Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Percie
Gisteren op RTL iemand (volgens mij Jan Reus) met een mooi natuurlijk haarwerk.
|
Smaken verschillen en het heeft weinig zin daarover te twisten, maar persoonlijk vind ik -nu- de man op deze fotos:
http://www.bruno.nl/nieuws/13091/son...ngerschap.html
http://edwinjanssen.photoshelter.com...000ZmaplE5T_4Q
... een stuk aantrekkelijker/sexier overkomen dan mét haarwerk, zoals in de afbeelding die eerder in deze discussie is geplaatst (we ondervinden momenteel problemen met onze attachments upload functie, dus helaas kan ik de 'voor en na' fotos niet naast elkaar plaatsten).
Anyway, ik zeg bewust '-
nu-' omdat ik er 7 jaar geleden totaal anders over dacht. Op dat moment droeg ik zelf nog een haarwerk, omdat ik dacht dat ik er ongelooflijk onaantrekkelijk (voor mijzelf én vrouwen) uitzag met een kaal hoofd. Sinds ik mijn eigen kaalheid heb geaccepteerd, kijk ik 'opeens' ook met andere ogen naar mannen die kaal zijn... en deze man staat kaalheid (althans zoals op de bovenstaande 2 fotos is te zien) erg goed. Op het moment dat je kaal bent wordt de nadruk veel meer gericht op je gezicht/ogen... etc. Je gezicht wordt 'openener' en als je dan al een goede kop hebt zoals deze man, dan siert een kaal hoofd je juist...
Nooit gedacht dat ik dit zou kunnen zeggen, maar de afgelopen 7 jaren ben ik met andere ogen gaan kijken. Naar mijzelf en (dus) de buitenwereld.
Natuurlijk staat niet iedereen (als man) kaalheid even goed en dat geld ook voor het dragen van een haarwerk (ook als man). Ik dacht altijd dat meisjes (ik was 21...) mij aantrekkelijk vonden omdat ik een volle bos met haar had... ookal was het nep. Ik denk ook wel dat het hielp, maar niet de o-zo-belangrijke factor was dat ikzelf altijd dacht dat het absoluut was. Want, toen ik eenmaal op mijn 35ste van de een op de andere dag stopte met het dragen van een haarwerk, kreeg ik
meer aandacht dan ervoor... en dat was het allerlaatste wat ik had verwacht. Hoe vaak ik wel niet heb gedacht hoe ontiegelijk lelijk ik was met een kaal hoofd en je gaat er vanuit dat iedereen door jouw ogen ook zo naar jou kijkt... het was bijzonder (en ook een beetje triest, want waar had ik mij al die jaren zo ongelooflijk druk om gemaakt?!) om te ervaren dat ik daar zo naast zat...