Acceptatie/taboe van haaruitval bij vrouwen

[Hanna]

Als je een haarwerk uitkiest dat totaal anders is als jouw vroegere kapsel, dan zal iedereen het meteen merken.
Het beste is dus om een haarwerk te nemen in hetzelfde model met dezelfde haarlengte, haarkleur, textuur(steil, golvend of krullend) en alleen ietsje meer haarinplant.
Na een half jaar of een jaar is de buitenwereld daaraan gewend en dan kun je een ander haarwerk nemen.
In de zomerzon kan 't wel te warm worden met een haarwerk als er nog veel eigen haren onder zitten; er zit dan niets anders op, dan zoveel mogelijk in de schaduw te blijven. Met een kaal hoofd eronder, is 't niet warmer, behalve natuurlijk als je vroeger bijna geen haar had en daarna ineens een heel dik haarwerk.

[Moorea]

Oorspronkelijk geplaatst door mutsuz

Moorea is een haarwerk dan zo goed te zien dat kinderen het verschil met echte haren kunnen merken en zelfs kinderen van 2?

Ik ben islamitisch en overweeg daarom een hoofddoejk te dragen binnenkort wanneer het echt te erg wordt met mijn haren. Dit omdat ik dan niet my hele tijd zorgen hoef te maken dat iemand het gaat merken en er een nare opmerking over gaat maken. Het is immerts voor my een zeer pijnlijk onderwerp en ieder woord erover pff ik weet niet hoe rot ik me dan ga voelen. Aan de andere kant ben ik helemaal geen type voor een hoofddoek. Heb in het verleden ook vaak genoeg gezegd dat ik het maar een dom gedoe vind het dragen van een hoofddoek. Soms denk ik weleens dat ik daar nu voor wordt gestraft. Eigenlijk wel een domme gedachte want er zijn ook heel veel kalende vrouwen die niet zo'n negatief oordeel hebben over het dragen van hoofddoek. Maar ik dwaal een beetje af. Vinden jullie het slim dat ik een hoofddoek ga opdoen straks. Dan hoef ik lekker niet bang te zijn dat anderen mijn kale kop gaan zien bijoorbeeld??

Hoi Mutsuz,

De lacewig waar ik het over heb is mijn allereerste haarwerk. De leverancier heeft mij een lacewig verkocht met een haardichtheid van 130% en dat is veel te dik in vergelijking met het haar wat ik nu zelf nog heb. Ik heb deze wig één keer op gehad (om uit te proberen) en toevallig waren mijn neefje en nichtje daar bij en viel het natuurlijk op dat ik ineens heel dik en lang haar had. De wig is gebaseerd op hoe mijn haar was toen ik er nog tevreden mee was. Dus mijn omgeving ziet het verschil dan wel. Ik ga aankomende week naar een professionele haarwerker en hoop daar een natuurgetrouwer haarwerk aan te schaffen. Zoals Hanna zegt, als je gewoon een goed haarwerk hebt, die niet veel verschilt van je eigen haar (maar wel een dikkere inplant), dan zal je omgeving er niet heel raar van op kijken.

Wat betreft de hoofddoek... Ik heb daar zelfs over nagedacht. Ben niet islamitisch, maar met een hoofddoek op zou ik best voor een (halve) Turkse/Marokkaanse uit kunnen gaan en zou het dus niet zo opvallen. Echter vind ik een hoofddoek ook wel een belemmering in sommige gevallen. Soms doe ik het thuis voor de grap. Dan vind ik het best fijn om te dragen. Maar ik denk dat mijn omgeving eerder raar zou op kijken van een hoofddoek dan van een haarwerk. In jouw geval is dat al anders, omdat je al islamitisch bent. Als ik jou was zou ik het gewoon eens uitproberen en kijken hoe het bevalt. Je hebt niets te verliezen. Je zou ook bij jezelf na kunnen gaan wat voor redenen je nog meer zou kunnen hebben (naast dat je je kale hoofdje wil verbergen) om een hoofddoek te dragen. Dat maakt het voor jezelf misschien makkelijker te accepteren om wel gewoon een hoofddoek te dragen.

[Josie]

Hi Moorea,

Wat een ontzettende goede threat om te starten! En fijn dat je ons vragen stelt. Ik ben er nl. ook heel nieuwsgierig naar hoe anderen die beantwoorden. Hier mijn antwoorden:

Kom je er openlijk voor uit dat je je haar verliest, in de toekomst kaal wordt of dat al bent?
Nee, zeker niet. Alleen 1 familielid weet het en ik heb het onderwerp alweer gesloten om over te praten. Mijn eigen schaamte is te groot.

Doe je er alles aan om je haarverlies te camoufleren of loop je er gewoon mee over straat en heb je er maling aan wat anderen over je denken?
Ik doe niets om mijn haarverlies te markeren in de veronderstelling dat niemand het weet. Ik ben in de veronderstelling dat anderen haarverlies niet kunnen zien tot je echt flinke kale plekken vertoont. Ik heb vooral dunner haar en ik zie de bijan kale plekken wel. Maar om mezelf niet te terroriseren, ga ik ervan uit dat ik de enige ben die dat ziet.


Hoe gaat je partner met je haarverlies om?
Ik heb geen partner, maar mijn ex-partner deed alsof het niet bestond. Ik had daar echt volstrekt NUL support aan en heb ook snel besloten de problematiek voor me te houden. Je begrijpt waarschijnlijk wel waarom dit ook inmiddels een ex-partner is. Maar de strijd werd er niet makkelijker van.


Vertel je een nieuwe liefde meteen over je haarprobleem of dat je een haarwerk draagt?
Pfff, nee! Maar als ik hieraan denk dat ik dat moet doen, moet ik al bijna spontaan boven de wc pot gaan hangen bvan angst.


Voel je je onzeker door je haarverlies? Probeer je het met andere dingen te compenseren (bijvoorbeeld mooie kleding, etc.)?
Ik voel me soms meer onzeker ja. Ja, maar dat is wel verbeterd. Ik compenseer als een gek. Ik zie er verder geweldig uit, hahaha!


Wat heb je er tot op heden aan gedaan om je haarverlies te accepteren en het je leven niet nadelig te laten beïnvloeden?
Doorgaan, doorgaan, doorgaan. Het heeft mijn leven zeker zeer nadelig beinvloed en dat doet het nog steeds. Maar het is een vorm van 'dealen met'. en gewoon ontkennen steeds helpt me ook om er niet steeds over te stressen. Ja, ik weet het, niet echt zinnig, maar ja.
Ik denk niet dat ik ook zelf een haarwerk zal nemen. Dat is me gewoon een brug te ver. Ik ben denk ik liever nog kalend. Ik weet het niet.
Het dealingsproces is in de loop der jaren beter geworden, maar het is een ding, elke dag weer. Ik vind het echt heel erg dat het een taboe is, temeer daar omdat ik er zelf ook zo slecht over kan praten in mijn omgeving. Het is mijn eenzame strijd. Zelf het taboe doorbreken durf ik niet en wil ik niet. Die strijd is me te hoog gegrepen.
Ik heb ook ergere dingen in mijn leven die mijn aandacht afleiden, maar toch; als die verdomde aga er niet was, zou ik vele malen lichter in het leven staan. Ik vind het eigenlijk een van de ergste dingen die vrouwen kunnen overkomen.

[Hanna]

Oorspronkelijk geplaatst door Josie

Ik vind het eigenlijk een van de ergste dingen die vrouwen kunnen overkomen.

Heb je het filmpje gezien waarop ik attendeerde in post #20 ?

[Moorea]

Hoi Josie,

Graag gedaan en fijn dat je op de vragen reageert!
Ben ook blij dat er meerdere vrouwen reageren, want aga voelt inderdaad als een strijd die je in je eentje voert.

Het klinkt alsof je je haaruitval het liefst ontkent. Dat gevoel ken ik. Ik weet dat ik aga heb, maar tóch ga ik altijd nog op zoek naar mogelijke andere oorzaken van mijn haaruitval.

Jammer dat je er in je directe omgeving niet gemakkelijk over kunt praten. Tegenwoordig probeer ik er zo open mogelijk over te zijn. Zodra ik de kans zie, dan vertel ik er over. Telkens vallen de reacties reuze mee. Mensen komen nu uit zichzelf met oplossingen naar mij toe. Ze hebben natuurlijk geen verstand van aga, maar het is toch leuk dat mensen aan je denken en je willen helpen. Het kost mij ook erg veel moeite om er over te praten, maar uiteindelijk doe ik het wel. Ik heb liever dat ik me schaam en het met angst aan iemand vertel, dan dat ik het verborgen hou. Is toch verschrikkelijk om dat niet met anderen te kunnen delen? Hopelijk lukt het je om er in de toekomst meer over te praten. Je zult zien dat het goed voelt.

Het filmpje van Hanna laat inderdaad zien dat er ergere dingen bestaan. Toch blijft haaruitval iets heel lastigs. Haar is, net als een oog of een hand, ook een deel van je lichaam en identiteit. Als je dat kwijt raakt, raak je een stukje van jezelf kwijt. Tenminste, zo voelt het voor mij.

[Hanna]

Oorspronkelijk geplaatst door Moorea

Mensen komen nu uit zichzelf met oplossingen naar mij toe.

Ik heb wel met buitenstaanders over kalende vrouwen gepraat, en dan vonden ze dat meteen vreselijk: o ja, kanker, chemo.....
Als ik dan uitlegde dat ik diffuus haarverlies bedoelde, moest ik eerst uitleggen wat dat betekent en dan antwoordden ze prompt alsof ze er alles vanaf weten: "Had mijn zus ook na de zwangerschap" of "Heb ik ook gehad toen ik van pil veranderde" of "De kapper heeft daar wel middeltjes voor" of "Zo'n vrouw kan toch gewoon een pruik kopen?"
Ik werd ontzettend kriegel van al die onwetendheid en ondoordachte uitspraken, maar zei verder niks meer en hoopte stiekem dat zij ook AGA zouden krijgen...
..en misschien zijn er ondertussen al een paar van hen lid geworden van dit forum.

[granny]

Accepteren doe ik het nog steeds niet, het gaat op en af. Maar ik heb geen keus dus heb ik voor het haarwerk gekozen.
Nu hoef ik niet bang te zijn dat anderen m'n zielige "plukje"zien, dat geeft rust.

Vorig jaar maart ben ik geopereerd aan een beginfase van een melanoom (onder m'n oog), dus kwam ik in het ziekenhuis terecht. Ik eiste een kamer alleen, een beetje privacy met mijn pruik astublieft! Maar dat kon niet, ik moest delen met iemand. Ik heb het gewoon verteld, want ze snapte niet waarom ik een sjaaltje om had. Mijn kamergenote had er, evenals de verpleegsters, nog nooit van gehoord. Vlak voordat ik naar de operatiekamer vertrok, sprak ik een verpleegkundige die een broer en een dochter had met AA, dat was even een opluchting om met iemand te spreken die niet zo verbaasd doet. Dan voel ik me net een buitenaards wezen.
Mijn lieve kamergenote heeft nu haar derde chemo gehad, dus weet nu hoe aangrijpend het is je haar te verliezen. Ze heeft non Hodgkin, dat wist ze in maart nog niet.
Mijn huisarts doet er ook altijd luchtig over en vindt dat ik niet zo met mijn uiterlijk bezig moet zijn, dat ik overdrijf. Daar kan ik erg kwaad om worden, hopelijk maakt hij zoiets mee met z'n vrouw of kinderen, dan piept íe wel anders!

Ik ben het met Josie eens dat haarverlies één van de ergste dingen is die een vrouw kan meemaken. En ik word kwaad als mensen zeggen "het is maar haar"!

gr. Granny.

[sem]

Oorspronkelijk geplaatst door Hanna

Heb je het filmpje gezien waarop ik attendeerde in post #20 ?

Hoi Hanna

Waar kan ik je filmpje eigenlijk bekijken? Ik zou het heel graag willen zien...

[granny]

Je zal het inmiddels zelf hebben gevonden. Zoniet, het staat op pagina 2.

[agatha]

Ik zeg altijd dat dat mijn hormonen tegen me zijnen daarna maak het grapje dat ze me helaas daarnaast me ook nog elke maand lastig maken. Wat kan je er van zeggen. En iedereen begint dan ook vaak over zwangerschaps haaruitval. Mijn antwoord is dan stevast dat mijn hormonen zich daar niets van aantrekken en hun eigen leven leiden. Hoe makkelijker ik er over doe des te grappiger reageren mensen. Tuurlijk zijn er mensen die er een drama van maken maar ik zeg altijd dat als dit het is ik nog mazzel heb. Er zijn ergere dingen in het leven. Vaak komt er dan een heel andere discussie dan op gang. Als we ons zelf minder zouden schamen wordt het ook veel bespreekbaarder en dat is tenslotte wat we willen bereiken.

[Sammy]

Het is alleen een probleem als je er zelf een probleem van maakt. Okay, het is makkelijker gezegd dan gedaan, maar ieder probleem begint met de gedachte die je over het gebeuren hebt. Als jij je niet druk maakt om je dunnere haar, dan heb je geen probleem en anderen ook niet (behalve misschien de heel oppervlakkige, puur op uiterlijk gerichte personen in deze wereld). Als jij er je hele leven om laat draaien, dan neemt je haarverlies (in jouw ogen) groteske vormen aan en ga je kale plekken zien waar die niet zijn.

Verder moet je proberen je op andere dingen te richten dan je haar! Maak je leven zo leuk en interessant mogelijk, dan ben je er veel minder mee bezig! En misschien wordt die haaruitval dan ook wel minder...

[Josie]

Ik zie liever geen filmpjes met dingen die altijd erger zijn, want dat weet ik ook wel;-). Dat helpt bij mij helemaal niet. Ik heb zelf ook dingen die erger zijn dan haaruitval, maar ja, die haaruitval blijft gewoon zn ugly head tonen hoor. Ik bedoel; het blijft toch een issue als ik ga daten (toch een heel ander verhaal als je al een man hebt die je 'neemt zoals je bent'), als ik er mooi wil uitzien, of als ik vrouwen zie met dik mooi haar. Het is gewoon niet weg te poetsen.

En ja, Sammy heeft gelijk; het is maar net wat je er zelf van maakt.
En moorea; knap hoor dat je het met iedereen bespreekt. Ik heb veel bewondering voor je!!

[Sammy]

Josie, ook weer een cliché maar geen man zal je nemen zoals je bent, als je dat zelf niet eerst doet. Zodra jij je eigenwaarde niet meer laat afhangen van de staat van je haar, zul je veel meer uitstralen en veel aantrekkelijker voor anderen zijn, met of zonder haarwerk. Ik ben ooit eens bij een vrouw met een haarwerkstudio geweest die zelf ook kaal was (al sinds haar kindertijd). Hoewel zij hier natuurlijk ook veel moeite mee had gehad, had ze van haar handicap haar kracht gemaakt. Uiteindelijk was zij een prachtig mooie, goed geklede, zelfverzekerde én inlevende vrouw geworden, die over aandacht van mannen totaal niet te klagen had. Aan dat voorbeeld houd ik me altijd maar vast!

[Moorea]

Dankjewel Josie... Het is niet zo dat ik het van de daken schreeuw hoor Maar ik probeer er wel gewoon transparant over te zijn naar mijn directe omgeving. Dat helpt mij in het acceptatie proces.

Ik vond de mevrouw in het filmpje van Hanna heel erg om te zien. Zoiets doet me wel beseffen dat er ergere dingen zijn en ik me niet zo druk moet maken om mijn haaruitval. Vraag me alleen af hoe!

Hoe doe jij dat Sammy? Zoals je zegt, het is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik zeg elke dag tegen mezelf dat ik me er niet druk over moet maken, dat ik blij moet zijn met mezelf, er ergere dingen zijn, etc. Dan voel ik me eventjes goed en zelfverzekerd, maar zodra ik op drukke plaatsen ben of met iemand praat, duikt de onzekerheid over mijn haar toch weer op.
Net als Josie heb ik er ook veel moeite mee tijdens het daten met mannen. Ze moeten je accepteren zoals je bent en dat begint bij jezelf, maar het oog wil ook wat toch? Uiteindelijk kijkt men toch eerst naar het uiterlijk, voordat je kennis maakt met het karakter, etc.

Zou het heerlijk vinden om me zo zelfverzekerd te voelen als de kale vrouw die je beschrijft. Is acceptatie dan gewoon een lang proces of een knop die je van het ene op het andere moment om zet?

[Sammy]

Ik ben er ook nog niet hoor! Ik heb wel een man, maar ben dan weer onzeker over de toekomst. Zal hij ooit voor een ander vallen als ik kaal, oud en lelijk word?
Aan de andere kant weet ik dat het mijn probleem is en niet het zijne want hij weet vanaf dag 1 dat ik aan haaruitval lijd en het daar heel moeilijk mee heb. Hij heeft toch voor me gekozen, ook al was ik op dat moment niet kaal (en nu ook nog niet).
Ik denk dat acceptatie pas komt als je het zat bent om je leven te laten verpesten door je haaruitval en als je door wil met iets anders. Bij de een zal dit snel gaan en bij de ander zal het heel lang duren of zelfs nooit komen. Feit blijft dat je haar eraan gaat en dat je daar vrij weinig tegen kunt ondernemen. Hoe je daar vervolgens mee omgaat, is aan jou. Het is jouw keuze!