is niet gemakkelijk om het te verbergen al die kale plekken.dit is de eerste keer dat ik er openlijk over praat.ik hoop dat jullie mij in zekere maten zullen kunnen helpen.groetjes

[elizabeth]

hallo, ben ik weer.
op dit moment heb ik al ruim een week niet gepulkt ( wenkbrauwen/wimpers), wie gaat er samen met mij de uitdaging aan !! Kunnen we elkaar een beetje oppeppen....

[jartje]

hey elisabeth gewelldig dat jij kunt stoppen voor n week bij mij is het mij nog ni gelukt om een enkele dag te stoppen veel geluk ermee